Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa H. I Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko L. D. (poprzednio K.)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 25 listopada 2014 roku, sygn. akt I C 1721/14

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 201/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 25 listopada 204 roku w sprawie I C 1721/14 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb.

1. zasądził od pozwanej L. K. na rzecz powoda H. I, (...) z siedzibą w K. kwotę 2 196,75 złotych z umownymi odsetkami w wysokości stanowiącej czterokrotności obowiązującej stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego naliczonymi od dnia 29 lipca 2013 r. do dnia zapłaty od kwoty 1 251,67 złotych

2. umarzył postępowanie w sprawie co do kwoty 38,63 złotych

3. zasądził od pozwanej L. K. na rzecz powoda H. I, (...) z siedzibą w K. kwotę 47 złotych tytułem zwrot kosztów procesu.

Podstawą tego rozstrzygnięcia były następujące ustalenia:

W dniu 14 maja 2009 r. pozwana L. K. zawarła z (...), Spółką Akcyjną z (...) we W. umowę pożyczki, numer umowy (...). Na mocy zawartej umowy pozwanej została udzielona przez bank pożyczka w kwicie 3.227,39 złotych, która miała być spłacana w miesięcznych ratach - trzydziestu sześciu, przy czym ostatnia rata miała zostać uregulowana przez pozwaną w dniu 28 maja 2012 r.

W dniu 21 listopada 2011 r. (...) Spółka Akcyjna z (...) we W. wstawał przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny numer (...) stwierdzający istnienie wymagalnego zobowiązania pozwanej w kwocie 2.458,55 złotych, któremu to tytułowi nadana została klauzula wykonalności na mocy postanowienia wydanego w dniu 20 grudnia 2011 r. przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie sygn. akt I Co. 5005/11.

Na jego podstawie Komornik Sądowy S. S. wszczął postępowanie egzekucyjny w sprawie (...). W jego toku organ egzekucyjny wyegzekwował od pozwanej kwotę 38,63 złotych. Po sprzedaży wierzytelności na rzecz powoda prowadzone przeciwko pozwanej postępowanie egzekucyjne zostało przez Komornika S. S. umorzone.

Zobowiązanie pozwanej L. K. wynosi z tytułu zaległego kapitału 1 251,67 złotych , zaś z tytułu odsetek kwotę 945,07 zł.

Umową sprzedaży wierzytelności zawartą w dniu 07 czerwca 2013 r. (...), Spółka Akcyjna z (...) we W. sprzedał powodowa (...), (...) S. (...) z siedzibą w K. przysługujące bankowi należności wynikające z zawartych przez bank czynności bankowych. Przedmiotem umowy była m. in. wierzytelność przysługująca bankowi wobec pozwanej L. K..

O zbyciu wierzytelności pozwana została poinformowana pismem z dnia 05 lipca 2013 r. Równocześnie innym pismem z tego samego dnia pozwana została wezwana do zapłaty zaległości w łącznej kwocie 2 222.22 złote.

Powyższy stan faktyczny, niekwestionowany przez żadną ze stron postępowania Sąd ustalił w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, opierając się na dokumentach przedstawionych przez stronę powodową, związanych z zawartą z pozwaną umową i jej realizacją.

Zdaniem Sądu powództwo strony powodowej jest w pełni uzasadnione.

Bezspornym w sprawie jest, iż pozwaną L. K. łączyła z (...). Spółką Akcyjną z (...) we W. umowa pożyczki z których postanowień pozwana się nie wywiązała (nie spłaciła w całości udzielonej jej pożyczki). Bezspornym jest także, iż umową sprzedaży wierzytelności zawartą w dniu 07 czerw-ca 2013 r. (...), Spółka Akcyjna z (...) we W. sprzedał powodowi (...) 1, Niestandaryzowanemu S. (...) z siedzibą w K. wierzytelność przysługującą bankowi wobec pozwanej L. K..

