I CZ 39/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 39/15
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa C. P. sp. z o.o. w W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Rozwoju Regionalnego, obecnie
Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju i Fundacji […] o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 maja 2015 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 października 2014 r.,
1. oddala zażalenie;
2. nie obciąża strony powodowej kosztami postępowania
zażaleniowego.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 7 października 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
zażalenie powoda (k. 672 akt), wniesione na postanowienie tego Sądu
o odrzuceniu skargi kasacyjnej jako nienależycie opłaconej (postanowienie z dnia
25 czerwca 2014 r.). W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Apelacyjny
wyjaśnił, że powód został zwolniony od opłaty od zażalenia ponad kwotę 1.000 zł
(postanowienie z dnia 2 czerwca 2014 r.). Postanowienie to doręczono
pełnomocnikowi powoda w dniu 12 czerwca 2014 r. i zgodnie z art. 112 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r., o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst
jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm.) tygodniowy termin do opłacenia pisma
(zażalenia) biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia. Opłaty w tym
terminie nie wniesiono, dlatego zażalenia jako nieopłacone zostało odrzucone
(art. 370 k.c. w zw. z art. 397 § 1 k.p.c.).
W zażaleniu na postanowienie z dnia 7 października (o odrzuceniu zażalenia)
powód zarzucił naruszenie art. 103 ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych poprzez ich niezastosowanie i odmowę zwolnienia powoda od kosztów
sądowych w całości (a nie tylko ponad kwotę 1.000 zł). Jednocześnie wnosił
o uchylenie postanowienia z dnia 25 czerwca 2013 r., postanowienia z dnia
29 listopada 2013 r. o częściowym zwolnieniu od kosztów sądowych,
postanowienia z dnia 21 marca 2014 r. o oddaleniu wniosku powoda o zwolnienie
od kosztów w zakresie kwoty 1.000 zł i postanowienia z dnia 24 czerwca 2014 r.
w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Z akt sprawy wynika, że powoda zwolniono od opłaty od zażalenia na
postanowienie z dnia 7 października 2014 r. (postanowienie z dnia 7 listopada
2014 r.).
Z uzasadnienia wniesionego zażalenia wynika, że skarżący koncentruje się
jedynie na kwestionowaniu wskazanych w zażaleniu dwóch rozstrzygnięć Sądu
Apelacyjnego, które odnoszą się do niezwolnienia powoda od odpowiednich opłat
w zakresie kwoty 1.000 zł, przy czym powód uzyskał zwolnienie ponad tę sumę
opłaty. Obecnie w aktach sprawy znajdują się uzasadnienia obu kwestionowanych
postanowień, tj. postanowienia z dnia 29 listopada 2013 r. i z dnia 21 marca 2014 r.
3
(k. 740 i 742 akr sprawy). W tym pierwszym uzasadnieniu wyjaśniono szczegółowo
to, dlaczego istniały podstawy jedynie do częściowego zwolnienia powoda z opłaty
od skargi kasacyjnej, tj. w kwocie przekraczającej 1.000 zł (art. 103 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Uznano tam przekonywająco
(w trzecim kwartale 2013 r.), że kwota 1.000 zł mieści się na pewno
w możliwościach płatniczych strony powodowej, skoro powodowa spółka
kontynuuje działalność, dysponuje środkami trwałymi i w roku uzyskała nawet
przychód przynoszący kilkakrotnie kwotę 1.000 zł (k. 741 akt). W uzasadnieniu
postanowienia z dnia 21 marca 2014 r. (zapadło ono w wyniku wniosku powoda
o dalsze zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie kwoty 1.000 zł) wyjaśniono
trafnie, że – wbrew treści wniosku – nie nastąpiły jednak nowe okoliczności
świadczące o pogorszeniu się sytuacji finansowej powoda, które uniemożliwiłyby
pokrycie opłaty sądowej w tej kwocie. Podano tam także inne ważkie argumenty,
które przemawiały przeciwko zwolnieniu w całości powoda od opłaty od skargi
kasacyjnej w niniejszej sprawie.
W tej sytuacji należało oddalić zażalenie powoda jako nieuzasadnione
(art. 39814
k.p.c.).
Nie obciążono powoda kosztami postępowania zażaleniowego z uwagi na
postanowienie art. 102 k.p.c. (por. też postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia
7 listopada 2014 r. o zwolnieniu powoda od opłaty od zażalenia na postanowienie
z dnia 7 października 2014 r., k. 687 akt).
POSTANOWIENIE
Dnia 14 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa C. P. sp. z o.o. w W.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Rozwoju Regionalnego, obecnie
Ministrowi Infrastruktury i Rozwoju i Fundacji […] o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 maja 2015 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 października 2014 r.,
1. oddala zażalenie;
2. nie obciąża strony powodowej kosztami postępowania
zażaleniowego.
UZASADNIENIE
2
Postanowieniem z dnia 7 października 2014 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
zażalenie powoda (k. 672 akt), wniesione na postanowienie tego Sądu
o odrzuceniu skargi kasacyjnej jako nienależycie opłaconej (postanowienie z dnia
25 czerwca 2014 r.). W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Apelacyjny
wyjaśnił, że powód został zwolniony od opłaty od zażalenia ponad kwotę 1.000 zł
(postanowienie z dnia 2 czerwca 2014 r.). Postanowienie to doręczono
pełnomocnikowi powoda w dniu 12 czerwca 2014 r. i zgodnie z art. 112 ust. 2 i 3
ustawy z dnia 28 lipca 2005 r., o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst
jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm.) tygodniowy termin do opłacenia pisma
(zażalenia) biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia. Opłaty w tym
terminie nie wniesiono, dlatego zażalenia jako nieopłacone zostało odrzucone
(art. 370 k.c. w zw. z art. 397 § 1 k.p.c.).
W zażaleniu na postanowienie z dnia 7 października (o odrzuceniu zażalenia)
powód zarzucił naruszenie art. 103 ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych poprzez ich niezastosowanie i odmowę zwolnienia powoda od kosztów
sądowych w całości (a nie tylko ponad kwotę 1.000 zł). Jednocześnie wnosił
o uchylenie postanowienia z dnia 25 czerwca 2013 r., postanowienia z dnia
29 listopada 2013 r. o częściowym zwolnieniu od kosztów sądowych,
postanowienia z dnia 21 marca 2014 r. o oddaleniu wniosku powoda o zwolnienie
od kosztów w zakresie kwoty 1.000 zł i postanowienia z dnia 24 czerwca 2014 r.
w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Z akt sprawy wynika, że powoda zwolniono od opłaty od zażalenia na
postanowienie z dnia 7 października 2014 r. (postanowienie z dnia 7 listopada
2014 r.).
Z uzasadnienia wniesionego zażalenia wynika, że skarżący koncentruje się
jedynie na kwestionowaniu wskazanych w zażaleniu dwóch rozstrzygnięć Sądu
Apelacyjnego, które odnoszą się do niezwolnienia powoda od odpowiednich opłat
w zakresie kwoty 1.000 zł, przy czym powód uzyskał zwolnienie ponad tę sumę
opłaty. Obecnie w aktach sprawy znajdują się uzasadnienia obu kwestionowanych
postanowień, tj. postanowienia z dnia 29 listopada 2013 r. i z dnia 21 marca 2014 r.
3
(k. 740 i 742 akr sprawy). W tym pierwszym uzasadnieniu wyjaśniono szczegółowo
to, dlaczego istniały podstawy jedynie do częściowego zwolnienia powoda z opłaty
od skargi kasacyjnej, tj. w kwocie przekraczającej 1.000 zł (art. 103 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Uznano tam przekonywająco
(w trzecim kwartale 2013 r.), że kwota 1.000 zł mieści się na pewno
w możliwościach płatniczych strony powodowej, skoro powodowa spółka
kontynuuje działalność, dysponuje środkami trwałymi i w roku uzyskała nawet
przychód przynoszący kilkakrotnie kwotę 1.000 zł (k. 741 akt). W uzasadnieniu
postanowienia z dnia 21 marca 2014 r. (zapadło ono w wyniku wniosku powoda
o dalsze zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie kwoty 1.000 zł) wyjaśniono
trafnie, że – wbrew treści wniosku – nie nastąpiły jednak nowe okoliczności
świadczące o pogorszeniu się sytuacji finansowej powoda, które uniemożliwiłyby
pokrycie opłaty sądowej w tej kwocie. Podano tam także inne ważkie argumenty,
które przemawiały przeciwko zwolnieniu w całości powoda od opłaty od skargi
kasacyjnej w niniejszej sprawie.
W tej sytuacji należało oddalić zażalenie powoda jako nieuzasadnione
(art. 39814
k.p.c.).
Nie obciążono powoda kosztami postępowania zażaleniowego z uwagi na
postanowienie art. 102 k.p.c. (por. też postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia
7 listopada 2014 r. o zwolnieniu powoda od opłaty od zażalenia na postanowienie
z dnia 7 października 2014 r., k. 687 akt).