Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2015r

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

bez udziału oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniach: 4 XII 2014r, 15 I, 13 II, 24 III, 7V, 11 VI 2015r

sprawy W. K.

córki I. i H. z domu B. , ur. (...) w G.

obwinionej o to, że: w dniu 13 marca 2014r. około godz. 16:15 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu doprowadzając do zderzenia z kierującym samochodem uprzywilejowanym marki M. (...) o nr rej. (...) , który w wyniku uderzenia najechał na znak C9 i B 5, latarnie uliczną i słup sygnalizatora S1 , czym spowodowała ich uszkodzenie oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 25 ust. 1 , w zw. z art. 5 ust 1 i 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

ORZEKA:

I obwinioną W. K. uznaje za winną tego, że w dniu 13 marca 2014r. około godz. 16:15 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności wjeżdżając na skrzyżowanie i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu, nie umożliwiła przejazdu pojazdowi uprzywilejowanemu marki M. (...) o nr rej. (...) poprzez niezwłoczne usunięcie się z jego drogi lub zatrzymanie swojego pojazdu, doprowadzając do zderzenia z samochodem uprzywilejowanym, który w wyniku uderzenia najechał na znak C9 i B 5 , latarnie uliczną i słup sygnalizatora S1 , czym spowodowała uszkodzenie pojazdów, znaków C9 ,B5 oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 25 ust. 1 , art. 3 i 9 ustawy Prawo o ruchu drogowym skazuje ją, wymierzając na podstawie art. 86§1kw karę grzywny w kwocie 800(osiemset)zł ;

II na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 120 (sto dwadzieścia) złotych i opłatą w kwocie 80 (osiemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt IX W 4158/14

UZASADNIENIE

W. K. została obwiniona o to, że w dniu 13 marca 2014r. około godz. 16:15 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu doprowadzając do zderzenia z kierującym samochodem uprzywilejowanym marki M. (...) o nr rej. (...) , który w wyniku uderzenia najechał na znak C9 i B 5, latarnie uliczną i słup sygnalizatora S1 , czym spowodowała ich uszkodzenie oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 25 ust. 1 , w zw. z art. 5 ust 1 i 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Obwiniona mieszka w R., jest emerytką, otrzymuje świadczenie w kwocie około (...) , nie posiada nikogo na własnym utrzymaniu, jest mężatką .

W dniu 13 marca 2014r. około godz. 16:15 obwiniona jechała z 11 letnią wnuczką samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) od strony sklepu (...) w kierunku skrzyżowania ul. (...) z ul. (...) w O.. Dziecko siedziało z tyłu. Obwiniona zamierzała przejechać skrzyżowanie na wprost w kierunku ul (...). Zatrzymała się przed wjazdem na skrzyżowanie, gdyż dla jej kierunku emitowany był sygnał czerwony. Stała jako pierwszy pojazd przed skrzyżowaniem . Na sąsiednim pasie ruchu także znajdował się samochód.

W tym samym czasie ulicą (...) zbliżał się do skrzyżowania z ul (...) radiowóz policji -M. (...) o nr rej. (...) . Kierował nim P. P., a pasażerami byli funkcjonariusze policji A. M. i A. B. (1)- zajmujący miejsca z tyłu oraz K. D.- siedzący obok kierowcy z przodu. Radiowóz poruszał jako samochód uprzywilejowany. Na polecenie dyżurnego K. O. – M. M. (1), wysłany został alarmowo do G. z uwagi na zgłoszenie zaginięcia dziecka na torach kolejowych . Radiowóz poruszał się z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi środkowym pasem ruchu. Kierujący nim P.P. obserwował sytuację na skrzyżowaniu, zachowanie uczestników ruchu i sygnalizację świetlną. Zbliżając się do skrzyżowania miał zielony sygnał świetlny, a na skrzyżowaniu nie znajdowały sie żadne pojazdy. P.P. kontynuował jazdę. Przez skrzyżowanie zamierzał przejechać na wprost ul. (...). Jechał z prędkością około 56km/h.

Sygnał dźwiękowy zbliżającego się do skrzyżowania radiowozu słyszała J. C.- piesza idąca w kierunku sklepu (...) w pobliżu budynku mieszkalnego przy ul (...).

Radiowóz dojeżdżał do skrzyżowania gdy obwiniona wjechała na nie od strony sklepu (...). Poruszała się z prędkością około 20km/h. W rejonie środka skrzyżowania doszło do zderzania w/w pojazdów. Kierujący radiowozem po zauważeniu nadjeżdżającego z jego lewej strony samochodu M. (...), wykonał manewr obronny zmiany kierunku jazdy w prawo w kierunku pasa zieleni. Pojazd kierowany przez obwinioną najechał na bok lewy w części przedniej radiowozu. Oba pojazdy zostały w wyniku uderzenia przemieszczone- samochód M. (...) obrócony o kąt około 210 stopni, a radiowóz w prawo, gdzie uderzył bokiem prawym w słup oświetlenia ulicznego i sygnalizator. Po przemieszczeniu i obrocie M. (...) uderzył tylna częścią w bok lewy M. (...).

W czasie zderzenia przed skrzyżowaniem ul (...) z ul (...) na drodze prowadzącej od strony sklepu (...) i banku stał pojazd kierowany przez A. K. (1). Jej pasażerkami były K. G. (1)-siedząca z przodu, i D. W. (1)- zajmująca miejsce z tyłu. Zamierzały przejechać skrzyżowanie na wprost. Czekały na zmianę sygnalizacji świetlnej. Dla ich kierunku ruchu paliło się czerwone światło.

Ul (...) i ul (...) są dwujezdniowe, pasy ruchu oddzielone są pasami zieleni . Jezdnia ulicy (...) przed skrzyżowaniem ma cztery wyodrębnione pasy ruchu- lewy do skrętu w lewo, dwa środkowe do jazdy na wprost i prawy do skrętu w prawo . Ulica (...) dla kierunku poruszania się obwinionej –od strony sklepu (...), ma wydzielone dwa pasy ruchu lewy do jazdy na wprost i w lewo , prawy do jazdy na wprost i skrętu w prawo. Ruch na skrzyżowaniu kierowany jest sygnalizacja świetlną sprawną i działającą w czasie zdarzenia. Dopuszczalna prędkość wynosi 50km/h.

W dniu zdarzenia warunki drogowe były dobre, widoczność dobra temperatura dodatnia, jezdnia sucha.

Na miejsce zdarzenia wysłany został patrol policji w składzie (...). Ustalili, iż pasażerowie radiowozu doznali drobnych obrażeń w postaci stłuczeń. Osoby jadące samochodem osobowym nie doznały obrażeń. Z oświadczenia obwinionej wynikało, iż dla jej kierunku emitowany był sygnał zielony. Kierowca radiowozu na miejscu zdarzenia nie był w stanie określić jaki sygnał był nadawany w chwili gdy wjechał na skrzyżowanie. Obwiniona i P. P. zostali zbadani na stan trzeźwości –wynik obu badań 0,00mg/l.

W samochodzie M. (...) w wyniku zderzenia uszkodzone zostały drzwi przednie -pogięte , pokrywa komory silnika i krata wlotu powietrza -połamana, błotnik przedni pogięty, zderzak przedni zerwany z mocowań, tablica rejestracyjna przednia zerwana, reflektor lewy zerwany, lampa światła mgielnego lewa rozbita, szyba czołowa popękana, zawieszenie kół osi przedniej uszkodzone, koło przednie lewe bez powietrza, poduszka przednia lewa wystrzelona, psy kierowcy zablokowane, pogięty błotnik tylny lewy, pogięty próg z prawej strony, pogięta felga koła tylnego prawego, krata drzwi prawych przesuwanych pogięta, drzwi przesuwane pogięte.

W M. (...) o nr rej. (...)powstały uszkodzenia pokrywy silnika –pogięta, pasa przedniego- pogięty, chłodnicy, zawieszenia kół osi przedniej, błotnika przedniego prawego i lewego , tablicy rejestracyjnej przedniej, zderzaka przedniego- pogięty, zerwany z mocowań, reflektora przedniego lewy i prawy-zerwane z mocowań, szyby czołowej –popękana, poduszki powietrzne kierowcy i pasażera odpalone, pasy tylne zablokowane, wycieki płynów eksploatacyjnych, błotnik tylny prawy pogięty, zderzak tylny pogięty i zerwany z mocowań, lampy zespolone tylne rozbite , pokrywa bagażnika pogięta.

