Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 133/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 czerwca 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSA Grzegorz Salamon

Sędziowie SA Marek Czecharowski spr.

del. SO Ewa Leszczyńska - Furtak

Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Reingruber

przy udziale Prokuratora Marka Deczkowskiego

po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2015 r.

sprawy J. K.

o zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie

na skutek apelacji, wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 5 marca 2015 r., sygn. akt V Ko 443/14

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. B. – Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych i 60/100) w tym 23% VAT za obronę z urzędu wykonywaną przed Sądem Apelacyjnym;

kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 marca 2015 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie (sygn. akt V Ko 443/14) oddalił w całości wniosek J. K. o zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie i zatrzymanie w sprawie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie o sygn. akt V K 87/05.

Wyrok powyższy zaskarżył pełnomocnik wnioskodawcy zarzucając mu „ naruszenie prawa formalnego, tj. art. 16 § 1, 2 k.p.k., mające wpływ na treść orzeczenia, a polegającego na uznaniu, że nie można przywrócić rocznego terminu do złożenia wniosku w sytuacji gdy uchybienie to powstało z przyczyn leżących po stronie organu, w okolicznościach opisanych w powołanym przepisie”.

W uzasadnieniu skarżący stwierdził, iż wydaje się być oczywistym na tle obowiązującej linii orzeczniczej, że zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie w wyniku uniewinnienia lub umorzenia postępowania wywołuje skutek odpowiedzialności Skarbu Państwa na zasadzie ryzyka. W tego rodzaju sytuacji Sąd orzekający zwolniony jest z badania zarówno przyczyn stosowania instytucji środka przymusu, czy też izolacyjnego, bada natomiast, czy w rzeczywistości te instytucje prawa karnego formalnego były stosowane.

W niniejszej sprawie - oddalono wniosek z powodu przekroczenia rocznego terminu do jego złożenia. Wydaje się, że argumentacja zawarta w art.16 k.p.k. daje możliwość innego rozstrzygnięcia i przywrócenia terminu. Z tych powodów winno badać się jedynie wskazaną okoliczność.

Konkludując apelujący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna i to w stopniu określonym w art. 457 § 2 k.p.k. i dlatego wniosek końcowy nie zasługiwał na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy oddalając wniosek J. K. w obszernym, jak na charakter podstawy orzeczenia uzasadnieniu, wykazał trafnie i przejrzyście jego niezasadność. Odniósł się przy tym nie tylko do podniesionego przez prokuratora zarzutu przedawnienia wynikającego z treści art. 555 k.p.k., ale przytaczając stosowne orzecznictwo wszechstronnie przeanalizował wniosek także z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 552 § 4 k.p.k.

Uzasadnienie orzeczenia Sądu Okręgowego jako wnikliwe, rzeczowe i wskazujące na analizę przedmiotowego przypadku również w aspekcie zasadności roszczenia dochodzonego w trybie przepisów zawartych w rozdziale 58 Kodeksu postępowania karnego jest przekonywujące i zasługuje na pełną aprobatę. Niecelowe jest zatem powtarzanie podniesionych w nim argumentów.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.

II AKa 133/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE