I CZ 46/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-07-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 126/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 46/15
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa E. K.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "M." w W.
o uchylenie uchwał,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 maja 2015 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 lutego 2015 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2015 r., wydanym w sprawie w sprawie
z powództwa E. K. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „M.” z siedzibą w W. o
uchylenie uchwał bliżej określonych w pozwie, Sąd Apelacyjny ustalił wartość
przedmiotu zaskarżenia dla każdej z zaskarżonych przez powódkę uchwał na
kwotę 200 zł i odrzucił skargę kasacyjną ze względu na zbyt niską wartość
przedmiotu zaskarżenia.
Powódka zaskarżyła to postanowienie zażaleniem i zażądała jego uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Jak wynika z akt sprawy, powództwo skarżącej dotyczyło uchylenia sześciu uchwał
Zarządu pozwanej Spółdzielni, którymi ustalono przedmiot odrębnych własności
oznaczonych domów jednorodzinnych (segmentów) w zabudowie bliźniaczej.
W ocenie skarżącej, w wyniku wadliwości tych uchwał doszło do błędnego
określenia wysokości jej udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu
stanowiącego drogę dojazdową do jej nieruchomości. W kontekście takich ustaleń
nie może budzić wątpliwości, że roszczenie powódki ma charakter majątkowy, gdyż
przedmiot zaskarżonych uchwał stanowi prawo o charakterze majątkowym,
a powódka wstępując na drogę sądową zażądała udzielenia ochrony jej interesowi
majątkowemu. Stanowisko to pozostaje w zgodzie z mającą moc zasady prawnej
uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 10 maja 2011 r., III CZP
126/11, OSNC 2011/11/117, w której przyjęto, że sprawa o uchylenie, ustalenie
nieistnienia oraz o stwierdzenie nieważności uchwały organów spółdzielni jest
sprawą o prawa niemajątkowe, w której skarga kasacyjna jest dopuszczalna
(art. 3981
§ 1 w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c.), tylko jeżeli przedmiotem zaskarżonej
uchwały są prawa lub obowiązki o charakterze niemajątkowym. Ponieważ
w omawianej sprawie nie zachodzi wskazana okoliczność, a uchwały zawierają
jako element dominujący pierwiastek ekonomiczny, należy przyjąć majątkowy ich
charakter. Zgodnie zaś z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, wartość
przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym nie może przewyższać
3
wartości przedmiotu zaskarżenia wskazanej w apelacji. W związku z tym trafne jest
stanowisko Sadu Apelacyjnego, który ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia na
łączną kwotę 1200 zł. Jest to zgodne ze stanowiskiem samej skarżącej, skoro
w pozwach - sprawy na podstawie art. 219 k.p.c. zostały połączone do wspólnego
rozpoznania i rozstrzygnięcia - wskazywała jako wartość przedmiotu sporu
w odniesieniu do czterech uchwał kwoty po 200 zł, a w odniesieniu do dwóch
innych uchwał łączną kwotę 22.000 zł, a następnie w apelacji od wyroku Sądu
pierwszej instancji (k. 356) określiła wartość przedmiotu zaskarżenia
poszczególnych sześciu zaskarżonych uchwał kwotami po 200 zł, a łącznie na
1200 zł (6 x 200 zł). Nie można zatem uznać za trafne stanowiska skarżącej,
że wskazane wartości po 200 zł co do każdej zaskarżonej uchwały były określone
jedynie na wypadek uznania niemajątkowego charakteru sprawy. Jest bowiem
oczywiste, że w wypadku roszczeń o prawa niemajątkowe nie ma nie tylko
obowiązku, ale wręcz możliwości oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia
(art. 19 k.p.c. a contrario).
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa E. K.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "M." w W.
o uchylenie uchwał,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 maja 2015 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 lutego 2015 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2015 r., wydanym w sprawie w sprawie
z powództwa E. K. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „M.” z siedzibą w W. o
uchylenie uchwał bliżej określonych w pozwie, Sąd Apelacyjny ustalił wartość
przedmiotu zaskarżenia dla każdej z zaskarżonych przez powódkę uchwał na
kwotę 200 zł i odrzucił skargę kasacyjną ze względu na zbyt niską wartość
przedmiotu zaskarżenia.
Powódka zaskarżyła to postanowienie zażaleniem i zażądała jego uchylenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Jak wynika z akt sprawy, powództwo skarżącej dotyczyło uchylenia sześciu uchwał
Zarządu pozwanej Spółdzielni, którymi ustalono przedmiot odrębnych własności
oznaczonych domów jednorodzinnych (segmentów) w zabudowie bliźniaczej.
W ocenie skarżącej, w wyniku wadliwości tych uchwał doszło do błędnego
określenia wysokości jej udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu
stanowiącego drogę dojazdową do jej nieruchomości. W kontekście takich ustaleń
nie może budzić wątpliwości, że roszczenie powódki ma charakter majątkowy, gdyż
przedmiot zaskarżonych uchwał stanowi prawo o charakterze majątkowym,
a powódka wstępując na drogę sądową zażądała udzielenia ochrony jej interesowi
majątkowemu. Stanowisko to pozostaje w zgodzie z mającą moc zasady prawnej
uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 10 maja 2011 r., III CZP
126/11, OSNC 2011/11/117, w której przyjęto, że sprawa o uchylenie, ustalenie
nieistnienia oraz o stwierdzenie nieważności uchwały organów spółdzielni jest
sprawą o prawa niemajątkowe, w której skarga kasacyjna jest dopuszczalna
(art. 3981
§ 1 w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c.), tylko jeżeli przedmiotem zaskarżonej
uchwały są prawa lub obowiązki o charakterze niemajątkowym. Ponieważ
w omawianej sprawie nie zachodzi wskazana okoliczność, a uchwały zawierają
jako element dominujący pierwiastek ekonomiczny, należy przyjąć majątkowy ich
charakter. Zgodnie zaś z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, wartość
przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu kasacyjnym nie może przewyższać
3
wartości przedmiotu zaskarżenia wskazanej w apelacji. W związku z tym trafne jest
stanowisko Sadu Apelacyjnego, który ustalił wartość przedmiotu zaskarżenia na
łączną kwotę 1200 zł. Jest to zgodne ze stanowiskiem samej skarżącej, skoro
w pozwach - sprawy na podstawie art. 219 k.p.c. zostały połączone do wspólnego
rozpoznania i rozstrzygnięcia - wskazywała jako wartość przedmiotu sporu
w odniesieniu do czterech uchwał kwoty po 200 zł, a w odniesieniu do dwóch
innych uchwał łączną kwotę 22.000 zł, a następnie w apelacji od wyroku Sądu
pierwszej instancji (k. 356) określiła wartość przedmiotu zaskarżenia
poszczególnych sześciu zaskarżonych uchwał kwotami po 200 zł, a łącznie na
1200 zł (6 x 200 zł). Nie można zatem uznać za trafne stanowiska skarżącej,
że wskazane wartości po 200 zł co do każdej zaskarżonej uchwały były określone
jedynie na wypadek uznania niemajątkowego charakteru sprawy. Jest bowiem
oczywiste, że w wypadku roszczeń o prawa niemajątkowe nie ma nie tylko
obowiązku, ale wręcz możliwości oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia
(art. 19 k.p.c. a contrario).
Z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu (art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).