Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesław Żywolewski

Protokolant: Beata Wojno

w obecności prokuratora Jerzego Duńca

po rozpoznaniu w dniu 17.04.2015r., 13.05., 23.06., 21.08.2015r. sprawy

M. S. (1) syna P. i R. z domu G., urodzonego (...) w B.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  Sądu Rejonowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 marca 2004r. wydanym w sprawie III Ks 7/04, za czyn popełniony w okresie stycznia 2001r. do września 2001r. na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z art. 23 § 1 i 3 kks na karę 25 (dwudziestu pięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

2)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 28 stycznia 2005r. wydanym w sprawie XIII Ks 820/04, za czyn popełniony w okresie wrzesień 1999r., styczeń, luty, kwiecień, maj, lipiec, sierpień 2000r., styczeń- grudzień 2001r., styczeń, luty, maj 2002r. na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z art. 77 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks, w zw. z art. 9 § 3 kks skazany na karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

3)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 4 kutego 2005r. wydanym w sprawie XIII Ks 819/04, za czyn popełniony w okresie IV-XII 2002r. i I-XII 2003r. na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z art. 9 §1 kks skazany na karę 20 (dwudziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

4)  Sądu Rejonowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 18 marca 2005r. wydanym w sprawie XIII Ks 84/05, za czyn popełniony w okresie 02,05-12.2002r., 01-12.2003r., 01-05.2004r. na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z art. 9 § 1 kks na karę 40 (czterdziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

5)  Sądu Rejonowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 27 grudnia 2007r. wydanym w sprawie III K 1559/07, za czyn popełniony w okresie wiosna – jesień 2000r., na podstawie art. 90 ustawy z dnia 07.07.1994r. Prawo budowlane w zw. z art. 12 kk i art. 33 § 1 i 3 kk na karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych.

6)  Sądu Rejonowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 31 stycznia 2008 r wydanym w sprawie III K 4649/04, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 28.04.2011r. (sygn. VIII Ka 390/10)

- za czyn (1) popełniony w okresie od 31.01.2000 r. do 28.09.2001 r. na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazanego, zaś na mocy art. 294 § 1 k.k. wymierzono mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

- za czyn (2) popełniony w okresie od czerwca 2004r. do lutego 2006r. na mocy 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. skazanego na karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny ustalając, że wysokość jednej stawki dziennej jest równa kwocie 50 (pięćdziesięciu) złotych.

- na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego M. S. (1), obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego S. K. kwoty 5575,40 zł (pięć tysięcy pięćset siedemdziesiąt pięć złotych i czterdzieści groszy).

- orzeczono o opłatach i kosztach sądowych.

7)  Sądu Okręgowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 10 czerwca 2009r. wydanym w sprawie III K 184/07, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 6 października 2010 roku sygn. Akt II Aka 11/10, wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2011 r., sygn. akt III KK 109/11 oraz wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 7 lutego 2012 r. sygn. akt II AKa 231/11

- za czyn popełniony w okresie od 08.02.2002r. do 15.02.2003r. na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk w zw. z art. 12 kk skazany, zaś na mocy art. 286§1 kk w zw. z art.294§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 33§2 i 3 kk wymierzono mu karę 3(trzech) lat pozbawienia wolności i 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając równowartość jednej stawki na kwotę 100(stu) złotych;

orzeka:

I.  Na mocy art. 85 kk, art. 86 § 1 kk w brzmieniu sprzed wejście w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. (Dz. U. z 2015r. poz. 396) w zw. z art. 4 § 1 kk w zw. z art. 39 § 1 i 2 kks łączy kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny orzeczone wobec skazanego M. S. (1) wyrokami jednostkowymi wydanymi przez:

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. III Ks 7/04,

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. XIII Ks 820/04,

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. XIII Ks 819/04,

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 1559/07,

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 4649/04 za czyn (1) popełniony w okresie od 31.01.2000 r. do 28.09.2001,

- Sąd Okręgowy w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 184/07 i orzeka wobec skazanego karę łączną w wymiarze 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 280 (dwieście osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając równowartość jednej stawki na kwotę 100 (stu) złotych.

II.  Na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych wyrokiem w sprawie XIII Ks 84/05 Sądu Rejonowego w Białymstoku.

III.  W pozostałym zakresie nie objętym wyrokiem łącznym wyroki jednostkowe opisane w punkcie I sentencji niniejszego wyroku podlegają odrębnemu wykonaniu.

IV.  Na poczet kary łącznej grzywny oraz pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I przedmiotowego wyroku łącznego zalicza uiszczone przez skazanego grzywny oraz okres dotychczas odbytej kary przez skazanego w sprawach jednostkowych podlegających łączeniu .

V.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. Ś. kwotę 324 zł (trzysta dwadzieścia cztery złote) oraz 23% podatku VAT od tej kwoty, tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu skazanemu.

VI.  Zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych.

Sygn. akt III K 151/14

UZASADNIENIE

M. S. (1) został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

8)  Sądu Rejonowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 16 marca 2004r. wydanym w sprawie III Ks 7/04, za czyn popełniony w okresie stycznia 2001r. do września 2001r. na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z art. 23 § 1 i 3 kks na karę 25 (dwudziestu pięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

9)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 28 stycznia 2005r. wydanym w sprawie XIII Ks 820/04, za czyn popełniony w okresie wrzesień 1999r., styczeń, luty, kwiecień, maj, lipiec, sierpień 2000r., styczeń- grudzień 2001r., styczeń, luty, maj 2002r. na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z art. 77 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks, w zw. z art. 9 § 3 kks skazany na karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

10)  Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 4 kutego 2005r. wydanym w sprawie XIII Ks 819/04, za czyn popełniony w okresie IV-XII 2002r. i I-XII 2003r. na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z art. 9 §1 kks skazany na karę 20 (dwudziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

11)  Sądu Rejonowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 18 marca 2005r. wydanym w sprawie XIII Ks 84/05, za czyn popełniony w okresie 02,05-12.2002r., 01-12.2003r., 01-05.2004r. na podstawie art. 77 § 2 kks w zw. z art. 9 § 1 kks na karę 40 (czterdziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych.

12)  Sądu Rejonowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 27 grudnia 2007r. wydanym w sprawie III K 1559/07, za czyn popełniony w okresie wiosna – jesień 2000r., na podstawie art. 90 ustawy z dnia 07.07.1994r. Prawo budowlane w zw. z art. 12 kk i art. 33 § 1 i 3 kk na karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 20 (dwudziestu) złotych.

13)  Sądu Rejonowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 31 stycznia 2008 r wydanym w sprawie III K 4649/04, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 28.04.2011r. (sygn. VIII Ka 390/10)

- za czyn (1) popełniony w okresie od 31.01.2000 r. do 28.09.2001 r. na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazanego, zaś na mocy art. 294 § 1 k.k. wymierzono mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

- za czyn (2) popełniony w okresie od czerwca 2004r. do lutego 2006r. na mocy 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. skazanego na karę 100 (sto) stawek dziennych grzywny ustalając, że wysokość jednej stawki dziennej jest równa kwocie 50 (pięćdziesięciu) złotych.

- na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego M. S. (1), obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego S. K. kwoty 5575,40 zł (pięć tysięcy pięćset siedemdziesiąt pięć złotych i czterdzieści groszy).

- orzeczono o opłatach i kosztach sądowych.

14)  Sądu Okręgowego w Białymstoku wyrokiem z dnia 10 czerwca 2009r. wydanym w sprawie III K 184/07, zmienionego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 6 października 2010 roku sygn. Akt II Aka 11/10, wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2011 r., sygn. akt III KK 109/11 oraz wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 7 lutego 2012 r. sygn. akt II AKa 231/11

- za czyn popełniony w okresie od 08.02.2002r. do 15.02.2003r. na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk w zw. z art. 12 kk skazany, zaś na mocy art. 286§1 kk w zw. z art.294§1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 33§2 i 3 kk wymierzono mu karę 3(trzech) lat pozbawienia wolności i 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny, ustalając równowartość jednej stawki na kwotę 100(stu) złotych;

Skazany M. S. (1) złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary wymierzone w sprawach: Sądu Rejonowego w Białymstoku sygn. akt III K 4649/04, Sądu Okręgowego w Białymstoku sygn. akt III K 184/07. Prosił o zastosowanie zasady pełnej absorbcji i orzeczenie kary łącznej w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności. We wniosku skazany dodatkowo wskazał, iż krytycznie odnosi się do popełnionych przez siebie przestępstw. Zwrócił uwagę na nienaganne zachowanie w warunkach zakładu karnego.

Sąd zważył, co następuje:

Mimo, iż skazany złożył wniosek o połączenie węzłem kary łącznej jedynie co do dwóch wyroków, w których aktualnie odbywa karę pozbawienia wolości tj.: Sądu Rejonowego w Białymstoku sygn. akt III K 4649/04, Sądu Okręgowego w Białymstoku sygn. akt III K 184/07, jednak Sąd z urzędu oceniał też przesłanki do orzeczenia kary łącznej w odniesieniu do wszystkich wyroków jednostkowych orzeczonych uprzednio wobec tego skazanego (uwidocznionych w informacji z KRK).

Przesłanki te zostały w sprawie badane w odniesieniu do wyżej wymienionych wyroków skazujących orzeczonych wobec skazanego M. S. (1). Zwrócić należy uwagę, iż Sąd nie wziął po uwagę wyroku w sprawie o sygn. XIII Ks 497/04 mimo, iż adnotacja o skazaniu w tej sprawie uwidoczniona jest w kacie karnej skazanego (k. 25), lecz akta omawianej sprawy zostały zniszczone i nie powiodła się próba uzyskania odpisu tego orzeczenia. Dostępny w aktach innej sprawy odpis wyroku figurujący pod wskazaną sygnaturą dotyczy innego skazanego (k. 204).

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny wydaje się w sytuacji, gdy zachodzą warunki do wymierzenia kary łącznej na zasadach przewidzianych w przepisie art. 85 k.k. Ten przepis zaś stanowi, że przesłanką wymierzenia kary łącznej jest to, by przestępstwa ustalone różnymi wyrokami, popełnione zostały przez sprawcę zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstwa (vide uchwała składu 7 sędziów SN z 25 lutego 2005 r., I KZP 36/2004, OSNKW 2005, nr 2, poz. 13; zasada prawna).

Wniosek skazanego M. S. (1) był o tyle zasadny, iż w ramach sześciu wydanych wobec niego wyroków, zachodziły poszczególne realne zbiegi przestępstw skutkujące możliwością orzeczenia kolejnych kar łącznych co do poszczególnych chronologicznie ułożonych czynów popełnionych przez skazanego, za które został prawomocnie skazany w postępowaniach prowadzonych przez:

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. III Ks 7/04,

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. XIII Ks 820/04,

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. XIII Ks 819/04,

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 1559/07,

- Sąd Rejonowy w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 4649/04 za czyn (1) popełniony w okresie od 31.01.2000 r. do 28.09.2001,

- Sąd Okręgowy w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 184/07.

Konfiguracja poszczególnych czynów, jak też daty poszczególnych wyroków pozwalają na wyodrębnienie jednego ciągu przestępstw i orzeczenie jednej kary łącznej. W odniesieniu do wyroków orzeczonych wobec skazanego, wobec których możliwe jest orzeczenie kary łącznej, pierwszym chronologicznie był wyrok Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 16.03.2004r. sygn. akt III Ks 7/04. Objęty tym orzeczeniem czyn został popełniony w okresie I-IX 2001r. Kolejne przestępstwa, za które został skazany M. S. (1) wyrokami: Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. XIII Ks 820/04, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. XIII Ks 819/04, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 1559/07, Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 4649/04 – w odniesieniu do czynu (1) popełnionego w okresie od 31.01.2000 r. do 28.09.2001, jak też Sądu Okręgowego w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 184/07 zostały popełnione przed wydaniem tego pierwszego wyroku (w sprawie III Ks 7/04). Analiza dat zapadłych w tych sprawach wyroków i dat popełnienia czynów przypisanych tymi wyrokami skazanemu prowadzi do wniosku, że możliwe jest orzeczenie kary łącznej obejmujących poszczególne wymienione wyżej kary orzeczone w tych sprawach.

Natomiast, nie było możliwości orzeczenia kary łącznej obejmującej karę orzeczoną w sprawie XIII Ks 84/05 Sądu Rejonowego w Białymstoku, gdyż czyn objęty tym orzeczeniem został popełniony po dacie 16.03.2004r. Z tego samego powodu także czyn (2) popełniony w okresie od czerwca 2004r. do lutego 2006r. w sprawie Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 4649/04 nie mógł wejść w zakres omawianego ciągu przestępstw.

Wymiar kary pozbawienia wolności, jaki może być orzeczona wyrokiem łącznym, w ramach określonych wyżej realnego zbiegu przestępstw, zakreśla art. 86 § 1 kk, jak też art. 39 § 1 i 2 kks (w odniesieniu do przestępstw skarbowych). Możliwym zatem było orzeczenie kar łącznych w wymiarze nie niższym niż najsurowsza z orzeczonych kar jednostkowych (granica dolna) ale nie wyższym niż suma kar jednostkowych (granica górna). Ta ostatnia korygowana jest górnymi granicami dla danego rodzaju kary. W realiach konkretnej sprawy oznaczało to, że Sąd wymierzając karę łączną pozbawienia wolności oscylował pomiędzy karą 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, a sumą kar tj. karą 5 lat pozbawienia wolności. Natomiast w zakresie kary łącznej grzywny Sąd mógł orzec karę w granicach od 200 stawek dziennych grzywny do 345 stawek dziennych grzywny.

Zgodnie z powyższym, w odniesieniu do rozważanych poszczególnych kar łącznych, sąd mógł oprzeć wymiar kary łącznej na trzech podstawowych zasadach. Pierwszą zasadą wymiaru kary łącznej jest zasada absorpcji. Jej zastosowanie wiąże się z wymierzeniem kary najbardziej korzystnej dla skazanego, bowiem wymierza się w takim przypadku najsurowszą karę przewidzianą za jednostkowe przestępstwo, a reszta kar zostaje przez nią pochłonięta. Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się, że niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji traktować należy jako rozwiązanie stosowane wyjątkowo. Natomiast priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (por. A. Marek: Komentarz, Kodeks karny, Warszawa 2004 rok s. 293; wyrok SN z 2 grudnia 1975 roku Rw 628/75, OSNKW 1976/2/33, wyrok SA w Katowicach z dnia 13 listopada 2003 roku, II AKa 339/03) . W szczególności zasada absorpcji przy wymierzaniu kary łącznej może być zastosowana, gdy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami zachodzi bliski związek przedmiotowy i podmiotowy, a przesłanka prognostyczna pozwala na stwierdzenie, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy (por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 23 stycznia 1997 r., II AKa 321/96).

Przy ustalaniu wysokości kary łącznej znaczenie mają elementy składające się na związek przedmiotowy i podmiotowy zbiegających się realnie przestępstw. Im związek ten jest ściślejszy, tym bardziej przeważa absorbowanie poszczególnych kar, im luźniejszy - ich kumulacja, to jest sumowanie. Należy zwrócić uwagę, że związek przedmiotowy zbiegających się realnie przestępstw ocenia się według tożsamości lub podobieństwa dóbr naruszonych poszczególnymi przestępstwami oraz na podstawie zwartości czasowej i miejscowej ich popełnienia. Związek podmiotowy rozumie się jako podobieństwo rodzaju winy i zamiarów (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 14 marca 2007 roku o sygn. II AKa 44/07, KZS 2007/4/27).

Określając wysokość kar łącznych Sąd nie brał pod uwagę okoliczności przyjętych za podstawę wymiaru kar za poszczególne przestępstwa - stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych czynów jak również ówczesnego stopnia winy skazanego, gdyż te zostały już wzięte pod uwagę przy wymiarze poszczególnych kar za czyny jednostkowe podlegające łączeniu. Wymierzając karę łączną Sąd miał zatem na uwadze całokształt przestępczej działalności skazanego M. S. (1) w kontekście celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie kara powinna spełniać w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej jak też ustalenia w zakresie związku podmiotowo – przedmiotowego pomiędzy kolejnymi przestępstwami, za które został on skazany.

W tych okolicznościach, na wysokość wymierzanych kar łącznych miał istotny wpływ stosunkowo bliski ww. związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy czynami zabronionymi, chodź jednocześnie bardziej odległy w odniesieniu do czynów karno – skarbowych, a z drugiej strony penalizowanych przez kodeks karny. Świadczy o nim przede wszystkim niedługi okres pomiędzy popełnieniem przestępstw jak i charakter dóbr, na które skazany dokonał zamachu.

Na wymiar kary łącznej wpływ ma również proces resocjalizacji skazanego. Sąd analizował zatem treść opinii o skazanym wydanej przez administrację Zakładu Karnego w C. (k. 29-30), którą należy ocenić jako pozytywną.

Sąd orzekając karę łączną pozbawienia wolności oraz grzywny miał na uwadze fakt, iż zasadnicze znaczenie w zakresie jej wymiaru mają dyrektywy prewencyjne zarówno w aspekcie prewencji indywidualnej, jak i prewencji generalnej. Przytoczone zaś wyżej okoliczności są istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzeczeniem kary łącznej surowszej niż wynikałoby to z dyrektywy absorpcji. Wskazują one bowiem, iż skazany M. S. (1) przez dość znaczny okres dopuszczał się przestępstw, głównie karno-skarbowych jak też przeciwko mieniu. Jednocześnie oskarżony nie jest w ocenie Sądu obecnie osobą tak zdeprawowaną by uzasadnione było oparcie kary łącznej na zasadzie kumulacji.

W tej sytuacji swoje rozstrzygnięcie Sąd oparł na zasadzie mieszanej, choć ukierunkowaną na kumulację. Oznacza to, że mocniej zaakcentowano sumowanie kar jednostkowych niż ich absorpcję. Zastosowana metoda wymiaru kary łącznej pozwala uniknąć konsekwencji w postaci pełnej kumulacji dolegliwości wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasady racjonalności wymiaru kary i zasady humanitaryzmu stosowania kar i środków karnych, do czego prowadzi oparcie wymiaru kary łącznej na dyrektywie kumulacji. Z drugiej strony wybrana przez Sąd metoda pozwala również uniknąć nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego wiele przestępstw ( w tym dość poważnych z art. 294 § 1 kk i 286 § 1 kk) , do czego prowadzi zasada absorpcji oznaczająca w istocie wymiar kary za jedno z pozostających w zbiegu przestępstw oraz praktyczną bezkarność w zakresie pozostałych. Sąd na nowo określił wysokość stawki dziennej orzeczonej kary łącznej grzywny określając ją na 100 (sto) złotych tj. w wysokości stawki dziennej określonej w ostatnim wyroku skazującym M. S. (1) (w sprawie III K 184/07) uznając tę kwotę za najbardziej aktualną, miarodajną i odpowiednią mając na uwadze możliwości zarobkowe skazanego (abstrahując od jego aktualnego pozbawienia wolności).

Zwrócić należy jeszcze uwagę, iż Sąd orzekał na podstawie brzmienia art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w brzemieniu sprzed wejście w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015r. zmianie ustawy-Kodeks Karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 396). Znowelizowane przepisy nie mają zastosowania do sytuacji procesowej skazanego. Stosownie do art. 19 ustawy nowelizującej przepisy nowe stosuje się wówczas, gdy zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Względem M. S. (1) po dniu 1 lipca 2015 roku nie zapadł zaś żaden prawomocny wyrok skazujący.

Na podstawie art. 572 kpk doszło do umorzenia postępowania w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar orzeczonych wyrokiem w sprawie XIII Ks 84/05 Sądu Rejonowego w Białymstoku. W pozostałym zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym wyroki jednostkowe opisane w punkcie I sentencji wyroku podlegają odrębnemu wykonaniu, co tyczy się także kary grzywny orzeczonej za czyn (2) popełniony w okresie od czerwca 2004r. do lutego 2006r. w sprawie Sądu Rejonowego w Białymstoku w sprawie o sygn. III K 4649/04.

Zgodnie z treścią art. 577 k.p.k. Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności oraz okresy dotychczas odbytych kar oraz uiszczone przez skazanego grzywny w sprawach podlegających łączeniu.

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie § 14 pkt. 5 , § 2 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Przy czym z racji na dość złożony charakter sprawy Sąd podwyższył stawkę minimalną o 50 %. O kosztach orzeczono na mocy art. 624 § 1 k.p.k., gdyż skazany aktualnie nie ma możliwości zarobkowych z racji odbywania kary pozbawienia wolności.