Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 370/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Andrzej Błeszyński

Protokolant:

st.sekr.sądowy Aleksandra Kaczor

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 r.

na rozprawie

odwołania Z. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 6 lutego 2013 roku nr (...)

w sprawie Z. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o emeryturę

oddala odwołanie.

Sąd Okręgowy w Kielcach stwierdza ,

że niniejsze orzeczenie jest prawomocne

z dniem 17 lipca 2013r.

SSO Andrzej Błeszyński

K. 30 lipca 2013r

Sygn. akt V U 370/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił Z. B. przyznania emerytury.

Z. B. złożył odwołanie od powyższej decyzji domagając się zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 2 listopada 1982 roku do 31 lipca 1991 roku na stanowisku ślusarz - montażysta. (k. 2).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniesiono, że ubezpieczony udowodnił na dzień 31 grudnia 1998 roku ogółem 27 lat, 4 miesięcy i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych. W ramach tego okresu ubezpieczony nie udowodnił jednak 15–letniego okresu pracy w warunkach szczególnych, a jedynie 14 lat, 4 miesiące i 13 dzień. Organ podniósł, iż nie uwzględnił wnioskowanego okresu zatrudnienia w (...) Spółka z o.o., bowiem stanowisko na jakim był zatrudniony tj. ślusarz - montażysta nie jest zgodne ze stanowiskiem wymienionym w zarządzeniu resortowym. W przedłożonym przez ubezpieczonego świadectwie pracy w szczególnych warunkach pracodawca wskazał, że wnioskodawca w spornym okresie pracował na stanowisku ślusarz montażysta wskazanym w zarządzeniu nr 11 (...) z 26 sierpnia 1988 roku w wykazie A dział V poz. 5 pkt. 2. Tymczasem w wymienionym zarządzeniu pod wskazanymi przepisami zostało wymienione stanowisko monter konstrukcji żelbetowych i prefabrykowanych na wysokości. (k. 4-4v.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. B.urodził się w dniu 3 sierpnia 1951 roku.

W okresie od 2 listopada 1982 roku do 31 lipca 1991 roku był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...). W okresie od 6 stycznia 1984 roku do 30 czerwca 1988 roku była zatrudniony na budowie eksportowej na W. jako ślusarz przy produkcji wagonów metra.

Od początku zatrudnienia do momentu wyjazdu naW. pracował przy budowie Ośrodka (...)w K.pod W., gdzie budował hale fabryczne fabryki traktorów. W tym czasie Z. B.wykonywał prace na stanowisku ślusarz - montażysta. Jako montażysta okładał płytkami żelbetowymi zewnętrzne ściany budynków i stropy oraz montował rusztowania, natomiast wykonywane prace ślusarskie polegały na dopasowywaniu elementów rusztowania i sufitów podwieszanych co polegała na ucięciu kawałka metalu lub rury, aby następnie skręcić rusztowanie lub uciąć kawałek metalu przy podwieszanym suficie. Zajmował się również montowaniem sufitów podwieszonych. Były to metalowe kształtowniki które były skręcane na wysokości i potem przyspawane do stropu. Montował także rusztowania oraz płyty żelbetowe co polegało na przyspawaniu płyt. W rezultacie podczas zatrudnienia w okresie od 2 listopada 1982 roku do 6 stycznia 1984 roku montował sufity podwieszone przez około dwa miesiące, montował rusztowania dwa miesiące zaś elementy żelbetowe montował około jednego miesiąca. Przez pozostały okres zatrudnienia na budowie w K.pracował jako pomocnik murarski pomagając murarzom oraz zajmował się rozładunkiem przywiezionych materiałów budowlanych.

Wykonywane przez ubezpieczonego prace polegające na montowaniu sufitów podwieszonych, rusztowań oraz elementów żelbetowych stanowiły prace określone jako wykonywanie prac przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości a zatem prace wymienione w wykazie A, Dziale V pkt. 5 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emery­talnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8 poz. 43). Prace te ubezpieczony wykonywał przez 5 miesięcy (montowanie sufitów podwieszonych- dwa miesiące, montowanie rusztowań - dwa miesiące, montowanie elementów żelbetowych - jeden miesiąc).

Były pracodawca w świadectwie pracy z dnia 6 października 1992 roku potwierdził powyższy okres zatrudnienia, jednocześnie wskazując, że ubezpieczony wykonywał prace ślusarza –montażysty. Ponadto były pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania prac w warunkach szczególnych, w którym wskazał, że ubezpieczony wykonywał prace ślusarz montażysta wymienioną w wykazie A, dziale V poz. 5 pkt. 3 stanowiącym załącznik nr 1 do Zarządzenia nr 11 (...)z dnia 26 sierpnia 1988 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w budownictwie, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze uprawniające do wzrostu emerytury (Dz.U. (...)i (...)z 1988 roku, Nr 1, poz. 5).

W dniu 13 grudnia 2012 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

Ogólny staż Z. B. ogółem 27 lat, 4 miesięcy i 24 dni okresów składkowych i nieskładkowych w tym 14 lat, 4 miesiące i 13 dzień stażu pracy w szczególnych warunkach.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt emerytalnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K., akt osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w firmie (...), zeznań ubezpieczonego k. 15.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2009 r. Nr 153 poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W ust. 2 wskazano, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z treścią art. 27 tej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: 1) osiągnęli wiek emerytalny określony w ust. 2 albo 3; 2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 27a. Wiek emerytalny dla kobiet wynosi co najmniej 60 lat. Natomiast wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie:1) do dnia 31 grudnia 1947 r. wynosi co najmniej 65 lat; 2) od dnia 1 stycznia 1948 r. do dnia 31 marca 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 1 miesiąc; 3) od dnia 1 kwietnia 1948 r. do dnia 30 czerwca 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 2 miesiące; 4) od dnia 1 lipca 1948 r. do dnia 30 września 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 3 miesiące; 5) od dnia 1 października 1948 r. do dnia 31 grudnia 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 4 miesiące.

W myśl art. 32 ust. 1 cytowanej ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 w ust. 2 i 3. Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), w myśl których okresami pracy uzasadniającymi prawo do wcześniejszej emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn; 2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat wykonywał prace wymienione w wykazie A cyt. rozporządzenia.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia, czy zatrudnienie ubezpieczonego w okresie od 2 listopada 1982 roku do 31 lipca 1991 roku w (...) Sp. z o.o. stanowiło świadczenie pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy powyższego okresu nie uwzględnił do stażu pracy w szczególnych warunkach bowiem wymienione w świadectwie pracy potwierdzającym zatrudnienie o tym szczególnych warunkach stanowisko na jakim był zatrudniony tj. ślusarz montażysta nie jest zgodne ze stanowiskiem wymienionym w zarządzeniu resortowym.

Dokonując ustaleń co do charakteru i rodzaju pracy wykonywanej przez ubezpieczonego w tym okresie Sąd oparł się na zwartej w dniu 2 listopada 1982 roku umowie o pracę (k. 13 część A akt osobowych) w której ubezpieczonemu powierzono obowiązki ślusarza montażysty oraz na wydanym w dniu 29 maja 1991 roku przez byłego pracodawcę świadectwie pracy (k. 4 część A akt osobowych) w którym wskazano, że ubezpieczony wykonywał prace na stanowisku ślusarza –montażysty.

Odnośnie zakres czynności wykonywanych w spornym okresie Sąd oparł się również na logicznych, spójnych i wiarygodnych zeznaniach ubezpieczonego, w których w sposób szczegółowy opisał on specyfikę swej pracy oraz rodzaj wykonywanych czynności.

Ubezpieczony zeznał, iż od początku zatrudnienia do momentu wyjazdu na W. pracował przy budowie fabryki traktorów w K.pod W., gdzie budował hale fabryczne. W tym czasie wykonywał prace na stanowisku ślusarz montażysta. Jako montażysta okładał płytkami żelbetowymi zewnętrzne ściany budynków i stropy oraz montował rusztowania natomiast prace ślusarskie polegały na dopasowywaniu elementów rusztowania i sufitów podwieszanych co polegała na ucięciu kawałka metalu lub rury, aby następnie skręcić rusztowanie lub uciąć kawałek metalu przy podwieszanym suficie.

W tym czasie zajmował się również montowaniem sufitów podwieszonych. Były to metalowe kształtowniki, które były skręcane na wysokości i potem przyspawane do stropu. Montował także rusztowania oraz płyty żelbetowe co polegało na przyspawaniu płyt. W rezultacie podczas zatrudnienia w okresie od 2 listopada 1982 roku do 6 stycznia 1984 roku montował sufity podwieszone przez około dwa miesiące, rusztowania montował około dwa miesiące zaś elementy żelbetowe montował około jednego miesiąca. Przez pozostały okres zatrudnienia na budowie w K. pracował jako pomocnik murarski pomagając murarzom oraz zajmował się rozładunkiem przywiezionych materiałów budowlanych.

Analizując podwyższy okres zatrudnienia i wykonywane obowiązki stwierdzić należy, iż wykonywane przez ubezpieczonego prace polegające na montowaniu sufitów podwieszonych, rusztowań oraz elementów żelbetowych stanowiły prace określone jako wykonywanie prac przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości a zatem prace wymienione w wykazie A, Dziale V pkt. 5 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8 poz. 43). Prace te jak wskazał sam ubezpieczony wykonywał on przez 5 miesięcy (montowanie sufitów podwieszonych - dwa miesiące, montowanie rusztowań - dwa miesiące, montowanie elementy żelbetowych - jeden miesiąc).

W ocenie Sądu nie można zaliczyć do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu pracy od 6 stycznia 1984 roku do 30 czerwca 1988 roku, kiedy to ubezpieczony był zatrudniony na budowie eksportowej na W.. Jak wynika ze świadectwa pracy z okresu zatrudnienia za granica (k. 95 część C akt osobowych) ubezpieczony był tam zatrudniony na stanowisku ślusarza. Powyższe potwierdził ubezpieczony stwierdzając, iż wykonywał tam prace ślusarza przy produkcji wagonów metra.

Ubezpieczony zeznał także, iż po powrocie z budowy eksportowej w lipcu 1988 roku i wykorzystaniu zaległego urlopu ubezpieczony pracował na (...) w N., która należała do (...) Sp. z o.o. jako ślusarz remontu maszyn, gdzie remontował maszyny budowlane.

Ponadto w zdeponowanych w aktach osobowych ubezpieczonego jako stanowisko pracy wskazano w angażach: z dnia 1 stycznia 1989 roku ślusarz montażysta, z dnia 15 kwietnia 1989 roku ślusarz montażysta, z dnia że 29 maja 1989 roku ślusarz, z dnia 1 stycznia 1990 roku ślusarz montażysta, z dnia 1 lutego 1990 ślusarz, z dnia 1 maja 1990 ślusarz monter, z dniem 1 września 1990 roku ślusarz montażysta, z dnia 1 listopada 1990 roku ślusarz montażysta.

Biorąc zatem pod uwagę charakter i zakres czynności wykonywanych przez ubezpieczonego nie można w ocenie Sądu uznać pracy wykonywanej w okresie od 1 lipca 1988 do 31 lipca 1991 roku w (...) Sp. z o.o. na (...) w N. na stanowisku ślusarz montażysta oraz w okresie od 2 listopada 1982 roku do 6 stycznia 1984 roku jako pomocnik murarski oraz przy rozładunku materiałów budowlanych jako pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie wymienia prac ślusarza – montażysty, pomocnika murarskiego ani prac rozładunkowych jako prac wykonywanych w warunkach szczególnych.

Należy zatem uznać, że decyzja wydana przez organ rentowy odmawiająca przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury jest prawidłowa oraz, że zasadnie odmówiono uznania za pracę w szczególnych warunkach ww. okresów pracy ubezpieczonego.

Nawet przy uwzględnieniu do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu 5 miesięcy kiedy to ubezpieczony pracując przy budowie fabryki traktorów w K. pod W. wykonywanie prac przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości do uwzględnionego przez organ rentowy okresu 14 lat 4 miesięcy i 13 dni to i tak ubezpieczony nie legitymuje się wymaganym stażem pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 15 lat.

Ubocznie należy dodać, że Sąd zwrócił uwagę, iż ubezpieczonemu były pracodawca (...) Sp. z o.o.wystawił świadectwo w szczególnych warunkach ( k. 29 tom II aka ubezpieczeniowych) w którym wskazał, że ubezpieczony wykonywał prace ślusarz montażysta wymienioną w wykazie A, dziale V poz. 5 pkt. 2 stanowiącym załącznik nr 1 do Zarządzenia nr 11 (...)i(...) z dnia 26 sierpnia 1988 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w budownictwie, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze uprawniające do wzrostu emerytury (Dz.U. (...)i B z 1988 roku, Nr 1, poz. 5). Jednakże zdaniem Sądu sam fakt bowiem posiadania świadectwa pracy w warunkach szczególnych nie oznacza jeszcze uznania, że praca w warunkach szczególnych była w rzeczywistości wykonywana. (por. wyrok Sadu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 16 sierpnia 2012 roku w sprawie o sygn III AUa 732/12). Gdy więc z całokształtu ujawnionych w sprawie faktów wynika, że praca nie była świadczona w warunkach szkodliwych w okresie wskazanym w świadectwie pracy, nie można jej uwzględnić do stażu pracy w tym charakterze. Sam ubezpieczony wskazywał, że praca przez niego wykonywana polegająca na montażu konstrukcji metalowych na wysokości była wykonywana jedynie przez 5 miesięcy a nie jak to wskazano w świadectwie przez cały okres zatrudnienia w (...) Sp. z o.o.. Stąd pozostały okres wskazany w świadectwie pracy nie mógł zostać uwzględniony do stażu pracy w szczególnych warunkach.

Reasumując ponieważ, jak wykazało przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe, Z. B. nie świadczył pracy w szczególnych warunkach co najmniej przez 15 lat stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, to tym samym nie może nabyć prawa do emerytury w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 477 14§ 1 k.p.c. oddalił odwołanie.