Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Tarnowie Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Sulimka

Ławnicy: Mariola Dobosz

Janusz Kardynia

Protokolant: Edyta Mozgowiec-Gdowska

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2015 roku w Tarnowie

sprawy z powództwa R. P.

przeciwko (...) S.A. w O.

o odszkodowanie

I.  oddala powództwo;

II.  odstępuje od obciążenia powódki R. P. kosztami procesu.

Sygn. akt IV P 175/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowie z dnia 9 lipca 2015 roku

W ostatecznie sprecyzowanym pozwie (k. 19-20) wniesionym przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O. powódka R. P. domagała się zasądzenia na jej rzecz kwoty 6.300,00 zł. brutto tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas określony oraz zasądzenia od pozwanej na jej rzecz kosztów sądowych.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że złożone jej wypowiedzenie umowy o pracę było niesłuszne, gdyż swoim zachowaniem nie dała pracodawcy ku temu powodu, wykonując swoje obowiązki w sposób sumienny, jak również świadcząc pracę ponad wymiar określony w umowie. Strona pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, że zawarła z powódką umowę o pracę na okres próbny od dnia 19.05.2014 r. do dnia 31.07.2014 r. na stanowisku Doradcy Klienta w oddziale K. (...) w T., a następnie zawarła z powódką w dniu 26.07.2014 r. umowę o pracę na czas określony na okres od dnia 1.08.2014 r. do dnia 31.07.2016 r. na takim samym stanowisku i w tym samym miejscu pracy. Dnia 12.12.2014 r. pozwana na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 w zw. z art. 33 Kodeksu pracy oraz zgodnie z umową o pracę złożyła powódce oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę na czas określony za wypowiedzeniem, odstępując od sporządzenia jego uzasadnienia, powołując się na zapis art 30 § 4 k.p.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka R. P. była zatrudniona u strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w O. na stanowisku Doradcy klienta w oddziale K. (...) w T. początkowo na podstawie umowy o pracę na okres próbny od 19.05.2014 r. do 31.07.2014 r., a następnie w dniu 26.07.2014 r. podpisała z pozwaną umowę o pracę na czas określony na okres od 1.08.2014 r. do 31.07.2016 r. Przedmiotowa umowa zawierała zapis dający obydwu stronom możliwość jej wcześniejszego rozwiązania z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. W dniu 12.12.2014 r. powódka otrzymała od pracodawcy oświadczenie o rozwiązaniu w/w umowy z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Stosunek pracy łączący strony uległ rozwiązaniu z dniem 27.12.2014r.

Dowody: - akta osobowe powódki R. P.

- wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony – k. 5,

- zeznania powódki R. P. – k. 54,

Powódka świadczyła pracę w T., w chwili wręczenia wypowiedzenia była ona w pracy – nie korzystała wtedy z urlopu ani ze zwolnienia lekarskiego. Powódka nie należy do związków zawodowych.

Dowód: - zeznania powódki R. P. – k. 54,

Miesięczne wynagrodzenie powódki liczone według zasad obliczania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wynosi 2.390,51 zł. brutto.

Dowód: - zaświadczenie o zarobkach powódki – k. 51,

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów, a także zeznań powódki R. P..

Dowody z dokumentów brane pod uwagę przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy nie budzą wątpliwości Sądu ani co do ich autentyczności, ani co do zgodności z prawdą zawartych w nich treści. Nie były również kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Ustalając stan faktyczny Sąd uwzględnił również zeznania powódki, które w pełni korespondują z całym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, są spontaniczne i szczere.

