Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 119/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 18 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa Q. Spółka z o.o. – N. Spółki
komandytowej z siedzibą w W.
przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych w W.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 marca 2015 r.,
skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 września 2013 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania
i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 września 2013 r. Sąd Apelacyjny oddalił
apelację strony powodowej Q. sp. z.o.o. N. sp. komandytowej w W. od wyroku
Sądu pierwszej instancji oddalającego powództwo przeciwko Agencji
Nieruchomości Rolnych o ustalenie, że odmowa dokonania zmiany stawki
procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego określonych
nieruchomości na stawkę 1% poczynając od dnia 1 stycznia 2008 r. jest
nieuzasadniona oraz że od dnia 1 stycznia 2008 r. stawka procentowa opłaty
rocznej wynosi 1%, a także o ustalenie wskazanych kwot jako kwot opłaty rocznej,
poczynając od dnia 1 stycznia 2008 r.
Sądy ustaliły między innymi, że w dniu 31 grudnia 2007 r. strona powodowa
przesłała stronie pozwanej faksem wniosek o zmianę, poczynając od dnia
1 stycznia 2008 r., stawki procentowej na stawkę 1% i wysokości opłaty rocznej
z tytułu użytkowania wieczystego określonych nieruchomości stwierdzając,
że zmienił się sposób korzystania z nieruchomości w związku z wybudowaniem na
nich domów mieszkalnych. Wniosek ten w formie pisemnej został doręczony stronie
pozwanej w dniu 2 stycznia 2008 r.
Strona pozwana, powołując się na wniosek z dnia 31 grudnia 2007 r.,
dokonała wypowiedzenia dotychczasowej stawki opłaty rocznej z tytułu
użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości i poczynając od dnia
1 stycznia 2009 r. zmieniła stawkę procentową z 3% na 1%, stwierdzając zmianę
sposobu korzystania z nieruchomości w związku z wydaniem w dniach 9 kwietnia
2008 r., 27 listopada 2008 r. i 22 grudnia 2008 r. decyzji administracyjnych
o zezwoleniu na użytkowanie wzniesionych na nieruchomościach budynków
mieszkalnych.
Strona powodowa złożyła wniosek do Samorządowego Kolegium
Odwoławczego w W. o ustalenie, że zmiana stawki procentowej opłaty rocznej z
tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości na stawkę 1% obowiązuje od dnia 1
stycznia 2008 r., który to wniosek Kolegium oddaliło w dniu 13 lipca 2009 r., a
strona powodowa wniosła sprzeciw do Sądu Okręgowego w W.
3
Sąd pierwszej instancji wskazując na przepisy art. 238 k.c. oraz art. 17b
ust. 1 i ust. 2a ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (obecnie jedn. tekst: Dz. U. z 2012 r.,
poz. 1187 - dalej: „ugnrSP”) stwierdził, że do trybu zmiany stawki opłaty rocznej
z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości wchodzących do Zasobu
Własności Rolnej Skarbu Państwa mają zastosowanie przepisy art. 73 i art. 77-81
u.g.n. Strona powodowa wystąpiła z wnioskiem o zmianę stawki procentowej opłaty
rocznej poczynając od dnia 1 stycznia 2008 r. i do jej wniosku ma zastosowanie
regulacja zawarta w art. 81 ust. 1 w zw. z art. 73 ust. 2 u.g.n. Uznając, że do
przewidzianego w art. 81 ust. 1 u.g.n. wniosku użytkownika wieczystego
odpowiednie zastosowanie ma art. 78 ust. 1 u.g.n., Sąd Okręgowy stwierdził, iż dla
skuteczności wniosku użytkownika o zmianę stawki procentowej opłaty poczynając
od początku danego roku konieczne jest złożenie wniosku w tym przedmiocie na
piśmie przez uprawnionego do właściwego organu do dnia 31 grudnia roku
poprzedzającego rok, za który ma być zastosowana opłata w nowej wysokości. Sąd
uznał, że nie spełnia wymagania złożenia wniosku na piśmie przesłanie go faksem,
jak to uczyniła strona powodowa przesyłając wniosek w dniu 31 grudnia 2007 r.,
gdyż faks jest tylko kopią dokumentu, a więc podpis umieszczony na dokumencie
przesłanym faksem nie spełnia wymagania podpisu własnoręcznego, wobec czego
nie jest zachowana forma pisemna wniosku. Z tych przyczyn zdaniem Sądu
Okręgowego wniosek strony powodowej o zmianę stawki procentowej opłaty
rocznej z dnia 31 grudnia 2007 r. doręczony stronie pozwanej w tym dniu faksem
nie mógł zainicjować procedury zmiany stawki ze skutkiem od 1 stycznia 2008 r.,
jak domagała się strona powodowa, a procedurę tę zainicjowały dopiero wnioski
pisemne złożone w dniu 2 i 3 stycznia 2008 r., a ich skutkiem mogła być zmiana
stawki od dnia 1 stycznia 2009 r., jak przyjęła strona pozwana.
