Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Beata Zientek

Sędziowie: SSO Alicja Spustek-Kląskała

SSR del. Dominik Flunt

Protokolant: Katarzyna Lewandowska

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa D. Ś. (1)

przeciwko P. Ś.

o podwyższenie alimentów

oraz z powództwa małoletniej J. Ś. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. Ś. (1)

przeciwko P. Ś.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2015 r. sygn. akt IIIRC 494/14

oddala apelację.

Alicja Spustek-Kląskała B. D. F.

Sygn. akt XIII Ca 174/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 stycznia 2015r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu w sprawie z powództwa D. Ś. (1) przeciwko P. Ś. o podwyższenie alimentów oraz w sprawie z powództwa małoletniej J. Ś. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. Ś. (1) przeciwko P. Ś. o podwyższenie alimentów w punkcie pierwszym zasądził alimenty od pozwanego P. Ś. na rzecz małoletniej powódki J. Ś. w wysokości po 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki J. Ś. (1) do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w terminie płatności poszczególnej raty począwszy od 02 czerwca 2014 roku, a to w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 10 października 2005 roku sygnatura akt XIII RC 2269/05 w wysokości po 400 złotych miesięcznie, zasądził alimenty od pozwanego P. Ś. na rzecz powódki D. Ś. (1) w wysokości po 800 (osiemset) złotych miesięcznie płatnych do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w terminie płatności poszczególnej raty począwszy od 02 czerwca 2014 roku, a to w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 10 października 2005 roku sygnatura akt XIII RC 2269/05 w wysokości po 600 złotych miesięcznie,

dalej idące powództwa oddalił odstępując od obciążenia małoletniego powoda i powoda opłatą sądową w tej części, nie obciążył pozwanego kosztami postępowania, od których powodowie byli zwolnieni, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, nie obciążył powódek kosztami postępowania na rzecz pozwanego w zakresie oddalającym powództwo, wyrokowi w punkcie I i II nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Powyższy wyrok Sąd Rejonowy wydał po dokonaniu następujących ustaleń faktycznych.

J. Ś. (2) i D. Ś. (1) są córkami J. Ś. (1) i P. Ś..

Wyrokiem z dnia 10 października 2005 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie XIII RC 2269/05 rozwiązał przez rozwód związek małżeński pomiędzy P. Ś. a J. Ś. (1) ustalając udział stron tego postępowania w ponoszeniu kosztów utrzymania małoletnich dzieci w ten sposób, że zasądził od P. Ś. na rzecz małoletniej wówczas D. Ś. (1) alimenty w wysokości po 600 zł miesięcznie, a na rzecz małoletniej J. Ś. po 400 zł miesięcznie płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dacie orzeczenia o obowiązku alimentacyjnym D. Ś. (1) miała 11 lat, a małoletnia J. Ś. (2) 6 lat. Pozwany P. Ś. z zawodu technik mechanik zatrudniony był w sieci hurtowni (...) sp. z o.o. jako przedstawiciel handlowy z wynagrodzeniem zasadniczym 2000 zł powiększonym o prowizje w granicach od 1100 zł do 1620 zł, po potrąceniu składek otrzymywał wynagrodzenie w wysokości średnio 2000 zł miesięcznie. P. Ś. zamieszkiwał wówczas ze swoją konkubiną w mieszkaniu gminnym, które wcześniej zamieszkiwała jego babcia i opłacał czynsz w wysokości 120 zł miesięcznie, media 50 zł, 200 zł woda i energia, płacił również za telefon. Sprzedał samochód S. (...) i spłacił kredyt zaciągnięty na jego zakup. P. Ś. utrzymywał kontakt z córkami przebywał z nimi na wakacjach za granicą w Hiszpanii, opłacił je kwotą 1500 zł, ponosił koszty treningów pływackich córki D. – 100 zł miesięcznie oraz koszt obozu sportowego 800 zł.

Odnośnie matki powódek Sąd I instancji ustalił, że J. Ś. (1) w czasie orzeczenia o alimentach zatrudniona była jako planista w spółce z o.o. (...) będąc z zawodu technikiem mechanikiem z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 2199 zł,, netto 1800 zł, pomniejszone o pożyczkę z kasy zapomogowo pożyczkowej w kwocie 255 zł miesięcznie. Jej wydatki stałe to: czynsz 370 zł, 130 zł gaz i światło co dwa miesiące, telefon z internetem 135 zł, 600 zł spłata kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przez małżonków. Sąd Rejonowy ustalił ponadto ,że małoletnia D. Ś. (1) była uczennicą V klasy szkoły podstawowej, a J. Ś. (2) klasy „0” w przedszkolu. Małoletnie były zdrowe, D. trenowała pływanie i miesięczna składka na klub to 20 zł, roczna 36 zł. Koszty miesięcznego utrzymania D. Ś. (1) to ponadto: obiady 60 zł, 60 zł dojazdy do szkoły. Opłata za przedszkole małoletniej J. Ś. to 350 zł miesięcznie. Sąd Okręgowy ustalił, że wraz z uiszczanymi w kwocie 1000 zł łącznie alimentami małoletnie powódki i ich matka będą dysponowały kwotą 900 zł na rzecz każdej z nich, po uwzględnieniu spłaty pożyczek 870 zł.

Odnośnie aktualnej sytuacji powódek Sąd Rejonowy ustalił, że obecnie małoletnia J. Ś. (2) ma 16 lat, jest uczennicą III klasy gimnazjum. Koszty miesięcznego usprawiedliwionego utrzymania małoletniej wynoszą miesięcznie 1340 zł, która powiększona jest o koszty związane z aparatem ortodontycznym – 3600 zł i opłatami za mieszkanie w części przypadającej na małoletnią powódkę - 182 zł. Na kwotą tą składa się: wyżywienie 500 zł, ubrania i obuwie 150 zł, środki na trądzik, kosmetyki 80 zł, wakacje i ferie 250 zł, kieszonkowe 50 zł, telefon 30 zł, bilety komunikacji miejskiej 30 zł, kino, rozrywka 50 zł, dentysta i ortodonta 100 zł, wyprawka szkolna 50 zł, podręczniki szkolne, ksero, wydatki szkolne 50 zł. Małoletnia będzie miała zakładany stały aparat ortodontyczny za kwotę 3600 zł. Małoletnia nosi również okulary, których koszt to około 500 zł.

Obecnie D. Ś. (1) ma 21 lat i studiuje na drugim roku studiów stacjonarnych na Uniwersytecie Ekonomicznym na kierunku zarządzanie. Powódka D. Ś. (1) nie zaliczyła wszystkich egzaminów z pierwszego roku i została warunkowo wpisana na listę studentów drugiego roku. Koszty związane z tzw. warunkiem z mikroekonomii pokryła sama podejmując się prac dorywczych. Koszty miesięcznego usprawiedliwionego utrzymania powódki D. Ś. (1) wynoszą miesięcznie 1610 zł, powiększone o koszty związane z opłatami za mieszkanie w którym mieszka powódka w kwocie 182 zł. Na kwotą tą składa się: wyżywienie 500 zł, ubrania i obuwie 200 zł, kosmetyki 50 zł, telefon komórkowy 50 zł, kieszonkowe, wakacje i ferie 250 zł, dentysta i ortodonta 100 zł., bilety komunikacji miejskiej 40 zł, korepetycje z mikroekonomii 80 zł, korepetycje z matematyki 90 zł, książki 50 zł, przybory szkolne i ksero 50 zł. Powódka w wakacje pracowała, żeby opłacić warunek w kwocie 500 zł, podczas wakacji zarobiła 600 zł miesięcznie, pracując jako hostessa w ciągu roku zarabiała około 300 zł miesięcznie, kwotę która pozostała po opłaceniu opłaty na uczelni powódka przeznaczyła na wyjazd wakacyjny (500 zł), pozostałą kwotę – 1000 zł opłaciła matka powódki. Powódka spędziła wakacje u kuzynki w Anglii za kwotę 1500 zł.

Sąd Rejonowy ustalił ponadto, że koszt utrzymania mieszkania w którym mieszka małoletnia powódka J. Ś. (2) i powódka D. Ś. (1) wraz z matką J. Ś. (1) i jej partnerem wynoszą: czynsz 530 zł, prąd 110 zł, internet 67 zł, gaz 38 zł co dwa miesiące. Matka małoletniej powódki i powódki uiszcza również ratę za mieszkanie w kwocie 700 zł miesięcznie.

Odnośnie matki powódek Sąd Rejonowy ustalił, że J. Ś. (1) jest wciąż zatrudniona u tego samego pracodawcy obecnie za wynagrodzeniem 2900 zł netto, po powiększeniu o dodatki, premie 3400 zł. Pracodawca potrąca jej miesięcznie kwotę 60 zł tytułem abonamentu medycznego, który obejmuje J. Ś. (1) i jej córki, w pakiet medyczny nie jest wliczona opieka ortodontyczna. (...) matki powódek ma samochód i motocykl.

Odnośnie pozwanego Sąd Rejonowy ustalił, że pozwany P. Ś. jest współwłaścicielem i wice prezesem spółki (...) sp. z o.o. Pozwany przedłożył zaświadczenie, z którego wynika, że zarabia 2200 zł miesięcznie pracując na ½ etatu – jest zatrudniony przez spółkę spacja, pobierał również wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu. Wynagrodzenie pozwanego za 2012 r. kształtowało się na poziomie 3500-4000 zł miesięcznie. Pozwany ma samochód, mieszka w domu wraz z konkubiną i ich wspólnym dzieckiem – D. Ś. (2), który ma 7 lat (ur. (...)). Dom w którym mieszka pozwany stanowi własność M. Ż.. M. Ż. uzyskała pozwolenie na budowę w 2002 r., w 2005 r. pozwany wraz z M. Ż. zamieszkiwali w mieszkaniu gminnym należącym uprzednio do babci pozwanego. Pozwany w 2007 roku wprowadził się do domu we W.. Koszty utrzymania w którym mieszka pozwany wraz z synem i konkubiną wynoszą 600 zł z czego pozwany opłaca ¹/3, kwotą 200-250 zł miesięcznie, nie przeznacza prawie żadnych środków na swoje utrzymanie- kupuje dwie pary spodni rocznie po 200 zł (łącznie 400zł), koszula 100 zł, wyżywienie 300 zł, opłaca zajęcia dodatkowe syna – piłkę nożną w kwocie 100 zł miesięcznie, 200 zł opłaty za zerówkę, okresowo wychodzi z nim do kina, na lodowisko co pociąga za sobą wydatek 30 zł. Pozwany od dwóch lat nie utrzymuje kontaktu z J. Ś., spotyka się zaś z D. Ś. (1) przekazując jej drobne kwoty lub np. kupując książkę. Pozwany szacuje koszt utrzymania swojego syna na kwotę 500 zł. Pozwany dysponuje mieszkaniem komunalnym na ulicy (...) we W.. Pozwany wyjeżdża na wakacje, ostatnio wyjazd do Meksyku, gdzie lot kosztował pozwanego 4000 zł. Pozwany dokonał zgłoszenia wierzytelności na kwotę 107 603,25 zł w stosunku do (...) S.A. W 2013 roku pozwany osiągnął dochód 8545 zł z tytułu należności ze stosunku pracy oraz 71 332,50 z tytułu działalności wykonywanej osobiście.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że

powództwa zasługiwały na uwzględnienie w części. Sąd powołał art.138 kro jako podstawą materialnoprawną żądań.

Sąd stwierdził, że przedmiotem badania sądu w niniejszej sprawie było ustalenie czy od daty poprzedniego orzeczenia dotyczącego wysokości świadczeń alimentacyjnych, nastąpiła zmiana stosunków, uzasadniająca zmianę dotychczasowego zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego.

