Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński (spr.)

Sędziowie SSO Anna Bałazińska-Goliszewska

SSR del do SO Miłosz Chwalibóg

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale Marka Janczyńskiego Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2015r.

sprawy D. S. syna M. i B. z domu S., urodz. (...) we W.

oskarżonego o czyny z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. i art.288§1k.k. w zw. z art.11§2 k.k.; art.279§1 k.k. i art.288§1k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia

z dnia 17 lutego 2015r. sygn. akt V K 1338/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia - Śródmieścia do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

D. S. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 21 września 2014 roku we W. poprzez uszkodzenie wlotu monet do biletomatu (...) mieszczącego się we W. plac (...) usiłował włamać się do niego w celu zaboru mienia w postaci bilonu o nieustalonej wartości, a następnie przy próbie wyciągnięcia zablokowanych monet uszkodził w/w wyrzutnik powodując straty w wysokości 300 zł na szkodę firmy Mennica Polska S.A. z/s w W.,

tj. o czyn z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. i art.288§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

II.  w dniu 27 listopada 2014r. we W. poprzez uszkodzenie wlotu biletomatu (...) mieszczącego się we W. plac (...) z wyrzutnika monet dokonał zaboru celem przywłaszczenia mienia w postaci bilonu o wartości 2 zł i jednocześnie przy próbie wyciągnięcia zablokowanej monety uszkodził w/w wyrzutnik powodując starty w wysokości 300 zł na szkodę firmy Mennica Polska S.A. z/s w W.,

tj. o czyn z art. 279§1 k.k. i art.288§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Wyrokiem z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt V K 338/14 Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia w V Wydziale Karnym, uwzględniając wniosek prokuratora złożony trybie art. 335 kpk :

I.  uznał oskarżonego D. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 279§1 k.k. i art.288§1k.k. w zw. z art.11§2 k.k. i za to na podstawie art.279§1 k.k. w zw. z art. 11§ 3 k.k. i art. 14§ 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  uznał oskarżonego D. S. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art.279§1 k.k. i art.288§1k.k. w zw. z art.11§2 k.k. i za to na podstawie art.279§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art.85 k.k. i art.86§1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 89§1 k.k. w zw. z art. 69§1 i 2 k.k. i art.70 §2 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego łącznej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

V.  na podstawie art.73§2 k.k. oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

VI.  na podstawie art.89§2 k.k. w zw. z art.33§1 i 3 k.k. orzekł wobec oskarżonego grzywnę w ilości 20 (dwudziestu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

VII.  na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w dniach 21.09.2014r. -22.09.2014r., 27.11.2014r. – 28.11.2014r. przyjmując iż jeden dzień pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny;

VIII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w tym od opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od w/w wyroku wywiódł prokurator i zaskarżając rozstrzygnięcie w całości, na korzyść D. S., zarzucił obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 343 § 7 kpk w zw. z art. 335 § 1 kpk , polegającą na wydaniu wyroku bez przeprowadzenia rozprawy niezgodnie z wnioskiem prokuratora z art. 335 § 1 kpk i wymierzenie kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata, oddanie oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego oraz orzeczenia na podstawie art. 89 § 2 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk grzywny w ilości 20 stawek dziennych , przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych, podczas gdy we wniosku prokuratora za podstawę prawną grzywny przyjęto art. 33 § 2 kk, bez wskazania kary grzywny za poszczególne przestępstwa, co obligowało Sąd do nieuwzględnienia wniosku.

Przy tak sformułowanym zarzucie prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna i zawarty w niej postulat uchylenia wyroku Sądu Rejonowego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania zasługuje na uwzględnienie.

W analizowanej sprawie zaskarżony wyrok zapadł na skutek złożonego przez prokuratora wniosku o wydanie wyroku w trybie art. 335 kpk, tj. o orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków bez przeprowadzenia rozprawy.

Nie ulega żadnej wątpliwości, że Sąd I instancji, orzekając na posiedzeniu w trybie art. 343 kpk, jest związany treścią uzgodnień pomiędzy oskarżonym i prokuratorem, poczynionych na podstawie art. 335 § kpk, i nie może wydać innego wyroku, niż skazujący ani orzec innej kary lub środka karnego od uzgodnionych przez strony. Jednocześnie Sąd ten nie jest zwolniony od przeprowadzenia uprzedniej kontroli tego wniosku obejmującej, poza oceną okoliczności popełnienia przestępstwa, także kwestię zgodności propozycji zawartych we wniosku z przepisami obowiązującego prawa materialnego i procesowego.

W rozpoznawanej sprawie wniosek prokuratora (k. 50) sformułowany został w następujący sposób:

„I czyn na podstawie art. 279 § 1 kk kara 1 roku pozbawienia wolności

II czyn na podstawie art. 279 § 1 kk kara 1 roku pozbawienia wolności

Kara łączna:

- 1 rok pozbawienia wolności

- na podstawie art. 69 § 1 pkt 1 i 70 § 1 kpk warunkowe zawieszenie wykonania kary na okres 3 lat

próby

- na podstawie art. 33 § 2 kk kara grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych po 10 złotych każda

- na podstawie art. 73 § 2 kk dozór kuratora w okresie próby

- zaliczenie okresu zatrzymania na poczet kary grzywny”.

Szczególnego znaczenia nabiera w świetle powyższego uzgodniona z oskarżonym propozycja wymierzenia mu kary grzywny w oparciu o brzmienie art. 33 § 2 kk, którą rzecznik oskarżenia publicznego we wniosku umiejscowił już po sformułowaniu propozycji co do wymiaru kary łącznej oraz warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Można stwierdzić wprost, że wniosek ten sformułowany został wadliwie, w sposób rodzący wątpliwości co do intencji stron procesu, przede wszystkim prokuratora, który był przecież jego autorem. Grzywnę w oparciu o przytoczony przepis art. 33 § 2 kk wymierza się bowiem obok kary pozbawienia wolności, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął (ten warunek w niniejszej sprawie został spełniony); umiejscowienie propozycji wymierzenia grzywny wskazuje natomiast, że albo autor wniosku omyłkowo nie zawarł w nim propozycji co do jednostkowych kar grzywny, albo w istocie zmierzał do tego, by Sąd grzywnę tą orzekł w oparciu o przepis art. 89 § 2 kk (odsyłający do grzywny orzekanej na podstawie art. 71 § 1 kk- a więc grzywny, którą wymierza się zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności, gdy jej wymierzenie na innej podstawie nie jest możliwe).

Powyższych wątpliwości Sąd nie powinien był rozstrzygać samodzielnie, dopasowując niejako obowiązujące przepisy do zaproponowanego przez oskarżyciela publicznego rozwiązania (co wyrażało się przyjęciem za podstawę wymierzenia grzywny przepisu art. art.89 § 2 kk w zw. z art.33 § 1 i 3 kk zamiast zaproponowanego art. 33 § 2 kk). Wadliwość wniosku skutkuje niemożnością jego uwzględnienia i tym samym koniecznością rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych, chyba że prokurator, przy akceptacji ze strony oskarżonego, dokona takiej modyfikacji wniosku, która będzie jego nieprawidłowości konwalidowała. W analizowanej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca, w związku z czym Sąd wydając rozstrzygnięcie niezgodne z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 kpk dopuścił się obrazy przepisów postępowania.

Powyższe, jak również fakt, iż z dniem 01.07.2015 r. przepis art. 89 § 2 kk został uchylony, skutkować musiało wydaniem przez Sąd Odwoławczy orzeczenia kasatoryjnego. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd sprawdzi wniosek prokuratora pod kątem jego zgodności z przepisami obowiązującego prawa materialnego oraz procesowego i albo umożliwi prokuratorowi zmodyfikowanie jego treści za zgodą oskarżonego (co mając na względzie, iż D. S. nie odbiera adresowanej do niego korespondencji okazać się może jednak utrudnione lub wręcz niemożliwe), albo skieruje sprawę na rozprawę celem jej rozpoznania na zasadach ogólnych.