Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2015 r. w Gliwicach

sprawy W. K. (K.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 30 września 2014 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu W. K. prawo do emerytury począwszy od 1 marca 2014r.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt. VIII U 2305/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 września 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z. odmówił ubezpieczonemu W. K. prawa do emerytury
w niższym wieku w oparciu o art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 1440, ze zm.) w związku z tym, iż nie udowodnił on 15 – letniego okresu zatrudnienia
w szczególnych warunkach przy pracach wymienionych w wykazie A, bowiem ZUS nie uznał za udowodnione żadnego okresu takiej pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji, sprecyzowanym w toku procesu, ubezpieczony domagał się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury. Podniósł, że zgodnie z przedłożonymi przez niego świadectwami i zaświadczeniami oraz zeznaniami świadków, o przesłuchanie których wnosił, wykonywał pracę w warunkach szczególnych
w całym okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)
i Antykorozyjnych (...) w D. od 20 kwietnia 1978r. do
31 stycznia 1991r. oraz wszystkich okresów wynikających z przedłożonych przez niego
w ZUS świadectw pracy potwierdzających jego zatrudnienie w (...) Firmie (...) Ltd. w B.. Tym samym w ocenie odwołującego spełnia on warunki do przyznania prawa do emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a dodatkowo podniósł, że do okresów pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył odwołującemu żadnego okresu zatrudnienia. W szczególności organ rentowy podkreślił, że w wystawionym za okres pracy
w (...) świadectwie pracy pracodawca wprawdzie wskazał, że wykonywał on pracę
w warunkach szczególnych, jednak na stanowiskach malarza konstrukcji stalowych
i blacharza, zaś ubezpieczony, mimo wezwania go, nie przedstawił angaży pozwalających na rozgraniczenie w jakich okresach pracy zajmował konkretne z wymienionych wyżej stanowisk. Z kolei odnosząc się do zatrudnienia w B., organ rentowy zaznaczył, że w przedłożonym przez odwołującego świadectwie wykonywania pracy w warunkach szczególnych istnieją rozbieżności, tj. pod wskazaną w tym świadectwie pozycją, nie figuruje stanowisko wskazane w treści tego świadectwa.

Sąd ustalił co następuje:

Ubezpieczony W. K., urodzony (...) w dniu 31 marca 2014r. złożył wniosek o emeryturę w wieku niższym niż powszechny wiek emerytalny
z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony 60 lat ukończył(...)

Skarżący, na dzień 1 stycznia 1999r., legitymuje się okresem składkowym
i nieskładkowym w wymiarze ponad 25 lat (vide akta emerytalne), z tym, że w ocenie ZUS nie udowodnił żadnego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Po przeanalizowaniu sprawy ZUS w dniu 30 września 2014r. wydał decyzję odmowną.

Organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję nie uznał za pracę w warunkach szczególnych, zatrudnienia w okresie od 20 kwietnia 1978r. do 31 stycznia 1991r. na stanowisku malarza konstrukcji stalowych i blacharza w Przedsiębiorstwie (...) w D., z uwagi na brak angaży pozwalających na rozgraniczenie w jakich okresach pracy zajmował konkretne z wymienionych wyżej stanowisk. Nadto ZUS nie zaliczył do takiego rodzaju prac zatrudnienie odwołującego w okresach od 6 września 1993r. do 31 grudnia 1993r., od
6 czerwca 1994r. do 31 grudnia 1996r., od 14 stycznia 1997r. do 31 marca 1997r. oraz od
4 maja 1998r. do 30 czerwca 1998r. w (...) Firmie (...) Ltd.
w B..

W postępowaniu przed Sądem ubezpieczony domagał się uznania z pracę
w warunkach szczególnych całego okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w D. oraz wszystkich okresów zatrudnienia w (...) Firmie (...) Ltd. w B. wynikających z przedłożonych przez niego w ZUS świadectw pracy z tego zakładu.

W toku procesu Sąd ustalił, iż Przedsiębiorstwo (...)
i Antykorozyjnych (...) w D. było przedsiębiorstwem zajmującym się różnego rodzaju pracami izolacyjnymi i antykorozyjnymi instalacji technologicznych i konstrukcji stalowych na rzecz różnego rodzaju przedsiębiorstw posiadających takie instalacje i konstrukcje. W spornym okresie odwołujący został przydzielony na stałe do brygady zajmującej się renowacją izolacji instalacji technologicznych. W szczególności brygada ta zajmowała się wyłącznie pracami antykorozyjnymi i malowaniem antykorozyjnym rurociągów i kanałów technologicznych konstrukcji stalowych, a następnie ich okładaniu izolacją termiczną z wełny szklanej
i mineralnej. Na końcu izolację termiczną, w celu jej zabezpieczenia owijano blachą lub papą. Prace te były prowadzone w dużych obiektach, gdzie ciągi technologiczne były umieszczane na wysokości kilku metrów. Czasami brygada zajmowała się pracami stricte antykorozyjnymi i wtedy pracownicy, w tym również ubezpieczony, zajmowali się wyłącznie zdejmowaniem starych powłok malarskich i nakładaniem nowych na wielkogabarytowych konstrukcjach nośnych. Z tego też względu wszelkie prace związane z renowacją izolacji i konstrukcji były prowadzone wyłącznie na wysokości. W szczególności proces renowacji polegał na zdjęciu starych powłok i oczyszczeniu elementów stalowych z rdzy, ich odpyleniu i odtłuszczeniu,
a następnie nałożeniu kolejnych warstw antykorozyjnych, jak farby miniowej na bazie ołowiu i farb chlorokauczukowych, zaś w wypadku prac izolacyjnych, dodatkowo również warstw wełny mineralnej lub waty szklanej i na końcu blachy zabezpieczającej z zewnątrz izolację.
W tym czasie, w trakcie całej zmiany roboczej ubezpieczony zajmował się wyżej opisanymi pracami antykorozyjnymi, malarskimi i izolacyjnymi na wysokości. Dodatkowo prace ty były zawsze wykonywane w trakcie prac wydziałów których konstrukcje i ciągi technologiczne były odnawiane. Z kolei w okresie, gdy przydzielono mu funkcję brygadzisty, to jego praca zasadniczo nie uległa zmianie. Dodatkowa funkcja polegała jedynie na jego dodatkowej odpowiedzialności za podległych pracowników i przydzieleniu im konkretnych odcinków prac i na koniec dniówki sprawdzeniu wykonanych prac. Również w tym czasie w dalszym ciągu przez pełne dniówki robocze zajmował się pracami antykorozyjnymi, malarskimi oraz izolacyjnymi na wysokości, jak przed przydzieleniem mu tej funkcji. Równocześnie Sąd zauważył, że w spornym okresie odwołujący pracował przy renowacji izolacji ciepłociągów na estakadach w Fabryce (...) w S., przy renowacji i montażu nowej izolacji rurociągów i zbiorników technologicznych w Zakładach (...), przy renowacji izolacji rurociągów w ciepłowni w C.
i w T., a także przy pracach antykorozyjnych konstrukcji stalowej szybu Zakładu (...)’ w P..

Następnie odwołujący kilkakrotnie, tj. w okresach od 6 września 1993r. do 31 grudnia 1993r., od 6 czerwca 1994r. do 31 grudnia 1996r., od 14 stycznia 1997r. do 31 marca 1998r. oraz od 4 maja 1998r. do 30 czerwca 1998r. podejmował zatrudnienie w (...) Firmie (...) Ltd. w B.. W ramach tego zatrudnienia był kierowany na budowy eksportowe, gdzie również zajmował się wyłącznie renowacją, bądź montażem nowych izolacji termicznych na różnego rodzaju instalacjach technologicznych. W szczególności pracował przy pracach termoizolacyjnych rurociągów i zbiorników technologicznych
w Zakładach (...) w N. (Czechy) oraz przy pracach termoizolacyjnych kanałów odpylających w spalarni śmieci w P.. Również i tutaj, podobnie jak
u poprzedniego pracodawcy, odwołujący w trakcie realizacji poszczególnych kontraktów zagranicznych, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zajmował się usuwaniem starej izolacji termicznej, odrdzewieniem powierzchni metalowej ciągów i zbiorników technologicznych, ich zabezpieczeniem farbami miniowymi i chlorokauczukowymi, nałożeniem nowej izolacji termicznej i ostatecznym zabezpieczeniem tej izolacji warstwą blachy ochronnej. Również u tego pracodawcy jego funkcja brygadzisty ograniczała się
w ciągu 12- godzinnej dniówki roboczej, do sprawdzenia listy obecności i w razie ewentualnego braku materiału, na telefonicznym zgłoszeniu tego faktu przełożonemu.

Razem z ubezpieczonym w spornych okresach pracowali: T. B. – malarz konstrukcji i izolarz, A. G. – malarz antykorozyjny, monter konstrukcji metalowych na wysokości i izolarz oraz brygadzista, który wykonywał takie same prace jak odwołujący i posiada za ten okres świadectwo pracy w warunkach szczególnych oraz jest uprawniony do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, S. K., który wykonywał takie same prace jak odwołujący.

Ubezpieczony nie jest członkiem OFE.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: akt organu rentowego, zeznań świadków: T. B., A. G. i S. K. (zapis nagrania protokołu
z rozprawy w dniu 3 czerwca 2015r. minuty od 7:33 i nast.) oraz wyjaśnień odwołującego (zapis nagrania protokołu z rozprawy w dniu 3 czerwca 2015. minuty od 1.02:06 i nast.),
a także akt osobowych ubezpieczonego dołączonych do akt niniejszej sprawy.

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i spójny, a tym samym za wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych oraz na rozstrzygnięcie sprawy.
W szczególności Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadków i samego ubezpieczonego, gdyż są spójne i wzajemnie się potwierdzają, a nadto znajdują potwierdzenie w dokumentacji osobowej odwołującego. Ponadto świadek A. G. był przez pewien czas bezpośrednim przełożonym odwołującego, zaś pozostali świadkowie byli jego współpracownikami i wykonywali takie same prace, zatem mieli oni bezpośrednie informacje w zakresie charakteru i wymiaru świadczonej przez ubezpieczonego pracy w spornym okresie. Nadto świadek A. G. posiada za pierwszy ze spornych okresów świadectwo pracy w warunkach szczególnych oraz jest uprawniony do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie ubezpieczonego jest zasadne.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 1440, ze zm.)
w powiązaniu z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.) ubezpieczonym mężczyznom urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949r. będącym pracownikami zatrudnionymi
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przy pracach wymienionych
w wykazie A, przysługuje prawo do emerytury w razie łącznego spełnienia następujących warunków:

1. osiągnięcia wieku emerytalnego 60 lat

2. posiadania wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym akcie prawnym są okresy, w których praca
w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z kolei zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy, ubezpieczonym urodzonym po dniu
31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl ust. 2 emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Na podstawie tego przepisu, prawo do emerytury w obniżonym wieku, przysługuje ubezpieczonemu, który w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999r. spełnił warunki w zakresie posiadania ogólnego stażu pracy oraz pracy wykonywanej w warunkach szczególnych a nie osiągnął wymaganego wieku.

Ubezpieczony ukończył 60 lat życia, nie jest członkiem OFE. Kwestie te nie były sporne.

Okoliczność sporna w przedmiotowej sprawie dotyczyła posiadania przez ubezpieczonego (na dzień 1 stycznia 1999r.) wymaganego 15 letniego okresu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, bowiem organ rentowy nie zaliczył mu do takiej pracy żadnego okresu zatrudnienia.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd przyjął, że ubezpieczony posiada wymagany 15 letni okres pracy wykonywanej w warunkach szczególnych.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace w szczególnych warunkach w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)
i Antykorozyjnych (...) w D. od 20 kwietnia 1978r. do
31 stycznia 1991r. oraz w (...) Firmie (...) Ltd. w B. w okresach od 6 września 1993r. do 31 grudnia 1993r., od 6 czerwca 1994r. do 31 grudnia 1996r., od
14 stycznia 1997r. do 31 marca 1998r. oraz od 4 maja 1998r. do 30 czerwca 1998r.

W czasie pracy u obu powyższych pracodawców, ubezpieczony pracował stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy jako malarz antykorozyjny konstrukcji metalowych na wysokości i jako pracownik wykonujący prace antykorozyjne i termoizolacyjne urządzeń
i instalacji technologicznych. Bez znaczenia na taką ocenę jego pracy pozostaje, że pracodawca powierzył mu również stanowisko brygadzisty, bowiem zdaniem Sądu był on wtedy tzw. brygadzistą pracującym razem z brygadą w takim samym wymiarze i warunkach, co pozostali jej członkowie, a dodatkowo jedynie rozdzielał pracę na początku dniówki
i sprawdzał jej wykonanie po zakończonym dniu pracy. Bez znaczenia również pozostaje, wbrew temu, co podnosi organ rentowy, że odwołujący wykonywał również prace blacharskie, bowiem w swej istocie były one jedynie częścią składową procesu termoizolacji urządzeń i instalacji technologicznych.

Prace malarskie konstrukcji na wysokości wymienione zostały w wykazie A, dział V, poz. 6, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8 poz.43 ze zm.). Z kolei prace antykorozyjne
i termoizolacyjne urządzeń i instalacji technologicznych zostały w wykazie A, dział IV, poz. 38, stanowiącym załącznik do wyżej powołanego Rozporządzenia.

Bez znaczenia pozostaje, że jeden z pracodawców za te okresy wystawili mu świadectwo pracy z adnotacją o pracy w warunkach szczególnych, potwierdzające zajmowanie 2 różnych stanowisk, tj. malarza i blacharza, jak również, że drugi
z pracodawców w świadectwie pracy w warunkach szczególnych podał mu stanowisko nie wymienione w wykazie, tj. blacharza izolacji termicznych. Fakt wykonywania takiej pracy został bowiem wykazany w postępowaniu sądowym za pomocą innych dowodów.
W postępowaniu odwoławczym przed Sądem nie obowiązują bowiem ograniczenia dowodowe jakie występują w postępowaniu o świadczenia emerytalno-rentowe przed organem rentowym, a Sąd może ustalić okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość jak: okresy zatrudnienia, w tym wykonywanie pracy w warunkach szczególnych, za pomocą wszelkich środków dowodowych, przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego ( por. uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984r. III UZP 6/84, uchwała Sądu Najwyższego z 21 września 1984r. III UZP 48/84, wyrok Sądu Najwyższego
z 7 grudnia 2006r., I UK 179/06, LEX nr 342283).

Mając zatem na uwadze wszystkie powyższe rozważania, należało uznać, że W. K. legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999r. 15 letnim okresem zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Wobec faktu, że chwilą złożenia wniosku emerytalnego ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki uprawniające go do wcześniejszej emerytury, Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury poczynając od 1 marca 2014r.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek