Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Szymiec - Saternus

Protokolant: Teresa Witczak

po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. w Zawierciu

sprawy z powództwa małoletniego powoda S. G. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową A. W.

przeciwko K. G.

o alimenty

1. Zasądza od pozwanego K. G. na rzecz małoletniego powoda S. G. urodz. (...) alimenty w kwocie po 400 zł (czterysta ) złotych miesięcznie począwszy od dnia 12 stycznia 2015 r. płatne do 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia płatności którejkolwiek z rat do rąk przedstawicielki ustawowej A. W.

2.- W pozostałej części powództwo oddala.

3.- Odstępuje od obciążenia powódki A. W. kosztami postępowania w części oddalającej powództwo

4.- Odstępuje od obciążenia pozwanego K. G. kosztami procesu

5.- Zasadza od pozwanego K. G. na rzecz powódki A. W. kwotę 600 zł/sześćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego

6. Wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 14/15

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2015r. do Sądu Rejonowego w Zawierciu wpłynął pozew małoletniego S. G. działającego przez matkę A. W.
o zasądzenie na jego rzecz alimentów w kwocie po 600zł miesięcznie.

Jednocześnie A. W. złożyła wniosek o zabezpieczenie powództwa, przez zobowiązanie pozwanego do łożenia na rzecz małoletniego powoda miesięcznie kwoty
w wysokości 500zł do czasu zakończenia postępowania.

W odpowiedzi na pozew z dnia 22 lutego 2015r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Postanowieniem z dnia 5 marca 2015 roku Sąd udzielił zabezpieczenia w sprawie przez zobowiązanie pozwanego K. G. do łożenia na rzecz małoletniego powoda S. G. kwoty po 350 zł miesięcznie, płatnej z góry do dnia 15 – go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniego A. W., od dnia 1 marca 2015r. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

Na rozprawie w dniu 17 czerwca 2015r. pozwany uznał żądanie pozwu do kwoty po 250zł miesięcznie, w pozostałej części wniósł o oddalenie powództwa.

UZASADNIENIE

Małoletni S. G. ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym
z nieformalnego związku (...). Po urodzeniu się dziecka rodzice małoletniego zamieszkiwali wspólnie w domu pozwanego, jednakże w dniu 15 grudnia 2014r. powódka wraz z synem przeprowadziła się do mieszkania swoich rodziców o powierzchni 32 m ². Prowadzili oni wspólne gospodarstwo domowe, A. W. partycypowała w kosztach mieszkaniowych, przekazując swoim rodzicom miesięcznie na ten cel kwotę 500 złotych. W dniu 16 czerwca 2015r. wyprowadziła się ona wraz z dzieckiem z uwagi na trudne warunki lokalowe.

Obecnie A. W. wraz z dzieckiem zamieszkuje w Hostelu, przy czym za pokój uiszcza comiesięcznie kwotę 330zł. Podejmuje starania o umorzenie płatności. W Hostelu panują trudne warunki lokalowe, w wyposażeniu pokoju nie ma łazienki, A. W. każdego dnia odwiedza rodziców wraz z małoletnim i spędza większość czasu. Rodzice nie pomagają jej finansowo, matka utrzymuje się z renty w kwocie ponad 799zł miesięcznie. Ojczym pracuje zarobkowo, jednakże nie wyraża chęci pomocy finansowej matce małoletniego czasami kupuje dla małoletniego pampersy czy mleko. Małoletni S. ma prawie 10 m-cy., jest zdrowym dzieckiem. Na jego utrzymanie matka małoletniego przeznacza na pieluchy ok.160- 180 złotych, na mleko 200 złotych, na środki pielęgnacyjne i kosmetyki 60-70 złotych, ubranka 100- 120 złotych, zabawki 30 -50 złotych, witaminy 25-30 złotych, deserki i obiadki 200- 300 złotych.

A. W. przebywa na urlopie macierzyńskim, którego zakończenie przypada na dzień 28 sierpnia 2015 r. Po wykorzystaniu zaległego urlopu wypoczynkowego zamierza wrócić do pracy w firmie (...) S.A. z siedzibą w Komornikach, gdzie jest zatrudniona na umowę o pracę na czas nieokreślony i otrzymuje wynagrodzenie 1510,69zł netto miesięcznie. Koszt utrzymania syna matka małoletniego oceniła na kwotę 1200-1300 zł miesięcznie.

Pozwany K. G. ma 43 lata. Zamieszkuje w domu rodzinnym z matką oraz dwudziestoletnim synem z pierwszego związku, który uczęszcza do Technikum Rolniczego. Na jego rzecz pozwany pobiera od jego matki alimenty w wysokości 70 zł miesięcznie. Matka pozwanego pobiera emeryturę w wysokości około 1000 zł. Nie prowadzą oni wspólnego gospodarstwa domowego, pozwany w całości ponosi koszty utrzymania domu, uiszczając za wodę 70zł, gaz 50zł, energię 130zł. W okresie od stycznia do czerwca 2015r. pobierał świadczenie pieniężne na zakup posiłku czy żywności (zasiłek celowy) w wysokości 150zł miesięcznie przyznany na mocy decyzji Ośrodka Pomocy (...) w P. z dnia 20.01.2015r. Pozwany prowadzi gospodarstwo rolne, pomaga mu w tym syn. Jest właścicielem pola o powierzchni 6 hektarów, na którym uprawia żyto, pszenicę, jęczmień, kukurydzę i ziemniaki. Nadto posiada 11 sztuk bydła, 12 sztuk świń oraz drób. Sprzedaje mleko, osiągając z tego tytułu dochód w wysokości 700 zł miesięcznie. Sprzedaje również świnie, około 8-10 w roku, otrzymując około 400zł za sztukę oraz krowy za 1400-1500 zł za sztukę. Na własne potrzeby hoduje 20 kur, perliczek i indyków.

Pozwany korzysta z dotacji unijnych, których wysokość w 2014r. wyniosła 11,425.64zł. Opłaca KRUS, ponosi także koszty związane z eksploatacją maszyn rolniczych.

K. G. ma problemy zdrowotne, od 15 lat leczy się na serce i na kręgosłup. Od ok. pół roku leczy się też psychiatrycznie. Na leki przeznacza około 100 zł miesięcznie. Obecnie pozostaje on na zwolnieniu lekarskim, pobiera zasiłek chorobowy z KRUS w wysokości około 300 zł. Z uwagi na pogarszający się stan zdrowia nosi się z zamiarem wydzierżawienia gospodarstwa.

Pozwany uiszcza na rzecz byłej żony alimenty w kwocie 100 zł.

K. G. nie utrzymuje kontaktów z synem, pozostaje w konflikcie z jego matką. Z tytułu urodzenia syna pobrał z KRUS świadczenie pieniężne w kwocie 3000zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

danych o dochodach stron, odpisu aktu urodzenia małoletniego S. G., postanowienia z dnia 05.03.2015r., faktur i zaświadczenia lekarskiego, pisma PUP
w Z., zeznań świadków J. G., B. G., zeznania stron.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133par.1 krio rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczającą na pokrycie kosztów jego utrzymania
i wychowania. Zakres tych świadczeń w myśl art.135krio zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Powyższe oznacza, że nawet bardzo duże możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentów nie mogą uzasadniać zasądzenia ich w wysokości przewyższającej usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, przez które to należy rozumieć potrzeby pozwalające na zapewnienie podstawowych warunków egzystencji w postaci wyżywienia, środków na ochronę zdrowia, majątku, kształcenie podstawowe i zawodowe. Wyjście poza te potrzeby podstawowe zależy już tylko od stopnia zamożności i przyjętego modelu konsumpcji. Podkreślić należy, że każde dziecko ma prawo do równej stopy życiowej
z rodzicami, którzy w żadnym wypadku nie mogą uchylać się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może się samodzielnie utrzymać tylko na tej podstawie, że jego wykonanie stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. Zasada równej stopy nie oznacza mechanicznego podziału osiąganych dochodów, lecz winna się sprowadzać do zbliżonego
z rodzicami zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb dzieci przy uwzględnianiu ich wieku, stanu zdrowia, środków potrzebnych na ochronę zdrowia.

Należy też wskazać, że przez możliwości zarobkowe należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swego majątku, lecz również te dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskać przy dołożeniu należytej staranności oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Zasada ta wyprowadzana jest z treści art. 27 kro (patrz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 1972 r., III CZP 43/72, OSNC 1972 nr 11, poz. 198).

Wyżej zaprezentowane przesłanki zdaniem Sądu dyktują potrzebę uregulowania świadczeń alimentacyjnych.

W przedmiotowej sprawie zauważyć należy, że wychowaniem małoletniego S. G. zajmuje się wyłącznie matka i poprzez osobiste starania o jego wychowanie, pieczę nad nim, wypełnia częściowo swój obowiązek alimentacyjny. Co prawda pracuje zarobkowo i otrzymuje wynagrodzenie 1510,69zł netto miesięcznie, jednakże jej miesięczny dochód nie wystarcza na zaspokojenie potrzeb małoletniego syna, zwłaszcza że ze swojego wynagrodzenia musi utrzymać tak siebie jak i dziecko, jak również ponieść koszty utrzymania wynajmowanego pokoju. A. W. do niedawna zamieszkiwała z rodzicami w ich jednopokojowym mieszkaniu, jednakże z uwagi na bardzo trudne warunki zmuszona była wynająć pokój, gdzie obecnie zamieszkuje z dzieckiem. Również i tam panują trudne warunki lokalowe, matka małoletniego zmuszona jest korzystać z łazienki na korytarzu, by umyć małoletniego syna codziennie odwiedza rodziców i korzysta z ich łazienki. Nie może ona liczyć na pomoc finansową rodziców, nie spełnia przesłanek ustawowych do korzystania z pomocy społecznej. Ponadto zauważyć trzeba, że małoletni S. choć ma obecnie rok, to niewątpliwie koszty jego utrzymania są wysokie biorąc pod uwagę koszty zakupu odzieży, żywności, środków higienicznych i pielęgnacyjnych jak też konieczność zapewnienia mu opieki lekarskiej. Swój obowiązek alimentacyjny względem dziecka matka wykonuje więc w dużej mierze przez czynienie osobistych starań o rozwój fizyczny i umysłowy dziecka. Ta postać obowiązku alimentacyjnego wiąże się z osobistą pracą wychowawczą matki oraz świadczeniem takich usług jak pielęgnowanie dziecka, nadzór nad nim, przygotowywanie posiłków. Obydwie formy obowiązku alimentacyjnego tj. powyżej opisany oraz finansowy winny być traktowane na równi. Jednak o tym czy obowiązek alimentacyjny wobec dziecka został wyczerpany w całości, bądź w części przez osobiste starania o osobę dziecka, decyduje głównie wiek dziecka. Im dziecko jest młodsze tym obowiązek alimentacyjny w tej postaci jest z reguły w większym stopniu wykonywany przez matkę. Tym samym jej możliwości zarobkowe są bardziej ograniczone. Uwzględniając zatem wiek powoda, który ma dopiero rok, matka nadal będzie wykonywać swój obowiązek w formie osobistych starań. Zatem to pozwany musi swój obowiązek alimentacyjny wykonywać w szerszym zakresie. Zauważyć bowiem trzeba, że małoletni powód ma przecież oboje rodziców i to oni właśnie zobowiązani są ponosić koszty jego utrzymania i zapewnić mu podstawowe warunki bytu. Pozwany K. G. prowadzi gospodarstwo rolne, zebrane plony wykorzystuje na własne potrzeby oraz na pożywienie dla hodowanej trzody chlewnej. Pozwany czerpie zyski ze sprzedaży mleka oraz ze sprzedaży bydła. Otrzymuje on też wysokie dotacje unijne. W prowadzeniu gospodarstwa pomaga mu pełnoletni syn, który kształci się w Technikum Rolniczym, zatem nie podzielił Sąd argumentu pozwanego, jakoby zachodziła konieczność wydzierżawienia gospodarstwa skoro syn pozwanego zamierza zostać rolnikiem. Ponadto zauważyć należy, że pozwany ma dopiero 43 lata, nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zatem nawet gdyby podjął decyzję o wydzierżawieniu gospodarstwa, powinien on w niedługim czasie znaleźć zatrudnienie tym bardziej że PUP dysponuje ofertami pracy dla gdzie nie jest wymagane doświadczenie zawodowe. Nie uszło tez uwadze Sądu, że pozwany z tytułu urodzenia dziecka pobrał z KRUS-u kwotę 3000zł, których nie przeznaczył na zaspokojenie potrzeb dziecka. Zdaniem Sądu więc pozwany w chwili obecnej ma możliwości łożenia alimentów na utrzymanie małoletniego dziecka, tym bardziej że nie utrzymuje on z nim kontaktów i nie uczestniczy w jego wychowaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd przyjął, że A. W. nie ma możliwości zaspokojenia w pełni potrzeb małoletniego dziecka wyłącznie własnymi siłami, wobec czego Sąd uznał, iż dla zapewnienia potrzeb związanych z utrzymaniem małoletniego S. niezbędne jest zasądzenie świadczeń alimentacyjnych ze strony jego ojca. Sąd doszedł do przekonania, że kwota 400 zł, jest wystarczająca na zaspokojenie jego potrzeb a jednocześnie leży w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. W pozostałej części Sąd powództwo oddalił jako nadmiernie wygórowane. Oddalając powództwo ponad żądaną kwotę Sąd wziął pod uwagę dochody, jakie uzyskuje matka małoletniego, a także jej sytuację materialną i rodzinną. Wskazać należy, że małoletni ma niespełna rok i biorąc pod uwagę jego wiek, stan zdrowia, Sąd uznał, iż koszt utrzymania małoletniego oscyluje w granicach 600-700 złotych. Zatem przyjmując, że koszt utrzymania spoczywa na obojgu rodzicach i biorą pod uwagę przyjętą zasadę, że matka wypełnia ten obowiązek poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie syna oraz bezpośrednią nad nim pieczę, Sąd przyjął że winna ona również partycypować w kosztach utrzymania syna. Dlatego Sąd uznał, że jeśli matka małoletniego dołoży kwotę 200-300 złotych zostaną zaspokojone usprawiedliwione potrzeby małoletniego. Wskazać należy, że wyjście poza usprawiedliwione potrzeby małoletniego dziecka zależy od stopnia zamożności i przyjętego modelu konsumpcji. Wskazać też należy, że pozwany ma na utrzymaniu uczącego się syna i płaci na rzecz byłej żony alimenty.

Reasumując Sąd uznał, że tak ustalony obowiązek alimentacyjny jest słuszny, adekwatny do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego oraz do możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Sąd ustalił obowiązek alimentacyjny od dnia wniesienia powództwa.

O kosztach orzeczono na zasadzie art.98kpc i art.102 kpc. Rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi w punkcie pierwszym nadano na zasadzie art. 333§1 pkt.1kpc.