Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2013r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Barbara Nowicka

SO Jerzy Dydo

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa N. K.

przeciwko (...)Spółce z o.o. w B.

przy interwencji ubocznej Zakładu (...) Spółki z o.o.

w B.

o zapłatę 16.685zł

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

z dnia 9 listopada 2012r., sygn. akt I C 439/11

I zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzoną od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 8.685zł podwyższa do 16.685 (szesnaście tysięcy sześćset osiemdziesiąt pięć)zł (pkt I), a koszty procesu do 2.417zł (pkt V);

II zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki 1.000zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 37/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zasądzono od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 8685 zł, z odsetkami ustawowymi od dnia 13 stycznia 2012 r., dalej idące powództwo oddalono oraz orzeczono o kosztach procesu i kosztach sądowych, opierając rozstrzygnięcie o następujące ustalenia i oceny :

w dniu 13 grudnia 2010 r. powódka wracała ze szkoły i na śliskiej drodze wewnętrznej pośliznęła się i upadła; droga była nieodśnieżona, oblodzona i nieposypana solą; w wyniku upadku powódka doznała zwichnięcia rzepki kolana prawego, w szpitalu przebywała 4 dni, w unieruchomieniu pozostawała trzy tygodnie, uczęszczała na zabiegi rehabilitacyjne, następnie poruszała się przy pomocy kul, do chwili obecnej odczuwa ból, trwały uszczerbek na zdrowiu wyniósł 11 % , trudno jest określić rokowania na przyszłość wobec konieczności podjęcia diagnostyki i ewentualnego leczenia.

Bezspornym było, że pozwana (...) spółka z o.o.była zarządcą drogi osiedlowej na której doszło do zdarzenia, która z kolei powierzyła przypozwanemu zakładowi zimowe utrzymanie chodników na terenie (...) spółka z o.o., a skoro ulica, na której doszło do zdarzenia, nie miała chodnika, to odpowiedzialność przypozwanego zakładu nie wchodziła w grę;

dlatego też w ocenie sądu powódce przysługiwało odszkodowanie w kwocie 685 zł, na co składał się zwrot kosztów zabiegów rehabilitacyjnych / 180 zł / oraz zakupu ortezy / 505 zł /;

odnośnie zadośćuczynienia - odpowiednią sumą jest kwota 8000 zł, która uwzględnia wszelkie przesłanki, takie jak rozmiar uszczerbku, długotrwałość cierpienia, konieczność rezygnacji z wielu form aktywności życiowej oraz okresowe pozbawienie kontaktu z rówieśnikami, a także fakt, iż skutki wypadku będą zawsze odczuwane przez powódkę, a być może w przyszłości konieczne będzie jeszcze wykonanie MR stawu kolanowego oraz zabiegu artroskopii.

W apelacji powódka zarzuciła: 1. naruszenie przepisu art. 445 § 1 kc przez rażące zaniżenie wysokości zadośćuczynienia, ponieważ zasądzona kwota 8000 zł nie spełnia kryterium odpowiedniości jako rażąco niska; 2. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to : - art. 233 § 1 kpc przez dowolne rozważenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności pominięcie w ustaleniach czasu trwania oraz stopnia intensywności cierpień powódki, która do dzisiaj nie powróciła do pelnej sprawności, a także pominięcie ustalenia rozmiaru krzywdy powódki w oparciu o ustalony 11 % uszczerbek na zdrowiu; - art. 328 § 2 kpc przez brak wskazania przyczyn odmówienia uznania rozmiaru krzywdy powódki.

Wskazując na powyższe wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja podlega uwzględnieniu, a podniesione w niej zarzuty znajdują potwierdzenie w okolicznościach sprawy. Przyjmując ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji za swoje, Sąd Okręgowy nie do końca jednak podziela ocenę prawną tego stanu faktycznego oraz wyciągnięte z tej oceny wnioski, kierując się następującymi względami:

- określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała i wywołania rozstroju zdrowia stanowi istotne uprawnienie sądu rozstrzygającego sprawę merytorycznie i w tym zakresie dysponuje on swobodą decyzyjną, co oczywiście nie oznacza dowolności; - korygowanie przez sąd drugiej instancji zasądzonego zadośćuczynienia może być zatem aktualne tylko wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, mających wpływ na jego wysokość, jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie, tj. albo zbyt wygórowane, albo zbyt niskie;

- dlatego dla skuteczności podniesienia zarzutu naruszenia przepisu art. 445 § 1 kc w instancji apelacyjnej konieczne jest wykazanie takiej właśnie rażącej dysproporcji między czynnikami wpływającymi na wysokość zadośćuczynienia a zadośćuczynieniem faktycznie przyznanym, co zostało skutecznie uczynione;

-na rozmiar krzywdy, a w konsekwencji wysokość zadośćuczynienia, składają się cierpienia fizyczne i psychiczne poszkodowanej, których rodzaj, natężenie i czas trwania podlega każdorazowem określeniu w okolicznościach konkretnej sprawy, a także nieodwracalność następstw i inne okoliczności, których nie sposób wymienić wyczerpująco, co w niniejszej sprawie nie zostało prawidłowo uczynione, gdy ponadto mierzenie krzywdy wyłącznie stopniem uszczerbku na zdrowiu stanowiłoby niedopuszczalne uproszczenie nieznajdujące zresztą oparcia w przepisie art. 445 § 1 kc; - zadośćuczynienie pieniężne ma charakter całościowy, co oznacza, że powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowaną, a jego celem jest złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych, zarówno już doznanych, jak i tych, które ewentualnie wystąpią w przyszłości; - w ocenie Sądu Okręgowego, ustalając wysokość zadośćuczynienia w niniejszej sprawie, należało wziąć pod uwagę całokształt zaistniałych okoliczności, a to doznane przez powódkę cierpienia fizyczne i psychiczne, czas ich trwania, stopień intensywności cierpień , wiek poszkodowanej, skutki zdarzenia w chwili obecnej oraz prognozy na przyszłość, jak również wielkość doznanego trwałego uszczerbku na zdrowiu; dopiero te okoliczności oraz ich należyta ocena wskazują na rozmiar , jak również intensywność doznanej krzywdy oraz stopień negatywnych konsekwencji dla poszkodowanej wynikających z zaistniałego zdarzenia, co w ocenie sądu prowadziło do wniosku , że odpowiednią sumą zadośćuczynienia w rozumieniu przepisu art. 445 § 1 kc powinna być kwota 16 000 zł.

Z tych przyczyn zaskarżony wyrok podlegał zmianie przez podwyższenie zadośćuczynienia z kwoty 8000 zł do 16 000 zł, a kosztów procesu do 2417 zł / art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 98 kpc / , natomiast o kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc .