Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WZ 4/15
POSTANOWIENIE
Dnia 28 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Steckiewicz (przewodniczący)
SSN Marian Buliński (sprawozdawca)
SSN Jan Bogdan Rychlicki
Protokolant : Anna Krawiec
przy udziale prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej płk. Zbigniewa
Badelskiego
w sprawie z wniosku M. T. o stwierdzenie nieważności wyroku Sądu Okręgu
Wojskowego […] z dnia 15 lipca 1988 r., po rozpoznanie w Izbie Wojskowej na
posiedzeniu w dniu 28 maja 2015 r., zażalenia pełnomocnika M. T. na
postanowienie Wojskowego Sądu Okręgowego z dnia 31 marca 2015 r.,
oddalającego wniosek o unieważnienie wyroku Sądu Okręgu Wojskowego […]z
dnia 15 lipca 1988 r., po wysłuchaniu prokuratora oraz pełnomocnika
wnioskodawcy
p o s t a n o w i ł:
1. zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy,
2. kosztami postępowania odwoławczego obciążyć Skarb
Państwa,
3. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. W. -
Kancelaria Adwokacka kwotę 738 zł (w tym 23% podatku VAT
tytułem udzielenia pomocy prawnej z urzędu wnioskodawcy
przed Sądem Najwyższym).
2
UZASADNIENIE
W dniu 13 listopada 2014 r. M. T. wysłał do Wojskowego Sądu Okręgowego
w […] wniosek o stwierdzenie nieważności wyroku Sądu Okręgu Wojskowego w […]
z dnia 15 lipca 1988 r., skazującego go za przestępstwo z art. 124 § 1 k.k. z 1969 r.
w zw. z art. 125 k.k. z 1969 r. na karę 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, a
polegającego na uznaniu M. T. za winnego tego, że „ w dniach 4 grudnia 1987 r., 5
grudnia 1987 r. i 2 lutego 1988 r. działając wspólnie i w porozumieniu z cyw. Z. P.
nawiązał kontakt z pracownikami Ambasady Francji w Warszawie i na odbytych
spotkaniach przekazał przedstawicielom wywiadu tego państwa wiadomości
stanowiące przedmiot zainteresowania obcego wywiadu dotyczące m.in. dyslokacji
jednostek wojskowych, rodzaju uzbrojenia oraz przebiegu i warunków służby
wojskowej, a następnie dobrowolnie poniechał dalszej działalności nie udając się w
pierwszych dniach marca 1988 r. na spotkanie z przedstawicielem wywiadu
francuskiego w /…/ i po zatrzymaniu ujawnił funkcjonariuszom WUSW w […]
wszystkie istotne okoliczności popełnionego czynu.
Wojskowy Sąd Okręgowy w […] postanowieniem z dnia 31 marca 2015 r.
oddalił wniosek M. T. o stwierdzenie nieważności wyroku Sądu Okręgu
Wojskowego z dnia 15 lipca 1988 r.
Zażalenie na to postanowienie złożył pełnomocnik M. T. zarzucając temuż
orzeczeniu „błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę postanowienia,
mający wpływ na treść tego orzeczenia, a podlagający na przyjęciu, że w niniejszej
sprawie nie występują przesłanki z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o
uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za
działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149
z późn. zm.), podczas gdy prawidłowa ocena całości materiału dowodowego
powinna prowadzić do wniosku, że działanie wnioskodawcy spełniało wymogi ujęte
we wskazanym przepisie, umożliwiające uznanie za nieważne wyroku Sądu Okręgu
Wojskowego z dnia 15 lipca 1988 r.”
W oparciu o to skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uznanie
za nieważne wyroku Sądu Okręgu Wojskowego w […] z dnia 15 lipca 1988 r.
3
ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy
Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w […] do ponownego rozpoznania.
Na posiedzeniu przed Sądem Najwyższym pełnomocnik wnioskodawcy
poparła złożone zażalenie, a prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej wniósł o
utrzymanie w mocy zaskarżonego postanowienia.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Z uzasadnienia zażalenia wynika, że zdaniem jej autora, błędne ustalenia
faktyczne dokonane przez sąd orzekający powstały wskutek tego, że sąd ten „nie
poświęcił dostatecznej uwagi kwestii motywacji wnioskodawcy”.
Nie sposób zgodzić się ze skarżącym, bowiem sąd pierwszej instancji
właśnie motywacji wnioskodawcy poświęcił prawie w całości uzasadnienie swego
orzeczenia (k. 5-7 uzasadnienia postanowienia).
Sąd orzekający doszedł do trafnego przekonania, że M. T. „zdecydował się
na przekazanie posiadanych informacji i zapisków służbom dowolnego państwa
zachodniego, jeśli tylko w ten sposób zwiększy swoje szanse, na osiedlenie się za
granicą. Zachowanie, które później (w wyroku objętym wnioskiem o unieważnienie)
zakwalifikowano jako szpiegostwo, miało stanowić atut M. T. w jego
poszukiwaniach możliwości osiedlenia się w państwie zachodnim. Udzielenie przez
M. T. wiadomości stanowiących przedmiot zainteresowania obcego (francuskiego)
wywiadu nie było motywowane patriotycznie, lecz wyłącznie jako wzmacnianie
swojej pozycji w trakcie poszukiwania możliwości wyjazdu na stałe na zachód”.
Podzielając te przekonania sądu pierwszej instancji Sąd Najwyższy orzekł
jak na wstępie.