Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2015 roku

Sąd Rejonowy VI Wydział Karny w Świdnicy w składzie:

Przewodniczący SSR Maria Ćwik – Kulczycka

Protokolant Dorota Kloc

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej – Jacka Juszczaka

po rozpoznaniu dnia 17 lutego 2015 roku sprawy karnej

D. P. (1) urodzonego (...) w Ś., syna E. i M. z domu P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 26 października 2014r w Ś. w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru zabrał w celu przywłaszczenia przedmioty należące do D. R.: portfel zawierający pieniądze w kwocie 800 zł dokumenty stwierdzające tożsamość w postaci dowodu osobistego i paszportu, innego dokumentu w postaci prawa jazdy, karty stałego klienta przedsiębiorstwa (...), karty bibliotecznej, kart uprawniających do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego postaci dwóch kart bankomatowych Banku (...), dwóch kart bankomatowych (...) Banku, dwóch kart niemieckiej kasy oszczędnościowej S. oraz telefon komórkowy m-ki N. o wartości 240 zł, walizkę zawierającą dokumenty w postaci aktu notarialnego, świadectwa pracy oraz rzeczy osobiste o wartości 500zł, powodując szkodę o łącznej 1540 zł, a na następnie usiłował, przy użyciu wyżej wskazanych kart bankomatowych, dokonać kradzieży pieniędzy z bankomatu, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak środków na rachunkach pokrzywdzonej oraz zatrzymanie przez funkcjonariuszy policji, przy czym czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem oraz będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy 27 stycznia 2010r w sprawie II K 416/09 między innymi za czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, która odbył w okresie od 11 grudnia 2012r do 3 lipca 2013r z zaliczeniem okresów od 20 maja 2007r do 22 maja 2007r, od 29 czerwca 2008r do 1 sierpnia 2008r, od 27 listopada 2008r do 25 czerwca 2009r od 10 lipca 2009r do 16 grudnia 2010r,

to jest o czyn z art. 278§1 i §5 kk, art. 275§1 kk, art. 276 kk, art. 13§1 kk w zw. z art. 278§1 kk, w zw. z art. 11 §2 kk, w zw. z art. 64§1 kk, w zw. z art. 31 §2 kk

I.  oskarżonego D. P. (1) w ramach czynu opisanego w akcie oskarżenia uznaje za winnego tego, że w dniu 25 października 2014r w Ś. w woj. (...) zabrał w celu przywłaszczenia przedmioty należące do D. R.: portfel zawierający pieniądze w kwocie 800 zł dokumenty stwierdzające tożsamość w postaci dowodu osobistego i paszportu, innego dokumentu w postaci prawa jazdy, karty stałego klienta przedsiębiorstwa (...), karty bibliotecznej, kart uprawniających do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego w postaci dwóch kart bankomatowych Banku (...), dwóch kart bankomatowych (...) Banku, dwóch kart niemieckiej kasy oszczędnościowej S. oraz telefon komórkowy m-ki N. o wartości 240 zł, walizkę zawierającą dokumenty w postaci aktu notarialnego, świadectwa pracy oraz rzeczy osobiste o wartości 500zł, powodując szkodę o łącznej 1540 zł, przy czym czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem oraz będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy 27 stycznia 2010r w sprawie II K 416/09 między innymi za czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę łączną 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, która odbył w okresie od 11 grudnia 2012r do 3 lipca 2013r z zaliczeniem okresów od 20 maja 2007r do 22 maja 2007r, od 29 czerwca 2008r do 1 sierpnia 2008r, od 27 listopada 2008r do 25 czerwca 2009r od 10 lipca 2009r do 16 grudnia 2010r, tj. występku z art. 278§1 i §5 kk i art. 275§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk, w zw. z art. 64§1 kk, w zw. z art. 31 §2 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z a art. 11 § 3 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 31 §2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

II.  oskarżonego D. P. (1) w ramach czynu opisanego w akcie oskarżenia uznaje za winnego tego, że w dniu 26 października 2014r w Ś. w woj. (...) usiłował, przy użyciu kart bankomatowych Banku (...), dwóch kart bankomatowych (...) Banku, dokonać kradzieży pieniędzy z bankomatu, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na brak środków na rachunkach pokrzywdzonej oraz zatrzymanie przez funkcjonariuszy policji, przy czym czynu tego dopuścił się mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem oraz będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym opisanym w punkcie I wyroku, tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk i za to na postawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk łączy orzeczone w punktach I i II wyroku kary pozbawienia wolności i wymierza oskarżonemu D. P. (1) karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonej w punkcie III wyroku kary łącznej pobawienia wolności zalicza oskarżonemu dwa dni jego zatrzymania w sprawie od dnia 26 października 2014 roku do dnia 27 października 2014 roku przyjmując, iż jeden dzień zatrzymania jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

V.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. C. kwotę 988,92 złotych (dziewięćset osiemdziesiąt osiem złotych i dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem nieopłaconej pomocy udzielonej oskarżonemu z urzędu,

VI.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

VI K 681/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 października 2014 roku w godzinach wieczornych do Ś. przyjechała D. R. i wysiadła na przystanku MPK na Pl. (...) . Pokrzywdzona na stałe mieszka w Niemczech a do Ś. przyjechała sprzedać mieszkanie. W Ś. nie ma nikogo bliskiego, noc zamierzała spędzić w hotelu robotniczym. Kiedy siedziała na przystanku w oczekiwaniu na autobus, którym chciała jechać do (...) dosiadł się do niej D. P. (1) , chwilę rozmawiali, po czym oskarżony zaproponował D. R. wypicie alkoholu. Sam tego dnia od rana pił alkohol. Pokrzywdzona wypiła kubek wódki, którym poczęstował ją D. P. po czym zasnęła. Wykorzystując to oskarżony zabrał pokrzywdzonej torebkę wraz z zawartością, a to portfel z pieniędzmi w kwocie 800 zł, dowód osobisty, prawo jazdy, dwie karty bankomatowe Banku (...), dwie karty bankomatowe, P., dwie karty kasy oszczędnościowej S., kartę stałego klienta S., kartę biblioteczną, telefon komórkowy marki N. o wartości 240 zł, walizkę z zawartością rzeczy osobistych i paszportem oraz dokumentów w postaci aktu notarialnego i świadectw pracy, co łącznie spowodowało straty w mieniu pokrzywdzonej na kwotę 1540 zł. Kiedy pokrzywdzona ocknęła się nie miała ani torebki , ani walizki. Z przystanku została zabrana przez Policję.

Dowód:

- zeznania pokrzywdzonej D. R. k. 12

- częściowe wyjaśnienia osk. D. P. (1) k. 19

- notatki urzędowe k. 8,9

W dniu 26 października 2014 roku około godziny 22.30 patrol Policji zatrzymał oskarżonego przy bankomacie Banku (...) w okolicy (...) w Ś.. Oskarżony , który zabrał rzeczy pokrzywdzonej, wyjął pieniądze, wydał część na papierosy, jedzenie i alkohol. Postanowił wykorzystać również karty. Nie znał (...) ów, ale uznał, że będzie wbijać kod na chybił-trafił i może uda mu się podjąć pieniądze, tyle ile jest ewentualnie na koncie. Kiedy D. P. (1) został zatrzymany przez funkcjonariuszy przyznał się do kradzieży na szkodę D. R.. Po jego przeszukaniu znaleziono przy nim m.in. dokumenty należące do pokrzywdzonej w tym dowód osobisty, prawo jazdy, paszport, wszystkie karty. Oskarżonym miał również portfel pokrzywdzonej , ale bez pieniędzy. .Odnalezione przedmioty zwrócono pokrzywdzonej.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego D. P. (1) k. 19-20

- notatka urzędowa k. 1

- pokwitowanie k. 10

D. P. (1) badany był przez biegłych lekarzy psychiatrów, którzy stwierdzili, że cierpi on na chorobę Afektywną Dwubiegunową , stwierdzili u niego również Zespół (...). W chwili popełnienia zarzucanego mu czynu posiadał zdolność rozumienia znaczenia czynów, natomiast zdolność do pokierowania własnym postępowaniem posiadał ograniczoną w znacznym stopniu. Biegli stwierdzili ponadto, że w obecnym stanie zdrowia zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego takich samych, bądź podobnych czynów, ponieważ oskarżony nie leczy się regularnie i jest uzależniony od alkoholu.

Dowód:

- opinia sądowo- psychiatryczna k. 25-28

Oskarżony był wielokrotnie karany, przede wszystkim za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 27 stycznia 2010 roku w sprawie o sygn. akt II K 416/09 między innymi za czyn z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę łączną dwóch lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, która odbył w okresie od dnia 11.12.2012r. do dnia 3.07.203r. z zaliczeniem okresów od 20.05.2008r. do 22.05.2008r., od 29.06.2008r. do 1.08.2008r., od 27.11.2008r. do 25.06.2009r., od 10.07.2009r. do 16.12. 2010r.

Dowód;

- dane o karalności k. 37-39

-odpisy wyroków wraz z inf. o odbyciu kary k. 42-52

Oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu , choć wyjaśnił że nie pamięta żeby zabierał walizkę. Wyjaśnił, że pokrzywdzona nie miała telefonu, a pieniędzy w portfelu było nie więcej jak 150 zł. Z jego relacji wynika, że spotkał się z pokrzywdzona na przystanku koło sklepu (...), że na jej prośbę i za jej pieniądze kupił wódkę. Za skradzione pieniądze w dniu 26.10. 2014r. , tj. w niedzielę rano około godziny 7.00 kupił sobie w komisie na ul. (...) telefon komórkowy, który jeszcze tego samego dnia zgubił . Oskarżony wyjaśnił również, że na skutek swojej choroby psychicznej, zwłaszcza kiedy jest po alkoholu nie kontroluje swojego zachowania i dokonuje kradzieży. Uważa więc , że w tej sytuacji może być uniewinniony.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego D. P. (1) k. 19-20

- zapisek urzędowy z załącznikiem k. 88, 89

Ponadto Sąd zważył co następuje:

W przekonaniu Sądu materiał dowodowy zgromadzony w niniejszym postępowaniu w pełni daje podstawę do tego, by przypisać oskarżonemu przestępstwo kradzieży torebki, walizki wraz z zawartością takiej o jakiej mówi w swoich zeznaniach sama pokrzywdzona, a wskazują na to dowody w postaci wspomnianych zeznań D. R., w przeważającej części wyjaśnień oskarżonego, notatki urzędowe, fakt że skradzione pokrzywdzonej przedmioty zostały przy D. P. (1) odnalezione i oskarżony wyjaśnił sam w jaki sposób wszedł w ich posiadanie. Analizując jednak przebieg zdarzenia nie można podzielić stanowiska oskarżyciela , że zachowanie oskarżonego stanowi jeden czyn. Otóż , zdaniem Sądu, nie ma wątpliwości, że w ramach czynu, który został opisany w akcie oskarżenia należało rozdzielić zachowanie D. P. (1) na dwa niezależne od siebie zdarzenia. Otóż Sąd uznał, że należało opisać dwa odrębne zachowania, które miały miejsce niezależnie od siebie w dwóch różnych, następujących po sobie dniach. I tak jak wyjaśnił oskarżony spotkał pokrzywdzoną na przystanku MPK w sobotę ( sobota to 25 października 2014r., a nie 26.10.) . poza tym Policjanci zatrzymali oskarżonego właśnie 26.10.2014r. w nocy, a więc następnego dnia po dokonaniu przez niego kradzieży , kiedy to przez cały dzień D. P. (1) korzystał ze skradzionych pieniędzy dokonując zakupów, a z jego wyjaśnień i zeznań pokrzywdzonej wynika, że do kradzieży doszło w godzinach również wieczornych ( około 20.00).

Ponieważ zarówno Policjantom ( notatka urzędowa k. 8) jak i w swoich zeznaniach pokrzywdzona powiedziała , że stało się to na pl. (...) wbrew temu co mówi oskarżony – że na przystanku nieopodal sklepu (...)- uznał, że tam właśnie doszło do tego spotkania. W każdym razie i tak nie ma to żadnego znaczenia w kwestii winy i sprawstwa oskarżonego, tak jak i to kto pierwszy zaproponował wypicie alkoholu. Odnosząc się do szczegółów zdarzenia podkreślić należy, że Sąd dał wiarę przede wszystkim pokrzywdzonej, zwłaszcza odnośnie tego co zostało jej skradzione, w tym ile miała przy sobie pieniędzy, a nadto że wśród zabranych jej rzeczy był również telefon komórkowy. Stało się tak nie tylko ze względu na szczegółowość i jednoznaczność zeznań pokrzywdzonej w tym względzie, ale również ze względu na to, że treść tych zeznań została potwierdzona w notatce Policyjnej z jej rozpytania ( k. 9). Ponieważ pokrzywdzona mieszka na stałe za granicą nie została przesłuchana w postępowaniu sądowym.

Nie można tracić z pola widzenia i tego, że D. R. przyjechała zza granicy, na koncie nie miała pieniędzy więc musiała dysponować gotówką, rzeczą oczywistą w dzisiejszych czasach jest posługiwanie się komórką. Także nie ma podstaw by odmówić jej wiary co do tego, że w portfelu miała więcej niż 150 zł, a to 800 zł i że pokrzywdzona miała również komórkę - tylko dlatego, że oskarżony twierdzi , że było inaczej. Oskarżony, stwierdził, że sam za skradzione pieniądze kupił sobie w komisie w niedzielę o 7.00 rano telefon komórkowy. Po sprawdzeniu okazało się, że nie mogło to być prawdą, bo komis wskazany przez D. P. (1) w niedzielę jest nieczynny. Już tylko nawiasem mówiąc, powszechnie zresztą wiadomo, że komisy rzadko czynne są w niedzielę, a jeśli już to na pewno nie o 7.00 rano. Podawanie przez oskarżonego takich zmyślonych okoliczności podważa w ogólności wiarygodność jego wyjaśnień i dla Sądu oczywistym jest, że mogą one być uznane za prawdziwe tylko w zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Tak więc moment, w którym oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia pokrzywdzonej walizkę i torebkę wraz z zawartością stanowi wyczerpanie przez niego znamion przestępstwa z art. 278§1 i 5 kk oraz 275§1 kk ( z uwagi na to, że prócz pieniędzy w kwocie 500 zł i rzeczy osobistych skradzione zostały również karty bankomatowe i dokumenty) , stąd przyjęcie kwalifikacji kumulatywnej ( art. 11§2 kk). Natomiast kiedy oskarżony następnego dnia poszedł do bankomatu , aby wybrać za pomocą skradzionych kart pieniądze to już, zdaniem Sądu, odrębny czyn wyczerpujący znamiona usiłowania ( art. 13§1 kk ) do przestępstwa kradzieży. To, że oskarżony nie znał (...)u i nie wiedział , że na koncie nie ma żadnych pieniędzy nie zwalnia go odpowiedzialności . Art. 13§2 kk stanowi m.in. , że „usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego. Interpretując ów przepis a contrario, należy stwierdzić, że z udolnym usiłowaniem mamy do czynienia wówczas, gdy w warunkach, w jakich sprawca podjął próbę realizacji znamion czynu zabronionego, dokonanie było obiektywnie możliwe, czyli prawdopodobne. Obojętny jest przy tym stopień prawdopodobieństwa, który niekiedy może się okazać bardzo niski, co nie pozbawia jednak usiłowania cechy udolności ( Komentarz do Kodeksu karnego- do art. 13§2 kk pod red. A. Marka).

Tak więc Sąd wyodrębniając w zachowaniu oskarżonego dwa niezależne czyny za pierwszy z nich wymierzył mu karę jednego roku, za drugi sześciu miesięcy pozbawienia wolności. W kwalifikacji pierwszego i drugiego czynu znalazł się również art. 64§1 kk, ponieważ Sąd przyjął, że oskarżony działał w ramach recydywy, jako że w okresie pięciu lat po odbyciu kary ponad sześciu miesięcy pozbawienia wolności D. P. (1) ponownie popełnił przestępstwo przeciwko mieniu ( poprzednio skazany był również za kradzież).

W kwalifikacji tej musiał znaleźć się również art. 31§2 kk , jako że biegli psychiatrzy stwierdzili, że oskarżony działał w ramach ograniczonej poczytalności.

Sąd wymierzył oskarżonemu kare łączną w wysokości jednego roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności stosując zasadę częściowej absorbcji i uznając , że taki wymiar kary spełni rolę prewencji ogólnej i szczególnej. Art. 31§2 kk pozwala na zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, ale z dobrodziejstwa tej instytucji Sąd nie skorzystał uznając, że D. P. (1) na nią nie zasługuje. Jest recydywistą, karany wielokrotnie za przestępstwa głównie przeciwko mieniu. W ocenie Sądu oskarżonemu wydaje się, że jego choroba psychiczna daje mu taryfę ulgową dzięki której może liczyć pomimo nieustannego wchodzenia w konflikt z prawem na wyjątkowe, łagodne potraktowanie. Przy czym podkreślić należy, że o ile D. P. (1) zdaje sobie sprawę z niedomagań zdrowotnych i niewątpliwie z potrzeby leczenia, jak i tego w jaki sposób działa na niego alkohol i że bezwzględnie powinien się od niego powstrzymywać, nadal alkoholu nadużywa, nie widzi potrzeby leczenia z powodu alkoholizmu i krótko mówiąc żyje w sposób jaki dla niego jest najwygodniejszy nie licząc się z konsekwencjami. W tej sytuacji Sąd uznał, że wymierzenie mu kary pozbawienia wolności i to bezwzględnej jest słuszne i tylko taka kara nie kłóci się z elementarnym poczuciem sprawiedliwości. Biorąc pod uwagę ustawowe zagrożenie ( pozbawienie wolności do lat 5) i działanie w warunkach recydywy należy uznać, że i tak jest to kara stosunkowo łagodna. Ocenie Sądu nie umknął fakt przyznania się D. P. (1) do winy, to że pokrzywdzona zachowała się wyjątkowo lekkomyślnie i nieostrożnie stwarzając oskarżonemu okazję do popełnienia przestępstwa. Oczywiście w żaden sposób nie może być to usprawiedliwieniem dla oskarżonego, ale okoliczności popełnienia przestępstwa mogą być przecież różne i inaczej należy patrzeć na sytuację kiedy pokrzywdzony jest zaatakowany np. znienacka a inaczej kiedy okrada go obca osoba, z którą zdecydował się pić alkohol w miejscu publicznym.

Ponieważ oskarżony był zatrzymany do sprawy dwa dni na poczet kary pozbawienia wolności zaliczony został okres tego zatrzymania w oparciu o przepis art. 63§1 kk.

Obrońcy z urzędu przyznano koszty poniesione na obronę oskarżonego w oparciu o przepis art. 29 ust.1 Ustawy Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 i §2 ust.2 i 3 Rozporządzenia Min. Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. W sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Ponieważ oskarżony nie ma środków finansowych koniecznych do pokrycia kosztów procesu, Sąd w oparciu o przepis art. 624§1 kpk zwolnił go od tego obowiązku.