Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mariusz Musiał

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania F. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 3 kwietnia 2014 roku nr (...)

w sprawie F. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje F. C. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 13 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku.

Sygn. akt IVU 528/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 czerwca 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 03.04.2014 r. odmówił F. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 31.03.2014 r. został uznany za zdolnego do pracy.

F. C. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty. Podkreślił, że z uwagi na zaawansowane schorzenia stawów biodrowych kolanowych jest niezdolny do wykonywania pracy fizycznej. Oczekuje na zabieg, którego wykonanie przesuwa się z uwagi na pozostałe schorzenia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

F. C. urodzony w dniu (...)r., z zawodu rolnik, pracował jako kierowca. Odwołujący w okresie od 07.06.1998 r. do 30.04.2003 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 22.04.2003 r. organ rentowy odmówił mu prawa do renty. Sąd Okręgowy w Tarnowie wyrokiem z dnia 16 września 2003 r. sygn. akt IV U 1030/03 oddalił odwołanie odwołującego od tej decyzji. W dniu 12.06.2012 r. odwołujący ponownie wystąpił z wnioskiem o rentę. Decyzją z dnia 27.07.2012 r. organ rentowy odmówił mu prawa do renty. Odwołujący w okresie od 19.10.2012 r. do 18.04.2013 r. pobierał zasiłek chorobowy. Odwołujący w dniu 08.04.2013 r. złożył wniosek o świadczenie rehabilitacyjne. Decyzją z dnia 17.06.2013 r. organ rentowy odmówił odwołującemu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Sąd Rejonowy w Tarnowie wyrokiem z dnia 30 grudnia 2013 r. sygn. akt IV U 183/13 w sprawie o świadczenie rehabilitacyjne oddalił odwołanie F. C., ponieważ jak ustalił w oparciu o opinię biegłych odwołujący jest niezdolny do pracy, ale dalsze leczenie i rehabilitacja nie rokowały odzyskania zdolności do pracy.

W dniu 13.01.2014 r. złożył ponownie wniosek o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u F. C. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii i chirurgii-ortopedii.

Biegły sądowy neurolog i chirurg-ortopeda, w zbiorczej opinii pisemnej, na podstawie wyników badań, w tym osobistego badania i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej rozpoznali u odwołującego:

- przewlekły zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa,

- chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych zwłaszcza prawego,

- cukrzycę typu 2,

- nadciśnienie tętnicze,

- przepuklinę pachwinową lewostronną,

- głuchotę obu uszu,

- zespół bólowy barku prawego.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegli uznali odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy od stycznia 2014 r. do 31.12.2015 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, u odwołującego badaniem fizykalnym stwierdza się ograniczenie ruchomości kręgosłupa L-S z napięciem mięśni przykręgosłupowych, próba P-P 30 cm. W badaniu neurologicznym brak odruchu kolanowego prawego, lewy prawidłowy (obustronnie o typie skarpetek), objaw Laseque’a ujemny, Mackiewicza obustronnie dodatni po prawej bardziej wyraźny, odruchy podeszwowe obustronnie ujemne oraz zaburzenia czucia obwodowe. W badaniu neurologicznym całość obrazu przemawia za polineuropatią cukrzycową. W badaniu prawego stawu biodrowego stwierdza się znacznego stopnia ograniczenie ruchomości (odwodzenia, rotacji zewnętrznej i wewnętrznej) ze znacznymi bolami przy ruchach biernych, na stopie prawej oziębienie skóry, brak tętna na grzbiecie stopy prawej, w stawie ramiennym prawym stwierdza się ograniczenie odwodzenia o 30 stopni i zgięcia do tyłu o 20 stopni. Całość obrazu, bez oceny schorzeń występujących w dokumentacji medycznej (cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, głuchoty obu uszu), które mogą być ocenianie przez biegłych z danych specjalności, przemawia za dysfunkcja narządów w stopniu uzasadniającym orzeczenie częściowej niezdolności do pracy na okres 2 lat. Odwołujący wymaga leczenia operacyjnego stawu biodrowego prawego (termin badania lipiec 2015 r.) oraz leczenia neurologicznego z powodu zespołu bólowego kręgosłupa, zaburzeń ukrwienia mózgowego, polineuropatii oraz wymaga diagnostyki w kierunku choroby niedokrwiennej stopy prawej. Datę powstania niezdolności do pracy wskazano na dzień złożenia wniosku o rentę, ponieważ trudno ustalić datę początkową procesu który doprowadził do opisanego stanu zdrowia, ale w momencie złożenia wniosku był on już zapewne zaawansowany.

/ dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 17-19 as,

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska -k. 36 as/

Wydaną w tym zakresie opinie biegłych sądowych Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej wskazując, że biegli w sposób niedostateczny uzasadnili określenie daty początkowej powstania niezdolności do pracy u odwołującego. Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej tych samych biegłych. W tej sytuacji Sąd nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego uznając je jedynie za polemikę z opinią biegłych, która w ocenie Sądu była przekonująca i należycie uzasadniona. wbrew twierdzeniom organu rentowego Sąd Rejonowy w Tarnowie wyrokiem z dnia 30 grudnia 2013 r. sygn. akt IV U 183/13 w sprawie o świadczenie rehabilitacyjne oddalił odwołanie F. C., nie z powodu odzyskania przez niego zdolności do pracy po ustaniu prawa do zasiłku chorobowego, ale dlatego, że jak ustalił w oparciu o opinię biegłych odwołujący jest niezdolny do pracy, ale dalsze leczenie i rehabilitacja nie rokowały odzyskania zdolności do pracy. Sąd oddalił wniosek organ rentowy o dopuszczenie zespołu innych biegłych.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłego sądowego specjalisty neurologa i ortopedy Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Odwołujący nie kwestionował opinii.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż skoro opinie biegłych lekarzy są zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy - nie zachodzi zatem konieczność dalszego działania z urzędu w myśl art. 468 kpc.

Sąd w całości podzielił wnioski i tezy wypływające z dokumentów. Ich autentyczność i wiarygodność nie był kwestionowana przez strony. Brak więc jakichkolwiek podstaw, które należało by uwzględnić, nawet z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego znaczenia dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie F. C. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 03.04.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r., poz 1440, z późn. zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy ubezpieczony, ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS. W toku postępowania sądowego ubezpieczony został poddany badaniu przez biegłego lekarza neurologa i chirurga ortopedę. Sąd w oparciu o opinie biegłych lekarzy stwierdził u odwołującego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż F. C. z uwagi na przewlekły zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa, chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych zwłaszcza prawego, przepuklinę pachwinową lewostronną, zespół bólowy barku prawego - spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy okresowo od dnia 13.01.2014 r. do 31.12.2015 r. Jako datę powstania niezdolności do pracy ustalono dzień złożenia wniosku o rentę uwzględniając treść art. 14 ust. 2 powołanej ustawy, ponieważ trudno ustalić datę początkową procesu, który doprowadził do obecnego stanu zdrowia, a kierując się treścią art. 129 ust. 1 powołanej ustawy świadczenia przyznaje się od momentu spełnienia warunków, ale nie wcześniej niż od daty zgłoszenia wniosku o świadczenie co też w niniejszej sprawie Sąd uczynił. U odwołującego badaniem fizykalnym stwierdza się ograniczenie ruchomości kręgosłupa L-S z napięciem mięśni przykręgosłupowych, próba P-P 30 cm. W badaniu neurologicznym brak odruchu kolanowego prawego, lewy prawidłowy (obustronnie o typie skarpetek), objaw Laseque’a ujemny, Mackiewicza obustronnie dodatni po prawej bardziej wyraźny, odruchy podeszwowe obustronnie ujemne oraz zaburzenia czucia obwodowe. W badaniu neurologicznym całość obrazu przemawia za polineuropatią cukrzycową. W badaniu prawego stawu biodrowego stwierdza się znacznego stopnia ograniczenie ruchomości (odwodzenia, rotacji zewnętrznej i wewnętrznej) ze znacznymi bolami przy ruchach biernych, na stopie prawej oziębienie skóry, brak tętna na grzbiecie stopy prawej, w stawie ramiennym prawym stwierdza się ograniczenie odwodzenia o 30 stopni i zgięcia do tyłu o 20 stopni. Całość obrazu, bez oceny schorzeń występujących w dokumentacji medycznej (cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, głuchoty obu uszu), które mogą być ocenianie przez biegłych z danych specjalności, przemawia za dysfunkcja narządów w stopniu uzasadniającym orzeczenie częściowej niezdolności do pracy na okres 2 lat. Odwołujący wymaga leczenia operacyjnego stawu biodrowego prawego (termin badania lipiec 2015 r.) oraz leczenia neurologicznego z powodu zespołu bólowego kręgosłupa, zaburzeń ukrwienia mózgowego, polineuropatii oraz wymaga diagnostyki w kierunku choroby niedokrwiennej stopy prawej. Odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy okresowo jako kierowca i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. należało orzec jak wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 03.04.2014 r. przyznając F. C. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 13.01.2014 r. do 31.12.2015 r.