Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie XI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Barbara Syta

Protokolant: Karolina Kowalczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 28 kwietnia 2015 roku, 29 maja 2015 roku, 7 lipca 2015 roku

w postępowaniu zwyczajnym

sprawy J. K.

syna W. i A. z domu B.

urodzonego dnia (...) w W.

obwinionego o to, że:

w dniu 24 maja 2014 r. ok. godz. 21:05 w W. na Pl. (...), w pobliżu K. Z., podczas zgromadzenia publicznego kibiców (...), nieostrożnie obchodząc się z ogniem używał środków pirotechnicznych w postaci rac świetlnych, gdzie znajdowały się inne osoby co mogło stwarzać bezpośrednie zagrożenie dla tych osób

tj. za wykroczenie z art. 82 § 5 kw

orzeka:

I.  obwinionego J. K. uznaje za winnego tego, że w dniu 24 maja 2014 r. ok. godz. 21:05 w W. na Pl. (...), w pobliżu K. Z., podczas zgromadzenia kibiców (...), nieostrożnie obchodząc się z ogniem użył środka pirotechnicznego w postaci racy świetlnej, gdzie znajdowały się inne osoby co mogło stwarzać bezpośrednie zagrożenie dla tych osób, to jest czynu stanowiącego wykroczenie z art. 82 § 5 kw i za to na podstawie art. 82 § 5 kw skazuje go, zaś na podstawie art. 82 § 5 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 100 (sto) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw, art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt XI W 9276/14

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 maja 2014 r. na Placu (...) w W., w pobliżu K. Z., odbywało się zgromadzenie kibiców klubu piłkarskiego (...) z okazji świętowania zdobycia Mistrzostwa Polski przez w/w klub. Nie było to zorganizowane zgromadzenie lecz spontaniczne spotkanie grupy kilkudziesięciu kibiców (...). Wśród grupy kibiców znajdował się J. K..

Około godziny 21:05 J. K., znajdując się w tłumie innych kibiców i osób postronnych, odpalił środek pirotechniczny w postaci racy świetlnej.
W momencie odpalenia racy obwiniony był trzeźwy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

  notatki urzędowej (k. 1-2);

  częściowych wyjaśnień J. K. (k. 30-30v);

  kopii notatników służbowych funkcjonariuszy (k. 54-62, 67 – 75);

  zeznań świadka T. Z. (k. 63-63v);

  zeznań świadka R. T. (k. 63v).

Obwiniony J. K. na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2015 r. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał, iż podczas odpalenia racy nie stworzył zagrożenia dla osób postronnych, znajdujących się wokół, gdyż osoby te znajdowały się w bezpiecznej odległości przynajmniej kilku metrów od niego, a raca została użyta zgodnie z przeznaczeniem, tj. trzymał ją ponad głową do jej całkowitego wypalenia.

Sąd zważył, co następuje:

Materiał dowodowy ujawniony w czasie rozprawy dał podstawy do uznania, iż obwiniony popełnił czyn zarzucony mu wnioskiem o ukaranie.

W ocenie Sądu wyjaśnienia złożone przez obwinionego J. K. zasługują na wiarę w części, w której przyznał się on do odpalenia racy podczas zgromadzenia kibiców (...) na Pl. (...) w W., w pobliżu K. Z.. W pozostałej części, mającej istotne znaczenie dla oceny winy obwinionego, w zakresie stworzenia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa innych osób w trakcie odpalenia przez obwinionego racy świetlnej, Sąd nie dał wiary jego wyjaśnieniom. Według Sądu wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie są przyjętą przez niego określoną linią obrony, zmierzającą do pomniejszenia swojej odpowiedzialności. Wskazywały na to zeznania funkcjonariuszy Policji T. Z. (k.63-63v) oraz R. T. (k. 63v), a także notatka urzędowa sporządzona przez T. Z. (k. 1-2). Według w/w dowodów obwiniony w trakcie odpalenia racy stał w tłumie kibiców i innych osób postronnych, w skutek czego mógł stworzyć bezpośrednie zagrożenie dla tych osób.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków T. Z. i R. T. – funkcjonariuszy Policji, prowadzących czynności służbowe wobec obwinionego na miejscu popełnienia wykroczenia. Obaj świadkowie zeznali, iż obwiniony odpalił racę znajdując się w tłumie postronnych osób, czym stworzył dla nich bezpośrednie zagrożenie. Osoby te, zdaniem w/w świadków, wskutek nieostrożnego obchodzenia się przez obwinionego z racą mogły zostać poparzone. W ocenie Sądu zeznania w/w świadków były logiczne, spójne i konsekwentne, a także zbieżne z treścią sporządzonej w trakcie czynności służbowych notatki urzędowej. Świadkowie wykonywali powierzone im czynności służbowe, dlatego też, w ocenie Sądu, przedstawili przebieg zdarzenia w sposób obiektywny, bez negatywnego stosunku do obwinionego, który jest dla nich osobą obcą. Zdaniem Sądu niepamięć tych świadków co do wszystkich okoliczności przedmiotowego zdarzenia jest usprawiedliwiona dużą ilością podobnych interwencji i czasem, jaki upłynął od przeprowadzonej interwencji.

Sąd, poza osobowymi źródłami dowodowymi, obdarzył walorem wiarygodności dokumenty ujawnione w trybie art. 76 § 1 kpw, które stanowiły również podstawę ustaleń faktycznych w postaci: notatki urzędowej (k. 1-2), kopii notatników służbowych funkcjonariuszy Policji (k. 54-62, 67 – 75), danych z Krajowego Rejestru Karnego (k. 9) oraz pisma Wydziału Prewencji K. Rejonowej Policji w W. (k. 88). Dokumenty te zostały sporządzone przez osoby uprawnione, w ramach ich kompetencji. Nie zachodzą zatem żadne okoliczności, które mogłyby podważyć ich wiarygodność, a podczas rozprawy żadna ze stron ich nie zakwestionowała.

Obwiniony jest osobą pełnoletnią i nie zachodziły wątpliwości odnośnie jego poczytalności. W świetle dokonanych ustaleń faktycznych, nie budziło wątpliwości Sądu, iż J. K. podczas zgromadzenia kibiców (...) w dniu 24 maja 2014 r. ok. godz. 21:05 w W. na Pl. (...), w pobliżu K. Z., nieostrożnie obchodząc się z ogniem użył środka pirotechnicznego w postaci racy świetlnej, gdzie znajdowały się inne osoby, co mogło stwarzać bezpośrednie zagrożenie dla tych osób i w ten sposób wyczerpał swoim zachowaniem znamiona wykroczenia z art. 82 § 5 kw.

Przepis art. 82 § 5 kw stanowi, iż kto w inny sposób nieostrożnie obchodzi się z ogniem podlega karze aresztu, grzywny, albo karze nagany.

Wykroczenie określone w art. 82 § 5 kw ma charakter powszechny i formalny.
Warunkiem odpowiedzialności za to wykroczenie jest, aby zachowanie sprawcy polegało na nieostrożnym, a więc nieuważnym, czy też nierozważnym postępowaniem z ogniem, czyli postępowaniu naruszającym przyjęte ogólnie wymagania, standardy postępowania, czy też reguły dotyczące postępowania z ogniem. Dla bytu wykroczenia z art. 82 § 5 kw - ze względu na skutek - znaczenie ma m.in. takie zachowanie, które może zagrozić bezpieczeństwu innych osób. Taki skutek, w ocenie Sądu, wystąpił w niniejszej sprawie. Zachowanie obwinionego doprowadziło bowiem do stworzenia zagrożenia dla innych osób, poprzez odpalenie przez niego racy świetlnej w bezpośredniej bliskości tych osób. Doświadczenie życiowe wskazuje, iż odpalenie racy świetlnej w tłumie osób stwarza bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia tych osób. W grupie kilkudziesięciu osób, podekscytowanych z powodu zdobycia mistrzostwa przez ich klub piłkarski, zachowanie ostrożności jest mało prawdopodobne, a ryzyko
poparzenia przez racę bardzo wysokie.

Uznając J. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, Sąd na podstawie art. 82 § 5 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierzył mu karę grzywny w kwocie 100 złotych. Zgodnie z treścią art. 33 kw organ orzekający wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. Wymierzając karę, organ orzekający bierze pod uwagę w szczególności rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu wykroczenia. Zważywszy na fakt, iż obwiniony był trzeźwy i odpalił jedną racę świetlną oraz nie był dotychczas karany za przestępstwo (k. 9) Sąd przyjął, iż jego zachowanie w dniu 24 maja 2014 r. miało charakter jednostkowy. Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż orzeczona wobec obwinionego kara grzywny w wysokości 100 złotych jest sprawiedliwa i spełni ona swoje cele, tj. uświadomi obwinionemu naganność jego postępowania i sprawi, że obwiniony nie popełni więcej wykroczenia. Ponadto, w ocenie Sądu, kara ta jest sprawiedliwa w odbiorze społecznym i przyczyni się do kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, tj. spełni swoje cele z zakresu prewencji ogólnej.

Na podstawie art. 118 § 1 kpw, art. 627 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 30 złotych, ustaloną na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz koszty postępowania, tj. zryczałtowane wydatki postępowania – 100 złotych, których wysokość ustalono na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2001 r., nr 118, poz. 1269 ze zm.). Sąd uznał, iż sytuacja majątkowa i osobista obwinionego pozwoli mu na uiszczenie kosztów postępowania, poza wymierzoną karą grzywny. Obwiniony osiąga bowiem dochody w wysokości 6500 zł miesięcznie i nie ma nikogo na utrzymaniu.