Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Radzyniu Podl w I Wydziale Cywilnym

W składzie następującym:

Przewodniczący SSR Marcin Kowalewski

Protokolant st. sek. sąd. Iwona Zienkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2015 roku w Radzyniu Podlaskim

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta (...)

przeciwko M. J. (1)

o zapłatę kwoty 1352 zł

I.  zasądza od pozwanej M. J. (1) na rzecz powoda Miasta (...) kwotę 1.352 zł (tysiąc trzysta pięćdziesiąt dwa złote) z ustawowymi odsetkami:

a.  od kwoty 270,40 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych i czterdzieści groszy) liczonymi od dnia 6 marca 2014 roku do dnia zapłaty,

b.  od kwoty 270,40 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych i czterdzieści groszy) liczonymi od dnia 1 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty,

c.  od kwoty 270,40 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych i czterdzieści groszy) liczonymi od dnia 15 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty,

d.  od kwoty 270,40 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych i czterdzieści groszy) liczonymi od dnia 7 maja 2014 roku do dnia zapłaty,

e.  od kwoty 270,40 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych i czterdzieści groszy) liczonymi od dnia 20 maja 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej M. J. (1) na rzecz powoda Miasta (...) kwotę oraz kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 183/15

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2014 roku powód Miasto (...) wniósł do VI Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko M. J. (1), domagając się zasądzenia od pozwanej kwoty 1352 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 270,40 zł od dnia 6 marca 2014 roku do dnia zapłaty, od kwoty 270,40 zł od dnia 1 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty, od kwoty 270,40 zł od dnia 15 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty, od kwoty 270,40 zł od dnia 7 maja 2014 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 270,40 zł z od dnia 20 maja 2014 roku do dnia zapłaty i zasądzenia od pozwanego kosztów procesu z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Swoje roszczenie powód oparł na treści art. 33a ust. 3 ustawy prawo przewozowe (Dz. U. z 2012, poz. 1173) oraz na podstawie przepisów prawa miejscowego w postaci uchwały Rady (...) w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w (...) z dnia 26 maja 2011 roku nr (...) oraz na podstawie art. 360 i 361 kodeksu cywilnego (k. 2-3v.).

W dniu 30 października 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu (k. 4).

Odpis nakazu zapłaty nie został doręczony pozwanej M. J. (1) na adres wskazany w pozwie, gdyż nastąpił zwrot przesyłki z adnotacją: „adresat nie mieszka” (k. 5).

Postanowieniem z dnia 17 lutego 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim (k. 6).

Powód wezwany zarządzeniem z dnia 2 marca 2015 roku do uzupełnienia braków pozwu złożył ponownie pozew i wskazał w nim, że pozwana w dniach 19 lutego, 16 marca, 30 marca, 22 kwietnia, 5 maja 2014 roku korzystała z komunikacji miejskiej, nie posiadając ważnych dokumentów przewozu. Została ona zobowiązana w tych dniach do zapłaty kwot po 266 zł tytułem opłaty dodatkowej oraz należności przewozowej w wysokości po 4,40 zł. Pomimo upływu terminów zakreślonych w wezwaniach do zapłaty, pozwana powyższych należności nie uregulowała. Ponadto w piśmie procesowym z dnia 12 marca 2015 roku (data nadania) powód wniósł o ustanowienie kuratora w osobie pracownika Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim Wydział I Cywilny, wyznaczonego przez sąd dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej. Podniósł, że nie można ustalić miejsca, w którym przebywa pozwana, zaś powód wyczerpał już możliwości wskazania aktualnego adresu pozwanej (k. 9).

Zarządzeniem z dnia 15 kwietnia 2015 roku Przewodnicząca I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim ustanowiła kuratora dla pozwanej nieznanej z miejsca pobytu w osobie D. J. - pracownika tutejszego Sądu w celu reprezentowania praw pozwanego w niniejszym procesie. Ponadto zarządziła dokonanie ogłoszenia o ustanowieniu kuratora w budynku Sądu oraz lokalu Urzędu Gminy właściwego dla ostatniego miejsca zamieszkania pozwanej, uzależniając skuteczność doręczenia pism procesowych do rąk kuratora od upływu 14 dniowego terminu od daty wywieszania ogłoszenia w budynku sądowym.

Na rozprawę dniu 7 lipca 2015 r. nie stawił się pełnomocnik powoda oraz nie stawiła się kurator pozwanej.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniach 19 lutego, 16 marca, 30 marca, 22 kwietnia, 5 maja 2014 roku 2014 roku pozwana M. J. (1) korzystała z komunikacji miejskiej w W., nie posiadając ważnego dokumentu przewozu. Kontroler przewoźnika środka transportu wystawił wezwania do zapłaty dotyczące należności za przewóz w kwocie 4,40 zł i opłaty dodatkowej w kwocie 266 zł, łącznie w kwocie 270,40 zł, wskazując, że podstawą nałożenia opłaty jest brak ważnego dokumentu przewozu. Pozwana potwierdziła własnoręcznymi podpisami zapoznanie się z treścią powyższych wezwań.

(dowód: wezwania do zapłaty z dni: 19 lutego, 16 marca, 30 marca, 22 kwietnia, 5 maja 2014 roku 2014 roku - k.14 - 18)

Wyżej przedstawiony stan faktyczny został ustalony w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dokumenty. Sąd dał wiarę tym dokumentom, gdyż ich prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału nie nasuwa żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Strony zawarły umowę przewozu. Zgodnie z art. 774 k.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy.

Powód Miasto (...) dochodzi od pozwanej M. J. (1) zapłaty należności związanych z wykonywaniem przewozu osób środkami lokalnego transportu zbiorowego w (...).

Stosownie do treści przepisu art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 roku - Prawo przewozowe (t.jedn. Dz. U. z 2015, poz. 915) umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym.

Jednostką budżetową Miasta (...), przy pomocy której wykonuje ono zadania związane z transportem zbiorowym jest (...). Do jego zadań należy również dokonywanie kontroli dokumentów przewozu, jak również wystawianie wezwań do zapłaty za przejazd bez ważnego biletu, na zasadach określonych w art. 33a ust. 1 i ust. 3 wyżej powołanej ustawy Prawo przewozowe.

W ocenie Sądu Rejonowego, powództwo Miasta (...) jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Powód będąc przewoźnikiem w rozumieniu art. 774 k.c., świadczył usługi przewozowe w zakresie transportu miejskiego osób i rzeczy. Pozwana natomiast będąc w dniach 19 lutego, 16 marca, 30 marca, 22 kwietnia, 5 maja 2014 roku 2014 roku pasażerem komunikacji miejskiej, zawarła z przewoźnikiem umowy przewozu. Pozwana nie posiadał biletów uprawniających ją do tych przejazdów.

Zgodnie z art. 33a ust. 3 ustawy prawo przewozowe w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona pobiera właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawia wezwanie do zapłaty. Na mocy art. 34a tej ustawy rada gminy upoważniona jest do wydawania przepisów ustalających wysokość opłat dodatkowych pobieranych w razie braku odpowiedniego dokumentu przewozu.

Rozstrzygnięcie o odsetkach uzasadnia art. 481 § 1 i 2 k.c. Pozwana była zobowiązana do zapłaty należności w terminie 14 dni od daty wystawienia wezwań do zapłaty, co miało miejsce w dniach 19 lutego, 16 marca, 30 marca, 22 kwietnia, 5 maja 2014 roku 2014 roku, zatem pozwana winna zapłacić należność w kwocie 270,40 zł w terminach odpowiednio do dnia 5 marca, 31 marca, 14 kwietnia, 6 maja, 19 maja 2014 roku. Odsetki należne są od dnia następnego po upływie tych terminów, od kiedy pozwany pozostaje w zwłoce.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz kosztów ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, obciążając nimi pozwaną jako stronę przegrywającą proces (pkt II wyroku). Na kwotę kosztów procesu składa się opłata od pozwu w kwocie 30 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 180 zł oraz wynagrodzenie kuratora ustanowionego dla pozwanego nieznanego z miejsca pobytu w kwocie 60 zł, co łącznie daje kwotę 270zł.

Z tych względów i na podstawie powołanych wyżej przepisów Sąd orzekł jak w sentencji.