Zdaniem Sądu wbrew stanowisku pozwanej bezsporna jest kwota dochodzona pozwem. W piśmie z dnia 14 października 2014 r. (k.40-48) strona powoda precyzyjnie wskazała w' jaki sposób wyliczona został należność, której zasądzenia domaga się od pozwanej. Z przedstawionego wyliczenia wynikało w' jaki sposób została wyliczona należność główna a w jaki sposób dochodzone pozwem odsetki zarówno umowne jak i karne. Ponieważ przedstawionego wyliczenia strona pozwana nie zakwestionowała stanowiło ono podstawy wydanego w sprawie rozstrzygnięcia. Na marginesie Sąd zauważył, że pozwana nie stawiła się nawet na wyznaczony termin posiedzenia (obecny był tylko reprezentujący ją pełnomocnik) w związku z czym Sąd nie miał nawet możliwości jej przesłuchania i wyjaśnienia jakie zarzutu kieruje wobec strony powodowej (sprzeciw wniesiony w sprawie w tym zakresie jest bardzo ogólny).

W ocenie Sądu, w pełni zasadne jest także stanowisko strony powodowej, iż nie doszło do przedawnienia roszczenie dochodzonego pozwem, albowiem bieg terminu przedawnienia przerwało złożenie wniosku w sprawie I. Co. 5005/11 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. i wszczęcie na podstawie orzeczenia wydanego w tejże sprawie postępowania egzekucyjnego przeciwko pozwanej L. K..

W tej sytuacji, mając więc na uwadze powyższe okoliczności Sąd orzekł jak punkcie pierwszym wyroku.

Z uwagi na okoliczność, iż strona powodowa ograniczyła żądnie pozwu o kwotę 38,63 złotych wraz ze zrzeczeniem się w tym zakresie roszczenia, Sąd na podstawie art. 355 k.p.c. orzekł jak w punkcie drugim wyroku. O kosztach procesu w niniejszej sprawie (punkt trzeci wyroku) orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Od powyższego wyroku apelację złożyła pozwana. Sama jest jej autorką. Pisze w niej, że nie zgadza się z wyrokiem. Zarzuciła w niej, że Sąd zasadził żądaną przez powoda kwotę mimo, że nienależycie wykazał z czego wynika dochodzona kwota i wysokie odsetki. Występując z tym zarzutem wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania. Już w toku postępowania odwoławczego pełnomocnik pozwanej w piśmie procesowym z dnia 25 marca 2015 roku powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z 19 lutego 2015 roku III CZP 103/ 14 podnosił, że roszczenie strony powodowej jest przedawnione.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna. Wbrew zarzutowi apelacyjnemu strona powodowa w toku postępowania przed sądem I instancji wykazała wysokość dochodzonej należności głównej jak i odsetek. Zestawienie wpłat dokonywanych przez powódkę i dokładne rozliczenie pożyczki jaką zaciągnęła pozwana zostało przedstawione przez stroną powodową przy piśmie procesowym z dnia 17 października 2014roku. Strona pozwana powyższego rozliczenia nie zakwestionowała. Stąd też obecne twierdzenia apelacji o niewykazaniu należności dochodzonej pozwem, jest całkowicie pozbawione racji.

Sąd pierwszej instancji także prawidłowo uznał, iż w stanie faktycznym przedmiotowej sprawy nastąpiło przerwanie biegu terminu przedawnienia. Powołana przez stroną skarżącą uchwała Sądu Najwyższego IIICZP 103/14 odnosi się bowiem tylko do czynności przerywającej przedawnienie, jaką jest wszczęcie postępowania egzekucyjnego przed komornikiem sądowym. W przedmiotowej sprawie przerwanie biegu przedawnienia nastąpiło na skutek wniosku pożyczkodawcy skierowanego do sądu o nadani klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu sygn. akt I Co 5005/11. Wskazana więc uchwała Sądu Najwyższego nie ma więc do niego zastosowania.

Z tych względów apelacja jako niezasadna podlega oddaleniu - art. 385 kpc.