Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 26 czerwca 2015 r.

  Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie

0.0.1.Przewodniczący Sędzia SO Barbara Przybyła

0.0.2. Sędzia SO Małgorzata Korfanty

Sędzia SO Katarzyna Żymełka (spr.)

Protokolant Grzegorz Kaczmarczyk

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2015r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o opróżnienie lokalu użytkowego

na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 4 grudnia 2014r.

sygn. akt VII GC 1397/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu odwoławczym.

SSO Małgorzata Korfanty SSO Barbara Przybyła SSO Katarzyna Żymełka

X Ga 118/15

UZASADNIENIE

Powódka Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. wniosła o nakazanie pozwanej (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K., aby opuściła, opróżniła i wydała lokal użytkowy nr (...) w budynku przy ul. (...) w K., klatka H o powierzchni użytkowej 140,49 m ² oraz wniosła o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazała, że jest właścicielem nieruchomości położonej przy ul. (...) w K., na której wybudowała budynek, w którym znajduje się lokal użytkowy nr (...). Wskazała, że 15 lutego 2011 r. zawarła z pozwaną umową przedwstępną ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży oraz w tym samym dniu wydała pozwanej lokal. Pozwana nie zapłaciła ceny za lokal. Nie została zawarta umowa przyrzeczona, a powódka odstąpiła od umowy przedwstępnej z winy pozwanej.

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa. Zarzuciła, ż dokonała wpłaty 250.000 zł na poczet ceny lokalu.

W toku postępowania pozwana zarzuciła, że przysługuje jej prawo, stwierdzone w § 9 aktu notarialnego, do władania nieruchomością. Wskazała, że strony zawarły umowę użyczenia nieruchomości.

Wyrokiem z 4 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Gliwicach uwzględniał żądanie pozwu oraz orzekł o kosztach procesu.

W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd Rejonowy ustalił, iż 15 lutego 2011 r. strony zawarły umowę przedwstępną ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży pozwanej lokalu użytkowego nr (...) w budynku przy ul. (...) w K., klatka H o powierzchni użytkowej 140,49 m ² położonego na nieruchomości będącej własnością powódki. Pozwana nie zapłaciła ceny sprzedaży lokalu w wysokości 638.746,20 zł. Powódka odstąpiła od umowy oraz zażądała opuszczenia przez pozwaną lokalu.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy zważył, że pozwanej nie przysługuje prawo użytkowania spornego lokalu. Niezależnie od powyższego wskazał, że wezwanie pozwanej do opuszczenia lokalu w związku z nie wykonaniem postanowień umowy przedwstępnej skutkowało rozwiązaniem umowy użyczenia. Jako podstawę rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji wskazał art. 222 § 1 k.c. O kosztach procesu orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła pozwana, zaskarżając wyrok w całości i zarzucając naruszenie:

1)  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny materiału dowodowego, dokonanej w sposób dowolny, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, polegającej na przyjęciu, że:

a)  odstąpienie od umowy przedwstępnej skutkuje brakiem prawa pozwanej do spornego lokalu, w sytuacji gdy z § 9 aktu notarialnego wynika, że pozwana posiada odrębny tytuł prawny do lokalu na podstawie umowy cywilnoprawnej,

b)  wezwanie do opuszczenia lokalu w związku z niewywiązaniem się pozwanej z umowy przedwstępnej skutkuje rozwiązaniem umowy cywilnoprawnej,

2)  art. 244 k.p.c. polegające na nieuwzględnieniu treści § 9 aktu notarialnego umowy przedwstępnej.

Pozwana wniosła o uchylenie zaskarżone wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania oraz zasądzenia na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył;

Zarzuty naruszenia przepisów postępowania cywilnego są nieuzasadnione.

Skarżąca zarzuciła Sądowi I instancji dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, co jej zdaniem doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych. Twierdzenia skarżącej sprowadzały się do zarzutu, że Sąd pierwszej instancji błędnie uznał, że pozwanej nie przysługuje tytuł prawny do spornego lokalu.

Stanowisko skarżącej było błędne. Wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy w zakresie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych opartych na materiale dowodowym zebranym w sprawie. Dokonane ustalenia nie są ani sprzeczne z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, ani też nie zostały dokonane z przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 233 § 1 k.p.c., który to przepis uprawnia sąd do oceny wiarygodności i mocy dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia materiału. Przepis ten z jednej strony uprawnia sąd do oceny tychże dowodów według własnego przekonania z drugiej natomiast strony zobowiązuje sąd do wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Dopuszczenie się obrazy art. 233 § 1 k.p.c. przez sąd może polegać albo na przekroczeniu granic swobody oceny wyznaczonej logiką, doświadczeniem, zasadami nauki albo też na niedokonaniu przez sąd wszechstronnego rozważania sprawy. Sąd Rejonowy nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów, a wręcz przeciwnie dokonał wszechstronnej oceny dowodów, odniósł je wzajemnie do siebie i przedstawił logiczną i poprawną ocenę ich wiarygodności. To, że ostateczna ocena tych dowodów okazała się dla skarżącej niepomyślna nie oznacza bynajmniej, że ocena ta jest wadliwa.

W szczególności prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy, że pozwanej nie przysługiwał tytuł prawny do spornego lokalu. Pozwana tytuł ten wywodziła z treści § 9 aktu notarialnego z 15 lutego 2011 r., który stanowił, iż pozwana „jest już w posiadaniu zależnym przedmiotowego lokalu (na podstawie odrębnej umowy cywilnoprawnej i protokołu przekazania z dnia 15 lutego 2011 roku)”. Wydanie pozwanej lokalu użytkowego potwierdza protokół jego przekazania z 15 lutego 2011 r. Zacytowany zapis § 9 aktu notarialnego z 15 lutego 2011 r. świadczy o tym, że pozwanej został oddany lokal na używanie. Strony zawarły zatem umowę użyczenia lokalu. Zgodnie z art. 710 k.c. przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Powódka, oddając lokal pozwanej, zezwoliła jej zatem na jego używanie, ale tylko do dnia zapłaty ceny lokalu. Świadczy o tym treść aktu notarialnego, z której wynikało, iż już w dniu 25 lutego 2011 r. pozwana miała uiścić zaliczkę na poczet ceny nieruchomości, a zatem zawarta w dniu wydania pozwanej lokalu, tj. 15 lutego 2011 r., umowa jego użyczenia została zawarta na czas oznaczony tj. do dnia zapłaty ceny w terminach określonych w akcie notarialnym. Pozwana nie zapłaciła ceny sprzedaży lokalu. Zatem zasadnie powódka odstąpiła od umowy przedwstępnej i domagała się wydania spornego lokalu, bowiem pozwanej nie przysługiwało skuteczne wobec niej, jako właściciela prawo władania rzeczą (art. 222 § 1 k.c.).

Biorąc powyższe pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 385 k.p.c., apelację pozwanej należało oddalić, jako bezzasadną.

Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego okazało się konsekwencją orzeczenia głównego. Oparto je na przepisie art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c.

Pozwana, która przegrała proces w instancji odwoławczej zobowiązana jest zwrócić powódce jej koszty, które stanowiło się wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 1.200 zł.

Wysokość zasądzonego wynagrodzenia radcy prawnego w postępowaniu apelacyjnym Sąd ustalił w oparciu o § 2 ust. 1 i 2 i § 6 pkt 5 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSO Małgorzata Korfanty SSO Barbara Przybyła SSO Katarzyna Żymełka