V KK 320/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-03-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 320/14
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 4 lutego 2015 r.,
sprawy R. R.
uniewinnionego od zarzutu popełnienia czynu z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1
k.k. w zw. z art. 12 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego P.R.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 22 maja 2014 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w P.
z dnia 23 grudnia 2013 r.,
postanowił:
1) oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2) obciążyć oskarżyciela subsydiarnego P. R. kosztami
sądowymi za postępowanie kasacyjne.
UZASADNIENIE
Kasacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego okazała się
bezzasadna w stopniu oczywistym. Podzielić tu należało wszechstronną i
wyczerpującą argumentację zawartą w pisemnej odpowiedzi na kasację autorstwa
prokuratora Prokuratury Apelacyjnej. Powtarzanie wywodów oskarżyciela
publicznego byłoby postąpieniem zbytecznym, a więc i w jakimś sensie
nieracjonalnym. Sąd Najwyższy za celowe uznał jedynie zasygnalizowanie kilku
okoliczności, które dla rozstrzygnięcia sprawy na etapie postępowania kasacyjnego
miały kluczowe znaczenie.
2
Po pierwsze – podnosząc zarzut nierozpoznania zgłoszonych w apelacji
wniosków dowodowych o uzupełniające przesłuchanie P. R. i przeprowadzenie
konfrontacji oskarżonego z pokrzywdzonym, skarżący zdaje się nie dostrzegać
stanowiska przedstawionego na s. 18 uzasadnienia zaskarżonego wyroku.
Wskazano tam przekonująco i wyraźnie, że możliwości dowodowe w zakresie
ustalenia okoliczności istotnych zostały wyczerpane, podkreślając nadto, że
zarówno oskarżony, jak i oskarżyciel posiłkowy byli wielokrotnie w sprawie
przesłuchiwani, a sprzeczności w ich relacjach zostały wychwycone i
przeanalizowane.
Po drugie – Sąd ad quem odniósł się do kwestii podziału ról i kompetencji w
prowadzonej działalności pomiędzy oskarżonymi a pokrzywdzonym (s. 11 – 12
uzasadnienia), wykorzystywania przez P. R. środków pieniężnych firmy F. do
własnych celów (s. 13 uzasadnienia), wiarygodności wyjaśnień R. R. (s.15
uzasadnienia) i okoliczności propozycji przekazania P. R. kwoty 200 000 zł i
ciężarówki ze stalą przez oskarżonego (s. 15 uzasadnienia). Z treści kasacji można
odnieść wrażenie, że jej autor w ogóle nie zwracał uwagi na argumenty wysunięte
w motywacyjnej części zaskarżonego wyroku.
Po trzecie – skarżący nie zdołał wykazać błędności stwierdzenia, że w
sprawie nie było możliwe ustalenie, co rzeczywiście stało się z blachą, o której
mowa w zarzucie aktu oskarżenia, i że tym samym nie było możliwości ustalenia,
czy oskarżony w jakikolwiek sposób postąpił z blachą jak z własną.
Po czwarte – Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej oceny zebranego
materiału dowodowego, co znalazło odzwierciedlenie w drobiazgowym wręcz
uzasadnieniu. Sąd odwoławczy podzielił tę ocenę, odnosząc się szczegółowo do
wszystkich zastrzeżeń i wątpliwości autora kasacji. O przekroczeniu w niniejszej
sprawie zasady swobodnej oceny dowodów nie mogło być mowy.
Dlatego Sąd Najwyższy oddalił kasację w trybie określonym w art. 535 § 3 k.p.k. O
kosztach sądowych za postępowanie kasacyjne orzeczono po myśli art. 636 § 1
k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 4 lutego 2015 r.,
sprawy R. R.
uniewinnionego od zarzutu popełnienia czynu z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1
k.k. w zw. z art. 12 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego P.R.
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 22 maja 2014 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w P.
z dnia 23 grudnia 2013 r.,
postanowił:
1) oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2) obciążyć oskarżyciela subsydiarnego P. R. kosztami
sądowymi za postępowanie kasacyjne.
UZASADNIENIE
Kasacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego okazała się
bezzasadna w stopniu oczywistym. Podzielić tu należało wszechstronną i
wyczerpującą argumentację zawartą w pisemnej odpowiedzi na kasację autorstwa
prokuratora Prokuratury Apelacyjnej. Powtarzanie wywodów oskarżyciela
publicznego byłoby postąpieniem zbytecznym, a więc i w jakimś sensie
nieracjonalnym. Sąd Najwyższy za celowe uznał jedynie zasygnalizowanie kilku
okoliczności, które dla rozstrzygnięcia sprawy na etapie postępowania kasacyjnego
miały kluczowe znaczenie.
2
Po pierwsze – podnosząc zarzut nierozpoznania zgłoszonych w apelacji
wniosków dowodowych o uzupełniające przesłuchanie P. R. i przeprowadzenie
konfrontacji oskarżonego z pokrzywdzonym, skarżący zdaje się nie dostrzegać
stanowiska przedstawionego na s. 18 uzasadnienia zaskarżonego wyroku.
Wskazano tam przekonująco i wyraźnie, że możliwości dowodowe w zakresie
ustalenia okoliczności istotnych zostały wyczerpane, podkreślając nadto, że
zarówno oskarżony, jak i oskarżyciel posiłkowy byli wielokrotnie w sprawie
przesłuchiwani, a sprzeczności w ich relacjach zostały wychwycone i
przeanalizowane.
Po drugie – Sąd ad quem odniósł się do kwestii podziału ról i kompetencji w
prowadzonej działalności pomiędzy oskarżonymi a pokrzywdzonym (s. 11 – 12
uzasadnienia), wykorzystywania przez P. R. środków pieniężnych firmy F. do
własnych celów (s. 13 uzasadnienia), wiarygodności wyjaśnień R. R. (s.15
uzasadnienia) i okoliczności propozycji przekazania P. R. kwoty 200 000 zł i
ciężarówki ze stalą przez oskarżonego (s. 15 uzasadnienia). Z treści kasacji można
odnieść wrażenie, że jej autor w ogóle nie zwracał uwagi na argumenty wysunięte
w motywacyjnej części zaskarżonego wyroku.
Po trzecie – skarżący nie zdołał wykazać błędności stwierdzenia, że w
sprawie nie było możliwe ustalenie, co rzeczywiście stało się z blachą, o której
mowa w zarzucie aktu oskarżenia, i że tym samym nie było możliwości ustalenia,
czy oskarżony w jakikolwiek sposób postąpił z blachą jak z własną.
Po czwarte – Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej oceny zebranego
materiału dowodowego, co znalazło odzwierciedlenie w drobiazgowym wręcz
uzasadnieniu. Sąd odwoławczy podzielił tę ocenę, odnosząc się szczegółowo do
wszystkich zastrzeżeń i wątpliwości autora kasacji. O przekroczeniu w niniejszej
sprawie zasady swobodnej oceny dowodów nie mogło być mowy.
Dlatego Sąd Najwyższy oddalił kasację w trybie określonym w art. 535 § 3 k.p.k. O
kosztach sądowych za postępowanie kasacyjne orzeczono po myśli art. 636 § 1
k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.