Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 maja 2014 roku nr (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej A. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 04 lutego 2014 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 766/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 lipca 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 16.05.2014 r. odmówił A. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Uzasadniając decyzję organ rentowy podał, iż komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 14.05.2014 r. uznała, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

A. K. w odwołaniu od tej decyzji domagała się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołująca uzasadniła swoje żądanie złym stanem zdrowia, który znajduje potwierdzenie w przedłożonej przez nią dokumentacji medycznej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. urodzona w dniu (...) ma wykształcenie średnie medyczne, pracowała jako pielęgniarka. Odwołująca od 18.11.2013 r. pobiera zasiłek dla bezrobotnych. Odwołująca w dniu 04.02.2014 r. wniosła o przyznanie prawa do renty. Odwołująca posiada wymagany okres ubezpieczenia w dziesięcioleciu poprzedzającym zgłoszenie wniosku o rentę.

/dowód: wniosek z dnia 04.02.2014 r. –k. 1-4 ar czIV ,

zaświadczenie PUP w B. -k. 21 ar cz IV/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u A. K. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego: specjalisty z zakresu neurologii, kardiologii i psychiatrii oraz psychologii.

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej się i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły neurolog i kardiolog, w zbiorczej opinii pisemnej rozpoznali u odwołującej:

- nadciśnienie tętnicze I okresu ESC/ESH,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym bez istotnego upośledzenia funkcji kręgosłupa, mnie stwierdza się objawów korzeniowych w kończynach górnych i dolnych.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali odwołującą zdolną do pracy zarobkowej.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, u odwołującej od kilku lat występują bóle kręgosłupa lędźwiowego, bóle lewego stawu skokowego, od wielu lat rozpoznane nadciśnienie tętniczego. W badaniu przedmiotowym stwierdza się : obniżenie nastroju oraz podwyższone wartości ciśnienia tętniczego. Poza tym bez zmian patologicznych: ruchomość kręgosłupa jest prawidłowa, objawy rozciągowe w kończynach górnych i dolnych są ujemne. Chód jest prawidłowy, kończyny górne i dolne o symetrycznych obwodach bez cech zaników mięśniowych. Próba Romberga ujemna. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowym powodują okresowe dolegliwości bólowe. Schorzenie to nie jest podstawą do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. okresowe zaostrzenia dolegliwości mogą być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy. Nadciśnienie tętnicze pierwotne nie wpływa na orzeczenie o długotrwałej niezdolności do pracy.

nie obserwowano napadów padaczkowych, stosuje ten sam lek przeciwpadaczkowy, nie była hospitalizowana, nie korzystała z pomocy Pogotowia Ratunkowego z powodu padaczki. Obecnie jest diagnozowana w poradni neurologicznej z powodu zawrotów głowy. Odwołująca jest zdolna do pracy na stanowisku przeznaczonym dla osób chorych na padaczkę z przeciwwskazaniem pracy na wysokości oraz obsługi maszyn w ruchu.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 7-10 as/

Na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej się i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły psychiatra rozpoznał u odwołującej:

- zaburzenia urojeniowe.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał odwołującą częściowo niezdolną do pracy zarobkowej na okres 2 lat od dnia 04.02.2014 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołująca w 2000 r. i w 2001 r. była przez kilka tygodni leczona w PZP z rozpoznaniem „czynniki psychologiczne związane z zaburzeniami kwalifikowanymi w innych rozdziałach IDC-10”.orzekano wtedy czasową niezdolność do pracy. w tym czasie u odwołującej stwierdzano również nadczynność tarczycy. W 2013 r. odwołująca ponownie podjęła leczenie psychiatryczne, w czasie pierwszej wizyty rozpoznano zaburzenia adaptacyjne, natomiast w czasie kolejnej wizyty , po uzupełnieniu wywiadu od rodziny rozpoznano „ostre, wielopostaciowe zaburzenia psychotyczne bez objawów schizofrenii” /ktoś ją truje, obserwuje, podsłuchuje, obrazy w domu są warte miliony, odstawiła leki na tarczycę i nasercowe/. W ocenie stanu zdrowia zawarto informację o dysymulacji. Z powodu zaburzeń psychotycznych u odwołującej orzekano czasową niezdolność do pracy od 20.06.2013 r. do 13.10.2013 r. Jak wynika z dokumentacji medycznej we wrześniu 2013 r. odstawiła lek przeciwpsychotyczny. Na podstawie całości dokumentacji medycznej oraz obecnego badania psychiatrycznego u odwołującej rozpoznano zaburzenia urojeniowe - usystematyzowane urojenia prześladowcze, brak wglądu, negatywny stosunek do leczenia psychiatrycznego.

/dowód : opinia sądowo-lekarska z 22.10.2009 r. – k.20-22 as/

Biegły psycholog na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania odwołującej się i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej rozpoznał u odwołującej:

- normę intelektualną,

- wskaźniki zmian organicznych w obrębie,

- obniżenie funkcjonowania procesów poznawczych szczególnie w zakresie pamięci i odporności na dysfunktory, spowolnienie i męczliwość psychofizyczną,

- wyniki testów osobowościowych wskazują na cechy osobowości ekstrawertycznej, brak wglądu w swoje funkcjonowanie, nieznaczne zaburzenia lękowo-depresyjne z zaburzeniami w zakresie funkcjonowania społecznego, wykazane nasilenie zaburzeń, wykazane w testach, jest sprzeczne z tym, co zaprezentowała badana,

- na podstawie całości badania zaburzenia o charakterze zaburzeń psychotycznych, w tym zaburzenia toku myślenia, zaburzenia krytycyzmu wobec siebie i swojej sytuacji życiowej, stan silnego rozchwiania emocjonalnego, chaosu wewnętrznego, brak spójnego obrazu siebie, wzmożoną męczliwość.

Biorąc wskazane okoliczności pod uwagę odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy okresowo na okres 2 lat od złożenia wniosku o rentę.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k.33-35 as/

Wydane w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafne i dostatecznie wyjaśniające przedmiot sporu, gdyż zostały wydane przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołująca, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej. W szczególności Sąd oparł rozstrzygnięcie na opinii biegłego psychiatry i biegłego psychologa. Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Organ rentowy kwestionował opinię biegłego psychiatry i domagał się dopuszczenia dowodu z opinii biegłego psychologa. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego psychologa, a następnie z opinii biegłego psychiatry. Organ rentowy nie kwestionował opinii biegłego psychologa.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 16.05.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 powołanej ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1)1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2)2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3)3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4)4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5)5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczona ze względu na stan zdrowia jest niezdolna do pracy, czy też jest zdolna do pracy, jak to wynika z opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego ubezpieczona została poddana badaniu przez biegłego lekarza psychiatrę i biegłego psychologa. Sąd w oparciu o opinię wskazanych biegłych stwierdził, że odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy okresowo na okres 2 lat od dnia 04.02.2014 r. tj. od daty wniosku. U odwołującej stwierdza się zaburzenia urojeniowe - usystematyzowane urojenia prześladowcze, brak wglądu, negatywny stosunek do leczenia psychiatrycznego. Prezentuje

zaburzenia toku myślenia, zaburzenia krytycyzmu wobec siebie i swojej sytuacji życiowej, stan silnego rozchwiania emocjonalnego, chaosu wewnętrznego, brak spójnego obrazu siebie, wzmożoną męczliwość. Niezdolność do pracy powstała u odwołującej od 04.02.2014 r tj. w trakcie pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 57 ust. 1 pkt. 3 powołanej ustawy. Odwołująca posiada wymagany okres ubezpieczenia w dziesięcioleciu poprzedzającym zgłoszenie wniosku o rentę. Aktualny stan psychiczny odwołującej powoduje, że nie może wykonywać pracy jako pielęgniarka, a jednocześnie powoduje on że przekwalifikowanie zawodowe jest niemożliwe.

Schorzenia neurologiczne i kardiologiczne nie powodują niezdolności do pracy.

W niniejszym przypadku odwołująca spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak w sentencji wyroku i przyznać odwołującej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 04.02.2014 r. na okres 2 lat.