Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 6/15
POSTANOWIENIE
Dnia 28 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 28 kwietnia 2015 r.,
sprawy R. K.
skazanego z art. 207 § 1 k.k. w zb.z art. 157 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw.
z art. 11 § 2 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 4 września 2014 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w C.
z dnia 14 października 2013 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. zwolnić skazanego R. K. od ponoszenia kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w L., wyrokiem z dnia 4 września 2014 r., w sprawie […],
zmienił wyrok Sądu Rejonowego w C. z dnia 14 października 2013 r., wydany w
sprawie […], w ten sposób, że z czasokresu czynu przypisanego oskarżonemu
wyeliminował okres od dnia 1 grudnia 2002 r. do dnia 31 maja 2003 r., utrzymując
ten wyrok Sądu Rejonowego w mocy w pozostałej części, którym to wyrokiem R.
K., za czyny zakwalifikowane z art. 207 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zb. z art.
157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, na podstawie art. 207 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
skazany został na karę 2 lat i jeden miesiąc pozbawienia wolności.
2
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
R. K. wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie prawa, które mogło
mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie przepisów prawa
procesowego: art. 433 § 2 kpk w zw. z art. 410 kpk przez przejście w toku kontroli
instancyjnej do porządku dziennego nad wydaniem wyroku na podstawie
niepełnego materiału dowodowego z pominięciem także przy ocenie materiału
dowodowego istotnych dowodów w sprawie a mianowicie poprzez nie odniesienie
się przez Sąd Okręgowy do faktu, iż w sprawie Sąd Rejonowy nie powołał biegłych
psychiatrów celem ustalenia czy skazany w chwili popełnienia zarzucanego mu
czynu miał zachowaną pełną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania
swoim postępowaniem w sytuacji gdy już na etapie postępowania Sądu I instancji
istniały dowody znane sądowi z urzędu wskazujące na konieczność wywołania
takiej opinii ta zaś mogła mieć istotny wpływ na treść wyroku”, wniósł o uchylenie
wyroków Sądów obu instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w C.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w L., w odpowiedzi na kasację, wniósł o
jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego R. K. jest, w rozumieniu art. 535 § 3 kpk,
oczywiście bezzasadna i jako taka została oddalona, natomiast R. K., na podstawie
art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 518 kpk zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych
postępowania kasacyjnego, wobec jego sytuacji majątkowej i braku możliwości
uzyskania dochodu w okresie odbywania kary pozbawienia wolności.
Zarzut kasacji obrońcy, w istocie, sprowadza się do nieprzeprowadzenia w
tej sprawie dowodu z opinii biegłych psychiatrów i psychologa co do stanu zdrowia
psychicznego oskarżonego w czasie popełniania przypisanego mu czynu. Zdaniem
obrońcy, Sąd Okręgowy, rozpoznając apelację powinien uznać, że Sąd Rejonowy
bezzasadnie oddalił wniosek w tym przedmiocie złożony w toku rozprawy w Sądzie
Rejonowym. Ze stanowiskiem obrońcy nie można się zgodzić. Trzeba też zwrócić
uwagę na to, że obrońca, składając i podtrzymując taki wniosek (k-560 i k-914), nie
wskazywał na wątpliwości co do poczytalności ówczesnego oskarżonego,
dostrzegając jedynie konieczność ustalenia przez tych biegłych, czy oskarżony nie
3
jest uzależniony od alkoholu. Stanowisko Sądu Rejonowego, który oddalił ten
wniosek dowodowy,(k-914 odwrót) i Sądu Okręgowego, który utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego, było w pełni trafne (s.6,7 uzasadnienia SO). Jest bowiem
w tej sprawie tak, że ani w toku postępowania przygotowawczego, ani
postępowania w Sądach obu instancji, nie ujawniły się wątpliwości co do
poczytalności oskarżonego w czasie popełniania zarzuconych i przypisanych mu
czynów. Sam fakt używania, nadużywania a nawet uzależnienia od alkoholu, nie
świadczy o wystąpieniu tych wątpliwości. W takiej sytuacji nie było podstaw do
przeprowadzenia dowodu z opinii psychiatrów i psychologa co do stanu zdrowia
psychicznego R. K.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.