III CSK 412/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 412/14
POSTANOWIENIE
Dnia 18 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K.
przy uczestnictwie Gminy Miejskiej K., L. S.A. w K., U. R. sp. z o.o. w K.
o zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 marca 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika Gminy Miejskiej K. oraz skargi kasacyjnej
wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 15 maja 2014 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K. na rzecz
L. S.A. w K. kwotę 900 (dziewięćset) złotych i na rzecz U. R. sp. z
o.o. w K. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem kosztów
postępowania kasacyjnego;
3. zasądza od Gminy Miejskiej K. na rzecz L. S.A. w K. kwotę
900 (dziewięćset) złotych i na rzecz U. R. sp. z o.o. w K. kwotę 900
(dziewięćset) złotych tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
2
W związku ze skargą kasacyjną wnioskodawcy Skarbu Państwa-Prezydenta
Miasta K. i skargą kasacyjną uczestnika postępowania Gminy Miejskiej K. od
postanowienia Sądu Okręgowego w K. należy podnieść, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia
przysługującym od prawomocnych orzeczeń sądu drugiej instancji silnie
nacechowanym pierwiastkiem publicznoprawnym, a jej rolą nie jest korygowanie
wszelkich orzeczeń sądowych zawierających ewentualne uchybienia, ponieważ
tę funkcję realizują zwyczajne środki zaskarżenia i skarga o wznowienie
postępowania. Skarga kasacyjna służy ochronie interesu publicznego przez
zapewnienie jednolitości wykładni i stosowania prawa, wkład Sądu
Najwyższego w rozwój jurysprudencji i prawa pozytywnego oraz eliminowanie
z obrotu prawnego orzeczeń wydanych w postępowaniu nieważnym lub orzeczeń
oczywiście niezgodnych z prawem. Taka konstrukcja i rola skargi kasacyjnej
powoduje konieczność poddania jej kontroli wstępnej pod kątem spełniania
kryteriów kwalifikujących do przedstawienia skargi Sądowi Najwyższemu w celu
merytorycznego rozpoznania.
Stosownie do 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania w razie wykazania przez stronę, że w sprawie występuje istotne
zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych, budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów,
zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona.
Zarówno wnioskodawca, jak i uczestnik oparli wnioski o przyjęcie skarg
kasacyjnych do rozpoznania na przesłance ich oczywistej zasadności,
co wymagało wykazania niewątpliwej, widocznej na pierwszy rzut oka
(prima facie), bez konieczności pogłębionej analizy, sprzeczności wykładni
lub zastosowania prawa materialnego lub procesowego z brzmieniem przepisów
lub powszechnie przyjętymi regułami interpretacji (por. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 22 stycznia 2008 r., I UK 218/07, niepubl., z dnia 26 lutego
2008 r., II UK 317/07, niepubl., z dnia 9 maja 2008 r., II PK 11/08, niepubl., z dnia
21 maja 2008 r., I UK 11/08, niepubl. i z dnia 9 czerwca 2008 r., II UK 38/08,
niepubl.).
3
Oczywista zasadność skargi przejawia się, zdaniem wnioskodawcy,
w błędnym przyjęciu przez Sąd Okręgowy istnienia siły wyższej uzasadniającej
zawieszenie biegu zasiedzenia nieruchomości do dnia 1 września 1980 roku,
natomiast według uczestnika postępowania oczywista zasadność skargi kasacyjnej
odnosi się zarówno do opisanej wyżej kwestii, jak i polega na wadliwym przyjęciu
przez Sąd Okręgowy, że doszło do przerwy biegu zasiedzenia nieruchomości.
Zawarte w uzasadnieniu wniosków o przyjęcie skarg kasacyjnych wywody
koncentrują się, w istocie, na ustaleniach faktycznych Sądu drugiej instancji
i polemice z obszernymi ocenami prawnymi tego Sądu popartymi licznymi
orzeczeniami Sądu Najwyższego. Stanowią powielenie zajmowanego dotychczas
stanowiska skarżących. Czym innym jest jednak argumentacja zmierzająca do
wykazania istnienia jednej z przyczyn kasacyjnych wskazanych w art. 3989
§ 1
k.p.c., a czym innym argumentacja nakierowana na uwzględnienie podstaw
kasacyjnych. Wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego uzasadnienie
podlega bowiem analizie na etapie przedsądu, natomiast przytoczone podstawy
kasacyjne i ich uzasadnienie oceniane są dopiero po przyjęciu skargi do
rozpoznania, w trakcie jej merytorycznego rozpoznawania.
Przesłanka oczywistości skargi kasacyjnej nie zachodzi w przypadku braku
możliwości uznania przez Sąd Najwyższy, w ramach ograniczonego postępowania
w przedmiocie przedsądu, że ma miejsce kwalifikowana i widoczna prima vista,
bez konieczności pogłębionych studiów nad sprawą, wadliwość zaskarżonego
orzeczenia w powiązaniu z jego podstawą faktyczną i prawną (por. postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 5 września 2008 roku, I CZ 64/08, niepubl., z dnia
19 grudnia 2001 roku, IV CZ 200/01, niepubl. i z dnia 9 czerwca 2008 roku, II UK
37/08, niepubl.).
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 18 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K.
przy uczestnictwie Gminy Miejskiej K., L. S.A. w K., U. R. sp. z o.o. w K.
o zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 marca 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestnika Gminy Miejskiej K. oraz skargi kasacyjnej
wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 15 maja 2014 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta K. na rzecz
L. S.A. w K. kwotę 900 (dziewięćset) złotych i na rzecz U. R. sp. z
o.o. w K. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem kosztów
postępowania kasacyjnego;
3. zasądza od Gminy Miejskiej K. na rzecz L. S.A. w K. kwotę
900 (dziewięćset) złotych i na rzecz U. R. sp. z o.o. w K. kwotę 900
(dziewięćset) złotych tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
2
W związku ze skargą kasacyjną wnioskodawcy Skarbu Państwa-Prezydenta
Miasta K. i skargą kasacyjną uczestnika postępowania Gminy Miejskiej K. od
postanowienia Sądu Okręgowego w K. należy podnieść, co następuje:
Skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia
przysługującym od prawomocnych orzeczeń sądu drugiej instancji silnie
nacechowanym pierwiastkiem publicznoprawnym, a jej rolą nie jest korygowanie
wszelkich orzeczeń sądowych zawierających ewentualne uchybienia, ponieważ
tę funkcję realizują zwyczajne środki zaskarżenia i skarga o wznowienie
postępowania. Skarga kasacyjna służy ochronie interesu publicznego przez
zapewnienie jednolitości wykładni i stosowania prawa, wkład Sądu
Najwyższego w rozwój jurysprudencji i prawa pozytywnego oraz eliminowanie
z obrotu prawnego orzeczeń wydanych w postępowaniu nieważnym lub orzeczeń
oczywiście niezgodnych z prawem. Taka konstrukcja i rola skargi kasacyjnej
powoduje konieczność poddania jej kontroli wstępnej pod kątem spełniania
kryteriów kwalifikujących do przedstawienia skargi Sądowi Najwyższemu w celu
merytorycznego rozpoznania.
Stosownie do 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną
do rozpoznania w razie wykazania przez stronę, że w sprawie występuje istotne
zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych, budzących
poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów,
zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona.
Zarówno wnioskodawca, jak i uczestnik oparli wnioski o przyjęcie skarg
kasacyjnych do rozpoznania na przesłance ich oczywistej zasadności,
co wymagało wykazania niewątpliwej, widocznej na pierwszy rzut oka
(prima facie), bez konieczności pogłębionej analizy, sprzeczności wykładni
lub zastosowania prawa materialnego lub procesowego z brzmieniem przepisów
lub powszechnie przyjętymi regułami interpretacji (por. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 22 stycznia 2008 r., I UK 218/07, niepubl., z dnia 26 lutego
2008 r., II UK 317/07, niepubl., z dnia 9 maja 2008 r., II PK 11/08, niepubl., z dnia
21 maja 2008 r., I UK 11/08, niepubl. i z dnia 9 czerwca 2008 r., II UK 38/08,
niepubl.).
3
Oczywista zasadność skargi przejawia się, zdaniem wnioskodawcy,
w błędnym przyjęciu przez Sąd Okręgowy istnienia siły wyższej uzasadniającej
zawieszenie biegu zasiedzenia nieruchomości do dnia 1 września 1980 roku,
natomiast według uczestnika postępowania oczywista zasadność skargi kasacyjnej
odnosi się zarówno do opisanej wyżej kwestii, jak i polega na wadliwym przyjęciu
przez Sąd Okręgowy, że doszło do przerwy biegu zasiedzenia nieruchomości.
Zawarte w uzasadnieniu wniosków o przyjęcie skarg kasacyjnych wywody
koncentrują się, w istocie, na ustaleniach faktycznych Sądu drugiej instancji
i polemice z obszernymi ocenami prawnymi tego Sądu popartymi licznymi
orzeczeniami Sądu Najwyższego. Stanowią powielenie zajmowanego dotychczas
stanowiska skarżących. Czym innym jest jednak argumentacja zmierzająca do
wykazania istnienia jednej z przyczyn kasacyjnych wskazanych w art. 3989
§ 1
k.p.c., a czym innym argumentacja nakierowana na uwzględnienie podstaw
kasacyjnych. Wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego uzasadnienie
podlega bowiem analizie na etapie przedsądu, natomiast przytoczone podstawy
kasacyjne i ich uzasadnienie oceniane są dopiero po przyjęciu skargi do
rozpoznania, w trakcie jej merytorycznego rozpoznawania.
Przesłanka oczywistości skargi kasacyjnej nie zachodzi w przypadku braku
możliwości uznania przez Sąd Najwyższy, w ramach ograniczonego postępowania
w przedmiocie przedsądu, że ma miejsce kwalifikowana i widoczna prima vista,
bez konieczności pogłębionych studiów nad sprawą, wadliwość zaskarżonego
orzeczenia w powiązaniu z jego podstawą faktyczną i prawną (por. postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 5 września 2008 roku, I CZ 64/08, niepubl., z dnia
19 grudnia 2001 roku, IV CZ 200/01, niepubl. i z dnia 9 czerwca 2008 roku, II UK
37/08, niepubl.).
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 3989
§ 2 k.p.c.).