Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 106/14
POSTANOWIENIE
Dnia 5 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
w sprawie z powództwa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
Wojewódzkiego w O.
przeciwko I. W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 lutego 2015 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 sierpnia 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej od postanowienia tego Sądu z dnia 5 czerwca 2014 r.
oddalającego zażalenie pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w O. z
dnia 26 marca 2014 r., w którym Sąd ten - na skutek zarzutu podniesionego przez
pozwaną - odmówił odrzucenia pozwu.
Sąd drugiej instancji wskazał, że w świetle art. 3981
§ 1 k.p.c. skarga
kasacyjna przysługuje od postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu, gdyż
tylko to postanowienie kończy postępowanie w sprawie. Mając to na względzie
skarga kasacyjna pozwanej, jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu
na podstawie art. 3982
§ 2 k.p.c.
Zaskarżając to postanowienie w całości, pozwana zarzuciła naruszenie art.
3981
§ 1 oraz art. 3982
§ 2 k.p.c. i wniosła o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało już wyrażone stanowisko, które
podziela Sąd Najwyższy w obecnym składzie, że od postanowienia sądu drugiej
instancji oddalającego zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji
odmawiające odrzucenia pozwu (art. 222 k.p.c.) skarga kasacyjna (poprzednio
kasacja), nie przysługuje. Nie jest to bowiem postanowienie „w przedmiocie
odrzucenia pozwu” kończące postępowanie w sprawie, o którym mowa w art. 3981
§ 1 k.p.c. (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 1999 r., II CZ
37/99, OSNC 1999, nr 12, poz. 211, z dnia 22 listopada 1999 r., I CKN 718/99,
Wokanda 2000, nr 4, s. 10, z dnia 21 marca 2006 r., III CSK 48/06, OSNC 2007,
nr 1, poz. 12 oraz z dnia 23 lutego 2012 r., II CSK 499/11, nie publ.).
Za takie uznaje się postanowienia sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na
postanowienie sądu pierwszej instancji odrzucające pozew, orzeczenie zmieniające
postanowienie sądu pierwszej instancji oddalające na podstawie art. 222 k.p.c.
zarzut, którego uwzględnienie uzasadniałoby odrzucenie pozwu, a także
orzeczenie - wydane w wyniku uwzględnienia apelacji - mocą którego uchylono
zaskarżony wyrok i pozew odrzucono.
3
Prawidłowo zatem Sąd drugiej instancji przyjął, że skarga kasacyjna
pozwanej była niedopuszczalna i z tej przyczyny podlegała odrzuceniu.
Bez znaczenia dla tej oceny pozostaje okoliczność, że Sąd Apelacyjny jako
podstawę prawną swojego orzeczenia błędnie wskazał art. 3982
§ 2 k.p.c., zamiast,
prawidłowo, art. 3986
§ 2 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy oddalił zażalenie jako bezzasadne na
podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.

V CZ 106/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia