Sygn. akt IV Cz 461/15
Dnia 30 września 2015r.
Sąd Okręgowy w S., IV Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Mariola Watemborska,
Sędziowie SO: Dorota Curzydło, Elżbieta Jaroszewicz (spr.)
po rozpoznaniu w dniu 30 września 2015r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa małoletnich N. i Alexandra Ł.
przeciwko G. Ł.
o alimenty
na skutek zażalenia pozwanego G. Ł.
na postanowienie Sądu Rejonowego w S., III Wydział Rodzinny i Nieletnich
z dnia 9 września 2014r., sygn. akt III RC 1/14
postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w S. odrzucił zażalenie pozwanego (wniesione przez jego pełnomocnika w osobie jego matki) na postanowienie z dnia 18.04.2014r. o przekazaniu sprawy do rozpoznaniu przez właściwy miejscowo Sąd Rejonowy w S., jako że było ono spóźnione.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł pozwany, podnosząc, iż błędnym było uznanie, że termin do wniesienia zażalenia minął jego pełnomocnikowi w dniu 23.05.2014r., w zw. z błędnym założeniem, że skarżone postanowienie odebrał upoważniony pracownik. Pozwany podkreślił, że nie ma ani pracownika ani firmy. W jego ocenie zażalenie jego pełnomocnika zostało wniesione w terminie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z brzmieniem art. 133 § 1 kpc in principio Jeżeli stroną jest osoba fizyczna, doręczenia dokonuje się jej osobiście. Przepis ten wyraża zasadę osobistego i bezpośredniego dokonywania doręczeń osobom fizycznym.
Z kolei doręczeń zastępczych można dokonywać do rąk dorosłego domownika (czyli osoby pełnoletniej, pozostającej z adresatem we wspólnym gospodarstwie domowym), ale tylko w mieszkaniu adresata, a gdyby go nie było - administracji domu, dozorcy domu lub właściwemu organowi gminy. Pokwitowanie odbioru odpisu postanowienia przez osobę niebędącą domownikiem nie może być uznane za skuteczne doręczenie, o którym mowa w art. 138 § 1 kpc.
W realiach niniejszej sprawy rację ma pozwany, który podnosi, że błędnym było uznanie przez Sąd Rejonowy za skuteczne doręczenia odpisu postanowienia z dnia 18.04.2014r. dokonanego do rąk „upoważnionego pracownika”. Doręczeń bowiem pism procesowych i orzeczeń do rąk pracownika uprawnionego do ich odbioru dokonuje się – zgodnie z art. 133 § 2 i 3 zd drugie - osobom prawnym, jednostkom organizacyjnym, które nie mają osobowości prawnej, i Skarbowi Państwa (tj. jego jednostkom organizacyjnym).
Z akt sprawy istotnie nie wynika, aby doręczenia pozwanemu postanowienia z dnia 18.04.2015r. dokonano do rąk domownika, by pozwany był przedsiębiorcą, zatrudniał pracowników, w tym w szczególności pracownika upoważnionego do odbioru kierowanych do niego pism. Z akt sprawy nie wynika również, aby pozwany udzielał upoważnienia do odbioru przesyłek pocztowych, w tym przesyłek sądowych, w szczególności W. M., który to faktycznie odebrał w dniu 16.05.2015r. postanowienie z dnia 18.04.2015r. (k. 31, por. też treść notatki urzędowej z dnia 18.09.2015r. – k. 80).
W tej sytuacji termin wniesienia zażalenia zaczyna biec dopiero od dnia faktycznego dotarcia do adresata odpisu postanowienia (postanowienie SN z dnia 2 lutego 2007 r., IV CZ 124/06, LEX nr 274201).
Mając powyższe na względzie należało zaskarżone postanowienie o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 18.04.2015r. dotyczące przekazania sprawy sądowi miejscowo właściwemu, uchylić, o czym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc.