I CZ 41/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-07-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 41/15
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi J. J. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 sierpnia 2012 r.
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Sprawiedliwości
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 maja 2015 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 września 2013 r.,
1) oddala zażalenie;
2) zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 3600 (trzy tysiące
sześćset) zł tytułem kosztów postępowania zażaleniowego;
3) przyznaje adwokatowi J. C. (Kancelaria Adwokacka
w W.) z funduszy Skarbu Państwa - Sąd Apelacyjny
kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł
podwyższoną o należny podatek VAT z tytułu udzielonej
z urzędu powodowi pomocy prawnej nieopłaconej.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 25 września 2013 r. Sąd Apelacyjny w sprawie z
powództwa J. J. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra
Sprawiedliwości oddalił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o
wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 10
sierpnia 2012 r. oraz odrzucił skargę o wznowienie postępowania jako spóźnioną.
Powód zaskarżył to postanowienie zażaleniem i zażądał jego uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zażalenie zostało oparte na gołosłownym twierdzeniu, że pełnomocnik skarżącego
nie mógł złożyć skargi o wznowienie postępowania w terminie, gdyż był zmuszony
oczekiwać stanowiska swojego klienta, stanowiącego podstawę skargi
o wznowienie. Z uwagi zaś, że skarżący przebywa w Areszcie Śledczym
w odległym miejscu nie udało się tego wykonać w terminie przewidzianym
ustawowo dla wniesienia skargi o wznowienie. Argumentów tych nie sposób
podzielić. Termin na wniesienie skargi o wznowienie postępowania, w razie oparcia
jej o zarzut pozbawienia możności obrony praw strony wynosi trzy miesiące i liczy
się od dnia, w którym strona dowiedziała się o wyroku (art. 407 § 1 k.p.c.). Trafnie
więc Sąd Apelacyjny uznał, że termin ten upłynął najpóźniej w dniu 22 listopada
2012 r., skoro przynajmniej trzy miesiące wcześniej skarżący o istnieniu
zaskarżonego wyroku się dowiedział. Świadczy o tym fakt, ze w dniu 22 sierpnia
2012 r. złożył wniosek o sporządzenie i doręczenie mu uzasadnienia tego wyroku.
Tymczasem pełnomocnik skarżącego działający z urzędu zapoznał się z aktami
sprawy już w dniu 14 listopada 2012 r., a więc jeszcze przed upływem terminu do
wniesienia skargi o wznowienie postępowania, natomiast skargę złożył dopiero
w dniu 8 kwietnia 2013 r. Nie można przy tym podzielić twierdzenia, że pobyt
skarżącego w Areszcie Śledczym uniemożliwił pełnomocnikowi kontakt
z mocodawcą i wyjaśnienie, czy istnieją w ogóle podstawy do wniesienia skargi
o wznowienie postępowania. Pełnomocnik skarżącego nie uprawdopodobnił
bowiem w żaden sposób, że usiłował podjąć próbę kontaktu ze stroną w tym
przedmiocie. Same twierdzenia pełnomocnika bez skorzystania z jakiegokolwiek
środka uprawdopodobnienia (np. dokumentacji wskazującej na prowadzenie
3
korespondencji między pełnomocnikiem a stroną) nie mogły doprowadzić do
uwzględnienia wniosku.
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Pełnomocnikowi skarżącego z urzędu Sąd Najwyższy przyznał
wynagrodzenie zgodnie z § 13 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 7 w zw. z § 19 pkt 1
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348
ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi J. J. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 10 sierpnia 2012 r.
w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Sprawiedliwości
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 maja 2015 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 września 2013 r.,
1) oddala zażalenie;
2) zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 3600 (trzy tysiące
sześćset) zł tytułem kosztów postępowania zażaleniowego;
3) przyznaje adwokatowi J. C. (Kancelaria Adwokacka
w W.) z funduszy Skarbu Państwa - Sąd Apelacyjny
kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł
podwyższoną o należny podatek VAT z tytułu udzielonej
z urzędu powodowi pomocy prawnej nieopłaconej.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 25 września 2013 r. Sąd Apelacyjny w sprawie z
powództwa J. J. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra
Sprawiedliwości oddalił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o
wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 10
sierpnia 2012 r. oraz odrzucił skargę o wznowienie postępowania jako spóźnioną.
Powód zaskarżył to postanowienie zażaleniem i zażądał jego uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zażalenie zostało oparte na gołosłownym twierdzeniu, że pełnomocnik skarżącego
nie mógł złożyć skargi o wznowienie postępowania w terminie, gdyż był zmuszony
oczekiwać stanowiska swojego klienta, stanowiącego podstawę skargi
o wznowienie. Z uwagi zaś, że skarżący przebywa w Areszcie Śledczym
w odległym miejscu nie udało się tego wykonać w terminie przewidzianym
ustawowo dla wniesienia skargi o wznowienie. Argumentów tych nie sposób
podzielić. Termin na wniesienie skargi o wznowienie postępowania, w razie oparcia
jej o zarzut pozbawienia możności obrony praw strony wynosi trzy miesiące i liczy
się od dnia, w którym strona dowiedziała się o wyroku (art. 407 § 1 k.p.c.). Trafnie
więc Sąd Apelacyjny uznał, że termin ten upłynął najpóźniej w dniu 22 listopada
2012 r., skoro przynajmniej trzy miesiące wcześniej skarżący o istnieniu
zaskarżonego wyroku się dowiedział. Świadczy o tym fakt, ze w dniu 22 sierpnia
2012 r. złożył wniosek o sporządzenie i doręczenie mu uzasadnienia tego wyroku.
Tymczasem pełnomocnik skarżącego działający z urzędu zapoznał się z aktami
sprawy już w dniu 14 listopada 2012 r., a więc jeszcze przed upływem terminu do
wniesienia skargi o wznowienie postępowania, natomiast skargę złożył dopiero
w dniu 8 kwietnia 2013 r. Nie można przy tym podzielić twierdzenia, że pobyt
skarżącego w Areszcie Śledczym uniemożliwił pełnomocnikowi kontakt
z mocodawcą i wyjaśnienie, czy istnieją w ogóle podstawy do wniesienia skargi
o wznowienie postępowania. Pełnomocnik skarżącego nie uprawdopodobnił
bowiem w żaden sposób, że usiłował podjąć próbę kontaktu ze stroną w tym
przedmiocie. Same twierdzenia pełnomocnika bez skorzystania z jakiegokolwiek
środka uprawdopodobnienia (np. dokumentacji wskazującej na prowadzenie
3
korespondencji między pełnomocnikiem a stroną) nie mogły doprowadzić do
uwzględnienia wniosku.
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Pełnomocnikowi skarżącego z urzędu Sąd Najwyższy przyznał
wynagrodzenie zgodnie z § 13 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 7 w zw. z § 19 pkt 1
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348
ze zm.).