Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 sierpnia 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Marta Szymborska

Protokolant: Anna Domalewska, apl. adw. Maciej Rutecki, Katarzyna Kwiatkowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa Śródmieście w W.: Tomasza Mioduszewskiego, Iwony Gromadzkiej, Anny Jackiewicz, Hanny Stachowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 06 października 2014 roku, 05 grudnia 2014 roku, 10 marca 2015 roku, 12 czerwca 2015 roku, 04 sierpnia 2015 roku i 06 sierpnia 2015 roku

sprawy P. I. (1)

syna K. i E. z domu P.,

urodzonego (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 8 grudnia 2013 roku w W. przy ul. (...) ze sklepu (...), zabrał w celu przywłaszczenia artykuły spożywczo-przemysłowe o łącznej wartości 600,00 zł na szkodę K. M., przy czym czynu zarzucanego dopuścił się działając w ciągu pięciu lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej sześciu miesięcy, orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzeka:

I.  obwinionego P. I. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 08 grudnia 2013 roku w W., przy ulicy (...), w sklepie (...) dopuścił się kradzieży artykułów spożywczych i przemysłowych o łącznej wartości około 100,00 (sto) złotych, działając na szkodę K. M., to jest wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza mu karę 25 (dwadzieścia pięć) dni aresztu;

II.  na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. kwotę 1.116,00 (tysiąc sto szesnaście) złotych powiększoną o wartość podatku od towarów i usług (...) tytułem wynagrodzenia za obronę obwinionego z urzędu;

III.  na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych w całości, zaś wydatkami obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 08 grudnia 2013 roku P. I. (1)udał się do sklepu spożywczego (...) mieszczącego się w W.przy ulicy (...). W tym czasie P. I. (1)nie posiadał przy sobie pieniędzy, ponieważ nie pracował. Nie pracowała w tym czasie także jego żona. P. I. (1)miał małego syna.

Dowód:

- wyjaśnienia P. I. k. 19v, ujawnione na k. 137v

Po wejściu do sklepu, P. I. (1) udał się w kierunku regałów, gdzie znajdowały się produkty spożywcze i chemiczne. P. I. (1) z półki z nabiałem wziął jedno masło, a z regału z chemią wziął jedno opakowanie szamponu. P. I. (1) miał przy sobie sklepowy koszyk, lecz towar wkładał do kieszeni kurtki. Następnie, P. I. (1) wyszedł ze sklepu, nie płacąc za towar. Po chwili, P. I. (1) ponownie wszedł do sklepu i do reklamówki, którą podała mu pracownica sklepu, z regałów włożył dwie sztuki szamponów oraz siedem sztuk konserw – mięsnych i rybnych. Wychodząc spomiędzy regałów, P. I. (1) wziął jeszcze przyprawę w torebce. Za tę przyprawę P. I. (1) zapłacił przy kasie, zaś za pozostały towar nie płacił. P. I. (1) ponownie opuścił sklep. Po raz trzeci, P. I. (1) wszedł do sklepu i wszedł między regały z reklamówką i koszykiem. Zabrał do reklamówki jedną kostkę masła, cztery sztuki szamponów oraz dwie sztuki konserw. Wychodząc ze sklepu nie zapłacił za nie. Łączna wartość skradzionego towaru została oszacowana na kwotę około 100,00 złotych.

Dowód:

- wyjaśnienia P. I. k. 20, ujawnione na k. 137v, k. 242v

- zeznania J. W. k. 2v-3, ujawnione na k. 146, k. 145-147, 239

- protokół oględzin k. 10-11, ujawniony na k. 239v

- nagranie z monitoringu k. 7, ujawnione na k. 239

P. I. (1) w toku niniejszego postępowania był badany sądowo – psychiatrycznie. W czasie czynu jego zdolność do rozpoznania znaczenia czynu oraz do pokierowania swoim postępowaniem nie była ani ograniczona ani zniesiona.

Dowód:

- opinia sądowo – psychiatryczna k. 120-121, ujawniona na k. 239v

P. I. (1) był wcześniej karany sądownie.

Dowód:

- karta karna k. 27-28, 89-90, 212-213, ujawniona na k. 239v

- odpis wyroku k. 43-46, ujawniony na k. 239v

Oskarżony, P. I. (1) , zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W toku postępowania przygotowawczego opisał swoją wersję zdarzenia, którą Sąd uznał za częściowo wiarygodną. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazał na swoje zachowanie w sklepie (...) w W., iż z półek w sklepie wziął konserwy i masło oraz szampony, które zamiast włożyć do sklepowego koszyka, to wkładał do torby, a następnie nie płacąc za towar, wyszedł ze sklepu. W tym fragmencie wyjaśnienia oskarżonego były spójne z zeznaniami J. W. (2), która także wskazała na takie zachowanie oskarżonego oraz były zgodne z ujawnionym na rozprawie nagraniem z monitoringu sklepu. Z wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie wynikało, iż był on w sklepie jeden raz i dokonał owej kradzieży, podczas gdy z ujawnionego nagrania z monitoringu sklepu widać było, iż oskarżony trzy razy wchodził do sklepu i zabierał towar z półek. Mając powyższe na względzie, Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego, z których wynikało jego pojedyncze zachowanie. Oskarżony, składając wyjaśnienia, kwestionował wskazaną wartość skradzionego towaru – 600 złotych. Na taką wartość wskazała w swych zeznaniach J. W. (2). W tym fragmencie, mając na względzie ujawnione nagranie z monitoringu sklepu, a także opierając się na doświadczeniu życiowym, Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazał na wartość skradzionego mienia, zaś odmówił wiary zeznaniom J. W. (2) w tym fragmencie, o czym szczegółowo poniżej.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostawały wyjaśnienia oskarżonego, w których wskazał co zrobił po zdarzeniu.

W pozostałym zakresie wyjaśnienia P. I. (1) nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie dotyczyły one zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania.

J. W. (2) , składając zeznania opisała przebieg zdarzenia. J. W. (2) nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a o kradzieży dowiedziała się gdy oglądała monitoring ze sklepu w związku z innym zdarzeniem. W swoich zeznaniach J. W. (2) opisała, co widziała na monitoringu. J. W. (2) zeznała, iż P. I. (1) brał z półki artykuły i zamiast do koszyka sklepowego, wkładał je do kieszeni kurtki i do rękawa. W tym fragmencie Sąd, mając na względzie nagranie z monitoringu ze sklepu uznał zeznania J. W. (2) za wiarygodne. Jednocześnie, Sąd dał wiarę zeznaniom J. W. (2) w części, w której wskazała na dokonania kradzieży przez P. I. (1) w sklepie. W tym fragmencie zeznania te były spójne z wyjaśnieniami oskarżonego, jak i były zgodne z ujawnionym nagraniem z monitoringu ze sklepu. J. W. (2) podała w swych zeznaniach jaki towar ukradł P. I. (1). W tym fragmencie Sąd uznał za wiarygodne zeznania J. W. (2), w zakresie w jakim były one spójne z wyjaśnieniami oskarżonego, jak i były zgodne z ujawnionym nagraniem z monitoringu ze sklepu. Na rozprawie dodała jaki konkretnie szampon ukradł P. I. (1) i jakiej on był wartości. Mając powyższe na względzie, Sąd odmówił wiary zeznaniom J. W. (2), iż P. I. (1) dokonał kradzieży także żeli pod prysznic i pasty do zębów. J. W. (2) wskazała, iż P. I. (1) przychodził tego dnia do sklepu parę razy. Na rozprawie J. W. (2) dodała, iż było to trzy – cztery razy. W tym fragmencie, uwzględniając nagranie z monitoringu sklepowego, Sąd ustalił, iż było to trzy razy, a Sąd odmówił wiary zeznaniom J. W. (2), w których twierdziła, iż było to więcej niż ujawnione na monitoringu. J. W. (2) podała również, iż następnego dnia po zdarzeniu pobieżnie przeliczyła towar. W tym fragmencie, zeznania J. W. (2) były konsekwentne i miały one drugorzędne znaczenie dla rozstrzygnięcia, a ponadto nie zostało wykazane, iż towar w sklepie był przeliczony dokładnie, co też potwierdził w swych zeznaniach K. M., podając powody nieprzeprowadzenia remanentu, dlatego też w tym fragmencie Sąd dał wiarę zeznaniom J. W. (2). Jednocześnie, Sąd uznał za niewiarygodne zeznania J. W. (2), w których wskazała ona na wartość skradzionego towaru – 600,00 złotych. Konfrontując zeznania J. W. (2) w tym fragmencie z wyjaśnieniami P. I. (1), to Sąd zauważył, iż oskarżony podał wartość skradzionych towarów 100,00 złotych. Mając na względzie doświadczenie życiowe oraz ujawnione na nagraniu z monitoringu ze sklepu zachowanie oskarżonego, to Sąd, jak to wskazano powyżej, uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego. W tym miejscu należało wskazać, iż zeznania J. W. (2) były w tym fragmencie sprzeczne wewnętrznie. Z jednej strony twierdziła ona, iż opierała się na nagraniu z monitoringu, który przedstawiony został w toku postępowania jako dowód, gdyż stanowił on podstawę do ujawnienia kradzieży dokonanej przez P. I. (1) w sklepie w tym dniu, zaś z drugiej strony podała, iż oprócz przedłożonego nagrania z monitoringu było jeszcze inne, jednak z nieustalonych względów nie zostało ono przedstawione, choć sama J. W. (2) składała zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia w sklepie przestępstwa kradzieży, opierając się tylko na owym nagraniu z monitoringu, gdyż nie była ona bezpośrednim świadkiem zdarzenia. W ocenie Sądu, niezrozumiałym było w takiej sytuacji, dlaczego J. W. (2) miałaby przedstawić tylko część nagrań. Nie zasługiwały na uznanie za wiarygodne jej tłumaczenia, iż przedłożony został w toku postępowania tylko fragment z nagraniem zdarzenia na szkodę innej osoby, płyta z nagraniem przedmiotowej kradzieży w sklepie została załączona do protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie kradzieży w sklepie, złożona przez samą J. W. (2) jako podstawa wszczęcia w tym przedmiocie postępowania karnego. Co więcej, J. W. (2) nie była w stanie wskazać jaki dokładnie towar został skradziony i w jakiej ilości o jakiej wartości, aby w ten sposób zweryfikować wskazaną przez nią wartość ogólną. W tym zakresie zeznania J. W. (2) były wewnętrznie sprzeczne, gdyż z jednej strony wskazywała na wartość 600 złotych, zaś z drugiej podawała, iż nie była w stanie dokładnie określić tej wartości, gdyż nie była w stanie dokładnie wskazać jaki towar i w jakiej ilości ukradł P. I. (1). Nie zasługiwały na uwzględnienie jako wiarygodne twierdzenia J. W. (2), iż obliczeń tych dokonała na podstawie porównania towaru na półce, wiedząc gdzie co leży, tym bardziej, iż w sklepie, jak to wynikało z zeznań samej J. W. (2) oraz z zeznań K. M. i A. S., ostatni przed zdarzeniem remanent był robiony na początku 2013 roku, a zdarzenie miało miejsce w dniu 08 grudnia 2013 roku. Wbrew twierdzeniom J. W. (2), na nagraniu ujawniono, iż oskarżony zabiera towar z półki, gdzie stały butelki z artykułami chemicznymi oraz z półki, gdzie stały konserwy i z półki z nabiałem. Nie ujawniono, aby zabierał pasty do zębów. W ocenie Sądu, zeznania J. W. (2) co do wskazania wartości skradzionego towaru, miały na celu spowodowanie pociągnięcia do odpowiedzialności oskarżonego za braki ujawnione w sklepie. Nie bez znaczenia pozostawały zeznania J. W. (2), w których podała, iż nie patrzyła ile konkretnie sztuk i jakiego towaru dokonał zaboru P. I. (1). Sąd uznał za wiarygodne zeznania J. W. (2), w których wskazała, iż nie była bezpośrednim świadkiem kradzieży w sklepie przez P. I. (1), co wpływało na ocenę wiarygodności zeznań J. W. (2). W tym fragmencie zeznania były spójne z zeznaniami P. J. oraz A. S., którzy potwierdzili tę okoliczność w swych zeznaniach i dlatego w tym fragmencie Sąd uznał zeznania J. W. (2) za wiarygodne. J. W. (2) na rozprawie dodała, iż ostatni remanent przed zdarzeniem był robiony w sklepie na początku roku 2013 roku, co potwierdzili w swych zeznaniach K. M. i A. S., dlatego też Sąd w tym zakresie uznał zeznania J. W. (2) za wiarygodne. J. W. (2) podała na rozprawie w swych zeznaniach jakiej wartości były w sklepie konserwy – mięsne i rybne. W tym fragmencie Sąd uznał za wiarygodne zeznania J. W. (2), albowiem były one zgodne z doświadczeniem życiowym, a wskazana wartość nie przekraczała przeciętnie obowiązujących cen. Jednocześnie, Sąd zwrócił uwagę, iż J. W. (2) nie przedstawiała żadnego dokumentu, na podstawie którego by można było zweryfikować wartości towaru wskazane przez świadka. Dokumentem takim nie było zbiorcze opisanie braków towarów, przedłożone przez J. W. (2). Przedmiotowe zestawienie nie stanowiło podstawy do ustaleń faktycznych w sprawie. J. W. (2) opisała zapis monitoringu odnośnie zachowania P. I. (1). W tym fragmencie Sąd uznał zeznania J. W. (2) za wiarygodne. Były one zgodne z przedłożonym nagraniem z monitoringu.

Mając na względzie nagranie z monitoringu ze sklepu, Sąd wykluczył jako niewiarygodną wersję przedstawioną przez J. W. (2), iż oskarżony nie brał towaru pojedynczo, lecz ściągał go z półki masowo.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostawała kwestia wskazanej przez J. W. (2) daty złożenia zawiadomienia w niniejszej sprawie.

W pozostałym zakresie zeznania J. W. (2) nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem dotyczyły innego zdarzenia.

Nic nie wniosły do rozstrzygnięcia sprawy zeznania P. J. . Potwierdziła ona jedynie, iż w dniu kradzieży nie było J. W. (2) w sklepie i w tym fragmencie Sąd uznał zeznania P. J. za wiarygodne, gdyż były one spójne z zeznaniami samej J. W. (2) i w tym fragmencie z zeznaniami A. S..

Nic nie wniosły do rozstrzygnięcia sprawy zeznania J. K. i G. C. .

Nic nie wniosły do rozstrzygnięcia sprawy zeznania A. S. i K. M.. Potwierdzili oni jedynie zeznania J. W. (2), iż remanent w sklepie był robiony jedynie raz do roku i w tym fragmencie zeznania te były ze sobą spójne, dlatego też Sąd uznał je za wiarygodne. Dodatkowo, A. S. wskazał, iż w dniu zdarzenia to on przyjechał do sklepu, co potwierdzało wersję J. W. (2), iż w czasie zdarzenia nie było jej w sklepie. Były one spójne w tym fragmencie z zeznaniami także P. J.. Zeznania A. S. i K. M. korespondowały w tym fragmencie z zeznaniami J. W. (2).

Sąd uznał za wiarygodne przeprowadzone dowody z dokumentów. Zostały one sporządzone na potrzeby niniejszego postępowania, przez organy do tego uprawnione. Nie budziły one wątpliwości Sądu, ani nie były kwestionowane przez strony postępowania. Nie stanowiło podstawy do ustaleń faktycznych w sprawie przedłożone przez J. W. (2) zestawienie towarów chemicznych w sklepie, albowiem nie wynikało z niego, jaki towar i jakiej wartości został skradziony przez P. I. (1).

Sąd zwrócił uwagę, iż na ujawnionym na rozprawie nagraniu z monitoringu ze sklepu uwidoczniona jest inna data i godzina niż w rzeczywistości data i godzina zdarzenia. Jednak, uwzględniając fakt, iż opisane przez świadka J. W. (2) zdarzenie odnajdowało odzwierciedlenie w ujawnionym nagraniu i było ono zgodne w zakresie samego faktu dokonania kradzieży z zeznaniami J. W. (2), a także było zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego i nie było kwestionowane przez strony, to Sąd uznał za wiarygodny ten dowód jako ujawniający przedmiotową kradzież.

Sąd w pełni podzielił wnioski zawarte w opinii sądowo – psychiatrycznej. Wynikało z niej, iż stan psychiczny oskarżonego w czasie czynu nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia czynu oraz zdolności do pokierowania jego postępowaniem. Poczytalność oskarżonego w czasie czynu i w trakcie postępowania nie budziła wątpliwości. Opinia niniejsza została sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania, przez biegłych lekarzy psychiatrów – osoby posiadające odpowiednią wiedzę i doświadczenie w danej dziedzinie medycyny. Nie była one kwestionowana przez strony ani nie budziła wątpliwości Sądu.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego oraz poczynionych ustaleń, Sąd doszedł do przekonania, iż oskarżony dopuścił się popełnienia wykroczenia z art. 119 § 1 kw.

Oskarżonemu zarzucono popełnienie przestępstwa kradzieży z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. W związku z tym, iż kradzież jest przestępstwem tzw. przepołowionym, w zależności od wartości skradzionych rzeczy, zachowanie dane może wypełniać znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kk. Przepis ten stanowi, iż odpowiedzialności podlega kto kradnie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia. Kradzież z art. 119 § 1 kw stanowi dokonanie zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej w rozumieniu art. 278 § 1 kk. Wskazać należy, iż zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 11 września 2014 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2015 r. (Dz. U. 2014, poz. 1220) minimalne wynagrodzenie za pracę w 2015 roku zostało ustalone w wysokości 1750 złotych, a więc wartość progowa wykroczenia wynosiła 437,50 złotych.

Przenosząc powyższe rozważania na realia niniejszej sprawy, należało wskazać, iż zachowanie P. I. (1) z dnia 08 grudnia 2013 roku wypełniło znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw. Jak to wynikało z wyjaśnień oskarżonego, z zeznań J. W. (2) oraz z ujawnionego nagrania z monitoringu ze sklepu (...) w W., przy ulicy (...), w dniu 08 grudnia 2013 roku P. I. (1) wszedł do wskazanego sklepu i dokonał kradzieży towarów w postaci masła, szamponów i konserw mięsnych i rybnych, o łącznej wartości około 100,00 złotych na szkodę K. M. – właściciela sklepu. Jak to wynikało z wyjaśnień P. I. (1), tego dnia, wchodząc do sklepu nie miał przy sobie pieniędzy, albowiem nie pracował, a zabrał artykuły spożywcze i chemiczne. P. I. (1) zabrał je z półek i zamiast włożyć do koszyka sklepowego, wkładał je do kieszeni kurtki bądź torby foliowej, a następnie wychodził ze sklepu, nie płacąc za towar. Tym samym, zachowanie oskarżonego P. I. (1) wypełniło znamiona wykroczenia kradzieży. Wartość skradzionego towaru Sąd ustalił na podstawie wyjaśnień oskarżonego, mając na uwadze ujawnione nagranie z monitoringu ze sklepu.

Jak to wskazano powyżej, Sąd uznał za niewiarygodne zeznania J. W. (2) w zakresie wskazania na wartość kradzionego towaru 600,00 złotych. Przyjęciu takiej wersji przeczyło doświadczenie życiowe Sądu, w zestawieniu z ujawnionym na rozprawie nagraniem z monitoringu. Nie mogły w tym zakresie ostać się jako wiarygodne zeznania J. W. (2) z uwagi na ich niekonsekwencję, zmienność i wręcz dowolność.

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu wykroczenia, na podstawie art. 199 § 1 kw Sąd wymierzył mu karę 25 dni aresztu. Okolicznością łagodzącą było, iż oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz złożył wyjaśnienia, które przyczyniły się do ustaleń faktycznych w sprawie. Okolicznością łagodzącą była także, w ocenie Sądu, wartość skradzionego mienia, ustalona zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego – około 100 złotych. Okolicznością obciążającą była wcześniejsza karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał także zuchwały sposób działania oskarżonego – wszedł do sklepu, który znajdował się w jego bloku, gdy w sklepie były sprzedawczynie i w sposób zuchwały zabrał towar z półek sklepowych. Sąd miał na względzie także, iż oskarżony jest młodym mężczyzną, a jego stan zdrowia pozwala na podjęcia pracy, lecz ten działał w sposób przestępczy.

W ocenie Sądu, tak wymierzona kara będzie adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu oraz uczyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Wymierzona kara spełni, w ocenie Sądu, także swe cele, zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. kwotę 1.116,00 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, po myśli art. 618 § 1 pkt 11 kpk w zw. z art. 119 kpw oraz § 14 ust. 2 pkt 1 i 3 w zw. z § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie udzielone z urzędu (Dz. U. 2013, poz. 461), albowiem koszty te nie zostały uiszczone ani w całości ani w części przez oskarżonego.

O kosztach procesu Sąd orzekł po myśli art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk i zwolnił oskarżonego z ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa. Zdaniem Sądu, mając na względzie sytuację materialną oskarżonego: wykonywanie prac dorywczych, mając na utrzymaniu dziecko, a w toku postępowania oskarżony był w innej sprawie pozbawiony wolności, to ponoszenie przez niego kosztów sądowych byłoby dla niego i jego rodziny zbyt uciążliwe.