Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 maja 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2015r. w S.

odwołania Ł. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 sierpnia 2014 r. Nr (...)- (...)

w sprawie Ł. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 1055/14 UZASADNIENIE

Decyzją z 13 sierpnia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.30 ustawy z 29 maja 1974r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych odmówił Ł. R. od 1 lipca 2014r. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył Ł. R. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową. W uzasadnieniu stanowiska wskazał m.in., że pełniąc służbę wojskową, w dniu 31 marca 2009r. uległ nieszczęśliwemu wypadkowi, w wyniku którego doznał zaniku mięśnia czworogłowego uda prawego 2 cm oraz niestabilności przednio-przyśrodkowej o przebytym skręceniu kolana prawego z uszkodzeniem (...) leczonym operacyjnie. Na podstawie kolejnych orzeczeń lekarza orzecznika ZUS, poczynając od orzeczenia z 22 czerwca 2010r. był uznawany za częściowo niezdolnego pracy w związku ze służbą wojskową, co uprawniało go do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Jednakże w ostatnim orzeczeniu z 27 czerwca 2014r. lekarz orzecznik stwierdził, że nie jest niezdolny do pracy. Orzeczenie to podtrzymała komisja lekarska ZUS i na jej podstawie organ rentowy odmówił mu dalszej renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową. Z decyzją tą nie może się zgodzić, gdyż zarówno lekarz orzecznik, jak i komisja lekarska wydały swoje orzeczenia na podstawie pobieżnych i powierzchownych badań, a także badań, które nie mają związku z doznanym urazem np. pomiar ciśnienia krwi. Ponadto niezrozumiałe jest to, że przy niezmienionym stanie zdrowia obecnie lekarze doszli do wniosku, że nie jest niezdolny do pracy, a w minionych latach uznawali go za niezdolnego do pracy. Podniósł, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie, przeciwnie – w 2014r. zaczęły występować zwapnienia w obrębie przyczepu rzepkowego mięśnia czworogłowego uda i wystąpiła protruzja łękotki bocznej. Przez cały czas odczuwa ból w kolanie, jest ono obrzęknięte, a ruchomość kończyny jest znacznie ograniczona. Z tych przyczyn decyzja organu rentowego powinna być zmieniona (odwołanie k.1-6).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 8 sierpnia 2014r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7-8).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony Ł. R. do 30 czerwca 2014r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową (decyzja z 25 czerwca 2013r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 30 czerwca 2014r. k.35 akt rentowych). W dniu 27 maja 2014r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.37 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 27 czerwca 2014r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy i nie jest niezdolny do pracy w związku ze służbą wojskową (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 27 czerwca 2014r. k.39 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 8 sierpnia 2014r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy i nie jest niezdolny do pracy w związku ze służbą wojskową (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.41 i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 8 sierpnia 2014r. k.44 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 13 sierpnia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową na dalszy okres (decyzja z 13 sierpnia 2014r. k.45 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 25 lat. W okresie od 5 listopada 2008r. do 7 lipca 2009r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Przed powołaniem do służby ubezpieczony miał wykształcenie średnie – ukończone liceum ogólnokształcące o profilu dziennikarskim. W 2003r. ubezpieczony zdobył wykształcenie wyższe uzyskując tytuł inżyniera architektury krajobrazu (wyjaśnienia ubezpieczonego k.28-28v – nagranie od minuty 1 do 7). Ubezpieczony nie pracował zawodowo. Od 1 sierpnia 2010r. (decyzja o przyznaniu renty z 10 września 2010r. k.13 akt rentowych) do 30 czerwca 2014r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową.

W marcu 2009r. podczas ćwiczeń wojskowych ubezpieczony doznał urazu prawego stawu kolanowego – uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego. W kwietniu 2009r. przeszedł zabieg artroskopii prawego stawu kolanowego, a w marcu 2010r. zabieg rekonstrukcyjny więzadła krzyżowego przedniego prawego stawu kolanowego z użyciem ścięgien półścięgnistego i smukłego z mocowaniem śrubami (...). Badanie ortopedyczne ubezpieczonego wykazuje chód sprawny, bez utykania, pełne zakresy ruchomości prawego stawu kolanowego, staw bez wysięku. Stwierdza się niestabilność przednią I stopnia i przyśrodkową I/II stopnia prawego stawu kolanowego. Nie występują zaniki mięśnia czworogłowego prawego uda – obwody prawego uda są większe o 1-2 cm od obwodów uda lewego, obwody prawej kończyny dolnej nie wykazują niedowładów. Badanie (...) prawego stawu kolanowego z 26 sierpnia 2014r. wskazuje na ciągłość i prawidłowy przebieg przeszczepionego więzadła krzyżowego przedniego. Przebyty uraz i stwierdzona dysfunkcja prawego stawu kolanowego uniemożliwia ubezpieczonemu wykonywanie ciężkiej pracy fizycznej oraz pracy na wysokości. Nie powoduje jednak niezdolności ubezpieczonego do pracy w zawodzie inżyniera architektury krajobrazu, a zatem pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (opinia biegłego ortopedy k.13 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego Ł. R. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.30 ust.1 ustawy z 29 maja 1974r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2010r., Nr 101, poz.648 ze zm.) inwalidą wojskowym jest żołnierz niezawodowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, który został uznany za całkowicie lub częściowo niezdolnego do pracy, przy czym niezdolność ta powstała:

1)  w czasie odbywania czynnej służby wojskowej w okresie pokoju,

2)  w ciągu 3 lat od zwolnienia z tej służby, jeżeli niezdolność do pracy jest następstwem chorób powstałych lub urazów doznanych w czasie odbywania służby wojskowej.

Z kolei w myśl art.31 w/w ustawy w zależności od przyczyny powstania całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, niezdolność ta może pozostawać w związku ze służbą wojskową albo bez związku z tą służbą. W odniesieniu do definicji niezdolności do pracy powyższa ustawa odsyła – w art.64 - do uregulowań ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. I tak w myśl art.12 ust.1, 2 i 3 tej ostatniej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku ze służbą wojskową wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego w dalszym ciągu istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy w związku ze służbą wojskową. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalisty – biegłego ortopedy i sporządzona przez tego biegłego opinia dała podstawy do ustalenia, że w aktualnym stanie zdrowia - rozpatrywanym w kontekście schorzenia stawu kolanowego prawego, na które cierpi ubezpieczony w następstwie urazu doznanego w związku z pełnieniem służby wojskowej – ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Przeprowadzone przez biegłego badanie ortopedyczne wykazało niestabilność przednią i przyśrodkową prawego stawu kolanowego, która powoduje, że ubezpieczony nie może wykonywać ciężkiej pracy fizycznej oraz pracy na wysokości. W ocenie biegłego brak jest natomiast podstaw do stwierdzenia, że ubezpieczony jest niezdolny do wykonywania pracy zgodnej z posiadanym wykształceniem ,tj. inżyniera architektury krajobrazu.

Analizując powyższą opinię biegłego Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarza specjalistę z zakresu schorzenia występującego u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona. Należy podkreślić, że samo istnienie określonego schorzenia nie uzasadnia orzeczenia o niezdolności do pracy. Aby mówić o częściowej niezdolności do pracy - którą dotychczas orzekano w odniesieniu do ubezpieczonego - musi zachodzić sytuacja, w której określone schorzenie narusza sprawność organizmu danej osoby w takim stopniu, że w znacznym stopniu utraciła ona zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Schorzenie, na które cierpi ubezpieczony dotyczy narządu ruchu. Niewątpliwie schorzenie to ma wpływ na zdolność ubezpieczonego do pracy, gdyż nie istnieje zatrudnienie, które nie wymagałoby od pracownika aktywności fizycznej. Inny jest jednak wpływ schorzeń narządu ruchu na pracę osób, które w racji wykształcenia (podstawowe, zawodowe) ukierunkowane są do wykonywania pracy fizycznej – wymagającej siły i sprawności fizycznej, a inny na pracę osób posiadających tak, jak ubezpieczony wykształcenie wyższe, a wcześniej średnie ogólne – ukończone liceum ogólnokształcące o profilu dziennikarskim. Tego rodzaju wykształcenie predysponuje ubezpieczonego do wykonywania pracy umysłowej. I choć wykonywanie np. zawodu inżyniera architektury krajobrazu wymaga również aktywności fizycznej – w tym pracy w terenie, to nie sposób uznać, aby schorzenie prawego stawu kolanowego powodowało po stronie ubezpieczonego utratę w znacznym stopniu zdolności do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.