Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 marca 2015 roku o godzinie 00:35 na ul. (...) w B., gmina B., okręgu (...), M. W. kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Po zatrzymaniu do kontroli drogowej i trzykrotnym zbadaniu stanu trzeźwości urządzeniem Alkometr A2.0 o godz. 0:53, 0:56 i 1:48 okazało się, że kierujący znajduje się w stanie nietrzeźwości – mając odpowiednio 0,85mg/l, 0,90 mg/l i 0,81 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Powyższe wyniki wskazały, że oskarżony w chwili kierowania pojazdem mechanicznym znajdował się w stanie nietrzeźwości.

(dowód: oświadczenie oskarżonego o przyznaniu się do czynu k.8v., protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego k.2-2v., świadectwo wzorcowania k.3-3v.)

W trakcie postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia przedstawionego mu czynu. Odmówił składania wyjaśnień i złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego przez przeprowadzania rozprawy.

(dowód: oświadczenie oskarżonego k.8v., wniosek k.18)

Oskarżony posiada prawo jazdy numer (...) kategorii B, C, które z dniem 29 marca 2015 roku zostało mu zatrzymane i przesłane Staroście (...).

(dowód: postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy k. 12, informacja Starostwa Powiatowego w E. k.13)

Zdaniem Sądu przyznanie się oskarżonego do popełnienia przestępstwa jest wiarygodne. Znajduje ono pełne potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Oczywistym jest fakt, iż oskarżony będąc w stanie nietrzeźwości kierował samochodem osobowym marki H. (...), jadąc nim po drodze publicznej.

Oskarżony M. W. nie był karany sądownie za przestępstwa.

(dowód: karta karna k.14)

Tym samym oskarżony kierując pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości popełnił przestępstwo określone dyspozycją art. 178a § 1 kk.

Okoliczności popełnienia tego występku nie budzą żadnych wątpliwości, dlatego też sprawę skierowano na posiedzenie. Postawa oskarżonego, w szczególności szczere przyznanie się do winy, wskazuje, że cele postępowania karnego zostały osiągnięte, pomimo nieprzeprowadzenia rozprawy.

Oskarżony jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Zatrudniony jest w charakterze żołnierza zawodowego w Jednostce Wojskowej w O. na stanowisku celowniczego, z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 2.500 złotych. Posiada własnościowe mieszkanie o powierzchni 44 m ² w E. przy ul. (...) II 19 o wartości 165.000 złotych.

(dowód: dane osobowe z k.8-8v.; zaświadczenie z Centralnej Bazy Danych k. 16-17)

Orzekając karę za popełnione przestępstwo Sąd oparł się na dyrektywach wymiaru kary określonych w art. 53 kk, uwzględniając zarówno okoliczności łagodzące jak i okoliczności obciążające oskarżonego. Do tych ostatnich należy niewątpliwie popełnienie występku o znacznej szkodliwości społecznej z uwagi rodzaj stworzonego zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla innych uczestników tego ruchu, znaczny poziom nietrzeźwości - 0,85 mg/l (a prowadzący także do stężenia 0,90 mg/l).

Okolicznościami łagodzącymi w ocenie Sądu było zachowanie po popełnieniu przestępstwa, tj. szczere przyznanie sie do winy oraz chęć dobrowolnego poddania się karze oraz uprzednia niekaralność. Nie bez znaczenia dla rodzaju i wysokości kary oraz środków karnych było także porozumienie pomiędzy oskarżycielem publicznym a oskarżonym. Sąd uznał, że zaproponowana kara odzwierciedla stopień i rodzaj zawinienia oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu mu przypisanego, sposób zachowania sprawcy, oraz rodzaj i stopień naruszenia obowiązujących zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Kara grzywny w wysokości 100 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki za równoważnej kwocie 20 złotych odzwierciedla porozumienie stron, stopień i rodzaj zawinienia oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu mu przypisanego. Jednocześnie Sąd ma przekonanie, że orzeczenie tego rodzaju kary będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celu wychowawczego. Zarówno porozumienie stron jak i okoliczności po stronie oskarżonego – posiadane zatrudnienie, młody wiek, dobry stan zdrowia sprawiają, że wymierzona kara grzywny pozostaje w zakresie możliwości majątkowych oskarżonego.

Stosownie do treści art. 42 § 2 kk Sąd orzekł także obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych – zgodnie z porozumieniem stron – określając okres jego trwania na dwa lata. Przychylając się do wniosku w zakresie środka karnego Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim stopień nietrzeźwości oskarżonego, wielkość stworzonego innym uczestnikom ruchu drogowego zagrożenia oraz nagminność tego typu przestępstw na terenie właściwości tut. Sądu. Nie bez wpływu na taką właśnie decyzje była też treść porozumienia zawartego z oskarżycielem publicznym – punkt II. wyroku.

Środek karny w takiej postaci (w uzgodnionym wymiarze), w połączeniu z orzeczoną karą spełni swoją funkcję wychowawczą wobec oskarżonego oraz funkcję prewencyjną w stosunku do innych potencjalnych sprawców przestępstw drogowych.

Na poczet orzeczonego środka karnego Sąd - stosownie do treści art. 63 § 2 kk - zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 29 marca 2015 roku – punkt IV. wyroku.

O świadczeniu pieniężnym Sąd orzekł w myśl art. 49 § 2 kk. Wysokość tego świadczenia pozostaje z jednej strony w zasięgu możliwości oskarżonego, z uwagi na zatrudnienie, osiągane dochody i brak innych osób na utrzymaniu, z drugiej zaś strony stanowi istotną dolegliwość przypominającą o popełnionym przestępstwie – punkt III. wyroku.

O kosztach postępowania i opłacie sądowej Sąd orzekł w myśl przepisów powołanych w sentencji wyroku uznając, że sytuacja majątkowa oskarżonego zezwala na ich uiszczenie, a co wynika także z oświadczenia oskarżonego – punkt V. orzeczenia.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować;

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- oskarżonemu z pouczeniem;

3.  Za 14 dni lub z apelacją.

P., dnia 6 lipca 2015 roku