Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 989/08

POSTANOWIENIE

Dnia 13 stycznia 2009 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący- Sędzia SA Alicja Bochenek

Protokolant Damian Skril

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Małgorzaty Bednarek

po rozpoznaniu w sprawie A. N.

skazanego za przestępstwo z art. 207§1 kk i inne

zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 26 maja 2008 roku, sygn. akt VII Kow 442/08/pr

w przedmiocie odmowy udzielenia przerwy w karze

na podstawie art. 437§1 kpk w zw. z art. 1§2 kkw

p o s t a n a w i a

zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 26 maja 2008 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach nie uwzględnił wniosku skazanego A. N. o udzielenie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności. W oparciu o opinie biegłego lekarza specjalisty traumatologa sąd przyjął, że stan zdrowia skazanego pozwala mu na dalsze odbywanie kary w zakładzie karnym, a rozpoznane u niego schorzenia mogą być leczone w warunkach więziennej służby zdrowia.

W zażaleniu na to postanowienie skazany zakwestionował opinie biegłego lek. spec. A. A., na podstawie której sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie, a nadto załączył protokół oględzin lekarskich z dnia 6 grudnia 2006 roku i konsultacji ortopedycznej z dnia 12 marca 2008 roku.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

W toku postępowania odwoławczego dopuszczono dowody ze świadectwa lekarskiego o stanie zdrowia skazanego (k. 112), informacji z Aresztu Śledczego w G. (k. 124) oraz dodatkowej opinii lekarza specjalisty ortopedy-traumatologa A. A.. Po dokonaniu wnikliwej analizy tych dowodów sąd odwoławczy doszedł do przekonania, że aktualny stan zdrowia skazanego nie sprzeciwia się dalszemu odbywaniu przez niego kary pozbawienia wolności.

W świadectwie lekarskim z dnia 6 października 2008 roku zawarto konkluzję, że A. N. nie może być leczony operacyjnie w zakładzie karnym i wniosek ten należy uznać za trafny. Jak wynika ze zgromadzonej dokumentacji lekarskiej, w stosunku do skazanego należy przeprowadzić operację rekonstrukcji po przebytym złamaniu obu kości przedramienia z przebiegiem powikłanym stanem zapalnym kości przedramienia połączonym z destabilizacją zespoleń. Jednakże w opinii z dnia 2 grudnia 2008 roku biegły lekarz specjalista ortopeda-traumatolog A. A. stwierdził, że przed przyjęciem skazanego do leczenia konstrukcyjnego, w związku z pojawieniem się nowych okoliczności w postaci samoistnego usunięcia zespolenia i martwaka, należy odczekać okres co najmniej kilkumiesięczny (3-6 miesięcy). Zdaniem biegłego, sam fakt pobytu w warunkach więziennych w oczekiwaniu na operację nie poprawi, ani nie pogorszy stanu zdrowia A. N..

Omówioną powyżej opinię biegłego ocenić należy jako pełną, wyczerpującą i w pełni wiarygodną. Na jej postawie przyjąć należało, że wprawdzie skazany nie może być leczony operacyjnie w warunkach więziennej służby zdrowia, niemniej jednak operacja rekonstrukcji przedramienia może zostać przeprowadzona dopiero za kilka miesięcy i dopiero wtedy skazanemu będzie można udzielić przerwy w odbywaniu kary z uwagi na ważne względy zdrowotne.

W tym miejscu z całą stanowczością podkreślić należy konieczność umożliwienia skazanemu ustalenia terminu hospitalizacji jeszcze w trakcie odbywania wyroku, aby zabieg operacyjny mógł zostać przeprowadzony w możliwie najszybszym terminie, bez narażenia go na pogorszenie stanu zdrowia. Zgodzić też należy się z biegłym, że jeżeli termin operacji zostałby wyznaczony przed upływem końca kary, to w takim wypadku, o ile nie ujawnią się nowe okoliczności sprawy, udzielenie A. N. przerwy w karze celem podjęcia leczenia w warunkach wolnościowych, byłoby celowe. Obecnie jednakże przesłanki z art. 153§2 kkw nie zostały spełnione. Nic natomiast nie stoi na przeszkodzie, by po upływie dalszych kilku miesięcy, określonych w opinii biegłego, skazany złożył ponowny wniosek o udzielenie przerwy w karze.

Reasumując stwierdzić należy, że stanowisko wyrażone w zaskarżonym orzeczeniu jest co do zasady słuszne i nie zostało skutecznie podważone przez skarżącego. Z dopuszczonych w toku postępowania odwoławczego nowych dowodów wynika wprawdzie, że dolegliwości skazanego nie mogą być leczone w warunkach więziennej służby zdrowia, jednakże w chwili obecnej przeprowadzenie wymaganego zabiegu operacyjnego byłoby przedwczesne.

Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Z. o treści postanowienia zawiadomić skazanego

II AKzw 989/08

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE