Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku (...) Sp. z o.o. w D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

o wysokość składki na ubezpieczenie społeczne

na skutek apelacji (...) Sp. z o.o. w D.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy

z dnia 15 września 2011 r. sygn. akt VII U 902/11

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Świdnicy pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach w postępowaniu apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 15 września 2011 r. Sąd Okręgowy w Świdnicy oddalił odwołanie (...) Sp. z o.o. w D. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 4 marca 2011 r. na podstawie, której ustalił, że stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe obejmująca okres od 1.IV.2010 r. do 31.III.2011 r. podwyższona zostaje do 50%, tj. do 2,21% podstawy jej wymiaru i zasądził od wnioskodawcy na rzecz organu rentowego kwotę 180,- zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ten ustalił, że organ rentowy w dniu 11 marca 2010 r. powiadomił wnioskodawcę, że wysokość stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe obowiązująca tego płatnika w roku składkowym obejmującym okres od 1 kwietnia 2010 r . do 31 marca 2011 r. wynosi 1,32% podstawy jej wymiaru. Wysokość stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe została ustalona na podstawie przekazanych przez płatnika składek danych do ustalenia składki na ubezpieczenie wypadkowe w informacjach ZUS IWA za lata 2007-2009 oraz ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tj. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322) i rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków (Dz. U. Nr 200, poz. 1692 z późn.zm.).

Inspektor Państwowej Inspekcji Pracy przekazał do ZUS zawiadomienie z dnia 28 października 2010 r., iż w czasie kontroli przeprowadzonej w dniu 14 września 2010 r. u płatnika składek (...) Sp. z o. o. w D. stwierdził podanie nieprawidłowych danych do ustalenia składki na ubezpieczenie wypadkowe w przekazanym do ZUS przez płatnika składek druku ZUS IWA za 2009 r. w zakresie liczby zatrudnionych w warunkach zagrożenia. W przekazanej za rok kalendarzowy 2009 o numerze identyfikatora (...), w bloku IV w polu 04 nie podano liczby zatrudnionych w warunkach zagrożenia (1 ubezpieczony).

ZUS pismem z dnia 4 listopada 2010 r. poinformował płatnika o obowiązku złożenia korekty dokumentu ZUS IWA za 2009 r. Po skorygowaniu danych zawartych w dokumencie ZUS IWA za 2009 r. stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe ustalona płatnikowi składek na rok składkowy obejmujący okres od 1 kwietnia 2010 r. do 31 marca 2011 r. została przeliczona. Zawiadomieniem z dnia 8 stycznia 2011 r. o wysokości stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, ZUS ustalił aktualną stopę procentową tej składki na rok składkowy obejmujący okres od 1 kwietnia 2010 r. do 31 marca 2011 r. Została ona ustalona w wysokości 1,47% podstawy wymiaru, a poprzednie zawiadomienie z dnia 22 marca 2010 r. o wysokości stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe straciło moc.

(...) Sp. z o.o. w D. jako płatnik składek w miesiącach od kwietnia 2010 r. do listopada 2010 r. rozliczał składki na ubezpieczenie wypadkowe w zaniżonej wysokości, tj. 1,32% podstawy wymiaru tej składki, za miesiące 12.2010 r. i 01.2011 r. płatnik rozliczył składki na ubezpieczenie wypadkowe w wysokości 1,47%.

ZUS pismem z dnia 14.I.2011 r. poinformował płatnika o wszczęciu z urzędu postępowania wyjaśniającego na okoliczność ustalenia przez płatnika składek stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe w zaniżonej wysokości. ZUS poinformował płatnika o stwierdzonych błędach w dokumencie ZUS IW A za 2009 r. w związku z kontrolą PIP z dnia 14 września 2010 r. W piśmie wskazał, że stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe płatnika składek na rok składkowy obejmujący okres od 1.IV.2010 r. do 31.III.2011 r. została przeliczona i ustalona w wysokości 1,47%. Płatnik, jak wskazują dokumenty rozliczeniowe za okres od 04.2010 r. do 11.2010 r., rozliczał składki na ubezpieczenie wypadkowe w wysokości 1,32% podstawy wymiaru. ZUS poinformował też, że z powodu odprowadzania składki w zaniżonej wysokości, jeżeli płatnik nie przekaże danych lub przekaże dane nieprawdziwe, stosownie do przepisów ustawy z dnia 30.X.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków …, co spowoduje zaniżenie składki na ubezpieczenie wypadkowe - ZUS ustali w drodze decyzji stopę procentową składki na cały rok składkowy w wysokości 150% stopy procentowej ustalonej na podstawie prawidłowych danych.

Płatnik składek pismem z dnia 25 stycznia 2011 r. złożył wniosek o zawieszenie postępowania, z uwagi na rozbieżności w ocenie przekroczenia dopuszczalnej normy natężenia hałasu, skutkujące w następstwie zatrudnienia 1 pracownika w tych warunkach, co nie było oparte na rzeczywistym stanie faktycznym.

ZUS pismem z dnia 10 lutego 2011 r. wystąpił do Państwowej Inspekcji Pracy o udzielenie dodatkowych wyjaśnień w sprawie.

Państwowa Inspekcja Pracy pismem z dnia 21 lutego 2011 r. poinformowała ZUS, że (...) Sp. z o.o. w D. nie wniósł do treści protokołu kontroli zastrzeżeń odnośnie ustaleń dotyczących dokumentu ZUS IWA za 2009 r. Kontrola poprawności wypełnionego przedmiotowego dokumentu wykazała rozbieżności pomiędzy danymi wskazanymi przez zakład w zakresie liczby zatrudnionych w warunkach zagrożenia a danymi wskazanymi w okazanym w trakcie kontroli sprawozdaniu z badań z dnia 8 września 2009 r. W sprawozdaniu wskazano, że na stanowisku elektromechanik (zatrudniony na tym stanowisku jest 1 pracownik), wskaźnik ekspozycji wynosi 2,89 NDN. W trakcie kontroli nie przedstawiono żadnego dokumentu, w którym zakład kwestionowałby wyniki pomiarów. W sprawozdaniu wykonanym przez Pracownię Badań Środowiska Pracy (...) zawarta została informacja o możliwości złożenia skargi na wykonaną usługę w okresie 4 tygodni od daty wystawienia Sprawozdania z badań. Ponadto w trakcie kontroli okazano decyzję nr 820/10 Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w D., wydaną po kontroli sanitarnej z dnia 8 sierpnia 2010 r., która dotyczyła m.in. kwestii przekroczenia NDN na stanowisku pracy elektromechanika.

ZUS postanowieniem z dnia 28 lutego 2011 r. nie wyraził zgody na zawieszenie postępowania wszczętego z urzędu w sprawie zaniżenia stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe, w roku składkowym obejmującym okres od 1 kwietnia 2010 r. do 31 marca 2011 r. w wyniku przekazania przez płatnika (...) Sp. z o.o. błędnych danych w informacji ZUS IW A za 2009 r. Podstawą było wyjaśnienie Państwowej Inspekcji Pracy. W związku z zaistniałą sytuacją organ rentowy zaskarżoną decyzją z dni 4 kwietnia 2011 r. podwyższył o 50%, tj. do 2,21%, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie wypadkowe za okres od 1 kwietnia 2010 r. do 1 marca 2011 r.

Z protokołu Państwowej Inspekcji Pracy wynika, że została przeprowadzona w (...) Sp. z o.o. w D. w dniach 14, 21, 30 września 2010 r. i 5, 6, 7 października 2010 r. kontrola. Objęto nią między innymi sprawozdanie poprawności składanych do ZUS przez pracodawców informacji zawierających dane do ustalenia składki na ubezpieczenie wypadkowe, tj. ZUS IWA. Kontrola wykazała nie wskazanie liczby pracowników zatrudnionych w warunkach zagrożenia, podczas gdy na podstawie sprawozdania z badań z dnia 8 września 2009 r. ustalono, że na stanowisku elektromechanik (zatrudniony na tym stanowisku jest 1 pracownik - M. K.) wskaźnik ekspozycji wynosi 2,89 NDN. Sprawozdanie z badań stanowi załącznik nr 3 do protokołu kontroli. Ponadto decyzją nr 820/10 Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w D. po zapoznaniu się z protokołem kontroli sanitarnej Nr 94H. /10 z dnia 18 sierpnia 2010 r. nakazano przedstawić w terminie do 15 października 2010 r. rejestr czynników szkodliwych dla zdrowia i kart badań uzupełnionych o aktualne badania i pomiary; obniżyć co najmniej do wartości dopuszczalnych natężenie hałasu na stanowisku pracy elektromechanika zajmującego się utrzymaniem ruchu urządzeń na hali produkcyjnej oraz w pomieszczeniu instalacji tryskaczowej - pompowni oraz poinformować pracowników o wynikach badań czynników szkodliwych przeprowadzanych na stanowiskach pracy.

Z załącznika dotyczącego analizy sprawozdania z badań z 8 grudnia 2009 r. dotyczących hałasu wynika, że pomiary na stanowiskach pracy przeprowadzono podczas wykonywania przez pracowników typowych czynności związanych z obsługą urządzeń oraz pozostałych prac podczas zmiany roboczej. Celem pomiarów było określenie parametrów hałasu oddziałującego na pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy. Informacji dotyczących nazw stanowisk pracy, miejsc pomiarów, czasu pracy, wykonywanych czynności oraz źródeł hałasu udzieliła P. A. D.- Dyrektor Personalny. Wyniki pomiarów przedstawiono liczbowo w Karcie Pomiarowej Hałasu. Wyznaczone wskaźniki ekspozycji mniejsze od 1,00 NDN wskazują na spełnienie normatywów dopuszczalnego poziomu ekspozycji na hałas w dB(A) na stanowiskach pracy, wartości większe od 1,00 NDN wskazują na ich przekroczenie. Wyznaczony na podstawie pomiarów w strefach roboczych pracowników poziom ekspozycji na hałas dla 8-godzinnej lub tygodniowej zmiany roboczej na badanych stanowiskach zestawionych w tabeli dotyczył stanowiska pracy. Karta Pomiarowa Hałasu nr l/HP /527 A/2009 - stanowisko pracy ­elektromechanika - poziom ekspozycji 89,6 dB, wskaźnik ekspozycji 2,89 NDN. Wyniki badań przedstawione (...) Sp. z o.o. w D. przez Pracownię Badań Środowiska Pracy" (...)" M. S. w J. zgodnie z certyfikatem Akredytacji I Laboratorium Badawczego NR AB 802 w sprawozdaniu z badań z dnia 8.12.2009 r. - dotyczą wyłącznie badanych obiektów. Bez pisemnego zezwolenia (...) do złożenia skargi (...) sprawozdanie z badań nie może być powielane inaczej, jak tylko w całości. Zleceniodawca ma prawo do złożenia skargi na wykonaną usługę w okresie 4 tygodni od wystawienia sprawozdania z badań.

(...) Sp. z o.o. w D. nie wystąpił ze skargą na sprawozdanie z badań, w tym hałasu (data pomiaru 25 lutego 2009 r. na stanowisku pracy elektromechanika), nie przedstawiono też w czasie kontroli Państwowej Inspekcji Pracy żadnego dokumentu, który kwestionowałby wyniki pomiarów.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał odwołanie za nieuzasadnione. W roku składkowym od 1 kwietnia 2010 r. do 31 marca 2011 r. wnioskodawca zobowiązany był do samodzielnego ustalenia wysokości stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe. Ze sprawozdania z badań przeprowadzonych u wnioskodawcy z dnia 8 grudnia 2009 r. wynika, że u wnioskodawcy na jednym stanowisku pracy – elektromechanika - wskaźnik ekspozycji na hałas został przekroczony. Wnioskodawca badań tych nie zakwestionował w przewidzianym 4-tygodniowym terminie. Takie przekroczenie dopuszczalnego wskaźnika powoduje wzrost składki na ubezpieczenie wypadkowe. Wnioskodawca wskazał tymczasem nieprawidłowe dane mające wpływ na stopę procentowa składki, co spowodowało jej obniżenie. Organ rentowy był zatem uprawniony do wymierzenia składki na ubezpieczenie wypadkowe w wysokości 150% stopy procentowej, w myśl art. 34 ustawy wypadkowej. Zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego złożył wnioskodawca (...) Sp. z o.o. w D. wskazując na WPZ, tj. kwotę 42.782,- zł i zarzucając naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c., poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego oraz dokonanie błędnych ustaleń stanu faktycznego w zakresie:

1.  przyjęcia, że (...) przekazał nieprawdziwe dane, o których mowa w art. 31 wyżej powołanej ustawy, a w konsekwencji rozliczył składkę na ubezpieczenie społeczne za miesiące od kwietnia 2010 r. do listopada 2011 r. w zaniżonej wysokości;

2.  przyjęcia, że podczas kontroli przeprowadzonej przez Państwową Inspekcję Pracy nie przedstawiono żadnego dokumentu, który kwestionowałby wyniki pomiarów wykazujących przekroczenie dopuszczalnego poziomu ekspozycji na hałas;

3.  braku ustalenia, że (...) podnosił w pismach skierowanych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Inspektoratu w D. oraz do Powiatowego Państwowego Inspektora Sanitarnego błędnego oznaczenia poziomu hałasu w sprawozdaniu z dnia 8 grudnia 2009 r.;

4.  naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c., poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego.

Wskazując na powyższe zarzuty wniósł o zmianę wyroku oraz decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. i ustalenie, że stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe obowiązująca (...) w okresie od dnia 01 kwietnia 2010 r. do dnia 31 marca 2011 r. nie ulega podwyższeniu o 50% oraz o zasądzenie kosztów postępowania, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i poprzedzającej go decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja wnioskodawcy jest uzasadniona.

Artykuł 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 ze zm.,) kreuje dwie kategorie płatników składek: płatników zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego nie więcej niż 9 ubezpieczonych oraz płatników zgłaszających do tego ubezpieczenia co najmniej 10 ubezpieczonych. Dokonując takiego podziału ustawodawca posłużył się zatem kryterium liczby ubezpieczonych zgłoszonych do ubezpieczenia wypadkowego, które to kryterium doprecyzował w ust. 3 i 4 cytowanego artykułu. Dla każdej z wymienionych kategorii płatników określono odmienne zasady ustalania stopy procentowej składki i inny tryb postępowania w tym zakresie.

W przypadku płatników zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego nie więcej niż 9 ubezpieczonych stopa procentowa składki jest zryczałtowana. Wynosi ona dla każdego płatnika z tej kategorii, niezależnie od grupy działalności do jakiej został zaliczony, 50% najwyższej stopy procentowej ustalonej na dany rok składkowy dla grup działalności zgodnie z zasadami określonymi w art. 30 ustawy. Do płatników tych nie ma zastosowania art. 29 powołanego aktu, wskazujący podstawę klasyfikowania grup działalności (PKD) i sposób ich kodowania (REGON) oraz art. 31 ust. 3 i 6, dotyczący danych, do jakich przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zobowiązany jest płatnik.

W odniesieniu do drugiej kategorii płatników (zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 ubezpieczonych) sytuacja jest bardziej złożona. Zasadą jest, że opłacają oni składkę według ustalanej (w myśl art. 28 ust. 1 i art. 32 ustawy) przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i podawanej do wiadomości płatnika zindywidualizowanej stopy procentowej. Stanowi ona iloczyn stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe właściwej dla grupy działalności, do której należy płatnik (ustalanej - zgodnie z art. 30 ustawy oraz § 4 i załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków (Dz. U. Nr 200, poz. 1692 ze zm.) - według przypisanej dla każdej z grup działalności kategorii ryzyka określonego wskaźnikami częstości poszkodowanych w wypadkach przy pracy ogółem, poszkodowanych w wypadkach przy pracy śmiertelnych i ciężkich, stwierdzonych chorób zawodowych i zatrudnionych w warunkach zagrożenia) i wskaźnika korygującego ustalanego dla danego płatnika stosownie do zasad określonych w art. 31 ustawy i § 5 - § 8 rozporządzenia, czyli według właściwej dla płatnika kategorii ryzyka mierzonej wskaźnikami częstości poszkodowanych w wypadkach przy pracy ogółem, poszkodowanych w wypadkach przy pracy śmiertelnych i ciężkich oraz zatrudnionych w warunkach zagrożenia. W myśl art. 29 oraz art. 31 ust. 3 i 6 ustawy płatnicy należący do omawianej kategorii zobowiązani są zatem do przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych danych służących do ustalenia kategorii ryzyka dla swojej grupy działalności (takich jak rodzaj działalności według PKD ujęty w rejestrze REGON) oraz wskaźnika korygującego (liczba osób zgłoszonych do ubezpieczenia wypadkowego oraz liczba poszkodowanych w wypadkach ogółem, poszkodowanych w wypadkach śmiertelnych i ciężkich oraz zatrudnionych w warunkach zagrożenia).

Do nich też ma zastosowanie regulacja art. 34 ust. 1 ustawy. Zgodnie z zawartą w tym przepisie normą prawną, nieprzekazanie przez tychże płatników danych lub przekazanie nieprawdziwych danych, o jakich mowa w art. 31, i spowodowanie wskutek tego zaniżenia stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe implikuje obligatoryjne ustalenie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych stopy procentowej składki na cały rok składkowy w wysokości 150% stopy procentowej określonej na podstawie prawidłowych danych, a nadto obowiązek zapłaty zaległych składek wraz z odsetkami.

Przepis ten określa sankcje w każdej sytuacji zaniżenie stopy procentowej składki w sytuacji, gdy nieprawidłowe jej ustalenie jest konsekwencja zachowań płatnika opisanych hipotezą normy art. 34 ust. 1 ustawy.

Nie ulega wątpliwości, że przepisy prawa ubezpieczeń społecznych, zwłaszcza zaś przepisy kreujące sankcje dla płatników składek, powinny być interpretowane ściśle. Literalna wykładnia przepisu art. 34 ust. 1 prowadzi do wniosku, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych może zastosować sankcję określoną w art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wobec płatników zgłaszających do ubezpieczenia wypadkowego więcej niż 10 ubezpieczonych, w każdym przypadku, gdy podali oni błędne dane skutkujące ustaleniem zaniżonej stopy procentowej składki. Należy przy tym podkreślić, iż wymieniony przepis sankcję ustalenia podwyższonej stawki na ubezpieczenie wypadkowe uniezależnia od istnienia lub nieistnienia zawinienia po stronie płatnika.

Przenosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy należy uznać, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy obecnie nie pozwala na uznanie zaskarżonej decyzji za prawidłową.

Jak wyżej wskazano, zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy wypadkowej, jedynie przekazanie nieprawdziwych danych, o jakich mowa w art. 31 ust. 1, w tym dotyczących pracowników zatrudnionych w warunkach zagrożenia, upoważnia organ rentowy do ustalenia podwyższonej stawki na ubezpieczenia wypadkowe.

Decyzja organu rentowego wymieniająca podwyższoną składkę na ubezpieczenie wypadkowe we wskazanym okresie oparta została na protokole kontroli Państwowej Inspekcji Pracy Oddział w W., który zawierał m.in. sprawozdanie z badań poziomu dźwięku na stanowiskach pracy u wnioskodawcy, przeprowadzonych przez Pracownię Badań Środowiska Pracy (...) z dnia 8 września 2009 r., co nie jest wystarczające.

Istotnie protokół ten nie został zakwestionowany przez wnioskodawcę w trybie zaskarżenia, jednak jak wynika z akt organu rentowego, wnioskodawca podważał wyniki badań dotyczące przekroczenia dopuszczalnych norm hałasu na stanowisku elektromechanika. (...) Sp. z o.o. w piśmie skierowanym do organu rentowego z dnia 25 stycznia 2011 r. wskazywał, że wynik podany w sprawozdaniu obarczony jest błędem i wyjaśnił przyczynę tego błędu, tj. przyjęcie przez jednostkę pomiarową nadmiernie wydłużonego, nie znajdującego uzasadnienia w rzeczywiście wykonywanej przez pracownika pracy, narażenia na hałas. Jednocześnie wnioskodawca podał, że dysponuje systematycznymi pomiarami natężenia hałasu, z których jednoznacznie wynika natężenie poniżej dopuszczalnych wartości.

Organ rentowy do tych okoliczności się nie ustosunkował, a Sąd Okręgowy rozpoznając odwołanie wnioskodawcy od decyzji organu rentowego nie przeprowadził żadnego postępowania dowodowego na okoliczność sprawdzenia prawidłowości pomiarów dokonanych w dniu 8 września 2009 r., stwierdzających przekroczenie dopuszczalnych norm hałasu na jednym ze stanowisk pracy. Tym samym okoliczności stanowiące podstawę do uznania, że wnioskodawca istotnie wskazał nieprawdziwe dane o zatrudnieniu w warunkach zagrożenia, nie zostały w żaden sposób zweryfikowane. Czyni to niemożliwym ustalenie, czy organ rentowy był uprawniony do podwyższenie składki na ubezpieczenie wypadkowe wnioskodawcy.

Wydanie wyroku na obecnym etapie postępowania wymagałoby przeprowadzenia całego postępowania dowodowego. Stanowi to zatem podstawę do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu na mocy art. 386 § 4 kpc.

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Okręgowy przeprowadzi postępowanie dowodowe na okoliczność ustalenia, czy u wnioskodawcy istotnie przekroczone zostały dopuszczalne wskaźniki ekspozycji na hałas na stanowisku elektromechanika. W tym celu przesłucha Sąd przedstawiciela wnioskodawcy - pracownika zajmującego się w przedsiębiorstwie przestrzeganiem przepisów BHP - na okoliczność warunków pracy na stanowisku, którego dotyczy przekroczenie norm hałasu, czasu narażenia pracownika na ponadnormatywny hałas w ciągu dnia pracy, wartości i okresów (dat) dokonywanych pomiarów natężenia hałasu na tym stanowisku. Wezwie nadto Sąd wnioskodawcę do wskazania, jednostek kontrolujących warunki pracy i przekazania wszystkich dokumentów z przeprowadzonych kontroli natężenia hałasu na kwestionowanym stanowisku - elektromechanika, posiadanych protokołów i wyników pomiarów. Zobowiąże również Sąd wnioskodawcę do wyjaśnienia, kiedy i w jakich okresach dokonywane były pomiary hałasu oraz czy były one dokonywane przez wnioskodawcę, czy też przez jednostki zewnętrzne, jakie i kiedy, przedstawi Sądowi ich wyniki.

Zobliguje także Sąd wnioskodawcę do sprecyzowania na jakiej podstawie kwestionuje on wyniki pomiarów dokonanych przez Pracownię Badań Środowiska Pracy (...) i jakie posiada dowody wskazujące, iż pomiary te są obarczone błędem na stanowisku pracy elektromechanika, których wynik miał wpływ na podwyższenie składki na ubezpieczenie wypadkowe za sporny okres.

W zależności od wyników dokonanych ustaleń rozważy również Sąd powołanie biegłego z zakresu BHP, celem wydania opinii co do oceny przekroczenia dopuszczalnych norm zagrożenia hałasem na danym stanowisku pracy w spornym okresie. Przy wydawaniu opinii biegły będzie miał na uwadze: całość zgromadzonego materiału dowodowego w aktach sprawy (w tym zeznania przesłuchanego świadka pracownika, przedstawiciela zakładu pracy na okoliczność warunków pracy na stanowisku elektromechanika, w szczególności odnośnie narażenia pracownika na ponadnormatywny hałas), zgromadzoną dokumentację dotyczącą pomiarów natężenia hałasu w okresach mających wpływ na ocenę, czy zachodzą podstawy do podwyższenia składki na ubezpieczenie wypadkowe w okresie wynikającym z zaskarżonej decyzji, przepisy i zasady odnoszące się do pomiarów hałasu na stanowisku pracy elektromechanika w okresach dotyczących niniejszej sprawy.

Po przeprowadzonym postępowaniu dowodowym ustali Sąd, czy istotnie wnioskodawca podał nieprawdziwe dane o jakich mowa w art. 31 ustawy wypadkowej i rozstrzygnie, czy organ rentowy uprawniony był do podwyższenia składki na ubezpieczenie wypadkowe za wskazany w decyzji okres.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.

KN