Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Cieśla

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 10 lipca 2014 roku nr (...)

w sprawie J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się J. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 kwietnia 2014 roku na okres lat trzech.

Sygn. akt IV U 1162/14

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 30 czerwca 2015 r.

Decyzją z dnia 10 lipca 2014 r., nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), odmówił J. B. przyznania prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 4 lipca 2014 r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł J. B., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że stan zdrowia wywołany schorzeniami narządu ruchu uniemożliwia mu wykonywanie pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, tj. pracy w budownictwie, która jest ciężką pracą fizyczną wymagającą dźwigania ciężarów i pozostawania przez dłuższy czas w wymuszonej pozycji ciała. Poza tym, choruje na jaskrę, co wiąże się z zawężonym polem widzenia i od wielu lat leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego. Odwołujący podkreślił, że pomimo leczenia, stan jego zdrowia nie uległ poprawie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący J. B., urodzony
(...)z zawodu jest modelarzem odlewniczym, a pracował jako pomocnik elektromontera, stolarz, cieśla- stolarz, ostatnio zaś jako murarz- tynkarz.

Od 11 stycznia 1999 r. do 31 marca 2014 r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 20 lutego 2014 r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty na dalszy okres.

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 lipca 2014 r. ZUS Oddział w T. odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do tego świadczenia, ponieważ Komisja Lekarska ZUS
w orzeczeniu z dnia 4 lipca 2014 r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Sąd Okręgowy ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 12 maja 2014 r. rozpoznał u wnioskodawcy:

-

nadciśnienie tętnicze w okresie wydolności układu krążenia,

-

stabilną chorobę wieńcową CCS I/II 33,

-

hipercholesterolemię,

-

chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa i stawu barkowego lewego, bez istotnej dysfunkcji w układzie ruchu,

-

przebytą boreliozę w 20012 r.,

-

przerost prostaty,

-

jaskrę obu oczu.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która
w orzeczeniu z dnia 4 lipca 2014 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika, rozpoznając u wnioskodawcy:

-

nadciśnienie tętnicze II okresu.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 12.05.2014 r.- k. 7-8 cz. I akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 04.07.2014 r.- k. 65-66 cz. I akt ZUS,

W celu stwierdzenia, czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy, czy istniejąca u niego poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała, czy nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i na czym polega oraz kiedy powstała niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. J. S.- specjalisty chirurga ortopedy- traumatologa, lek. med. J. S.- specjalisty neurologa, lek. med. P. M.- specjalisty kardiologa i lek. med. Z. Ś.- G.- specjalisty chorób oczu.

Biegli chirurg ortopeda- traumatolog, neurolog i kardiolog zdiagnozowali u odwołującego:

-

nadciśnienie tętnicze pierwotne,

-

zespół bólowy kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych,

-

stan po złamaniu podudzia lewego,

-

zwyrodnienie lewego stawu barkowego,

-

stan po operacji przepukliny pachwinowej prawostronnej,

-

zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy w wywiadzie,

-

boreliozę w wywiadzie.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

W uzasadnieniu opinii podali, że u wnioskodawcy występuje nadciśnienie tętnicze pierwotne, niepowikłane, przebiegające z wydolnym układem krążenia. W badaniu echokardiograficznym, wykonanym w czerwcu 2014 r. w trakcie hospitalizacji w Oddziale Kardiologicznym, stwierdzono brak cech przerostu lewej komory i prawidłową kurczliwość. Test wysiłkowy- ujemny klinicznie i EKG- z bardzo dobrą tolerancją wysiłku 12 MET nie dają podstaw do rozpoznania u opiniowanego choroby niedokrwiennej serca. Zespół bólowy kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych przebiega bez objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznych, a ograniczenie odwodzenia i rotacji w lewym stawie barkowym, bez istotnego upośledzenia funkcji. Rozpoznane schorzenia w ich obecnym stopniu nasilenia nie naruszają sprawności organizmu ubezpieczonego w stopniu znacznym
i nie czynią go osobą częściowo niezdolną do pracy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 10.03.2015 r.- k. 10-11,

Biegły specjalista chorób oczu rozpoznał u odwołującego:

-

jaskrę prostą obu oczu z zawężeniem pola widzenia,

-

angiopatię nadciśnieniową II stopnia,

-

nadwzroczność,

-

starczowzroczność.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznał, że ubezpieczony jest nadal osobą częściowo niezdolną do pracy na okres trzech lat.

W uzasadnieniu opinii podał, że wnioskodawca od 1999 r. leczony jest z powodu jaskry obu oczu. W badaniu okulistycznym ostrość jego wzroku wynosi: oka prawego 1.0- po korekcji szkłem; oka lewego 1.0- z trudem w szkłach korekcyjnych. Ciśnienie wewnątrzgałkowe w obu oczach jest zawyżone, a pole widzenia obu oczu znacznie zawężone. Ubezpieczony jest nadal osobą częściowo okresowo niezdolną do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (tj. pracy w wyuczonym zawodzie i ostatnio wykonywanej murarza- tynkarza) z powodu znacznego zawężenia pola widzenia. Takie ograniczenia pola widzenia obu oczu w przebiegu długoletniej jaskry stanowi przeciwwskazanie do pracy na wysokości.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 11.05.2015 r.- k. 35-37,

Sąd w całości podzielił opinię biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa
i kardiologa uznając, że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo
z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa i kardiologa odnośnie braku u odwołującego niezdolności do pracy. Zauważyć przy tym trzeba, że opinia wydana została przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych u odwołującego. Ponadto podkreślić należy, iż opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu ubezpieczonego.

Sąd co do zasady podzielił też opinię biegłego specjalisty chorób oczu. Z opinii tej wynika, że biegła przyjęła u odwołującego nadal częściową okresową niezdolność do pracy
z powodu schorzeń narządu wzroku i ustaliła jej okres w przedziale od maja 2014 r. do maja 2017 r., tj. na okres lat trzech. Formułując w ten sposób wniosek końcowy opinii biegła popadła w sprzeczność. Z jednej bowiem strony stwierdziła, że ubezpieczony jest „nadal” częściowo niezdolny do pracy, z drugiej zaś wskazała, że częściową niezdolność do pracy
u wnioskodawcy należy liczyć od maja 2014 r., podczas, gdy- co było okolicznością bezsporną w sprawie- odwołujący pobierał uprzednio rentę od 11 stycznia 1999 r. do
31 marca 2014 r. Skoro tak, biegła w opinii powinna stwierdzić, że ubezpieczony jest nadal osobą częściowo niezdolną do pracy na okres lat trzech, ale od kwietnia 2014 r., nie zaś jak podała (zapewne omyłkowo) od maja 2014 r. Sąd podzielił więc ustalenia biegłej co do dalszej częściowej niezdolności wnioskodawcy do pracy, jak i co do czasokresu stwierdzonej u niego niezdolności do pracy. Ostatecznie przyjął za biegłą, że J. B. z powodu schorzeń narządu wzroku jest nadal częściowo niezdolny do pracy od kwietnia 2014 r. na okres lat trzech. W pozostałym zakresie opinia biegłego specjalisty chorób oczu w pełni zasługiwała na uwzględnienie. Sporządzona bowiem została po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz szczegółowej analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych, przy czym biegły legitymował się fachową wiedzą oraz odpowiednim doświadczeniem zawodowym. W ocenie Sądu, dokonana przez biegłego diagnoza schorzeń występujących u wnioskodawcy jest prawidłowa, zaś wnioski wynikające
z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonego badania, co czyni opinię wewnętrznie spójną i logiczną. Opinia
w sposób jednoznaczny i przejrzysty obrazuje stan zdrowia odwołującego i w oparciu
o aktualne wskazania wiedzy medycznej kategorycznie rozstrzyga kwestię wpływu stwierdzonego u niego schorzenia na zdolność do pracy.

Żadna ze stron wydanych w sprawie opinii nie kwestionowała. Na rozprawie w dniu 30 czerwca 2015 r. odwołujący oświadczył, że zgadza się z treścią opinii, przyznając, że uprzednio rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy pobierał do końca marca 2014 r.

Uwzględniając powyższe, na podstawie opinii biegłego specjalisty chorób oczu, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący J. B. jest niezdolny do pracy, czy istniejąca u niego poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała, czy nastąpiła poprawa jego stanu zdrowia i na czym polega oraz kiedy powstała niezdolność do pracy.

Stosownie do treści art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W myśl art. 57 ust. 1 powołanej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie, jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy, przy ocenie stopnia
i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak również możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłego specjalisty chorób oczu, odwołujący, z uwagi na jaskrę prostą obu oczu z zawężeniem pola widzenia, angiopatię nadciśnieniową II stopnia, nadwzroczność oraz starczowzroczność, nadal jest osobą częściowo niezdolną do pracy na okres trzech lat.

Okolicznością bezsporną w sprawie było, że wnioskodawca pobierał uprzednio rentę od 11 stycznia 1999 r. do 31 marca 2014 r. Skoro więc w wydanej opinii biegły specjalista chorób oczu stwierdził, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy na okres lat trzech, prawo do renty na dalszy okres (trzech lat) należało mu przyznać od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Skoro więc zaskarżona przez J. B. decyzja ZUS Oddział w T. z dnia 10 lipca 2014 r. nie była zasadna, należało uwzględnić jego odwołanie, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 107, art. 57 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 i 3 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 kwietnia 2014 r. na okres trzech lat.