Sąd Rejonowy stwierdził, że ostatnie orzeczenie dotyczące obowiązku alimentacyjnego pozwanego względem małoletniej powódki i powódki zostało wydane w 2005 r., a więc 9 lat temu.

Zdaniem Sądu I instancji koszty miesięcznego usprawiedliwionego utrzymania małoletniej J. wynoszą miesięcznie 1340 zł, która powiększona jest o koszty związane z aparatem ortodontycznym – 3600 zł i opłatami za mieszkanie w części przypadającej na małoletnią powódkę - 182 zł. Na kwotą tą składa się: wyżywienie 500 zł, ubrania i obuwie 150 zł, środki na trądzik, kosmetyki 80 zł, wakacje i ferie 250 zł, kieszonkowe 50 zł, telefon 30 zł, bilety komunikacji miejskiej 30 zł, kino, rozrywka 50 zł, dentysta i ortodonta 100 zł, wyprawka szkolna 50 zł, , podręczniki szkolne, ksero, wydatki szkolne 50 zł. Małoletnia będzie miała zakładany stały aparat ortodontyczny za kwotę 3600 zł. Małoletnia nosi również okulary, których koszt to około 500 zł.

W ocenie Sadu Rejonowego koszty miesięcznego usprawiedliwionego utrzymania powódki D. Ś. (1) wynoszą miesięcznie 1610 zł, powiększone o koszty związane z opłatami za mieszkanie w którym mieszka powódka w kwocie 182 zł. Na kwotą tą składa się: wyżywienie 500 zł, ubrania i obuwie 200 zł, kosmetyki 50 zł, telefon komórkowy 50 zł, kieszonkowe 150 zł, wakacje i ferie 250 zł, dentysta i ortodonta 100 zł., bilety komunikacji miejskiej 40 zł, korepetycje z mikroekonomii 80 zł, korepetycje z matematyki 90 zł, książki 50 zł, przybory szkolne i ksero 50 zł.

Sąd Rejonowy urealnił przedstawione przez powódki ponoszone przez nie koszty i tak uznał, że wydatki w kwocie 200 zł miesięcznie w przypadku małoletniej J. Ś. na dermatologa i trądzik nie znalazły odzwierciedlenia w zgromadzonym materiale dowodowym, Sąd I instancji uznał, że na wydatki na kosmetyki i pielęgnację wystarczająca jest kwota 80 zł, Sąd nie znalazł również podstaw do różnicowania wydatków pomiędzy powódkami związanymi z wyjazdami wakacyjnymi i uznał, że roczna kwota 3000 zł jest wystarczająca w przypadku obu powódek. Sąd Rejonowy uznał również za zawyżone wydatki związane z telefonem komórkowym ponoszone przez powódkę D. i mając na uwadze powszechność tego typu usług i ich cenę Sąd uznał kwotę 50 zł miesięcznie za wystarczającą.

Sąd I instancji stwierdził, że pozwany jest wspólnikiem i członkiem zarządu spółki spacja sp. z o.o.. Ze złożonego przez niego PIT-u 11 wynika, że w 2013 roku osiągnął przychód w wysokości 9880 zł z tytułu należności ze stosunku pracy oraz kwotę 72 000 zł z tytułu działalności wykonywanej osobiście, dochód odpowiednio 8545 zł i 71332,50 zł, co daje kwotę około 6600 zł miesięcznie, pomniejszone o podatek i składki, deklarowany przez pozwanego wpływ z tytułu umowy o prace to obecnie kwota 2200 zł miesięcznie. Pozwany ma wierzytelność w stosunku do (...) S.A. w upadłości. Powszechnie znanym jest fakt, że wobec dłużnika pozwanego złożono ofertę kupna – przez BSH, faktem jest również, że przebieg tej transakcji nie przebiega bez zakłóceń, jeśli jednak pozwany ma daleko idące obawy co do sukcesu tej transakcji winien zainteresować się sprzedażą tej wierzytelności, aby odzyskać choć jej część. Również analiza rachunku bankowego pozwanego prowadzi do wniosków, że rozporządza on kwotami znacznie przekraczającymi jego dochody (k. 515 saldo końcowe 53580,63 zł, k. 153 saldo końcowe 11 635,72 zł, k. 181 saldo końcowe 10 015,20 zł). W związku z występującymi rozbieżnościami i wyszczególnionymi na kontach pozwanego pozycjami opiewającymi na wysokie (~10000 zł) kwoty które pozwany opisywał jako pobrane zaliczki ze spółki Sąd zobowiązał pozwanego do przedłożenia rozliczeń pobranych kwot. Wyciąg z rachunku bankowego pozwanego dotyczył miesięcy letnich zatem takie rozliczenie winno już być w dyspozycji pozwanego. Pozwany przedstawił tut. Sądowi pismo nie opatrzone datą ani podpisem osoby która je sporządziła. Ponadto porównanie dat pobranych zaliczek i późniejsze kwoty które wynikają z pisma k. 182 nie są koherentne z dalszymi wypływami z rachunku pozwanego.

Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw do uznania, że nie zarobki, a możliwości zarobkowe pozwanego nie pozwalają mu na realizowanie obowiązku alimentacyjnego względem powódek w podwyższonej wysokości. Zdaniem Sądu Rejonowego koszty utrzymania syna które ponosi nie pozbawiają pozwanego możliwości regulowania zobowiązań wobec powódek, szczególnie, że deklarowane przez pozwanego wydatki kształtują się w kwocie około 930 zł (mieszkanie (...)-250 zł, ubranie – spodnie 400 zł rocznie, koszula 100 zł, wyżywienie 300 zł, opłata za zajęcia dodatkowe syna 100 zł, opłata za zerówkę 200 zł, dodatkowe wydatki związane z małoletnim D. (wyjścia) 30 zł), a koszty ponoszone na utrzymanie syna pozwany dzieli z jego matką M. Ż., prowadzącą działalność gospodarczą – spółka (...) sp. Z o.o.. Sąd Rejonowy uznał , że żądana przez powódki suma związana z ich wypoczynkiem nie jest wygórowana – łącznie stanowi ona bowiem 3000 zł dla każdej z powódek.

Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, że możliwości zarobkowe pozwanego pozwalają mu na łożenie alimentów w wysokości 750 zł miesięcznie na rzecz J. Ś. i po 800 zł na rzecz D. Ś. (1). Sąd uznał, że matka powódek będzie w stanie pokryć pozostałe potrzeby córek. Zdaniem Sądu Rejonowego dochody i możliwości zarobkowe matki powódek również zwiększyły się od daty ustalenia obowiązku alimentacyjnego i wynoszą obecnie 3400 zł. Sąd ustalając udział pozwanego w kosztach utrzymania obu córek miał również na uwadze to, że w 2005 pozwany w większym stopniu, również finansowym uczestniczył w życiu obu córek i co wynika z analizy akt Sądu Okręgowego deklarował dalszy udział w zaspokojeniu potrzeb edukacji. Na marginesie Sad zauważył, że pozwany w swoich pismach wskazywał na fakt partycypowania w kosztach utrzymania powódek przez obecnego partnera matki powódek. Okoliczność taka nie zwalnia pozwanego od partycypowania wspólnie – z matką dzieci – w kosztach ich utrzymania. Obecni partnerzy rodziców powódek nie są w stosunku do nich zobowiązani do alimentacji.

W punkcie IV, V wyroku Sąd Rejonowy na podstawie przepisu art. 113 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 102 k.p.c. zwolnił go od obowiązku ponoszenia opłaty sądowej, od której powódki były zwolnione i nie obciążył powódek kosztami postępowania.

W oparciu o przepis art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w punktach I i II nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany zaskarżając wyrok w zakresie punktów I i II zarzucając na podstawie art. 368 k.p.c.

1. naruszenie art. 233 k.p.c. polegające na nierozważeniu przez Sąd w sposób wszechstronny całości materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i w efekcie uznanie, że koszty utrzymania powódek określone przez nie i ich matkę są prawidłowo określone, podczas gdy koszty te są zawyżone,

1.  naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez uznanie, iż do kosztów utrzymania małoletniej powódki zaliczyć należy kwotę 3.600,- zł na aparat ortodontyczny, która nie została jednakże poniesiona, nie wiadomo czy kiedykolwiek zostanie poniesiona i nie ma żadnego dowodu na to aby taki wydatek był dokonany - wydatki zaś przyszłe mogą być uwzględniane wyłącznie w przyszłości jako podstawa do zmiany orzeczenia alimentacyjnego w trybie art. 138 k.p.c;

2.  naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez spekulacje w uzasadnieniu wyroku, iż masa upadłości F. M. zostanie kupiona przez firmę (...), podczas gdy do dnia dzisiejszego B. niczego nie kupił, zaś powszechną wiedzą jest, że Syndyk Masy Upadłości F. M. odrzuciła tę ofertę;

3.  naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez wnioskowanie, iż nawet jeśli B. kupi F. M., to wierzytelność pozwanego zostanie spłacona - według nieoficjalnych wiadomości wiadomo, że proponowana kwota 90 min zł nie wystarczy na spłaty wierzycieli z kategorii VI;

4.  naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez bezpodstawne ustalenie (bez przeprowadzenia w tym zakresie żadnego postępowania dowodowego), iż pozwany nie wystawił swojej wierzytelności na giełdzie - pozwany wystawił tę wierzytelność na sprzedaż, jednak nie znalazł kupca na tę wierzytelność w całości, zaś uzyskał propozycję zapłaty na poziomie 5-10% jej wartości;

5.  naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez ustalenie, iż konkubina pozwanego miała przychód w kwocie 490 tysięcy zł, podczas gdy kategoria przychodu nie ma żadnego znaczenia ekonomicznego - istotny jest zysk, a ten był na poziomie 8 tys. zł na dwie wspólniczki; pozwany podnosił to w odpowiedzi na pozew, lecz sąd pozostał przy kategorii przychodu, nie uwzględniając, że osiągany zysk przez M. Ż. był niemal żaden;

6.  naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez ustalenie, że powódki ponoszą koszty utrzymania swojego w kwocie około 1400-1600 zł i jednoczesne ustalenie, że koszty utrzymania syna pozwanego są na poziomie 900,- zł;

7.  naruszenie art. 132 k.p.c. poprzez wywody w zakresie przychodów uzyskiwanych przez M. Ż., podczas gdy ta, jako partnerka pozwanego, nie ma żadnego obowiązku alimentacyjnego względem jego dzieci i tym samym zajmowanie się kwestiami dotyczącymi jej dochodów było niedopuszczalne:

8.  naruszenie art. 135 k.p.c. polegające na nieprawidłowej ocenie sytuacji i w efekcie błędnym uznaniu, że zakres świadczeń alimentacyjnych, uzasadniony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, obejmuje kwotę odpowiednio 750 i 800,- złotych;

9.  nie uwzględnienie przez Sąd I instancji, że powódka posiada możliwości zarobkowe, albowiem w okresie wakacyjnym podejmowała już pracę

10.  naruszenie art. 138 k.r.io. poprzez uznanie, iż doszło do zmiany stosunków określonych tym przepisem, podczas gdy z przeprowadzonego postępowania wynika, iż zmiana stosunków dotknęła obie strony w tym samym zakresie.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o

1. zmianę zaskarżonego wyroku w części, tj. pkt I i II, poprzez oddalenie

powództwa w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów za postępowanie apelacyjne według norm prawem przepisanych;

2.ewentualenie, uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I Instancji w związku z nierozpoznanie przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy wraz z orzeczeniem o kosztach procesu, w tym instancji odwoławczej.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji przeprowadził w pełni prawidłowe postępowanie dowodowe, poczynił właściwe ustalenia faktyczne, które Sad Okręgowy przyjął za własne. Sąd Rejonowy powołał właściwą podstawę prawną rozstrzygnięcia.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego Sąd I instancji wyciągnął trafne wnioski wydając prawidłowe rozstrzygnięcie uznając że zachodziły przesłanki do podwyższenia alimentów na rzecz powódek.

Skarżący podnosi w apelacji zarzut naruszenia art. 233 kpc. Zarzut ten jest chybiony. W myśl art. 233 kpc Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Zdaniem Sądu Okręgowego Sad Rejonowy dokonując tej oceny nie naruszył reguł oznaczonych w powołanym wyżej unormowaniu dającym wyraz zasadny swobodnej oceny dowodów .

Cechą bowiem swobodnej oceny dowodów jest ich ocena bezstronna. Stwierdzić należy, że wszechstronne uwzględnienie materiału dowodowego oznacza uwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych w sprawie oraz wszystkich okoliczności towarzyszących przeprowadzeniu poszczególnych środków dowodowych a mających znaczenie dla ich mocy i wiarygodności (literatura (...). Realizacja zasady swobodnej oceny dowodów w polskim procesie cywilnym NP.1966 nr 4).

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy wszechstronnie rozważył zebrany w sprawie materiał dowodowy.

Chybione są ponadto zarzuty dotyczące naruszenia art. 135 kro oraz 138 kro.

Sąd Rejonowy prawidłowo badał w jaki sposób , od ostatniego ustalenia wysokości alimentów tj. od 2005r. uległy zmianie czynniki kształtujące ich wysokość a więc z jednej strony jak zmieniły się możliwości majątkowe i zarobkowe osoby zobowiązanej czyli pozwanego a z drugiej strony jak zmienił się zakres usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych- powódek.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego i przyjęcie , że wysokość usprawiedliwionych potrzeb powódki D. Ś. (1) kształtuje się w granicach 1600zł powiększone o koszty opłat mieszkaniowych tj. o kwotę 182zł zaś usprawiedliwione potrzeby małoletniej J. to 1340 zł plus opłaty mieszkaniowe.

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji słusznie podkreślił, że do kosztów utrzymania J. Ś. należy doliczyć koszty aparatu ortodontycznego gdyż matka małoletniej wykazała, że taka konieczność istnieje.

Sąd Okręgowy podziela w pełni pogląd Sądu Rejonowego co do możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego.

Wbrew twierdzeniom apelacji zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy nie naruszył zasady równości alimentowania dzieci pozwanego.

Sąd I instancji określając koszt utrzymania syna stron miał na uwadze znaczną różnicę wieku pomiędzy dziećmi. Wbrew twierdzeniom i zarzutowi apelacji Sad I instancji był uprawniony do badania dochodów partnerki pozwanego gdyż fakt ten ma wpływ na ocenę sytuacji pozwanego.

Trafnie Sąd Rejonowy stwierdził, że obecnie pozwany ogranicza się w zasadzie jedynie do płacenia alimentów (poprzez drobnymi kwotami na rzecz jednej z powódek) podczas gdy w dacie poprzedniego ustalenia wysokości alimentów uczestniczył w życiu obu córek deklarował dalszy swój udział w zaspakajaniu ich potrzeb.

Wbrew twierdzeniom apelacji Sad Rejonowy w uzasadnieniu podkreślił, że obecni partnerzy rodziców powódek nie są zobowiązani do alimentacji dzieci swoich partnerów.

Zdaniem Sadu Okręgowego zgromadzony przez Sąd I instancji materiał dowodowy daje podstawę do podwyższenia alimentów na rzecz powódek w sposób określony w zaskarżonym wyroku.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie na mocy art. 385 kpc