II KK 333/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-02-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 333/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant Ewa Oziębła
w sprawie S. G.
skazanego z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 217 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 16 czerwca 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok odnośnie S.
G. w części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych
w pkt. VII oraz VIII i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi
Rejonowemu w W. do
ponownego rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 16 czerwca 2014 r., Sąd Rejonowy w W. uznał
S. G. za winnego:
(pkt V części dyspozytywnej tego wyroku) pięciu czynów z art. 190 § 1 k.k.,
które uznał za ciąg przestępstw i za to na podstawie tego przepisu w zw. z art. 91 §
1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem
wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30
godzin w stosunku miesięcznym ;
(pkt VI w/w części wyroku) czynu z art. 217 § 1 k.k. i na podstawie tego
przepisu wymierzył mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem
wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30
godzin w stosunku miesięcznym.
Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. orzeczone w
pkt V i VI kary ograniczenia wolności połączył i wymierzył S. G. (w pkt VII wyroku)
karę łączną 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania
nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w
stosunku miesięcznym.
Nadto w pkt VIII na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary łącznej
ograniczenia wolności zaliczył oskarżonemu zatrzymanie w dniach od 20 lutego
2013 r. do 21 lutego 2013 r. przyjmując jeden dzień zatrzymania za równoważny
karze dwóch dni ograniczenia wolności, a w pkt XIV zwolnił oskarżonego od
ponoszenia kosztów sądowych.
Wyrok ten, który dotyczył nadto dwóch innych osób, wobec S. G.
uprawomocnił się w dniu 19 lipca 2014 r. Skazany nie złożył od niego sprzeciwu.
Kasację od tego wyroku wniósł Prokurator Generalny.
Zaskarżył wyrok – na korzyść skazanego - w części dotyczącej pkt VII i VIII,
w zakresie orzeczenia o karze łącznej i zaliczenia na jej poczet okresu zatrzymania
i zarzucił mu :
rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisu
prawa materialnego, a mianowicie art. 86 § 1 k.k., polegające na wymierzeniu
oskarżonemu w postępowaniu nakazowym kary łącznej ograniczenia wolności w
wymiarze 8 miesięcy, tj. wyższym od sumy połączonych kar jednostkowych
orzeczonych w pkt V – sześciu miesięcy ograniczenia wolności i VI – jednego
3
miesiąca ograniczenia wolności i wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części
oraz przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w W. do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest w sposób oczywisty zasadna, co pozwoliło ją rozpoznać w
trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Zaskarżony kasacją wyrok faktycznie wydano z oczywistą obrazą przepisu
prawa karnego materialnego, to jest art. 85 k.k.
Sąd Rejonowy dokonując w oparciu o ten przepis połączenia kar
jednostkowych orzeczonych wobec S. G.: z zastosowaniem art. 91 § 1 k.k. za ciąg
czynów z art. 190 § 1 k.k. w wymiarze 6 miesięcy ograniczenia wolności oraz za
czyn z art. 217 § 1 k.k. w wymiarze 1 miesiąca kary ograniczenia wolności – wbrew
treści przywołanego przepisu art. 85 k.k. – orzekł karę łączną w wymiarze 8
miesięcy kary ograniczenia wolności, a więc powyżej sumy kar jednostkowych.
To rażące uchybienie miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku,
skoro jego następstwem było orzeczenie wobec skazanego S. G. kary w wymiarze
– w zaistniałej sytuacji – niedopuszczalnym.
W tych warunkach należało uznać zasadność wniesionej kasacji, co
spowodowało konieczność uchylenia, będącego jej przedmiotem, wyroku – w
zaskarżonej części – to jest w zakresie owego wadliwego orzeczenia o karzę
łącznej, jak też będącego jego następstwem – orzeczenia o zaliczeniu na poczet tej
kary łącznej okresu zatrzymania skazanego, oraz przekazania sprawy – tylko w tej
części – do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w W.
Ponownie dokonując tych zleconych czynności procesowych Sąd ten będzie
miał na uwadze powyżej przytoczone oceny i wnioski.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak wyżej.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant Ewa Oziębła
w sprawie S. G.
skazanego z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 217 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 16 czerwca 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok odnośnie S.
G. w części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych
w pkt. VII oraz VIII i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi
Rejonowemu w W. do
ponownego rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem nakazowym z dnia 16 czerwca 2014 r., Sąd Rejonowy w W. uznał
S. G. za winnego:
(pkt V części dyspozytywnej tego wyroku) pięciu czynów z art. 190 § 1 k.k.,
które uznał za ciąg przestępstw i za to na podstawie tego przepisu w zw. z art. 91 §
1 k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem
wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30
godzin w stosunku miesięcznym ;
(pkt VI w/w części wyroku) czynu z art. 217 § 1 k.k. i na podstawie tego
przepisu wymierzył mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem
wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30
godzin w stosunku miesięcznym.
Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. oraz art. 91 § 2 k.k. orzeczone w
pkt V i VI kary ograniczenia wolności połączył i wymierzył S. G. (w pkt VII wyroku)
karę łączną 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania
nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w
stosunku miesięcznym.
Nadto w pkt VIII na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet kary łącznej
ograniczenia wolności zaliczył oskarżonemu zatrzymanie w dniach od 20 lutego
2013 r. do 21 lutego 2013 r. przyjmując jeden dzień zatrzymania za równoważny
karze dwóch dni ograniczenia wolności, a w pkt XIV zwolnił oskarżonego od
ponoszenia kosztów sądowych.
Wyrok ten, który dotyczył nadto dwóch innych osób, wobec S. G.
uprawomocnił się w dniu 19 lipca 2014 r. Skazany nie złożył od niego sprzeciwu.
Kasację od tego wyroku wniósł Prokurator Generalny.
Zaskarżył wyrok – na korzyść skazanego - w części dotyczącej pkt VII i VIII,
w zakresie orzeczenia o karze łącznej i zaliczenia na jej poczet okresu zatrzymania
i zarzucił mu :
rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisu
prawa materialnego, a mianowicie art. 86 § 1 k.k., polegające na wymierzeniu
oskarżonemu w postępowaniu nakazowym kary łącznej ograniczenia wolności w
wymiarze 8 miesięcy, tj. wyższym od sumy połączonych kar jednostkowych
orzeczonych w pkt V – sześciu miesięcy ograniczenia wolności i VI – jednego
3
miesiąca ograniczenia wolności i wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części
oraz przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu w W. do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest w sposób oczywisty zasadna, co pozwoliło ją rozpoznać w
trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Zaskarżony kasacją wyrok faktycznie wydano z oczywistą obrazą przepisu
prawa karnego materialnego, to jest art. 85 k.k.
Sąd Rejonowy dokonując w oparciu o ten przepis połączenia kar
jednostkowych orzeczonych wobec S. G.: z zastosowaniem art. 91 § 1 k.k. za ciąg
czynów z art. 190 § 1 k.k. w wymiarze 6 miesięcy ograniczenia wolności oraz za
czyn z art. 217 § 1 k.k. w wymiarze 1 miesiąca kary ograniczenia wolności – wbrew
treści przywołanego przepisu art. 85 k.k. – orzekł karę łączną w wymiarze 8
miesięcy kary ograniczenia wolności, a więc powyżej sumy kar jednostkowych.
To rażące uchybienie miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku,
skoro jego następstwem było orzeczenie wobec skazanego S. G. kary w wymiarze
– w zaistniałej sytuacji – niedopuszczalnym.
W tych warunkach należało uznać zasadność wniesionej kasacji, co
spowodowało konieczność uchylenia, będącego jej przedmiotem, wyroku – w
zaskarżonej części – to jest w zakresie owego wadliwego orzeczenia o karzę
łącznej, jak też będącego jego następstwem – orzeczenia o zaliczeniu na poczet tej
kary łącznej okresu zatrzymania skazanego, oraz przekazania sprawy – tylko w tej
części – do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w W.
Ponownie dokonując tych zleconych czynności procesowych Sąd ten będzie
miał na uwadze powyżej przytoczone oceny i wnioski.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak wyżej.