Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 10/15
POSTANOWIENIE
Dnia 9 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Agnieszka Piotrowska
SSN Dariusz Zawistowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa S. A.
przeciwko H. R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 kwietnia 2015 r.,
zażalenia powoda
na wyrok Sądu Okręgowego w S.
z dnia 15 października 2014 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 15 października 2013 r. Sąd Okręgowy w S., na skutek
apelacji pozwanej, uchylił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w W. i przekazał
sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania, z wyłączeniem przepisów o
postępowaniu uproszczonym. W uzasadnieniu wskazał, że zachodzą przesłanki do
wydania takiego orzeczenia z uwagi na treść art. 50512
§ 1 k.p.c.
W zażaleniu na ten wyrok, powód zarzucił naruszenie art. 50512
w zw. z art.
5059
§ 2 k.p.c. i art. 50512
§ 3 k.p.c., art. 380 w zw. z art. 372 i art. 171 k.p.c., art.
384 k.p.c. w zw. z art. 50512
§ 1 i art. 50512
§ 2 k.p.c., art. 50512
§ 1, art. 50512
§ 2
k.p.c. i art. 628 k.c. Wniósł o jego zmianę i „oddalenie apelacji w całości",
ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi Okręgowemu, bądź uchylenie wyroków Sądu I i II instancji, zniesienie
postępowania przed tymi sądami oraz odrzucenie apelacji oraz sprzeciwu od
nakazu zapłaty.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Na wstępie należy zaznaczyć, że sposób sformułowania wniosków zażalenia
oraz podniesione w nim zarzuty świadczą o niewłaściwym rozumieniu przez
skarżącego istoty środka prawnego jakim jest zażalenie na orzeczenie kasatoryjne
sądu drugiej instancji.
W judykaturze wyjaśniono, że kognicja Sądu Najwyższego jako sądu
rozpoznającego zażalenie, o którym mowa w art. 3941
§ 11
k.p.c. jest zredukowana
wyłącznie do dokonania oceny, czy istniała formalna, procesowa podstawa do
uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji
do ponownego rozpoznania. Kognicja Sądu Najwyższego nie obejmuje natomiast
badania meritum sprawy. Oznacza to, że Sąd Najwyższy rozpatrując
zażalenie, sprawdza jedynie, czy rzeczywiście doszło do nierozpoznania
przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo, wydanie wyroku wymaga
przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości (art. 386 § 4 k.p.c.),
bądź też, czy miała miejsce nieważność postępowania (art. 386 § 2 k.p.c.).
3
Jeżeli natomiast sąd drugiej instancji rozpoznawał apelację od wyroku wydanego
w postępowaniu uproszczonym, należy uwzględnić także treść art. 50512
§ 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy dokonuje w ramach zażalenia złożonego na podstawie art. 3941
§ 11
k.p.c. sprawdzenia prawidłowości stanowiska sądu drugiej instancji jedynie
w tym zakresie, a podłożem merytorycznym toczącego się między stronami sporu
zajmuje się tylko w kontekście określonym w art. 386 § 4 k.p.c. Sąd Najwyższy
nie ocenia merytorycznej zasadności wydanego rozstrzygnięcia.
W myśl art. 50512
§ 1 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji stwierdzi, że zachodzi
naruszenie prawa materialnego, a zgromadzone dowody nie dają wystarczających
podstaw do zmiany wyroku, uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania. Z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia wynika,
że Sąd Okręgowy stwierdził naruszenie prawa materialnego i uznał, że w sprawie
brak było wystarczających dowodów, pozwalających Sądowi drugiej instancji na
zmianę zaskarżonego orzeczenia. Orzeczenie kasatoryjne Sądu Okręgowego
zostało należycie uargumentowane i nie budzi wątpliwości z punktu widzenia
podstaw do zastosowania art. 50512
§ 1 k.p.c. W konsekwencji należy uznać, że
Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej wykładni tego przepisu i prawidłowo
zastosował go w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, co przesądza
o niezasadności wniesionego zażalenia.
Z tych względów zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu
na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 398 §14
k.p.c.
4

II CZ 10/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia