Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Grzegorz Kiepura (spr.)

Sędziowie SSO Arkadiusz Łata

SSR del. Małgorzata Peteja-Żak

Protokolant Sylwia Sitarz

przy udziale Elżbiety Ziębińskiej

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2015 r.

sprawy L. G. ur. (...) w Z.

syna M. i B.

oskarżonego z art. 191§2 kk w zw. z art. 64§1 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 22 stycznia 2015 r. sygnatura akt II K 757/14

na mocy art. 437 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

2.  zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

VI Ka 326/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 22.01.2015 r., sygn. II K 757/14, L. G. został uznany za winnego tego, że w dniu 5.04.2014 r. w Z., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dwukrotnie używając atrapy pistoletu, groził B. M. pozbawieniem życia oraz uszkodzeniem ciała jej syna P. M., przy czym groźby te wzbudziły w niej uzasadnioną obawę, że będą spełnione, w celu zmuszenia jej do zwrotu wierzytelności w kwocie 900 zł, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 2 lat pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 19.10.2011 r., sygn. II K 478/05, za umyślne przestępstwo podobne z art. 13 § 2 kk w zw. z art. 280 § 1 kk i art. 280 § 1 kk, którą odbywał w ramach kary łącznej 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem łącznym Sadu Rejonowego w Zabrzu z dnia 19.10.2011 r., sygn. II K 746/11, w okresie od 12.06.2011 r. do 14.02.2013 r., tj. przestępstwa z art. 191 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 12 kk i za to na mocy art. 191 § 2 kk skazany został na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 30.11.2014 r. do dnia 22.01.2015 r. Na podstawie art. 44 § 2 kk orzeczono przepadek dowodu rzeczowego w postaci atrapy pistoletu (...). Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, którymi obciążono Skarb Państwa. Wyrok wydano w trybie art. 387 § 2 kpk.

Apelację od wyroku wywiódł oskarżony, który zaskarżył orzeczenie w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze. Zarzucił on wyrokowi rażącą niewspółmierność (surowość) kary w stosunku do stopnia winy, motywacji i sposobu zachowania oskarżonego, a nadto do jego właściwości i warunków osobistych.

W oparciu o podniesiony zarzut oskarżony wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez wymierzenie kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat, z oddaniem pod dozór kuratora.

Apelacja okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym.

Sąd pierwszej instancji w pisemnych motywach wyroku przekonująco uzasadnił, dlaczego oskarżony nie zasługuje na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, a wniesiony środek odwoławczy nie dostarczył rzeczowych argumentów, które pozwoliłyby tę ocenę podważyć.

Stwierdzić należy, ze zarówno stopień winy, jak i stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu był wysoki. Sprawca znajdował się w stanie upojenia alkoholowego, działał z premedytacją i w sposób bezwzględny. Po pierwszej próbie wymuszenia zwrotu wierzytelności, wrócił do mieszkania pokrzywdzonej i ponowił bezprawne groźby. Groził popełnieniem najpoważniejszych przestępstw zarówno pokrzywdzonej, jak i jej synowi. Zwraca uwagę jego agresywne zachowanie i drastyczność sformułowań jakich użył, wypowiadając groźby bezprawne, a także posługiwanie się w czasie zdarzenia atrapą broni palnej.

Oskarżony nadmierną wagę przywiązuje do faktu, że przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, w sytuacji został zatrzymany krótko po dokonaniu przestępstwa, a zebrane dowody jednoznacznie wskazywały na jego sprawstwo i winę.

Wbrew wywodom oskarżonego, zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, nie przemawia na jego korzyść. Podczas próby zatrzymania usiłował zbiec. Został ujęty po pościgu i obezwładnieniu przez interweniujących funkcjonariuszy Policji. W wyniku przeszukania policjanci ujawnili, że posiadał przy sobie atrapę pistoletu i dwa noże kuchenne. Ta ostatnia okoliczność nie jest pozbawiona znaczenia w kontekście rodzaju gróźb jakie sprawca kierował wobec pokrzywdzonej. Po zwolnieniu oskarżony ukrywał się przed wymiarem sprawiedliwości, co spowodowało konieczność poszukiwania go listem gończym.

W istocie brak jest przesłanek do sformułowania wobec oskarżonego pomyślnej prognozy kryminologicznej, a tylko wówczas możnaby rozważać zastosowanie wobec niego instytucji określonej w art. 69 § 1 kk. Dotychczasowa wielokrotna karalność oskarżonego, w tym za umyślne przestępstwa podobne z użyciem przemocy, nie pozwala na zasadne przyjęcie, że warunkowe zawieszenie wykonania byłoby wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Oskarżony uprzednio był skazywany na kary o charakterze wolnościowym. Nie przyniosły one jednak pożądanego rezultatu, gdyż oskarżony ponownie dopuszczał się przestępstw. Przypisanego przestępstwa z art. 191 § 2 kk w zw. z art. 12 kk oskarżony dopuścił się w warunkach określonych w art. 64 § 1 kk, zaledwie kilkanaście miesięcy po opuszczeniu zakładu karnego, w wyniku warunkowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, w okresie próby wyznaczonej orzeczeniem w przedmiocie warunkowego zwolnienia.

Przytoczone okoliczności dowodzą, iż oskarżony jest sprawcą zdemoralizowanym, nie podatnym na oddziaływania wychowawcze w warunkach wolnościowych. W celu wdrożenia do przestrzegania obowiązującego porządku prawnego niezbędne jest poddanie go oddziaływaniom wychowawczo-resocjalizacyjnym w warunkach izolacji penitencjarnej.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w wyroku. Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu za postępowanie odwoławcze.