Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 września 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Dariusz Plewczyński

Protokolant: Natalia Wojnarowicz

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2015 roku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka akcyjna w W.

przeciwko S. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej S. J. na rzecz powódki (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 148,34 zł (sto czterdzieści osiem złotych i trzydzieści cztery grosze) z ustawowymi odsetkami od dnia 10 lipca 2014 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 70 złotych (siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1292/14

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznana w postępowaniu uproszczonym

Pozwem złożonym w dniu 10 lipca 2014 roku powódka (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej kwoty 558,27zł wraz z ustawowymi odsetkami od wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że strony w dniu 18 października 2011r zawarły umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwana mimo wezwania nie wywiązała się z przyjętych zobowiązań i zalega na rzecz powódki z zapłatą faktur, not i kary umownej.

W sprawie wydany został nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Pozwana złożyła skutecznie sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że 17 września 2013r złożyła oświadczenie o braku woli kontynuowania umowy. Zakwestionowała naliczenie kary umownej, dokonywane doręczenia. Podniosła też niewymagalność roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana S. J. jako przedsiębiorca w dniu 18 października 2011 roku zawarła z (...) SA. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W ramach umowy ustalono, że przysługuje abonentowi ulga zgodnie z warunkami oferty. Umowę zawarto do dnia 18 października 2013r. W umowie wskazano karę umowną w kwocie 2900zł z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez operatora z winy abonenta przed upływem terminu.

Niesporne , nadto dowód:

odpis z KRS – k. 65-68

umowa – k. 45,78-79

wydruk z (...) 51

U powódki obowiązywały od dnia 1 września 2011 roku Warunki Ofert Promocyjnej „B. biznes”.

W pkt. 3. Warunków Oferty Promocyjnej wskazano, że w przypadku zawarcia umowy w ramach promocji zgodnym zamiarem stron jest aby świadczenie usług telekomunikacyjnych na podstawie umowy trwało co najmniej przez okres 24 pełne cykle rozliczeniowe, licząc od dnia aktywacji do dnia jej rozwiązania. W pkt 3.2.1 zastrzeżono, że w ramach umowy promocyjnej abonent przyjmuje na siebie zobowiązanie niepieniężne do utrzymywania aktywnej karty SIM przez okres 24 cykli rozliczeniowych ,a w pkt. 3.2.2 zastrzeżono, że abonent przyjmuje na siebie również zobowiązanie pieniężne do uiszczania opłaty abonamentowej oraz opłat za świadczenie usług według cennika. W punkcie 3.3 wskazano, że w przypadku naruszenia przez abonenta zobowiązania z pkt 3.2.1 abonent będzie zobowiązany na pisemne żądanie operatora do naprawienia szkody przez zapłatę na jego rzecz kary umownej. Wysokość kary umownej określona jest w umowie. Obowiązek naprawienia szkody wynika ze zgodnego zamiaru stron, by świadczenie usług telekomunikacyjnych na podstawie umowy odbywało się przez okres wskazany w pkt 3.2.1 oraz celu umowy, w ramach, której operator przyznaje abonentowi ulgę w cenie towarów i usług . Kara umowna dochodzona przez operatora nie może przekroczyć kwoty określonej w poniżej, jak również wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną wartość tej ulgi za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania.

U powódki obowiązuje również Regulamin Świadczenia Usług (...) na rzecz Abonentów T-M.. W Regulaminie (§11 ust7) wskazano, że w razie nieotrzymania faktury w terminie 14 dni od rozpoczęcia kolejnego cyklu rozliczeniowego abonent powinien zawiadomić o tym niezwłocznie operatora, jednak nie później niż w terminie 7 dni.

Dowód:

warunki oferty promocyjnej – k.46-47

regulamin – k. 48-50

W wykonaniu umowy powódka wystawiła na rzecz pozwanej faktury nr (...) na kwotę 46,74zł z terminem płatności 8 czerwca 2013r , nr (...) na kwotę 66,52zł z terminem płatności 8 sierpnia 2013r, nr (...) na kwotę 46,78zł z terminem płatności 9 lipca 2013r które zostały przesłane na adres do doręczeń wskazany w umowie.

Powód kierował do pozwanej kolejne pisma w związku z zadłużeniem , a następnie pismem z dnia 13 września 2013r wypowiedział umowę oraz wskazał na naliczenie kary umownej w kwocie 355,55zł. Powód sporządzał także zestawienia zadłużenia, na których poza należnościami z faktur i karą umowną ujmował też odsetki.

W oświadczeniu z dnia 17 września 2013r pozwana wskazała, że nie będzie przedłużała umowy.

Dowód:

zestawienie faktur i not k.44

pisma powoda z zestawieniami i potwierdzeniem nadania k.52-58, 96-107,109

faktury k 59-63

oświadczenie z potwierdzeniem nadania k.80-81, 108

W dniu 27 maja 2013 roku dokonano zmiany nazwy (...) SA w W. na (...) spółka akcyjna w W..

Niesporne nadto dowód:

odpis z KRS – k. 65-68

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest częściowo uzasadnione.

Podstawą powództwa jest umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Umowa ta uregulowana jest w ustawie z dnia 16 lipca 2004r Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. 171 poz. 1800 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 pkt.41 przywołanej ustawy świadczenie usług telekomunikacyjnych to wykonywanie usług za pomocą własnej sieci , z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług.

Fakt zawarcia przedmiotowej umowy nie jest sporny między stronami. Pozwana, wskazała, że 17 września 2013r złożyła oświadczenie o braku woli przedłużenia umowy po 18 października 2013r. Faktury objęte pozwem wystawione zostały w miesiącach maj, czerwiec, lipiec 2013r, a więc w okresie, gdy strony niewątpliwie wiązała umowa. Pozwana nie kwestionuje korzystania z usług w okresie objętym fakturami, ani wysokości kwot tam uwidocznionych. W związku z czym powództwo jest uzasadnione, co do kwoty 148,34zł (35,04zł +46,78zł +66,52zł).

Brak jest natomiast podstaw do zasądzenia na rzecz powódki kary w związku z rozwiązaniem umowy.

Powód wskazał, że naliczył karę umowną w kwocie 355,55zł zgodnie z zaakceptowanymi przez pozwanego warunkami oferty promocyjnej za czas będący różnicą pomiędzy przyjętym przez pozwanego okresem zobowiązania niepieniężnego, a faktycznie spełnionym zobowiązaniem niepieniężnym. W tym zakresie powód odwołał się do art. 57 ust 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004r Prawo Telekomunikacyjne.

Zgodnie z art. 57 ust 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004r Prawo Telekomunikacyjne w brzmieniu wówczas obowiązującym w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Obecna wersja ustawy nie zawiera istotnych z punktu widzenia niniejszej sprawy różnic. Zawarcie zapisu przewidującego taką sankcję finansową jest, co do zasady dopuszczalne zgodnie z zasadą swobodnego kształtowania stosunku prawnego (art. 385 ¹k.c.). Uściślenia przy tym wymaga, że zastrzeżenie umowne przewidujące obowiązek zapłaty określonej kwoty w związku z rozwiązaniem umowy na czas oznaczony nie jest karą umowną w rozumieniu art. 483 §1 k.c., gdyż nie jest związane z nienależytym wykonaniem zobowiązania, ale z wykonaniem uprawnienia prawokształtujacego. W doktrynie trafnie przyjmuje się, że ulga może dotyczyć opłat za usługę telekomunikacyjną lub opłat za instalację zakończenia sieci, a także warunków sprzedaży urządzenia końcowego. Konieczne jest jednak wyraźne określenie wartości ulgi przyznanej abonentowi w umowie, najlepiej poprzez jej kwotowe wskazanie. W przypadku, gdy ulga jest przyznawana z różnych tytułów, np. zmniejszenie opłaty aktywacyjnej oraz zmniejszenie ceny aparatu telefonicznego, możliwe jest określenie kwot składających się na łączną wysokość ulgi. Na kalkulację wysokości ulgi wpływają: wysokość benefitu promocyjnego; upust na opłacie aktywacyjnej; wysokość subsydiowania promocyjnych telefonów; koszt obsługi procesu sprzedaży, prowizja od sprzedaży itp. Ulga ta pomniejszana jest o jej proporcjonalną wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania (por. Maciej Rogalski Komentarz do art.57 ustawy - Prawo telekomunikacyjne teza 23 opubl. Lex Omega). W postanowieniu z dnia 9 września 2011r (sygn. akt III SK 20/11 opubl. Lex nr 1232614) Sąd Najwyższy jednoznacznie wskazał, że przepis art. 57 ust. 6 p.t. określa granice roszczenia dostawcy usług telekomunikacyjnych w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług telekomunikacyjnych z winy abonenta tak, że "nie może przekroczyć określonej w umowie równowartości ulgi przyznanej abonentowi". W uzasadnieniu wskazano, że brak określenia wartości ulgi narusza art. 57 ust 6, bo nie jest możliwe uchwycenie (weryfikacja) określonej „kary” w stosunku do ulgi rzeczywiście przyznanej.

Zgodnie z pkt. 3 ppkt 3. Warunków Oferty Promocyjnej w przypadku naruszenia przez abonenta zobowiązania, o którym mowa w pkt. 3 ppkt2.1 abonent będzie zobowiązany do naprawienia szkody przez zapłatę kary umownej. Kara umowna dochodzona przez operatora nie może przekroczyć kwoty określonej poniżej, jak również wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną wartość tej ulgi za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania (podobny zapis jest w art. 57 ustawy Prawo telekomunikacyjne). Z powyższego wynika, że wysokość kary nie może przekroczyć żadnej ze wskazanych granic tj. być wyższa niż kwota z punktu 3.4, ani wyższa niż niewykorzystana część ulgi.

W niniejszej sprawie powód nie wskazał za jaki okres faktycznie naliczył karę, ani jaka jest wysokość ulgi przyznanej pozwanej. Wysokości ulgi, nie wynika też z materiału dowodowego. Wobec czego Sąd nie jest w stanie ustalić jaka część ulgi pozostała niewykorzystana, gdyż nie zna jej początkowej wysokości.

Nie jest wiadomym na jakiej podstawie powód wyliczył należności ujęte jako noty odsetkowe. Przedmiotowe noty nie zostały załączone. Nie są też wskazane kwoty i okresy za jakie naliczono odsetki. W związku z czym Sąd nie ma możliwości zweryfikowania zasadności naliczenia odsetek objętych notami.

Reasumując powództwo podlega oddaleniu , co do kwoty mającej stanowić karę oraz co do skapitalizowanych odsetek.

Odsetki od kwoty 148,34zł zasądzono zgodnie z żądaniem na podstawie art. 481 k.c.

Wbrew twierdzeniom pozwanej roszczenie w tym zakresie jest wymagalne. Faktury wysyłane były na adres wskazany do korespondencji czyli na ul. (...). Nadto w Regulaminie (§11 ust7) wskazano , że w razie nieotrzymania faktury w terminie 14 dni od rozpoczęcia kolejnego cyklu rozliczeniowego abonent powinien zawiadomić o tym niezwłocznie operatora, jednak nie później niż w terminie 7 dni.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej części uzasadnienia. W tym miejscu tytułem uzupełniania wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń na podstawie częściowo niespornych twierdzeń stron i dowodów z dokumentów prywatnych.

Dowód z przesłuchania pozwanej został pominięty z uwagi na jej niestawiennictwo.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 100 zd.1 k.p.c. stosownie do którego w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą stosunkowo rozdzielone.

Powód wygrał w 27% i poniósł następujące koszty: opłata od pozwu w kwocie 30zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17zł, wynagrodzenie pełnomocnika 180zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej tj. w kwocie 180zł na podstawie §6 pkt2 w zw. z §2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm)

Ogółem powód poniósł koszty podlegające rozliczeniu w kwocie 227zł. Pozwana powinna zwrócić 27% kosztów celowych poniesionych w celu dochodzenia należności, czyli kwotę 60zł.

Na uwzględnione do rozliczenia po stronie pozwanej koszty procesu składa się koszt zastępstwa procesowego w kwocie 180zł, który określono na podstawie §2 w zw. z § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm). Opłaty skarbowej pełnomocnik pozwanej nie uiścił.

Pozwana wygrała w 73%. Powód powinien jej więc zwrócić 73% z poniesionych kosztów tj. kwotę 130zł.

Po odjęciu od kwoty 130zł kwoty 60zł otrzymujemy kwotę 70zł tj. kwotę jaką zobowiązany jest uiścić powód pozwanej.

ZARZĄDZENIE

1. odnotować,

2. odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

- peł. pozwanej

3. z apelacją lub za 30 dni.