V CNP 15/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-04-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 15/15
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi I. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w Z. z dnia 12 czerwca 2013 r.,
w sprawie z wniosku R.P.
przy uczestnictwie I.S.
o wykonanie orzeczenia w trybie art. 59815
kpc,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 marca 2015 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Uczestniczka postępowania I. S. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem postanowienia Sądu Rejonowego w Z. z dnia 12 czerwca 2013 r., którym
Sąd ten zagroził jej nakazaniem zapłaty na rzecz R. P. kwoty po 100 zł za każde
naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia tego Sądu z dnia 12
sierpnia 2011 r. w sprawie … 31/11.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje przymus adwokacki
(art. 871
§ 1 k.p.c.), co oznacza, że nie jest dopuszczalne wniesienie skargi
osobiście, chyba że strona spełnia wymogi określone w § 3 tego przepisu, a więc
gdy jest sędzią, prokuratorem, notariuszem albo profesorem lub doktorem
habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym lub radcą Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa. Skarżąca nie wykazała tego rodzaju kwalifikacji.
Niezależnie od tego, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje tylko wtedy, gdy dotyczy kończącego
w sprawie orzeczenia co do istoty sprawy. Postanowienie wydane na podstawie art.
59815
k.p.c. nie ma takiego charakteru, nie kończy bowiem postępowania
w sprawie dotyczącej wykonywania kontaktów z dzieckiem. Zakończenie takiego
postępowania następuje na skutek wydania postanowienia o umorzeniu
postępowania. Wynika to z art. 59820
k.p.c., w myśl którego sąd umarza
postępowanie, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od uprawomocnienia ostatniego
postanowienia nie wpłynął kolejny wniosek w sprawach wykonywania kontaktów
z dzieckiem (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 2013 r., III CZP 25/13,
OSNC 2013 r., nr 12, poz. 140). Także zatem i z tego względu skarga na podstawie
art. 4241
k.p.c. jest niedopuszczalna.
W sprawach, w których uzyskanie prejudykatu Sądu Najwyższego nie jest
konieczne ani dopuszczalne, istnieje możliwość bezpośredniego wytoczenia
powództwa o odszkodowanie od Skarbu Państwa, jeżeli, w ocenie skarżącej,
poprzez wydanie prawomocnego orzeczenia została wyrządzona szkoda.
3
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi I. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w Z. z dnia 12 czerwca 2013 r.,
w sprawie z wniosku R.P.
przy uczestnictwie I.S.
o wykonanie orzeczenia w trybie art. 59815
kpc,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 marca 2015 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Uczestniczka postępowania I. S. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem postanowienia Sądu Rejonowego w Z. z dnia 12 czerwca 2013 r., którym
Sąd ten zagroził jej nakazaniem zapłaty na rzecz R. P. kwoty po 100 zł za każde
naruszenie obowiązków wynikających z postanowienia tego Sądu z dnia 12
sierpnia 2011 r. w sprawie … 31/11.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje przymus adwokacki
(art. 871
§ 1 k.p.c.), co oznacza, że nie jest dopuszczalne wniesienie skargi
osobiście, chyba że strona spełnia wymogi określone w § 3 tego przepisu, a więc
gdy jest sędzią, prokuratorem, notariuszem albo profesorem lub doktorem
habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym lub radcą Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa. Skarżąca nie wykazała tego rodzaju kwalifikacji.
Niezależnie od tego, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje tylko wtedy, gdy dotyczy kończącego
w sprawie orzeczenia co do istoty sprawy. Postanowienie wydane na podstawie art.
59815
k.p.c. nie ma takiego charakteru, nie kończy bowiem postępowania
w sprawie dotyczącej wykonywania kontaktów z dzieckiem. Zakończenie takiego
postępowania następuje na skutek wydania postanowienia o umorzeniu
postępowania. Wynika to z art. 59820
k.p.c., w myśl którego sąd umarza
postępowanie, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od uprawomocnienia ostatniego
postanowienia nie wpłynął kolejny wniosek w sprawach wykonywania kontaktów
z dzieckiem (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 22 maja 2013 r., III CZP 25/13,
OSNC 2013 r., nr 12, poz. 140). Także zatem i z tego względu skarga na podstawie
art. 4241
k.p.c. jest niedopuszczalna.
W sprawach, w których uzyskanie prejudykatu Sądu Najwyższego nie jest
konieczne ani dopuszczalne, istnieje możliwość bezpośredniego wytoczenia
powództwa o odszkodowanie od Skarbu Państwa, jeżeli, w ocenie skarżącej,
poprzez wydanie prawomocnego orzeczenia została wyrządzona szkoda.
3
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.