V CZ 2/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-04-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 2/15
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa I. G.
przeciwko R. K.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 marca 2015 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 28 października 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 października 2014 r. Sąd Okręgowy
w K. sprawdził wartość przedmiotu zaskarżenia wskazaną w skardze kasacyjnej
powódki i ustalił ją na kwotę 6.200 zł, oraz odrzucił skargę kasacyjną jako
niedopuszczalną na podstawie art. 3982
§ 1 k.p.c.
Postanowienie w części odrzucającej skargę kasacyjna zaskarżyła powódka,
zarzucając w zażaleniu naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c., przez niewłaściwe
zastosowanie polegające na weryfikacji wysokości wartości przedmiotu sporu
niezgodnej z istniejącym stanem faktycznym w sprawie, w której powódka żąda
rozwiązania umowy dożywocia i odzyskania nieruchomości o wartości
przekraczającej 50.000 zł. Skarżąca wniosła o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania i nadanie sprawie dalszego biegu oraz o zasądzenie od pozwanego
kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wartość przedmiotu sporu, a następnie wartość przedmiotu zaskarżenia
zostały określone przez powódkę kolejno w pozwie oraz w apelacji (także słownie)
na kwotę 6 200 zł.
Wartość przedmiotu zaskarżenia jest determinowana ustaloną wartością
przedmiotu sporu. Wskazana przez powódkę wartość przedmiotu sporu może być
sprawdzona przez sąd z urzędu, zarówno co do zgodności z rzeczywistym stanem
rzeczy, jak i zgodności z przepisami art. 20 do 24 k.p.c. do czasu doręczenia
stronie przeciwnej odpisu pozwu. Później jest to możliwe tylko na zarzut
pozwanego. Jeżeli dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości
przedmiotu zaskarżenia sąd drugiej instancji może na podstawie odpowiednio
stosowanego art. 25 k.p.c., nie naruszając przy tym art. 26 k.p.c., sprawdzić tę
wartość. Zakres kontroli w takim przypadku ogranicza się do sprawdzenia, czy
strona prawidłowo podała wartość tej części przedmiotu sporu, która odpowiada
zakresowi zaskarżenia kasacyjnego.
W tym stanie rzeczy brak jest uzasadnionej podstawy do zakwestionowania -
zgodnie ze stanowiskiem skarżącej – oceny Sądu Apelacyjnego
o niedopuszczalności wniesionej skargi z uwagi na wartość przedmiotu
3
zaskarżenia nie przekraczającej pięćdziesięciu tysięcy złotych (art. 3982
§ 1 k.p.c.),
co skutkować musiało jej odrzuceniem.
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie
art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa I. G.
przeciwko R. K.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 marca 2015 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 28 października 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 października 2014 r. Sąd Okręgowy
w K. sprawdził wartość przedmiotu zaskarżenia wskazaną w skardze kasacyjnej
powódki i ustalił ją na kwotę 6.200 zł, oraz odrzucił skargę kasacyjną jako
niedopuszczalną na podstawie art. 3982
§ 1 k.p.c.
Postanowienie w części odrzucającej skargę kasacyjna zaskarżyła powódka,
zarzucając w zażaleniu naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c., przez niewłaściwe
zastosowanie polegające na weryfikacji wysokości wartości przedmiotu sporu
niezgodnej z istniejącym stanem faktycznym w sprawie, w której powódka żąda
rozwiązania umowy dożywocia i odzyskania nieruchomości o wartości
przekraczającej 50.000 zł. Skarżąca wniosła o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania i nadanie sprawie dalszego biegu oraz o zasądzenie od pozwanego
kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wartość przedmiotu sporu, a następnie wartość przedmiotu zaskarżenia
zostały określone przez powódkę kolejno w pozwie oraz w apelacji (także słownie)
na kwotę 6 200 zł.
Wartość przedmiotu zaskarżenia jest determinowana ustaloną wartością
przedmiotu sporu. Wskazana przez powódkę wartość przedmiotu sporu może być
sprawdzona przez sąd z urzędu, zarówno co do zgodności z rzeczywistym stanem
rzeczy, jak i zgodności z przepisami art. 20 do 24 k.p.c. do czasu doręczenia
stronie przeciwnej odpisu pozwu. Później jest to możliwe tylko na zarzut
pozwanego. Jeżeli dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości
przedmiotu zaskarżenia sąd drugiej instancji może na podstawie odpowiednio
stosowanego art. 25 k.p.c., nie naruszając przy tym art. 26 k.p.c., sprawdzić tę
wartość. Zakres kontroli w takim przypadku ogranicza się do sprawdzenia, czy
strona prawidłowo podała wartość tej części przedmiotu sporu, która odpowiada
zakresowi zaskarżenia kasacyjnego.
W tym stanie rzeczy brak jest uzasadnionej podstawy do zakwestionowania -
zgodnie ze stanowiskiem skarżącej – oceny Sądu Apelacyjnego
o niedopuszczalności wniesionej skargi z uwagi na wartość przedmiotu
3
zaskarżenia nie przekraczającej pięćdziesięciu tysięcy złotych (art. 3982
§ 1 k.p.c.),
co skutkować musiało jej odrzuceniem.
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu na podstawie
art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.