Sąd nie uwzględnił wniosków stron w zakresie przesłuchania świadków oraz wniosku powódki o zobowiązanie strony pozwanej do przedłożenia dokumentów. Wnioski te były nakierowane na ustalenie zasadności złożonego powódce wypowiedzenia. Sąd w niniejszej sprawie badał jedynie zgodność wypowiedzenia z prawem, gdyż w przypadku umów terminowych nie ma obowiązku po stronie pracodawcy podania przyczyny wypowiedzenia. Dlatego też brak jest podstaw do badania przyczyny wypowiedzenia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka R. P. w swoim pozwie domagała się zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej kwoty 6.300,00 zł. brutto tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas określony oraz zasądzenia od pozwanej na jej rzecz kosztów sądowych. W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że złożone jej wypowiedzenie umowy o pracę było niesłuszne, gdyż swoim zachowaniem nie dała pracodawcy ku temu powodu, wykonując swoje obowiązki w sposób sumienny, jak również świadcząc pracę ponad wymiar określony w umowie.

Stosownie do treści art. 50 § 3 k.p. jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności wymaga przesądzenia dopuszczalność wypowiedzenia zawartej przez strony umowy o pracę na czas określony. Regułą wynikającą z art. 32 § 1 pkt 1 i 3 kp jest rozwiązywanie za wypowiedzeniem umów o pracę zawartych na czas nie określony i na okres próbny. Możliwość wypowiadania tych umów wynika bowiem wprost z ustawy i nie zależy od wprowadzenia przez strony odpowiednich postanowień do treści umowy. Inaczej jest natomiast gdy chodzi o umowy o pracę zawarte na czas określony. Zgodnie z art. 33 kp, dopuszczalność wcześniejszego ich rozwiązywania za wypowiedzeniem zależy od wprowadzenia do treści umowy odpowiedniej klauzuli. Zasadniczo umowa o pracę na czas określony podlega ochronie przed jej wcześniejszym rozwiązaniem i powinna trwać do końca okresu, na jaki została zawarta. Jednakże ustawodawca w art. 33 k.p. przewidział wyjątek, zgodnie z którym umowa o pracę na czas określony może być rozwiązana wskutek wcześniejszego jej wypowiedzenia. Aby rozwiązanie takiej umowy było dopuszczalne, konieczne jest spełnienie następujących warunków:

- wypowiedzenie może dotyczyć wyłącznie umowy o pracę zawartej na czas dłuższy niż 6 miesięcy,

- strony przewidzą możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy za wypowiedzeniem.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż powyższy przepis art. 33 k.p. nie wymaga wskazania przyczyn uzasadniających wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, w której strony przewidziały dopuszczalność jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

W przedmiotowej sprawie strony łączyła umowa o pracę zawarta na czas określony od dnia 1.08.2014 r. do 31.07.2016 r. a tym samym na czas dłuższy niż 6 miesięcy. Umowa ta przewidywała dopuszczalność jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Podkreślić przy tym należy, iż powódka w pełni zdawała sobie sprawę z możliwości zastosowania przez pracodawcę dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, jak również z braku konieczności wskazywania przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia.

Zaznaczenia wymaga, iż zgodnie ze stanowiskiem ustalonym przez Sąd Najwyższy, dotyczącym wykładni art. 33 k.p. przyjmuje się, iż umowa o pracę na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, może być rozwiązana również przed upływem 6-cio miesięcznego okresu jej trwania (zobacz: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 września 1994 r., I PZP 35/94; OSNAPiUS 1994 r. nr 11 poz. 173).

Mając na uwadze powyższe poglądy jurydyczne należało przesądzić, iż wypowiedzenie przez pozwanego w dniu 12 grudnia 2014 r. przedmiotowej umowy o pracę na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, zawierającej w treści klauzulę dopuszczającą możliwość wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem nie stanowi naruszenia przepisów prawa pracy.

Trzeba także przesądzić, iż powódka nie wykazała aby złożone jej wypowiedzenie pozostawało w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Wnioski dowodowe, które złożyła miały na celu wykazanie bezzasadności wypowiedzenia a nie jego sprzeczności z zasadami współżycia społecznego

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

Sąd na podstawie art. 102 kpc odstąpił od obciążania powódki kosztami procesu biorąc pod uwagę fakt utraty przez nią pracy a tym samym źródła dochodu oraz przekonanie o słuszności swojego żądania.

SSR Anna Sulimka