Sąd Apelacyjny oddalając apelację strony powodowej stwierdził, że zgodnie
z art. 81 ust. 4 w zw. z ust. 5 u.g.n. wniosek użytkownika o zmianę stawki opłaty
rocznej powinien być złożony do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego zmianę.
W kwestii formy pisemnej wniosku uznał, że obowiązek zachowania takiej formy
wniosku wynika z art. 77 § 2 k.c., a zatem nie ma znaczenia, iż do wniosku
przewidzianego w art. 81 ust. 1 u.g.n. nie może mieć zastosowania przepis art. 78
4
u.g.n. przewidujący formę pisemną wniosku, gdyż w art. 81 nie ma odesłania do art.
78 u.g.n. Stwierdził, że stosownie do art. 77 § 2 k.c., jeżeli umowa została zawarta
w formie pisemnej, to jej wypowiedzenie też powinno być stwierdzone pismem.
A ponieważ wypowiedzenie umowy (wniosek użytkownika o zmianę stawki) zostało
złożone w innej formie niż pisemna, to zgodnie z art. 77 § 2 k.c., odnosi skutek
prawny, o ile zostanie potwierdzone pismem. Do zachowania formy pisemnej
wystarcza, w myśl art. 78 k.c., złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie
obejmującym treść oświadczenia woli, jednak wniosek wysłany faksem nie zawiera
własnoręcznego podpisu wnioskodawcy, gdyż jest tylko kopią dokumentu. Faks nie
jest zatem, zdaniem Sądu, pismem potwierdzającym fakt złożenia oświadczenia
woli, w rozumieniu art. 77 § 2 k.c. Zgodnie z art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli
strony powodowej o zmianę stawki opłaty złożone w piśmie z 31 grudnia 2007 r.
dotarło do strony pozwanej, w taki sposób, że mogła się z nim zapoznać, dopiero
w dniu 2 stycznia 2008 r. Faks bowiem nie jest dokumentem i nie może być
traktowany jako pismo zawierające oświadczenie woli.
W skardze kasacyjnej strona powodowa zarzuciła błędną wykładnię art. 81
ust. 1 u.g.n. przez uznanie, że wniosek użytkownika wieczystego o zmianę stawki
opłaty rocznej stanowi wypowiedzenie umowy użytkowania wieczystego,
bezpodstawne zastosowanie art. 77 § 2 k.c. do wniosku użytkownika wieczystego
o zmianę stawki opłaty rocznej oraz niewłaściwe zastosowanie art. 81 ust. 1 u.g.n.
w zw. z art. 77 § 2 k.c. w zw. z art. 74 § 1 k.c. w wyniku błędnego uznania,
że złożenie oświadczenia żądania aktualizacji opłaty rocznej bez zachowania formy
pisemnej jest bezskuteczne.
Strona pozwana wnosiła o oddalenie skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na obecnym etapie postępowania sporna między stronami i podlegająca
ocenie Sądu Najwyższego jest wyłącznie kwestia, czy złożenie przez stronę
powodową (a ściśle jej poprzedniczkę prawną) przy pomocy faksu w dniu
31 grudnia 2007 r. wniosku o zmianę stawki procentowej opłaty rocznej za
użytkowanie wieczyste, uruchomiło procedurę aktualizacji stawki opłaty rocznej
przewidzianą w art. 78-81 u.g.n., której skutkiem mogła być zmiana stawki od dnia
5
1 stycznia 2008 r. Zastrzeżenie to jest konieczne ze względu na treść pisma
procesowego strony pozwanej złożonego w postępowaniu kasacyjnym w dniu
30 grudnia 2014 r., zawierającego obszerne i wielowątkowe rozważania, których
podstawę ogólną stanowią regulacje prawne dotyczące pojęcia nieruchomości
zawarte w k.c. i ugnrSP, nie związane jednak w żadnym zakresie z przedmiotem
sporu w rozpoznawanej sprawie a w szczególności z wiążącymi Sąd Najwyższy
podstawami i zarzutami skargi kasacyjnej oraz ustaloną podstawą faktyczną
sprawy, co powoduje, że muszą one pozostać poza oceną Sądu Najwyższego.
Jak słusznie stwierdziły Sądy obu instancji, w sprawie mają zastosowanie
przepisy art. 73 oraz art. 78-81 u.g.n. w zw. z art. 17b ust. 2a ugnrSP.
Zgodnie z art. 17b ust. 2a ugnrSP, w wersji obowiązującej w chwili złożenia
przez powódkę wniosku o zmianę stawki opłaty rocznej, a więc w dniu 31 grudnia
2007 r. (jedn. tekst tej wersji: Dz.U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1700 ze zm.), o ustaleniu
nowej albo zmianie starej wysokości opłaty, z powodu zmiany stawki, Agencja
zawiadamia użytkownika na piśmie i do obu zawiadomień stosuje się odpowiednio
przepisy o gospodarce nieruchomościami dotyczące postępowania w razie
wypowiedzenia opłaty rocznej.
Zgodnie natomiast z art. 73 u.g.n., w razie zmiany sposobu korzystania
z nieruchomości, zmienia się stosownie do celu stawkę procentową opłaty rocznej
i stosuje się wówczas tryb postępowania przewidziany w art. 78-81 u.g.n. Przepis
art. 81 ust. 1 u.g.n., w wersji obowiązującej w dacie złożenia przez powódkę
wniosku o zmianę stawki opłaty rocznej stanowił jedynie, że użytkownik wieczysty
może żądać od organu dokonania aktualizacji (a więc i zmiany stawki)
opłaty rocznej, nie wskazywał natomiast, że ma to nastąpić na piśmie. W świetle
art. 81 ust. 4 u.g.n. wniosek taki powinien być złożony do 31 grudnia roku
poprzedzającego rok, od którego ma nastąpić zmiana stawki. Z art. 81 w wersji
obowiązującej w dacie złożenia wniosku przez powódkę nie wynikało zatem,
że wniosek (żądanie) o aktualizację opłaty ma być złożony na piśmie. Zmiana art.
81 ust. 1 u.g.n. nastąpiła w tym zakresie dopiero od dnia 9 października 2011 r.
w wyniku wejścia w życie ustawy nowelizującej z dnia 28 lipca 2011 r. (Dz. U. Nr
6
187, poz. 1110), która wprowadziła wymaganie, by wniosek o aktualizację opłaty,
został złożony na piśmie do 31 grudnia roku poprzedzającego żądanie zmiany.
Rozważenia zatem wymaga, czy w chwili złożenia wniosku przez powódkę
w dniu 31 grudnia 2007 r. można było z obowiązujących przepisów wyprowadzić
wymaganie złożenia przez użytkownika wniosku o aktualizację stawki opłaty
rocznej na piśmie.
Sąd Okręgowy wymaganie takie wyprowadził z art. 78 ust. 1 u.g.n.
dotyczącego aktualizacji opłaty przez organ administracyjny reprezentujący
właściciela, stosując ten przepis odpowiednio do wniosku użytkownika
o aktualizację stawki. Jak słusznie jednak wskazuje skarżąca, nie ma podstaw do
takiego zabiegu, gdyż ustawodawca w art. 81 ust. 1 zd. ostatnie wyraźnie wskazał,
które przepisy stosuje się odpowiednio do wniosku użytkownika o aktualizację
opłaty i wymienił tylko art. 79 i 80. Skoro zatem ustawodawca wyraźnie wymienił
przepisy, które mają odpowiednie zastosowanie, pomijając przepis art. 78 u.g.n.,
nie ma podstaw do jego zastosowania w sytuacji przewidzianej w art. 81 u.g.n.
Przeciwko stawianiu wymagania złożenia przez użytkownika wniosku na piśmie
przed dniem 9 października 2011 r. przemawia także wskazana wyżej nowelizacja,
wprowadzającą to wymaganie dopiero od chwili jej wejścia w życie, co a contrario
daje podstawę do przyjęcia braku w u.g.n. takiego wymagania wcześniej.
Także względy aksjologiczne nie pozwalają na wprowadzenie, w drodze wykładni
rozszerzającej lub analogii, w stosunkach między organem administracyjnym
a obywatelem, charakteryzujących się brakiem równości stron i nadrzędną pozycją
organu, surowszych wymagań wobec obywatela, nie przewidzianych wyraźnie
w ustawie.
Podkreślić trzeba, że również ani strona pozwana ani Samorządowe
Kolegium Odwoławcze nie wskazały jako przyczyny odmowy zmiany stawki od dnia
1 stycznia 2008 r. okoliczności, że wniosek powódki o aktualizację złożony został
na piśmie dopiero w dniu 2 stycznia 2008 r. Przeciwnie: wskazywały jako inicjujący
postępowanie o zmianę stawki wniosek powódki z dnia 31 grudnia 2007 r., a więc
wniosek przesłany faksem, a jako przyczynę odmowy zmiany stawki od dnia
1 stycznia 2008 r. jedynie okoliczność, że ich zdaniem dopiero od chwili wydania
7
decyzji administracyjnych o zezwoleniu na użytkowanie domów mieszkalnych na
nieruchomościach, a więc odpowiednio od 9 kwietnia, 27 listopada i 22 grudnia
2008 r., doszło do zmiany sposobu korzystania z nieruchomości, uzasadniającej
zmianę stawki od dnia 1 stycznia 2009 r. Zarzut bezskuteczności wniosku z dnia
31 grudnia 2007 r. jako złożonego faksem a nie na piśmie pozwana Agencja
zgłosiła dopiero w piśmie procesowym złożonym na rozprawie w dniu
26 października 2011 r., a więc już po wejściu w życie nowelizacji art. 81 ust. 1
w tym zakresie.
Wszystko to prowadzi do stwierdzenia, że w dacie składania przez stronę
powodową wniosku o aktualizację stawki opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste,
przepisy ugnrSP ani u.g.n., mające zastosowanie do postępowania o zmianę stawki
na wniosek użytkownika, nie zawierały wymagania złożenia takiego wniosku
na piśmie.
Jednakże wniosek taki, nazwany w art. 81 ust. 1 u.g.n. „żądaniem”, poza tym,
że stanowi oświadczenie woli użytkownika o dążeniu do zmiany stawki opłaty,
o czym niżej, jest też żądaniem wszczęcia pierwszego etapu postępowania
o zmianę stawki, w trybie odwołującym się do postępowania administracyjnego
przewidzianego w art. 78-79 u.g.n. Sam wniosek bowiem nie prowadzi
automatycznie do zmiany stawki opłaty, lecz tylko inicjuje postępowanie
administracyjne, jako pierwszy etap postępowania o zmianę stawki.
Do wniosku, jako aktu wszczynającego to postępowanie mają zastosowanie,
oprócz art. 73, 78-81 u.g.n., także ogólne przepisy dotyczące składania przez
stronę wniosku wszczynającego postępowanie administracyjne, w tym art. 63 k.p.a.,
który w dacie składania wniosku przez powódkę stanowił w ust. 1, że podania
(żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia) mogą być wnoszone pisemnie,
telegraficznie lub za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej albo za
pomocą formularza (…). Zgodnie zaś z art. 61 § 3 k.p.a., datą wszczęcia
postępowania na żądanie strony jest dzień doręczenia żądania organowi
administracji publicznej. W świetle tej regulacji należy uznać, że żądanie strony
powodowej aktualizacji stawki opłaty rocznej z dnia 31 grudnia 2007 r. mogło być
złożone przy pomocy faksu.
8
W orzecznictwie sądów administracyjnych (porównaj między innymi wyroki
WSA w Olsztynie z dnia 24 października 2013 r., II SA /0I273/13 LEX nr 1390159
i WSA w Lublinie z dnia 15 marca 2012 r., III SA/Lu 708/11, LEX nr 1164474)
przyjmuje się, że także wniosek złożony faksem powinien zostać opatrzony
własnoręcznym podpisem i nie wystarcza podpisanie go przed przesłaniem faksem,
gdyż posłużenie się tym urządzeniem do przesyłania dokumentów za pomocą linii
telefonicznej sprawia, że w chwili zrealizowania połączenia telefonicznego do
organu wpływa kopia pisma. Z tą chwilą wniosek należy uznać za wniesiony do
właściwego organu, który, zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a., powinien wezwać stronę do
uzupełnienia braku formalnego pisma przez jego własnoręczne podpisanie
w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. Uzupełnienie
tego braku w terminie powoduje, że wniosek podlega rozpoznaniu jako wniesiony
w terminie odebrania faksu. Przepisy k.p.a. nie wymagają spełnienia żadnych
innych warunków, w tym potwierdzenia przez organ, dla wywołania skutków
zachowania terminu, a zgodnie z art. 57 § 5 k.p.a. termin uważa się za zachowany,
jeżeli przed jego upływem pismo zostało złożone. W rozpoznawanej sprawie
wzywanie strony powodowej do uzupełnienia braku podpisu na wniosku
przesłanym w dniu 31 grudnia 2007 r. faksem było zbędne, skoro sama uzupełniła
ten brak w dniu 2 stycznia 2008 r., składając podpisany oryginał dokumentu
przesłanego faksem.
Z tych wszystkich względów należy uznać, że wniosek strony powodowej
z dnia 31 grudnia 2007 r. przesłany faksem do strony pozwanej jako przewidziane
w art. 81 ust. 1 u.g.n. żądanie dokonania aktualizacji stawki opłaty rocznej z tytułu
użytkowania wieczystego, wszczynające postępowanie administracyjne o zmianę
stawki, został wniesiony w dniu 31 grudnia 2007 r., a zatem zgodnie z art. 81 ust. 4
u.g.n. na jego podstawie stawka mogła być zmieniona od dnia 1 stycznia 2008 r.,
jeżeli był on merytorycznie uzasadniony, co oznacza, że termin ten jest także
terminem prawa cywilnego, od którego obowiązuje nowa stawka.
Użytkowanie wieczyste jest bowiem niewątpliwie instytucją prawa cywilnego.
Charakteru tego nie traci również zmiana stawki opłaty rocznej za użytkowanie
wieczyste, choć w tym przedmiocie ustawodawca w art. 73 oraz art. 78-81 u.g.n.
przewidział w pierwszym etapie tryb postępowania administracyjnego. Jednak, jak
9
wskazano wyżej, wniosek o zmianę stawki opłaty rocznej ma też charakter
oświadczenia woli użytkownika wieczystego, w rozumieniu cywilnoprawnym, do
którego mają zastosowanie przepisy części ogólnej k.c. o oświadczeniach woli i ich
formie. Wymaga zatem rozważenia, czy przepisy k.c. o formie czynności prawnych
uzasadniają ocenę Sądu Apelacyjnego, że złożenie takiego oświadczenia woli przy
pomocy faksu jest bezskuteczne.
Stanowiska tego nie można podzielić. Zgodnie z art. 60 k.c., z zastrzeżeniem
wyjątków przewidzianych w ustawie, wola osoby dokonującej czynności prawnej
może być wyrażona przez każde zachowanie. Przepisy k.c. nie zastrzegają żadnej
formy, w tym formy pisemnej dla złożenia oświadczenia woli o zmianie stawki
opłaty za użytkowanie wieczyste. Wbrew stanowisku Sądu Apelacyjnego nie ma
w tym przypadku zastosowania art. 77 § 2 k.c., gdyż, jak wskazał Sąd Najwyższy
w uzasadnieniu uchwały z dnia 23 czerwca 2005 r. III CZP 37/05 (OSNC 2006/5/82)
i w wyroku z dnia 26 października 2005 r. V CSK 276/05 (niepubl.), wniosek
użytkownika wieczystego o zmianę stawki opłaty rocznej nie jest wypowiedzeniem,
nawet wypowiedzeniem zmieniającym, umowy użytkowania wieczystego. Nie jest
też wypowiedzeniem umówionej stawki opłaty rocznej ani zmianą warunków
użytkowania wieczystego a jedynie obliguje właściciela do wszczęcia postępowania
w przedmiocie zmiany stawki. Stawkę może zmienić jednostronna czynność
prawna właściciela.
Z tych przyczyn należy podzielić kasacyjny zarzut naruszenia art. 77 § 2 k.c.
Zarzut ten jest uzasadniony także dlatego, że nawet gdyby powyższy przepis miał
zastosowanie, to niewątpliwie spełniona została przewidziana w nim przesłanka
stwierdzenia pismem „wypowiedzenia” stawki opłaty rocznej przez stronę
powodową. Przesłanie faksem w dniu 31 grudnia 2007 r. wniosku o aktualizację
stawki opłaty rocznej stanowiło bowiem „stwierdzenie pismem” tej czynności,
w rozumieniu art. 77 § 2 k.c., gdyż jak wskazał Sąd Najwyższy w wyrokach
z dnia 29 września 2004 r. II CK 527/02 i z dnia 14 października 2009 r. V CSK
109/09 (niepubl.), początkiem dowodu na piśmie wskazującym, że czynność
została dokonana może być każdy dokument, wydruk komputerowy czy faks,
nawet bez podpisu, a w wyroku z dnia 6 listopada 2002 r. I CKN 1158/00 (niepubl.),
Sąd Najwyższy wprost stwierdził, że faks stanowi przewidziane w art. 77 § 2 k.c.
10
potwierdzenie na piśmie oświadczenia woli nie wymagającego formy pisemnej pod
rygorem nieważności.
Nie ma również żadnych innych podstaw do stwierdzenia, że złożenie
faksem oświadczenia woli z dnia 31 grudnia 2007 r. o propozycji zmiany stawki
opłaty rocznej było bezskuteczne z powodu nie zachowania formy pisemnej.
Niewątpliwie bowiem dla tej czynności ustawa nie zastrzega formy pisemnej pod
rygorem nieważności, a w takim przypadku art. 74 § 1 k.c. przewiduje jedynie
utrudnienia dowodowe, bez znaczenia w sprawie w sytuacji, gdy strona przeciwna
nie kwestionowała faktu przesłania jej tego oświadczenia faksem w dniu 31 grudnia
2007 r. Podkreślić w tym miejscu należy, że jak wynika z uchwały Sądu
Najwyższego z dnia 2 października 2002 r. III PZP 17/02 (OSNP 2003/20/481),
w sytuacji, gdy przepisy nie przewidują dla oświadczenia woli formy pisemnej pod
rygorem nieważności, dopuszczalne i prawnie skuteczne jest doręczenie takiego
oświadczenia za pomocą faksu, a oświadczenie woli wysłane faksem należy uznać
za złożone z chwilą, gdy adresat odebrał faks, bowiem z tą chwilą mógł się
zapoznać z jego treścią, zgodnie z art. 61 k.c.
Także zatem w świetle regulacji k.c. dotyczących oświadczeń woli i ich formy,
brak podstaw do stwierdzenia nieskuteczności, czy innej wadliwości złożonego przy
pomocy faksu oświadczenia woli strony powodowej z dnia 31 grudnia 2007 r.
w przedmiocie aktualizacji opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.
Biorąc wszystko to pod uwagę Sąd Najwyższy uznał skargę kasacyjną za
uzasadnioną i na podstawie art. 39815
k.p.c. uchylił zaskarżony wyrok, przekazując
sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia
o kosztach postępowania kasacyjnego (art. 108 § 2 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.