Z wypowiedzi dla mediów oficera prasowego K. O. K. W. złożonej po zdarzeniu wynikało, iż na podstawie wstępnych informacji ustalono , iż „radiowóz jechał na sygnale ulicą (...) w kierunku ulicy (...) i na czerwonym świetle zderzył się z m., którym kierowała kobieta jadąca od strony miejscowego hipermarketu”.

( d. wyjaśnienia obwinionej k 214v-215, zeznania P.P. k 215v-216, 218v,51v-52, A. M. k 216-216v, 62v, A. B. k 264-264v,83v, K. D. k 216v-217, 64v, Ł. T. k 220-221, T. W. k 219v-220, J.C. k 217-217v, 43v, D. W. k, 218v-219, 34v, A. K. k 218-218v, 219v, 45v, K. G. k 217v-218, 219v, 48v, M. M. k 248-248v , M. W. k 248v, K.W. k 320-320v, opinia biegłego I. D. k 89-94, 264v-265v E. R. k 272-289, 304-306, wydruk z (...) k 4, notatka k 6-6v, 37, 19,20, 21, 13-14, protokół oględzin k 7-10,protokół badania stanu trzeźwości k 11,12 , kopia dowodu rej k 15, szkic k 22, zdjęcia k 23-25,protokół k 31, program działania sygnalizacji k 55-60,opinia k 66-76, pismo k 109-110, notatka k 150, kopie notatników k 191-204, wydruk k 208-212, pismo k 234, 253, 255, )

Obwiniona nie przyznała siędo popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, iż wyjechała z parkingu T. z zamiarem przejechania skrzyżowania z ul (...) na wprost. Przed wjazdem na skrzyżowanie zatrzymała się na światłach. Po zapaleniu się sygnału zielonego ruszyła wjeżdżając na skrzyżowanie, które było puste . Gdy znajdowała się na drugiej połowie skrzyżowania wyłonił się raptem z jej prawej strony radiowóz . Wtedy dopiero go zobaczyła i usłyszała-miał włączone sygnały świetlne i dźwiękowe. Jechał bardzo szybko. Nie mogła już nic zrobić. Doszło do kolizji przodu jej pojazdu, z prawej strony, z radiowozem. Gdy wjeżdżała na skrzyżowanie było ono puste, po przeciwnej stronie na ul (...) znajdowały się pojazdy, ale nie potrafi określić czy stały czy ruszyły. Oświadczyła, iż w samochodzie miała zamknięte okna, nie grało radio i nie ma ubytków słuchu. Po wypadku policjant przeprowadzający interwencję poinformował ją , że kierowca radiowozu odmówił przyjęcia mandatu. Jej mandatu nie proponowano. Nieoficjalnie uważano że radiowóz wjechał na skrzyżowanie na czerwonym świetle, tak mówili strażacy i policjanci. Wyjaśniła, że dla jej kierunku paliło się światło zielone gdy wjechała na skrzyżowanie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionej dotyczącym miejsca, czasu zdarzenia, kierunków poruszania obu pojazdów, poruszania się radiowozu z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi. W tym zakresie znajdują one potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Nie podzielił natomiast twierdzeń obwinionej , iż radiowóz wjechał na skrzyżowanie z bardzo dużą prędkością , gdy dla jego kierunku emitowany był sygnał czerwony, a po zderzeniu kierującemu nim proponowany był mandat karny, jako nie znajdującym potwierdzenia w zeznaniach świadków, opinii biegłych .

Z relacji P. P. wynika, iż w dniu zdarzenia kierował radiowozem , którym jechały łącznie cztery osoby. Miał włączone sygnały świetlne i dźwiękowe; włączył je już na ul (...). W ul. (...) wjechał od strony skrzyżowania z ul. (...) . Poruszał się środkowym pasem ruchu, miał cały czas światło zielone. Dojeżdżając do skrzyżowania z ul (...) widział także dla swojego kierunku zielone światło, upewnił się czy na skrzyżowanie nikt nie wjeżdża. Samochody na ul (...) zjeżdżały i zatrzymywały się. Pojazdy od ul (...) stały przed skrzyżowaniem. Gdy znajdował się na wysokości przejścia dla pieszych zauważył samochód obwinionej wjeżdżający na skrzyżowanie od strony T.. Zaczął hamować, odbił w prawo, wjechał na teren zielony, gdzie uderzył bokiem w latarnię. Podkreślił, iż obwiniona nie reagowała. Nie zdołał uniknąć zderzenia. Nie przypomina sobie by proponowano mu mandat karny. Policjanci nie wskazali sprawcy. Obwiniona twierdziła, iż miała zielone światło, on także uważa , iż dla jego kierunku było światło zielone. Zeznał, iż dyżurny polecił mu udanie się na interwencję w trybie alarmowym , on sam także miał prawo podjąć taką decyzję. Zeznał, iż gdy dojeżdżał do skrzyżowania było ono puste. Kierująca M. powinna była zauważyć radiowóz, mimo tego nie wykonała żądnego manewru by umożliwić mu przejazd, nie hamowała, nie zatrzymała się, nie zmieniła kierunku jazdy. Był to jedyny samochód jaki wjechał na skrzyżowanie gdy znajdował sie na nim pojazd uprzywilejowany.

Z zeznaniami P. P. korespondują relacje pozostałych funkcjonariuszy , którzy znajdowali się w radiowozie .

A. M. zeznał, iż do radiowozu wsiadł na ul (...). Były w nim włączone sygnały świetlne i dźwiękowe-zmienne z uwagi na ruch. Obserwował drogę. Poruszali się lewym pasem ruchu, wyprzedzali pojazdy, które umożliwiały im przejazd. Ostatni samochód na ul (...) zauważył na wysokości ul (...). Gdy znajdowali się 15-20m przed przejściem dla pieszych przed skrzyżowaniem ul (...) z ul (...) widział, że dla ich kierunku ruchu sygnalizator wyświetla sygnał zielony, zaś na skrzyżowaniu nie ma innych pojazdów. Jego zdaniem radiowóz był dobrze widoczny , a sygnał dźwiękowy dobrze słyszalny dla innych uczestników ruchu. Po wjechaniu radiowozu na skrzyżowanie poczuł, iż P. P. wykonał gwałtowny ruch kierownicą w prawo, hamował. Był tym manewrem zaskoczony. Następnie poczuł uderzenie w bok pojazdu. Zeznał, iż użycie sygnałów świetlnych i dźwiękowych było uzgodnione z dyżurnym. Chodziło o zaginięcie dziecka.

K. D. potwierdził, iż gdy dojeżdżali do skrzyżowania ul ul. (...) z ul (...) sygnalizator nadawał zielony sygnał. Przed nimi nie było żadnych innych pojazdów. Widział samochody stojące przed skrzyżowaniem na ul (...) skierowane w stronę T.. Pojazd obwinionej zauważył gdy radiowóz znajdował sie na wysokości przejścia dla pieszych . Był to jedyny pojazd na skrzyżowaniu. P. P. odbił w prawo, obwiniona uderzyła w ich lewy bok. Pamięta, że dyżurny wydał polecenie by udali się alarmowo na miejsce interwencji , co oznacza, iż mają użyć sygnałów świetlnych i dźwiękowych.

A. B. (1) zeznał, iż jechali jako pojazd uprzywilejowany. Siedział z tyłu , tyłem do kierunku jazdy nie widział więc zderzenie. Poczuł jedynie hamowanie i serię uderzeń.

O włączonych sygnałach dźwiękowych włączonych w radiowozie zeznała J. C. . Usłyszała je idąc ulicą (...) w stronę T.. Znajdowała się na wysokości budynku nr (...). Zauważyła radiowóz na wysokości przejścia dla pieszych na ul (...) . Inne pojazdy stały na ul (...), nie patrzyła w stronę ul (...). Radiowóz wjechał na skrzyżowanie, które było puste. Jej zdaniem nie jechał szybko. Usłyszała uderzenie. Nie widziała sygnalizacji świetlnej. Oświadczyła, iż najpierw, dużo wcześniej , usłyszała sygnał radiowozu, dopiero później go zobaczyła.

O poruszaniu sie radiowozu w trybie alarmowym świadczą zeznania M. M. (1). W dniu zdarzenia pełnił on obowiązki dyżurnego. Podjął decyzję o wysłaniu patrolu w trybie alarmowym , co oznacza, iż radiowóz jechał z włączonym sygnałem świetlnym i dźwiękowym. Poszukiwane było dziecko które zaginęło na torowisku .

Sąd w całości podzielił zeznania w/w świadków uznając je za spójne, logiczne, rzeczowe i korespondujące ze sobą oraz z pozostałymi dowodami w tym z opiniami biegłych. Należy zauważyć, iż z zeznań wyżej wymienionych wynika jednoznacznie , że radiowóz wjechał na skrzyżowanie z włączonymi sygnałami świetlnymi i dźwiękowymi, które były słyszalne ze znacznej odległości. Pojazd obwinionej był jedynym jaki wjechał na skrzyżowanie w czasie, gdy poruszał się po nim samochód uprzywilejowany. Obwiniona nie wykonała żadnych manewrów umożliwiających mu bezkolizyjny przejazd.

Podobnie Sąd ocenił zeznania T. W. (2) i Ł. (...)-funkcjonariuszy którzy przybyli na miejsce po zderzeniu. Zeznali, iż każdy z uczestników kolizji twierdził, iż miał światło zielone. Obwiniona jechała pod strony T. na wprost. Nie wskazali sprawcy, nie proponowali nikomu mandatu. Ujawnili ślady , który nanieśli na szkic. W analogiczny sposób Ł. T. opisał swoje ustalenia dokonane na miejscu zdarzenia w notatce k 13-14 noszącej datę dniu 13 03 2014r .

M. W. (2) zeznała, iż jechała z babcią , siedziała tyłu, wracały z T.. Czekały na zmianę światła i kiedy zapaliło się zielone ruszyły. Później , już po wjechaniu na skrzyżowanie usłyszała dźwięk radiowozu. Zderzyły się innym samochodem i zaczęły sie obracać. Jak babcia wjeżdżała na skrzyżowanie, ona zajęta była czy innym - jedzeniem ukradkiem bułki.

Oceniając zeznania w/w świadka Sąd miał na uwadze, iż pochodzą od dziecka, wnuczki obwinionej .

Z zeznań K. G. (1) , A. K. (1) i D. W. (1) wynika , iż w czasie zdarzenia znajdowały sie przed skrzyżowaniem ul (...) z P., wyjeżdżały z banku, od strony T., zamierzały jechać na wprost. Czekały na zapalenie się światła zielonego, dla ich kierunku paliło się światło czerwone.

K. G. (1) zeznała, iż stały na lewym pasie ruchu jako pierwszy pojazd, gdy usłyszała sygnał radiowozu zbliżającego się do skrzyżowania ul (...) od strony ul (...). Skrzyżowanie było puste gdy wjechał na nie radiowóz. Wtedy obwiniona wjechała na skrzyżowanie od strony ul (...). Jej pojazd zderzył się z radiowozem. Zapalił się już po kolizji sygnał zielony dla ich kierunku, ale nie ruszyły poczekały na kolejna zmianę świateł. Przyznała, iż czekając na zmianę świateł rozmawiały i nie obserwowała wszystkiego. Podobnie sytuację opisała A. K. (1) . Wskazała, iż zielone światło dla jej kierunku zapaliło się juz po zderzeniu. Widziała radiowóz jadący od strony sklepu (...). Zderzył sie na skrzyżowaniu w samochodem , który jechał od ul (...) , z przeciwnego dla niej kierunku. Nie pamięta w jakim kierunku jechał ten pojazd . Stanowczo zeznała, iż w tym czasie dla jej kierunku paliło się światło czerwone. D. W. (1) zeznała, iż rozmawiały w samochodzie czekając na zmianę świateł dla ich kierunku było światło czerwone. Jechały od strony T.. Z prawej strony nadjeżdżał radiowóz , najpierw usłyszała dźwiękowy sygnał, potem zobaczyła świetlny. Gdy radiowóz wjeżdżał na skrzyżowanie nie wjeżdżał na nie żaden inny pojazd. Potem doszło do zderzenia z pojazdem , który wjechał z góry od strony ul (...).

Sąd zasadniczo nie kwestionował zeznań świadków w/w poza kwestią kierunku z jakiego poruszała się obwiniona. Wskazany przez K. G. (1) , A. K. (1) i D. W. (1) tor ruchu obwinionej -od strony ul (...) , jest sprzeczny z relacją obwinionej, zeznaniami P.P. oraz opiniami biegłych i umiejscowieniem uszkodzeń obu pojazdów. Z relacji w/w wynika, iż rozmawiały czekając na zapalenie się dla ich kierunku zielonego światła , wówczas doszło do zderzenia. Z ich relacji wynika , iż większą uwagę skupiły, co zrozumiałe, na pojeździe uprzywilejowanym oraz na możliwości włączenia się do ruchu. Czekały na zmianę sygnału z czerwonego na zielony. Wymienione zgodnie zeznały, że dla ich kierunku emitowany był podczas zderzenia sygnał czerwony.

K. W. zeznał, iż wypowiadał się w mediach w kwestii przedmiotowego zderzenia . Nie miał wiedzy na temat światła emitowanego dla kierunku obwinionej i radiowozu. Informację na ten temat czerpał od policjantów obsługujących zdarzenie.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał , iż nie sposób czynić ustaleń dotyczących sygnału emitowanego dla kierunku z jakiego poruszali się uczestnicy zdarzenia na podstawie wypowiedzi w/w świadka cytowanej na k 209. Nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzeń jakie opisywał, wiedzę o nich czerpał od funkcjonariuszy policji, którzy w swoich zeznaniach i w notatce k 13-14 nie wskazali w sposób w jaki uczynił to K.W. , jakie było światło dla kierunku z jakiego poruszał się radiowóz. Co więcej zeznali, iż nie ustalili sprawcy zdarzenia.

Z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego E. R. (2) wynika, iż radiowóz poruszał się z prędkością około 56km/h dojeżdżając do skrzyżowania. Gdy znajdował się w odległości około 86,8m od miejsca kolizji na skrywanie wjechała obwiniona poruszająca się z prędkością około 20km/h. Z odległości tej sygnały nadawane przez radiowóz mogły być dla obwinionej mało słyszalne i niewidoczne. Możliwość spostrzeżenia sygnałów istniała natomiast gdy obwiniona kontynuowała wjazd na skrzyżowanie i znajdowała się w odległości około 14,7m od miejsca zderzenia. Była to odległość pozwalająca na zatrzymanie pojazdu obwinionej i uniknięcia zderzania, droga hamowania przy jej prędkości wynosiła 7,1m. Według biegłego bezpośrednia przyczyną kolizji było niedostosowanie techniki i taktyki jazdy do zaistniałej sytuacji przez kierującą samochodem marki M. (...). Wykonała ona manewr wjazdu na skrzyżowanie bez zachowania szczególnej ostrożności i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu pojazdowi uprzywilejowanemu , który podczas wjazdu na skrzyżowanie był obiektywnie widoczny , nadawane przez niego sygnały dźwiękowe słyszalne . Nie wykonała manewrów powalających uniknąć zderzenia mając możliwość zatrzymania pojazdu przed miejscem zdarzenia . Przy wnikliwej obserwacji sytuacji na skrzyżowaniu miała możliwość zauważenia nadjeżdżającego z jej prawej strony samochodu uprzywilejowanego – z włączonymi sygnałami, miała możliwość zatrzymania swojego pojazdu przed dojechaniem samochodu M. (...) i uniknięcia kolizji. Biegły dokonał analizy działania sygnalizacji świetlnej na przedmiotowym skrzyżowaniu. Wynika z niej, iż czas nadawania sygnału zielonego dla obu pojazdów uczestniczących w zderzeniu różnił się znacznie był przesunięty w czasie o 26s przy początku nawania sygnału , a dla kolejnego nadawania różnica wynosiła 35s. Wykluczona jest zatem sytuacja, iż dla obu uczestników zdarzenia w tym samym czasie nadawany był sygnał zielony. Na rozprawie biegły stwierdził, iż nie można w pewny sposób wskazać jaki sygnał emitowany był dla każdego z uczestników zdarzenia . Mając na uwadze, iż radiowóz wjechał na skrzyżowanie , na którym oprócz pojazdu obwinionej nie znajdował się żadnej inny samochód można także przyjąć, iż dla jego kierunku nadawany był sygnał zielony. Z opinii biegłego wynika, iż kierujący radiowozem przed zderzeniem z pojazdem obwinionej wykonał manewr obrony – zmianę kierunku jazdy na przebiegający w prawo, natomiast obwiniona nie wykonała żadnego manewru obronnego, co świadczy o wykonaniu manewru wjazdu na skrzyżowanie bez zachowania szczególnej ostrożności i wnikliwej obserwacji zachowania innych uczestników ruchu . Biegły wykluczył wersję by obwiniona miała poruszać się ul (...) od strony ul (...) -jak przedstawiły to w swoich zeznaniach K. G. (1) , A. K. (1) i D. W. (1) , jako nie znajdującą potwierdzenia w usytuowaniu pojazdów po zderzeniu oraz umiejscowieniu uszkodzeń w obu pojazdach.

Biegły wykluczył także przyczynienie się kierującego radiowozem , jako pojazdem uprzywilejowanym, do zaistnienia zdarzenia.

Z opinii biegłego P. A. wynika , iż M. (...) o nr rej. (...) był sprawny technicznie w chwili zderzenia, zespoły decydujące o bezpieczeństwie jazdy spełniały warunki techniczne . Stan techniczny pojazdu nie miał wpływu na zaistnienie zdarzenia.

Z opinii I. D. (2) powołanej w toku czynności wyjaśniających wynika, iż przyczyna przedmiotowej kolizji było niezachowanie szczególnej ostrożności w czasie wjazdu na skrzyżowanie przez kierującą samochodem M. (...) W. K. i nie ustąpienie pierwszeństwa przejazdu uprzywilejowanemu pojazdowi M. (...) o nr rej. (...). Biegły nie stwierdził przyczynienia się kierującego radiowozem do zaistnienia zdarzenia. Z opinii wynika, iż obwiniona miała jeszcze możliwość uniknięcia zderzenia znajdując się w odległości 8m od miejsca kolizji , radiowóz był wówczas w odległości 20-22m , był wówczas dobrze widoczny i słyszalny. Kierująca M. (...) o nr rej. (...) nie zastosowała się do obowiązku zachowania szczególnej ostrożności w czasie zbliżania się do skrzyżowania, nie ustąpiła pierwszeństwa pojazdowi uprzywilejowanemu, nie ułatwiła mu przejazdu , nie usunęła się z jego drogi , zaniechała manewrów obronnych na podjęcie których miała czas i wystarczającą drogę. Prędkość radiowozu przed zderzeniem i przed podjęciem hamowania biegły określił na około 60km/h. Wykluczył by obwiniona poruszała się ulica (...) od strony ul (...) . Inne byłyby wówczas uszkodzenia pojazdów.

Sąd podzielił ustalenia i wnioski opinii biegłych , są one rzeczowe, logiczne i spójne. Biegli odpowiedzieli na zadane pytania, a swoje stanowisko uzasadnili w przekonywujący sposób. Wnioski końcowe i ustalenia biegłego I. D. i E. R. są zbieżne i korespondują ze sobą . Opinia E. R. jest pełniejsza i bardziej przekonywująca. Biegły ten dysponował obszerniejszym materiałem , uzupełnionym o ustalenia poczynione przed Sądem na rozprawie. Miał okazje osobiście przysłuchiwać się zeznaniom świadków i wyjaśnieniom obwinionej.

Mając powyższe na uwadze wina obwinionej nie budzi wątpliwości a polega na tym, że w dniu 13 marca 2014r. około godz. 16:15 w O. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki M. (...) o nr rej. (...) nie zachowała szczególnej ostrożności wjeżdżając na skrzyżowanie i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu, nie umożliwiła przejazdu pojazdowi uprzywilejowanemu marki M. (...) o nr rej. (...) poprzez niezwłoczne usunięcie się z jego drogi lub zatrzymanie swojego pojazdu, doprowadzając do zderzenia z samochodem uprzywilejowanym, który w wyniku uderzenia najechał na znak C9 i B 5 , latarnie uliczną i słup sygnalizatora S1 , czym spowodowała uszkodzenie pojazdów, znaków C9 ,B5 oraz zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Obwiniona swoim zachowaniem wyczerpała znamiona wykroczenia określonego w art 86 § 1 kw w zw. z art. 25 ust. 1 , art. 3 i 9 ustawy Prawo o ruchu drogowym

Przedmiotem ochrony określonym w dyspozycji art. 86 kw jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym zagrożone przez niezachowanie należytej ostrożności. Zgodnie z przepisami ustawy Prawo o Ruchu Drogowym - art. 3, każdy uczestnik ruchu jest obowiązany zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga – szczególną ostrożność, czyli unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić lub w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Jednocześnie każdy uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo liczyć, że inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego, chyba że okoliczności wskazują na możliwość odmiennego ich zachowania. Jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1976 r VI KRN 135/76, każdy kierowca jest obowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością, a więc do przedsiębrania takich czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także do powstrzymywania się od czynności, które mogą to bezpieczeństwo zmniejszyć.

Art 25 prawa o ruchu drogowym stanowi, iż kierujący pojazdem zbliżając się do skrzyżowania winien zachować szczególna ostrożność; zabronione jest wjeżdżanie na skrzyżowanie jeśli na skrzyżowaniu lub za nim nie ma miejsca do kontynuowania jazdy . Zgodnie z art. 9 cytowanej ustwy uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani ułatwić przejazd pojazdu uprzywilejowanego , w szczególności poprzez niezwłoczne usunięcie się z jego drogi a w razie potrzeby zatrzymanie się. Pojazdem uprzywilejowanym jest pojazd wysyłający sygnały świetlne w postaci niebieskich świateł błyskowych i jednocześnie sygnały dźwiękowe o zmiennym tonie jadący z włączonymi światłami mijania i drogowymi - art. 2 pkt 38 cyt. ustawy. Kierujący pojazdem uprzywilejowanym może , pod warunkiem zachowania szczególnej ostrożności nie stosować się do przepisów o ruchu pojazdów , zatrzymaniu, postoju oraz do znaków i sygnałów drogowych w razie gdy uczestniczy w akcji związanej z ratowaniem życia , zdrowia ludzkiego, mienia albo konieczności zapewnienia bezpieczeństwa , porządku publicznego –art. 53ust 2pkt1prawa o ruchu drogowym .

Nie ulega wątpliwości , iż przejazd pojazdu uprzywilejowanego stanowi utrudnienie w ruchu innych pojazdów Włączone w nim sygnały dźwiękowe i świetlne maja za zadanie zwrócenie uwagi innych kierowców W razie przejazdu pojazdu uprzywilejowanego inni uczestnicy ruchu muszą zrezygnować ze swoich uprawnień i przepuścić taki pojazd np. rezygnując z pierwszeństwa na skrzyżowaniu. Nieustąpienie przejazdu pojazdowi uprzywilejowanemu stanowi wykroczenie z art. 97kw , a w wypadku stworzenia przez to zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym , właściwa jest kwalifikacja z art. 86§1kw (R. S. –Prawo o ruchu drogowym ).

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, iż obwiniona nie zastosowała się do powyższych obowiązków. Podczas wjeżdżania na skrzyżowanie nie zachowała wymaganej ostrożności, nie obserwowała zmieniającej się sytuacji na drodze i zachowania innych uczestników ruchu, w rezultacie nie umożliwiła przejazdu pojazdowi uprzywilejowanemu poprzez niezwłoczne usunięcie się z jego drogi lub zatrzymanie swojego pojazdu.

W świetle wskazanych wyżej okoliczności i faktu naruszenia przez obwinioną jednej z podstawowych zasad ruchu drogowego Sąd orzekł wobec obwinionej karę grzywny w wysokości 800 złotych. Orzeczona kara, w ocenie Sądu, jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionej i społecznej szkodliwości zarzucanego czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa. Obwiniona stworzyła poważne zagrożenie bezpieczeństwa dla osób poruszających się pojazdem uprzywilejowanym oraz dla dziecka jadącego razem z nią. Pojazdy uszkodzone zostały w znacznym zakresie. Do kolizji doszło na skrzyżowaniu, na którym panuje duży ruch z uwagi na usytuowane w pobliżu sklepy, bank, stacje benzynową, budynki mieszkalne , trasy prowadzące w kierunku wyjazdu z miasta oraz w kierunku szpitali .

Na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd obciążył obwinioną zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 120 złotych i opłatą w kwocie 80 złotych.