Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 r.

na rozprawie

odwołania B. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 20 marca 2013 roku i 19 kwietnia 2013 roku nr (...)

w sprawie B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o emeryturę

I.  zmienia zaskarżone decyzje i przyznaje B. K. emeryturę od 5 kwietnia 2013 roku;

II.  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt V U 649/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił B. K. przyznania emerytury.

Ubezpieczony złożył odwołanie od powyższej decyzji. Zakwestionował w jego treści nie uwzględnienie przez organ rentowy okresu pracy w warunkach szczególnych w Przedsiębiorstwie (...) w K. od dnia od 16 lipca 1977 roku do 18 lutego 1986 roku na stanowisku spawacza oraz od 16 lutego 1987 roku do 13 marca 1992 roku na stanowisku spawacz-monter. (k. 2-7).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniesiono, iż w związku z przedłożeniem w dniu 15 kwietnia 2013 roku przez ubezpieczonego ksero książeczki wojskowej decyzją z dnia 18 kwietnia 2013 roku uwzględniono do okresów składkowych okres odbywania służby wojskowej od 26 października 1972 roku do 15 października 1974 roku oraz ponownie odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczony udowodnił na dzień 31 grudnia 1998 roku ogółem 28 lat, 10 miesięcy i 25 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 7 lat, 2 miesiące i 16 dni okresu pracy w warunkach szczególnych. Ponadto organ rentowy podniósł, iż okresy zatrudnienia od dnia od 16 lipca 1977 roku do 18 lutego 1986 roku i od 16 lutego 1987 roku do 13 marca 1992 roku nie zostały zaliczone do stażu pracy w warunkach szczególnych z uwagi na niezgodność w nazwie stanowisk pracy wskazanych w przedłożonych świadectwach pracy w szczególnych warunkach z dnia 18 maja 1998 roku (spawacz, spawacz-monter) ze stanowiskami podanymi w zarządzeniu Nr 9 Ministra Budownictwa i (...) Budowlanego z dnia 1 sierpnia 1983 roku (Dz.U. (...) nr 3, poz. 6). (k. 11-11v)

W dniu 14 maja 2013 roku wnioskodawca wniósł odwołanie od decyzji z dnia 18 kwietnia 2013 roku wnosząc o jej uchylenie. W uzasadnieniu skarżący powtórzył okoliczności podniesione uprzednio w odwołaniu od decyzji organu rentowego z dnia 20 marca 2013 roku. (k.17-22)

Zarządzeniem z dnia 20 maja 2013 roku połączono sprawę sygn. akt. V U 739/13 dotyczącą odwołania od decyzji z dnia 18 kwietnia 2013 roku ze sprawą V U 649/13 dotyczącą odwołania od decyzji z dnia 20 marca 2013 roku do wspólnego rozpoznania i prowadzenia pod sygn. akt. V U 649/13. (k.13)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. K.urodził się w dniu (...)

W okresie od 16 lipca 1977 roku do 12 czerwca 1986 roku B. K. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w K. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacza.

W dniu 24 stycznia 1986 roku były pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo pracy w którym potwierdził powyższy okres zatrudnienia wskazując, iż w okresie od 1 lutego 1983 roku do 31 maja 1985 roku ubezpieczony pracował w Czechosłowacji na stanowisku spawacza.

B. K. w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K. pracowałem jako spawacz elektryczno- gazowy. W ramach wykonywanych czynności ubezpieczony zajmował się spawaniem kominów do kotłowni, konstrukcji do rur, zbiorników ciepła. Wykonywaniem prac monterskich zajmowali się zatrudnieni w Przedsiębiorstwie (...) w K. monterzy. Zmontowane przez montera elementy ubezpieczony następnie złączał spawając punktowo (haftował), co zajmowało mu pół godziny a następnie przez pozostały czas pracy wykonywał czynności spawalnicze.

W dniu 18 maja 1998 roku były pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo pracy w warunkach szczególnych zaświadczając, iż B. K. w okresie od 16 lipca 1977 roku do 12 czerwca 1986 roku pracował w warunkach szczególnych na stanowisku spawacz wymienionym w dziale XIV poz. 12 pkt 1 stanowiącym załącznika nr 1 do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i (...) Budowlanego z dnia 1 sierpnia 1983 roku (Dz.U. (...) nr 3, poz. 6).

