V CZ 120/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-03-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 120/14
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa K. M.
przeciwko J. M.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lutego 2015 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 października 2014 r.,
1. oddala zażalenie;
2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę
1 800 zł ( jeden tysiąc osiemset) tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny odrzucił apelację wniesioną przez stronę pozwaną z tej
przyczyny, że nie została ona opłacona w terminie. Termin wniesienia tego środka
odwoławczego minął w dniu 10 września 2014 r. natomiast opłat upłynęła na
rachunek Sądu Okręgowego (i została na nim zaksięgowana) w dniu 11 września
2014 r. (k. 444 akt).
W zażaleniu pozwanej podnoszono naruszenie przepisów Konstytucji (art.
45, art. 1 w zw. z art. 32 i w zw. z art. 78 Konstytucji RP), § 2 art. 1 rozporządzenia
MS w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach cywilnych z 31
stycznia 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. nr 27, poz. 199 ze zm.; cyt. dalej jako
rozporządzenie MS z 31 stycznia 2006 r.) i art. 570 k.p.c. Skarżąca domagała się
uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z ustaleń Sądu Apelacyjnego wynika, że strona pozwana wniosła opłatę od
apelacji na rachunek Sądu Okręgowego za pośrednictwem Grupy Finansowej „E.”
spółki z o.o. (pośrednika w dokonywaniu płatności), przy czym kwota opłaty
wpłynęła na ten rachunek w dniu 11 września 2014 r. (k. 440 akt sprawy).
Tymczasem termin do wniesienia opłaty od apelacji upłynął w dniu 10 września
2014 r.
W ostatnio wydanej uchwale Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2014 r.,
III CZP 112/13 (OSNC 2014, nr 12, poz. 122) wyjaśniono, że datą uiszczenia
opłaty sądowej na rachunek bankowy sądu, wnoszonej w postaci opłaty
gotówkowej w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego (Poczty
Polskiej SA) jest data przyjęcia tej opłaty przez operatora. W uzasadnieniu uchwały
Sąd Najwyższy przypomniał, że w razie uiszczenia opłaty sądowej poleceniem
bankowym (za pośrednictwem instytucji bankowej) przyjmuje się, iż data jej
uiszczenia jest data przyjęcia polecenia przez bank, jeżeli kwota przelewu miała
odpowiednie pokrycie na rachunku bankowym wpłacającego. Reguły te nie mają
jednak zastosowania wówczas, gdy opłata sądowa jest wniesiona za
pośrednictwem niebankowej instytucji płatniczej. W takiej sytuacji dniem wniesienia
3
odpowiedniej opłaty sądowej jest dzień uznania nią rachunku bankowego
właściwego Sądu, a nie dzień przekazania odpowiednich funduszy tej instytucji.
Skoro zatem strona skarżąca przy wnoszeniu opłaty od apelacji skorzystała z
pośrednictwa wspomnianej instytucji niebankowej i do uznania rachunku Sądu
doszło po upływie terminu, to istniały podstawy do odrzucenia wniesionego środka
odwoławczego (art. 370 k.p.c.).
Argumentacja prawna skarżącego prezentowana w treści zażalenia nie
dostarczyła odpowiednio przekonywających argumentów pozwalających na
odstąpienie od dotychczasowej, ustabilizowanej od wielu lat wykładni Sądu
Najwyższego dotyczącej wnoszenia opłat sądowych nie za pośrednictwem poczty
i instytucji bankowych.
W tej sytuacji należało oddalić zażalenie jako nieuzasadnione (art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c. i rozstrzygnąć o kosztach postępowania
zażaleniowego.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
w sprawie z powództwa K. M.
przeciwko J. M.
o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lutego 2015 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 października 2014 r.,
1. oddala zażalenie;
2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę
1 800 zł ( jeden tysiąc osiemset) tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny odrzucił apelację wniesioną przez stronę pozwaną z tej
przyczyny, że nie została ona opłacona w terminie. Termin wniesienia tego środka
odwoławczego minął w dniu 10 września 2014 r. natomiast opłat upłynęła na
rachunek Sądu Okręgowego (i została na nim zaksięgowana) w dniu 11 września
2014 r. (k. 444 akt).
W zażaleniu pozwanej podnoszono naruszenie przepisów Konstytucji (art.
45, art. 1 w zw. z art. 32 i w zw. z art. 78 Konstytucji RP), § 2 art. 1 rozporządzenia
MS w sprawie sposobu uiszczania opłat sądowych w sprawach cywilnych z 31
stycznia 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. nr 27, poz. 199 ze zm.; cyt. dalej jako
rozporządzenie MS z 31 stycznia 2006 r.) i art. 570 k.p.c. Skarżąca domagała się
uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z ustaleń Sądu Apelacyjnego wynika, że strona pozwana wniosła opłatę od
apelacji na rachunek Sądu Okręgowego za pośrednictwem Grupy Finansowej „E.”
spółki z o.o. (pośrednika w dokonywaniu płatności), przy czym kwota opłaty
wpłynęła na ten rachunek w dniu 11 września 2014 r. (k. 440 akt sprawy).
Tymczasem termin do wniesienia opłaty od apelacji upłynął w dniu 10 września
2014 r.
W ostatnio wydanej uchwale Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2014 r.,
III CZP 112/13 (OSNC 2014, nr 12, poz. 122) wyjaśniono, że datą uiszczenia
opłaty sądowej na rachunek bankowy sądu, wnoszonej w postaci opłaty
gotówkowej w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego (Poczty
Polskiej SA) jest data przyjęcia tej opłaty przez operatora. W uzasadnieniu uchwały
Sąd Najwyższy przypomniał, że w razie uiszczenia opłaty sądowej poleceniem
bankowym (za pośrednictwem instytucji bankowej) przyjmuje się, iż data jej
uiszczenia jest data przyjęcia polecenia przez bank, jeżeli kwota przelewu miała
odpowiednie pokrycie na rachunku bankowym wpłacającego. Reguły te nie mają
jednak zastosowania wówczas, gdy opłata sądowa jest wniesiona za
pośrednictwem niebankowej instytucji płatniczej. W takiej sytuacji dniem wniesienia
3
odpowiedniej opłaty sądowej jest dzień uznania nią rachunku bankowego
właściwego Sądu, a nie dzień przekazania odpowiednich funduszy tej instytucji.
Skoro zatem strona skarżąca przy wnoszeniu opłaty od apelacji skorzystała z
pośrednictwa wspomnianej instytucji niebankowej i do uznania rachunku Sądu
doszło po upływie terminu, to istniały podstawy do odrzucenia wniesionego środka
odwoławczego (art. 370 k.p.c.).
Argumentacja prawna skarżącego prezentowana w treści zażalenia nie
dostarczyła odpowiednio przekonywających argumentów pozwalających na
odstąpienie od dotychczasowej, ustabilizowanej od wielu lat wykładni Sądu
Najwyższego dotyczącej wnoszenia opłat sądowych nie za pośrednictwem poczty
i instytucji bankowych.
W tej sytuacji należało oddalić zażalenie jako nieuzasadnione (art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c. i rozstrzygnąć o kosztach postępowania
zażaleniowego.