Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt SNO 22/15
POSTANOWIENIE
Dnia 13 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny
na posiedzeniu w składzie następującym:
Przewodniczący: SSN Wiesław Kozielewicz (sprawozdawca)
Sędziowie: SSN Iwona Koper
SSN Anna Kozłowska
po rozpoznaniu zażalenia W. Z.
na zarządzenie Prezesa Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego
z dnia 4 lutego 2015 r.,
o uznaniu za bezskuteczny wniosek o przywróceniu terminu do złożenia zażalenia
na postanowienie tego Sądu z dnia 3 lutego 2014 r.
w przedmiocie umorzenia postępowania dyscyplinarnego
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny postanowieniem z dnia 3 lutego, na
podstawie art. 17 § 1 pkt. 6 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. umorzył, wszczęte wobec
W. Z. – sędziego Sądu Rejonowego, postępowanie dyscyplinarne w zakresie tego,
że we wrześniu 1997 r. w B. polecił księgowej B.H.U. „P.” K. G. sporządzenie
rachunku uproszczonego nr […] za rzekomo wykonane przez w/w firmę remontu
jego mieszkania, celem przedłożenia przez niego rachunku w Urzędzie Skarbowym
dla uzyskania zwrotu podatku VAT, pomimo tego, że remont taki nigdy przez w/w
firmę nie został przeprowadzony i rachunek ten w miejscu uprawnionego do
odbioru podpisał, czym rażąco uchybił godności urzędu.
2
Zarządzeniem z dnia 4 lutego 2015 r. Prezes Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego, uznał za bezskuteczny wniosek W. Z. z dnia 3 czerwca 2014 r. o
przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu
Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 3 lutego 2014 r.
W zażaleniu na to zarządzenie, W. Z. wnosi o jego uchylenie i nadanie biegu
wnioskowi o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie Sądu
Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 3 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W uzasadnieniu postanowienia z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt SNO
50/14, Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny wskazał, że zbadanie zasadności
wniosku W. Z. o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia musi być poprzedzone
ustaleniem, że wniosek ten został złożony z zachowaniem terminu zawitego
określonego w art. 126 § 1 k.p.k., tj. przed upływem siedmiu dni od ustania
przeszkody uniemożliwiającej jego zgłoszenie. Jest to warunek formalny wniosku o
przywrócenie terminu, którego niezachowanie powoduje, że wniosek taki stanowi
czynność prawnie bezskuteczną w rozumieniu art. 122 § 1 k.p.k. i nie polega
merytorycznemu rozpoznaniu.
Mając na uwadze powyższe wiążące wskazanie Sądu Najwyższego – Sądu
Dyscyplinarnego, Prezes Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego prawidłowo
ustalił, że dopiero w dniu 3 czerwca 2014 r., uzupełniając braki formalne pisma w
trybie art. 120 § 1 k.p.k., W. Z. przesłał do Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego podpisane zażalenie i jednocześnie dołączył do niego wniosek o
przywrócenie terminu do jego złożenia bez żadnego uzasadnienia z jakiego
powodu nastąpiło niedotrzymanie przez niego terminu zawitego. W okresie od 14
marca 2014 r. do 3 czerwca 2014 r. W. Z. prowadził korespondencję z Sądem
Apelacyjnym – Sądem Dyscyplinarnym w tym w dniu 21 marca 2014 r. złożył
odwołanie od wyroku tego Sądu z dnia 3 lutego 2014 r.
3
Powyższe okoliczności, wbrew poglądowi z zażalenia, dowodzą iż czynność
procesowa (złożenie w dniu 3 czerwca 2014 r. wniosku o przywrócenie terminu do
złożenia zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z
dnia 3 lutego 2014 r. została dokonana po upływie siedmiu dni od ustania
przeszkody uniemożliwiającej jej wykonanie w terminie.
Kierując się przedstawionymi motywami Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny
postanowił jak na wstępie.

SNO 22/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia