Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Klaudia Miłek

Protokolant: st. sekr.sądowy Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 21 października 2014 r., 8 stycznia 2015 r., 10 marca 2015 r. i 14 lipca 2015 r. sprawy, przeciwko W. A. s. T. i D. z domu F. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

W dniu 5 maja 2014r. ok. godz. 11:20 w W. przy ul. (...) 1 na terenie L. C., wbrew zakazowi prowadził działalność gospodarczą z zakresu usług transportowych bez zgody zarządzającego lotniskiem,

tj. o czyn z art.: 210 ust. 1 pkt. 5a Ustawy Prawo Lotnicze w zw. z par 2 ust 1 pkt. 6b Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012r.

orzeka

1)  Obwinionego W. A. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2)  Koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 2701/14

UZASADNIENIE

W. A. został obwiniony o to, że w dniu 5 maja 2014r. ok. godz. 11:20 w W. przy ul. (...) 1 na terenie L. C., wbrew zakazowi prowadził działalność gospodarczą z zakresu usług transportowych bez zgody zarządzającego lotniskiem, tj. o czyn z art.: 210 ust. 1 pkt. 5a Ustawy Prawo Lotnicze w zw. z par 2 ust 1 pkt. 6b Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012r.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. A. prowadzi działalność gospodarczą z zakresu transportu osobowego. W dniu 5 maja 2014 r. ok. godz. 11:20 W. A. przed halą przylotów (...) (...) im. (...) w W. poza granicami lotniska znajdował się w towarzystwie podróżnego – obywatela Ukrainy. Powyższe zdarzenie zauważył funkcjonariusz Policji M. M., który pełnił służbę w rejonie Komisariatu Policji (...) im. (...) w W.. W trakcie podjętej interwencji podróżny rozpytany w języku angielskim przez policjanta M. M. potwierdził, iż W. A. zaproponował mu usługę przewozu osób.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego W. A. /k. 28, e-protokół rozprawy z dnia 14 lipca 2015 r. od godz. 00:01:15 do godz. 00:04:58/, częściowych zeznań świadka M. M. /k. 8v, 24, e-protokół rozprawy z dnia 14 lipca 2015 r. od godz. 00:05:29 do godz. 00:10:44/, a także dokumentów w postaci: częściowo notatki urzędowej /k. 1/, pisma Przedsiębiorstwa Państwowego (...) /k. 36-38/, pisma (...)

Obwiniony W. A. na rozprawie w dniu 8 stycznia 2015 r. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. /k. 28 wyjaśnienia obwinionego W. A. /

Obwiniony W. A. na rozprawie w dniu 14 lipca 2015 r. wyjaśnił, iż w dniu zdarzenia około godz. 11:15, gdy stał na zewnątrz (...) przy postoju taxi wraz z kolegami, jeden z kolegów zapytał na zewnątrz dwóch pasażerów: kobiety i mężczyzny, czy nie potrzebują transportu. Obwiniony przyznał, iż pasażerowie potwierdzili, że potrzebują transportu do Hotelu (...). W. A. wskazał nadto, iż z uwagi na to, że jego kolega stwierdził, że nie zdąży dojechać w w/w miejsce, gdyż ma odbiór, kolega zaproponował obwinionemu, aby to on odwiózł w/w pasażerów. W. A. wskazał także, iż zabrał on pasażerów i udał się z nimi do jego samochodu zaparkowanego na trzeciej nitce podjazdowej na ul. (...), w odległości około 30 metrów od terminala. Obwiniony wyjaśnił, iż po przejechaniu około 50 metrów policjant zatrzymał go i spytał się pasażerów czy proponował on im usługi. W. A. przyznał, iż nie posiada informacji na temat tego co odpowiedzieli jego pasażerowie, gdyż zostali oni wyprowadzeni na zewnątrz pojazdu. Obwiniony wyjaśnił, iż później pasażer poszedł do niego i powiedział, że nie chce mieć problemów i pójdzie do innej taksówki. /e-protokół rozprawy z dnia 14 lipca 2015 r. od godz. 00:01:15 do godz. 00:04:58 wyjaśnienia obwinionego W. A. /

W. A. ma 56 lat. Jest rozwiedziony, posiada na swoim utrzymaniu syna. Prowadzi działalność gospodarczą z zakresu transportu osobowego, z której uzyskuje dochód w wysokości ok. 4000 złotych. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był również karany. /k. 28 wyjaśnienia obwinionego W. A. /

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego W. A. złożone w niniejszej sprawie zasługują na uwzględnienie, ponieważ są one zdaniem Sądu spójne i zgodne z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, uznanymi przez Sąd za wiarygodne, a przy tym nie ma żadnych przesłanek do uznania ich za wynik ustalonej i przyjętej na użytek niniejszego postępowania linii obrony. Obwiniony od początku nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu. Na rozprawie obwiniony wyjaśnił w sposób pełny i niebudzący wątpliwości, iż w dniu zdarzenia faktycznie prowadził działalność gospodarczą, lecz czynił to poza terenem lotniska.

Omówione wyjaśnienia obwinionego znalazły swoje potwierdzenie w treści pisma sporządzonego przez (...) wraz z wyciągiem z mapy /k. 39-40/. W treści powyższego pisma wskazano m. in., iż granica lotniska w pobliżu (...) (obiekt (...)), wskazana na załączonej do wniosku mapie, jest zgodna z granicą lotniska przedstawioną w dokumentacji rejestracyjnej L. C. w W. i przebiega po obrysie (...) Wskazano również, iż chodnik przy (...) A, droga wojewódzka nr (...), tj. ulica (...), jezdnie podjazdowe przy (...) oraz parkingi (...)(obiekt (...)) i P2 (obiekt (...)), zgodnie z dokumentacją rejestracyjną L. C. w W., znajdują się poza granicami lotniska. W załączeniu do niniejszego pisma dołączono również fragment mapy „Plan Zagospodarowania L. C. w W.” w skali 1:3000.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd oparł się również na zeznaniach złożonych przez funkcjonariusza Policji M. M. /k. 8v, 24, e-protokół rozprawy z dnia 14 lipca 2015 r. od godz. 00:05:29 do godz. 00:10:44/, a także sporządzonej przez niego po przeprowadzonej interwencji notatce urzędowej /k. 1/. W złożonych zeznaniach, a także w notatce urzędowej świadek przedstawił okoliczności podjętej w dniu zdarzenia interwencji z udziałem obwinionego. Świadek potwierdził, iż interwencja miała miejsce przed halą przylotów (...) (...) im. (...) w W. – na jednej z trzech nitek podjazdowych, które to miejsce zdaniem świadka znajduje się na terenie L. C. w W. i jej przyczyną było prowadzenie przez obwinionego działalności gospodarczej na terenie (...) bez zgody zarządzającego lotniskiem. M. M. potwierdził również, iż w trakcie interwencji rozpytany przez niego w języku angielskim pasażer potwierdził, że obwiniony proponował mu usługę przewozu osób na terenie (...). Świadek nie określił jednak dokładnie miejsca, w którym obwiniony miałby proponować pasażerowi usługę przewozu osób.

Sąd oceniając zeznania świadka M. M. oraz treść sporządzonej przez niego notatki urzędowej /k. 1/, nie dał wiary jedynie tej części jego zeznań oraz tej części notatki urzędowej, w której wskazywał on, iż teren przed halą przylotów (...) (...) im. (...) w W., gdzie obwiniony prowadził działalność gospodarczą w postaci przewozu osób, jest terenem (...) i obwiniony prowadził swą działalność bez zgody zarządzającego lotniskiem. W ocenie Sądu powyższa część zeznań świadka wynika wyłącznie z jego nieznajomości granic lotniska W. O..

Pozostała część zeznań świadka, a także treść sporządzonej przez niego notatki urzędowej /k. 1/ w ocenie Sądu była spójna i zgodna z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, uznanymi przez Sąd za wiarygodne.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na zebranych w sprawie dowodach pozaosobowych w postaci: pisma Przedsiębiorstwa Państwowego (...) /k. 36-38/. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Przechodząc do oceny prawnej zachowania obwinionego należy stwierdzić, iż W. A. w okolicznościach przedmiotowego zdarzenia, swoim czynem nie wypełnił znamion wykroczenia określonego w art. 210 ust. 1 pkt 5a ustawy Prawo lotnicze w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6b rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012 r. Nie podjął bowiem w czasie zarzuconego czynu działalności transportowej na terenie L. C..

Przepis art. 210 ust. 1 pkt 5a ustawy Prawo Lotnicze przewiduje odpowiedzialność w wypadku niestosowania się do nakazu lub zakazu zawartego w przepisach porządkowych wydanych na podstawie art. 83a ust. 2 w/w ustawy obowiązujących na lotnisku. Niniejszy przepis odsyła do art. 83a ust. 1 powołanej ustawy, zgodnie z którym wszystkie osoby znajdujące się na terenie lotniska są obowiązane do przestrzegania i stosowania się do nakazów i zakazów zawartych w przepisach porządkowych ustalonych przez zarządzającego tym lotniskiem, wydanych na podstawie rozporządzenia ministra właściwego do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych.

Podstawowe przepisy porządkowe związane z zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony lotów oraz porządku na lotnisku, obowiązujące w stosunku do wszystkich osób znajdujących się na terenie lotniska, zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 4 września 2012 r. w sprawie podstawowych przepisów porządkowych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa i ochrony lotów oraz porządku na lotnisku. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 lit. b powołanej regulacji, na terenie lotniska zabrania się prowadzenia bez zgody zarządzającego lotniskiem działalności gospodarczej, w tym reklamowej, akwizycyjnej lub innej działalności zarobkowej.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności z wyjaśnień obwinionego, a także tej części zeznań świadka M. M., której Sąd dał wiarę, wynika, iż W. A. faktycznie wykonywał w dniu zdarzenia działalność gospodarczą z zakresu usług transportowych, lecz czynił to przed halą przylotów (...) (...) im. (...) w W.. Z treści pisma sporządzonego przez (...) wraz z wyciągiem z mapy wynika, iż miejsce to znajduje się poza granicami lotniska.

W związku z powyższym czyn popełniony przez obwinionego nie zawiera znamion czynu zabronionego określonego w art. 210 ust. 1 pkt 5a Ustawy Prawo Lotnicze w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6b rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012 r.. Zgodnie z art. 5 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy czyn nie zawiera znamion wykroczenia. Z kolei zgodnie z art. 62 § 3 powołanej ustawy, w razie stwierdzenia okoliczności, o których mowa w art. 5 § 1 pkt 1 i 2, po rozpoczęciu przewodu sądowego, Sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny.

W niniejszej sprawie, dopiero po zamknięciu przewodu sądowego, Sąd stwierdził, iż czyn obwinionego nie zawiera znamion wykroczenia z art. 210 ust. 1 pkt 5a Ustawy Prawo Lotnicze w zw. z § 2 ust. 1 pkt 6b rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 04.09.2012 r.. W związku z powyższym, Sąd uniewinnił W. A. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach postępowania, Sąd orzekł w oparciu o art. 118 § 2 kpw, zgodnie z którym w razie uniewinnienia obwinionego w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, ponosi je Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.