Ubezpieczony w okresie od 16 lutego 1987 roku do 31 grudnia 1994 roku był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w K.. W dniu 30 grudnia 1994 roku były pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo pracy w którym potwierdził powyższy okres zatrudnienia wskazując iż ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku: od dnia 16 lutego 1987 roku monter spawacz, od 23 maja 1988 roku monter spawacz na budowie eksportowej w Czechosłowacji, od 8 kwietnia 1991 roku monter spawacz. Jednocześnie były pracodawca zaświadczył, iż ubezpieczony korzystał z urlopów bezpłatnych w okresach od 1 stycznia 1991 roku do 22 marca 1991 roku, od dnia 23 marca 1992 roku do 7 kwietnia 1991 roku, od dnia 13 marca 1992 roku do 31 grudnia 1994 roku.

W dniu 18 maja 1998 roku były pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo pracy w warunkach szczególnych zaświadczając, iż B. K. w okresie od 16 lutego 1987 roku do 13 marca 1992 roku pracował w warunkach szczególnych na stanowisku spawacz monter wymienionym w dziale XIV poz. 12 pkt 1 stanowiącym załącznika nr 1 do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i (...) Budowlanego z dnia 1 sierpnia 1983 roku (Dz.U. (...) nr 3, poz. 6).

W dniu 6 marca 2013 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

Ogólny staż ubezpieczeniowy ubezpieczonego wynosi ogółem 28 lat, 10 miesięcy i 25 dni przypadających do dnia 31 grudnia 1998 roku, w tym pracy w szczególnych warunkach - ponad 15 lat.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadka M. D. k. 34, zeznań świadka A. G. k. 34, zeznań świadka S. P. k. 34-35, zeznań świadka H. S. k. 35, zeznań świadka S. Z. k. 35-36, zeznań ubezpieczonego k. 36, akt emerytalnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K..

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2009 Nr 153 poz. 1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. 1 stycznia 1999 roku osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa ( art. 184 ust. 2 ).

W przedmiotowej sprawie nie jest spornym między stronami ogólny staż pracy ubezpieczonego przypadający do dnia 31 grudnia 1998 roku. Spór dotyczył natomiast tego, czy praca ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) w K. od dnia 16 lipca 1977 roku do 18 lutego 1986 roku na stanowisku spawacza oraz od 16 lutego 1987 roku do 13 marca 1992 roku na stanowisku spawacz monter była zatrudnieniem w warunkach szczególnych a tym samym, czy ubezpieczony legitymuje się wymaganym 15 – letnim okresem świadczenia pracy warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu stanowisko zaprezentowane w sprawie przez ubezpieczonego jest prawidłowe.

Dokonując ustaleń w zakresie charakteru pracy ubezpieczonego w okresie od dnia 16 lipca 1977 roku do 18 lutego 1986 roku w ww. Przedsiębiorstwie, Sąd oparł się na treści świadectwa pracy z dnia 24 stycznia 1986 roku w którym były pracodawca potwierdził powyższy okres zatrudnienia jednocześnie wskazując, że wykonywał on prace na stanowisku spawacza oraz na świadectwie pracy w warunkach szczególnych z dnia 18 maja 1998 roku w którym zaświadczono, iż ubezpieczony w tym okresie pracował w warunkach szczególnych na stanowisku spawacza wymienionym w dziale XIV poz. 12 pkt 1 stanowiącym załącznika nr 1 do zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i (...) Budowlanego z dnia 1 sierpnia 1983 roku (Dz.U. (...) nr 3, poz. 6).

Ponadto Sąd przeprowadził dowód z zeznań świadków: M. D., A. G., S. P., H. S., S. Z. oraz ubezpieczonego. Z zeznań tych wynika jednoznacznie, że ubezpieczony w spornych okresach wykonywał tylko prace spawalnicze na stanowisku spawacza, w tym również w okresie od 1 lutego 1983 roku do 31 maja 1985 roku kiedy to ubezpieczony pracował na budowie eksportowej w Czechosłowacji. W ramach wykonywanych czynności ubezpieczony zajmował się spawaniem kominów do kotłowni, konstrukcji do rur, zbiorników ciepła. Przesłuchani w sprawie świadkowie nie potwierdzili, iż ubezpieczony wykonywał prace w charakterze montera. Przyznali, iż wykonywaniem prac monterskich zajmowali się zatrudnieni w Przedsiębiorstwie (...) w K. monterzy. Zmontowane zaś przez montera elementy były następnie przez spawacza złączane punktowo (haftowane), co zajmowało spawaczowi pół godziny a następnie przez pozostały czas pracy wykonywał on typowe czynności spawalnicze. Potwierdza to dodatkowo wiarygodność zeznań ubezpieczonego który wskazał, iż przez cały okres zatrudnienia wykonywał jedynie czynności jako spawacz elektryczno - gazowy.

W ocenie Sądu powyższe zeznania świadków oraz ubezpieczonego są spójne i wzajemnie się uzupełniają. Sąd uznał jej więc za wiarygodne. Należy nadmienić, iż świadkowie są osobami obcymi w stosunku do ubezpieczonego i nie mieli interesu by zeznawać na jego korzyść, a z racji zatrudnienia w tym samym co ubezpieczony zakładzie pracy i zajmowanych stanowisk mieli szczegółową wiedzę na temat wykonywanej przez niego na co dzień pracy.

Dokonując ustaleń w powyższym zakresie, Sąd stwierdził, że powyższy materiał dowodowy jest wystarczający by uznać, że ubezpieczony w okresie od dnia 16 lipca 1977 roku do 18 lutego 1986 roku faktycznie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę wskazaną w wykazie A, dział XIV, poz. 12 stanowiącym załącznik do ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku ujętą jako prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym.

Stwierdzić zatem należy, iż ubezpieczony legitymuje się łącznie 15 – letnim okresem świadczenia pracy w warunkach szczególnych, albowiem zaliczenie ubezpieczonemu okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K. od dnia 16 lipca 1977 roku do 18 lutego 1986 roku (8 lat, 7 miesięcy i 4 dni) wraz z dotychczas uznanym przez organ rentowy okresem tej pracy, wynoszącym 7 lat, 2 miesiące i 16 dni pozwala ubezpieczonemu na uzyskanie wymaganego ustawowego minimum pracy w warunkach szczególnych.

W świetle tak dokonanych ustaleń zbędnym było badanie okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w K. od dnia od dnia 16 lutego 1987 roku do 13 marca 1992 roku na stanowisku monter spawacz, dlatego też Sąd nie przeprowadzał już postępowania dowodowego w tym zakresie.

Należało zatem uznać, że skoro B. K. ukończył 60 lat i legitymuje się wymaganym stażem pracy przypadającym na dzień 1 stycznia 1999 roku – dzień wejścia w życie ustawy emerytalnej , w tym - w szczególnych warunkach ponad 15 lat, to tym samym spełnia przesłanki, od których uzależnione jest nabycie prawa do emerytury.

Ubezpieczony co prawda wniosek o świadczenie emerytalne złożył w dniu 6 marca 2013 roku, jednakże 60 lat ukończył dopiero w dniu 5 kwietnia 2013 roku. Stosownie do przepisu art. 129 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd - na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc - zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu emeryturę od 5 kwietnia 2013 roku wówczas bowiem uzyskał on wiek emerytalny. (punkt I wyroku)..

Z uwagi na to, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych na dzień wydania zaskarżonej decyzji nie dysponował materiałem dowodowym dającym podstawy do przyznania wnioskowanego świadczenia, Sąd stwierdził, kierując się dyspozycją art. 118 ust. 1a zd. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Sąd uznał bowiem, że dla ustalenia tej okoliczności konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego przed Sądem z uwagi na fakt, że przedłożona przez ubezpieczonego dokumentacja była niekompletna, a w szczególności przedstawione przez ubezpieczonego świadectwa potwierdzające świadczenie przez niego pracy w warunkach szczególnych w spornym okresie zostały zakwestionowane przez organ rentowy z uwagi na niezgodność wskazanych tam stanowisk pracy ze stanowiskami podanymi w zarządzeniu Ministra Budownictwa i (...) Budowlanego z dnia 1 sierpnia 1983 roku. (punkt II wyroku).

Z tych względów należało orzec jak w sentencji wyroku.