Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku – Wydział V Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2013 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w T.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w B.

z dnia 16 lipca 2012 r., sygn. akt I C 187/11

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 2 (drugim) w ten sposób, że powództwo oddala i zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 1.944 (jeden tysiąc dziewięćset czterdzieści cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Na oryginale właściwe podpisy

UZASADNIENIE

Powódka – (...) w T. – pozwem z dnia 3 marca 2011 r. (data stempla pocztowego – k. 34) skierowanym do Sądu Okręgowego w B. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) (...) Oddziału w B. kwoty 183 612 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.

Sprawa została oznaczona sygnaturą akt IC 187/11.

W uzasadnieniu pozwu powódka wywodziła, że wskazana wyżej kwota stanowi należność za wykonane przez nią w grudniu 2010 r. świadczenia medyczne z zakresu rehabilitacji leczniczej, objęte umową nr (...) z dnia 31 grudnia 2007 r. wraz z aneksami do tej umowy, tj. aneksem nr (...) z 15 stycznia 2010 r. i aneksem nr (...) z dnia 13 października 2010 r.

Mimo pozytywnego zweryfikowania przez pozwanego udzielonych świadczeń nie udostępnił on powódce w systemie komputerowym szablonu do wystawienia faktury VAT za świadczenia wykonane w grudniu 2010 r, uzależniając tę czynność od podpisania przez powódkę aneksu nr (...) do umowy z dnia 31 grudnia 2007 r., zmniejszającego bezpodstawnie wartość zakontraktowanych świadczeń o kwotę 25 103,49 zł.

Powódka wystawiła, mimo braku szablonu, dwie faktury VAT; nr (...) z dnia 31 grudnia 2010 r. na kwotę 94 698 zł i nr (...) z dnia 31 grudnia 2010 r. na kwotę 88 914 zł wraz z raportami statystycznymi i doręczyła je pozwanemu. Pozwany nie akceptował zapłaty i odsyłał kilkakrotnie faktury powódce, uzależniając dokonanie rozliczenia od podpisania aneksu nr (...) do umowy łączącej strony.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa. Zarzucił, że powódka od połowy sierpnia 2010r. przejęła na podstawie cesji praw i obowiązków prawo do udzielania świadczeń rehabilitacyjnych, zakontraktowane przez (...) w T., w oparciu o umowy nr (...). Wskazana wyżej placówka lecznicza została postawiona w stan likwidacji uchwałą Rady Miasta w T. z dnia 18 marca 2010 r. Postępowanie likwidacyjne (...)w T. było prowadzone od 12 maja 2010 r. do 14 sierpnia 2010 r. przez likwidatora B. D., która w tym czasie była i jest obecnie dyrektorem powódki.

W dniu 1 lipca 2010 r. likwidator zawiadomił pozwanego o otwarciu postępowania likwidacyjnego (...) (k. 49) oraz złożył wniosek o przeniesienie praw z umów zawartych przez tę placówkę na powódkę. Likwidator był uprawniony do wystawienia rachunku za świadczenia udzielone przez (...) do końca likwidacji, tj. jedynie za część miesiąca sierpnia, a faktycznie wystawił w dniu 7 września 2010 r. fakturę na kwotę zawyżoną o 25.103,43 zł. Wobec tego, że doszło do przejęcia przez powódkę praw z umów zawartych przez zlikwidowany (...) w T. pozwany uznał, że korekta rozliczeń winna nastąpić na podstawie aneksu nr (...) do umowy łączącej strony, tj. umowy nr (...) z dnia 31 grudnia 2007 r. zmniejszającego wartość świadczeń powódki o nadpłaconą kwotę 25 103,43 zł.

W toku procesu pozwany uznał roszczenie powódki do kwoty 158 508,51 zł.

W dniu 2 kwietnia 2012 r. Sąd Okręgowy w B. wydał w sprawie wyrok częściowy, w którym zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 158 508,51 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty. Wyrok ten jest prawomocny. Spór w sprawie o sygn. akt IC 187/11 ograniczony został do kwoty 25 103,43 zł.

W dniu 12 lipca 2011 r. (data stempla pocztowego – k.53 sygn. akt (...)) powódka – (...) w T. wniosła pozew przeciwko pozwanemu – (...) (...) Oddziałowi w B. o zapłatę kwoty 163 345,80 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.

Powódka w powyższej sprawie, opatrzonej sygnaturą akt (...), dochodziła od pozwanego należności w związku z dwoma złożonymi pozwanemu wnioskami z dnia 10 grudnia 2010 r, dotyczącymi przesunięć środków finansowych w ramach limitu umownego. Jeden z wniosków, dotyczący kwoty 131 675,80 zł, oparty został o § 21 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 sierpnia 2008r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz.U. nr 81, poz. 484), drugi, opiewający na kwotę 31 671 zł, został złożony na podstawie § 20 cyt. rozporządzenia.

Pozwany, według powódki, bezpodstawnie odmówił uwzględnienia obu wniosków.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w tej sprawie wywodząc, że powołane przez powódkę przepisy § 20 i § 21 cyt. rozporządzenia dopuszczają możliwość zmiany umowy, jeżeli fundusz nie rozdysponował na rzecz innych świadczeniodawców środków niewykorzystanych przez świadczeniodawcę z powodu wykonania świadczeń w ilości mniejszej aniżeli planowana przez strony w umowie. Pozwany nie jest związany wnioskami powódki i do niego należy ostateczna decyzja o przesunięciach.

W piśmie procesowym z dnia 15 września 2011 r. pozwany przedłożył zestawienie „nadwykonań” za 2010 r. i zestawienie ugód za 2010 r, na podstawie których przekazał innym świadczeniodawcom niewykorzystane środki, w tym środki niewykorzystane przez powódkę.

Zarządzeniem z dnia 26 września 2011 r. sprawy o sygn. akt IC 187/11 i (...) zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Wyrokiem z dnia 16 lipca 2012 r. Sąd Okręgowy w B. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 25 103,49 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (sprawa o sygn. akt IC 187/11) a także kwotę 163 345,80 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty i kwotę 3617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (sprawa o sygn. akt (...)).

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd I instancji oparł na następujących ustaleniach faktycznych i wnioskach.

Uchwałą nr(...)Rady Miasta T. z dnia 18 marca 2010 r. postanowiono o likwidacji (...) w T.. (k.64) W § 2 wskazanej uchwały wskazano, że dalsze, nieprzerwane udzielanie świadczeń zdrowotnych (...) zapewni (...) w T., czyli powódka. Z kolei z treści § 3 uchwały wynikało, że zobowiązania i należności (...), po zakończeniu czynności likwidacyjnych, stają się zobowiązaniami i należnościami (...) T..

Powódka zawarła z pozwanym w dniu 31 grudnia 2007r. m.in. umowę nr (...) o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu rehabilitacji leczniczej i umowę nr (...) o udzielenie świadczeń medycznych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej. Obie umowy były kilkakrotnie zmieniane aneksami.

W grudniu 2010 r. powódka świadczyła usługi zdrowotne z zakresu rehabilitacji leczniczej, zgodnie z treścią umowy stron i wystawiła pozwanemu z tego tytułu faktury VAT na łączną kwotę 183 612 zł. Pozwany odmówił uiszczenia tej należności, choć kwestionował jedynie jej część, tj. kwotę 25 103,49 zł, którą zapłacił nienależnie na rzecz zlikwidowanego (...)w T.. Ostatecznie pozwany uznał roszczenie powódki, dochodzone w sprawie o sygn. akt IC 187/11, do kwoty 158 508,51 zł (k. 171 v).

W dniu 10 grudnia 2010 r. powódka wystąpiła do pozwanego z dwoma wnioskami o dokonanie przesunięć środków finansowych. Wniosek dotyczący przesunięć środków między umowami wskazywał na celowość zwiększenia kwoty 31671 zł na świadczenia rehabilitacyjne (umowa nr (...)) i zmniejszenia o tę samą kwotę zobowiązania z umowy (...), dotyczącej ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (k. 38 akt o sygn. (...)).

Drugi wniosek dotyczył przesunięć w ramach umowy nr (...) przez zwiększenie kwot na świadczenia w zakresie (...)w łącznej wysokości 131 675,80 zł, przy jednoczesnym zmniejszeniu o tę samą kwotę świadczeń m.in. w zakresie (...) (k. 40-41 akt o sygn. (...)).

Pozwany odmówił dokonania wnioskowanych przesunięć.

W ocenie Sądu I instancji zgłoszone w obu połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawach roszczenia powoda były zasadne. Powódka wykonała w grudniu 2010 r. świadczenia zdrowotne z zakresu rehabilitacji leczniczej, objęte umową stron. Pozwany bezzasadnie odmówił uiszczenia należności, uzależniając zapłatę wystawionych przez powódkę faktur od podpisania aneksu nr (...) do umowy nr (...). Nie ulegało wątpliwości, co zostało potwierdzone zeznaniami świadka M. L., że pozwany uiścił na rzecz zlikwidowanego (...) w T. za miesiąc sierpień 2010 r. kwotę wyższą od należnej o 25 103,45 zł.

Powódka nie jest następcą prawnym wskazanej wyżej zlikwidowanej placówki leczniczej i nie została zawarta umowa cesji praw i obowiązków (...) na powódkę.

W uchwale Rady Miasta T. z dnia 18 marca 2010r. stwierdzono, że zobowiązania i należności ośrodka, po zakończeniu czynności likwidacyjnych, stają się zobowiązaniami i należnościami (...) T.. W tej sytuacji łączenie rozliczeń dwóch oddzielnych podmiotów, jak chciałby to uczynić pozwany za pomocą proponowanego powódce aneksu nr (...), nie znajduje uzasadnienia. Zgodnie z umową stron, dotyczącą świadczeń rehabilitacyjnych, powódka wykonała świadczenia o wartości 183 612 zł. i pozwany okoliczności tej nie zakwestionował. Do zapłaty, po wydaniu wyroku zaocznego z dnia 2 kwietnia 2012 r. pozostała kwota 25 103,45 zł, którą Sąd Okręgowy zasądził w punkcie 1 wyroku z dnia 16 lipca 2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami zastępstwa procesowego.

Również zasadne było żądanie zapłaty przez pozwanego kwoty 163 345,80 zł tytułem przesunięć środków w ramach jednej umowy i pomiędzy umowami. Zdaniem Sądu I instancji powódka wypełniła wymagania formalne, wynikające z § 20 i § 21 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 sierpnia 2008 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, a zatem jej wnioski powinny zostać przez pozwanego rozpatrzone pozytywnie.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że żądanie przesunięcia nie zmierzało do zwiększenia globalnej wartości umowy, a dotyczyło jedynie rozliczenia w limicie środków określonych dla danego zakresu w celu pełnego wykorzystania kwoty zobowiązania z tytułu realizacji umowy. Wskazywał również, że pozwany odmawiając przesunięcia środków nie współdziałał przy wykonywaniu umowy, czym naruszył art. 354 kc.

W związku z powyższym na podstawie art. 354 kc w zw. z § 4 ust. 8 (...) Sąd I instancji zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 163 345,80 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty.

Pozwany złożył apelację od powyższego wyroku skierowaną przeciwko rozstrzygnięciom zasądzającym od niego na rzecz powódki kwoty 25 103,49 zł i kwoty 163.345,80 zł.

W odniesieniu do zasądzenia kwoty 25 103,49 zł skarżący zarzucił:

-

niezgodność ustaleń faktycznych Sądu I instancji z materiałem dowodowym przez ustalenie, że uchwała Rady Miasta T. z dnia 18 marca 2010 r. (k.64) wykluczała przejęcie praw i obowiązków przez powódkę,

-

naruszenie art. 232 zd. drugie kpc przez pominięcie przez Sąd I instancji dowodów z dokumentów na okoliczność cesji wierzytelności pomiędzy (...) w T. i powódką,

-

naruszenie art. 233 § 1 kpc przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegające na poczynieniu przez Sąd I instancji ustaleń nie mających odzwierciedlenia w dowodach przez przyjęcie, że nie doszło do cesji wierzytelności w kwocie 25 103,49 zł między (...) w T. i powódką,

-

naruszenie prawa materialnego (art. 368 kpc), a mianowicie art. 354 kc, polegające na jego błędnej wykładni i przyjęciu, że pozwany nie współdziałał przy wykonywaniu przedmiotowej umowy.

W odniesieniu do rozstrzygnięcia zasądzającego kwotę 163 345,80 zł pozwany zarzucił:

-

naruszenie art. 354 kc, polegające na jego błędnej wykładni i przyjęciu, że pozwany nie współdziałał z powódką przy wykonywaniu umowy, odmawiając przesunięcia środków,

-

błędną wykładnię przepisów § 20 i 21 ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej przez przyjęcie, że w świetle powyższych przepisów zachodzi konieczność pozytywnego załatwienia wniosków powódki o przesunięcie między zakresami świadczeń oraz między rodzajami świadczeń.

W konsekwencji skarżący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku oddalenia w całości żądań powódki i zasądzenia od niej na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji pozwanego i zasądzenie od niego zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie w części skierowanej do rozstrzygnięcia zasądzającego od skarżącego na rzecz powódki kwotę 25 103,49 zł z należnościami ubocznymi i kosztami zastępstwa procesowego. Należy zgodzić się z ustaleniami Sądu I instancji, według których powódka nie została następcą prawnym zlikwidowanego w sierpniu 2010 r. (...) w T.. Z treści § 2 uchwały nr (...) T. z dnia 18 marca 2010 r. nie wynika przeniesienie ogółu praw i obowiązków zlikwidowanej placówki na powódkę, a jedynie to, że powódka zapewni dalsze udzielanie świadczeń. Również z treści wniosku likwidatora (...) z dnia 1 lipca 2010 r. (k. 50) nie wynika aby doszło do przejęcia ogółu praw i obowiązków likwidowanego ośrodka przez powódkę. Wniosek ten dotyczy jedynie przeniesienia na powódkę praw z oznaczonym w nim umów, po zakończeniu działalności tego ośrodka. Przejęcie praw z tych umów nie jest następstwem prawnym pod tytułem ogólnym. Pozwany, jak wynikało z okoliczności sprawy, zapłacił na rzecz (...) w T., za świadczenia wykonane przez ten podmiot w miesiącu sierpniu 2010 r. kwotę wyższą od należnej o 25 103,49 zł. Należność ta została przekazana Gminie M. T., stosownie do zapisu § 3 uchwały Rady Miasta T. z dnia 18 marca 2010 r. Powódka przejmując prawa zlikwidowanego ośrodka z umów dotyczących realizacji świadczeń zdrowotnych, zawartych z pozwanym przez ten ośrodek, nie stała się dłużnikiem pozwanego z tytułu nadpłaty dokonanej przez niego za miesiąc sierpień 2010 r, gdyż nienależna zapłata nie nastąpiła na jej rzecz.

W związku z powyższym odmowa przez pozwanego zapłaty na rzecz powódki kwoty 25 103,49 zł, mimo wykazania przez powódkę wykonania świadczeń zdrowotnych o tej wartości w grudniu 2010 r, nie mogła zostać zaakceptowana.

W tej zatem części apelacja powoda była niezasadna i jako taka podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.

W pozostałym zakresie apelacja pozwanego zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd I instancji ustalił, że powódka zgłosiła w dniu 10 grudnia 2010 r. dwa wnioski o dokonanie przesunięć między zakresami umowy (...) wraz ze szczegółowym zestawieniem dokonanych przesunięć i dokonanie przesunięć między umowami (...) wraz ze szczegółowym zestawieniem dokonanych przesunięć, które to wnioski spełniały wymagania określone w § 20 i § 21 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz.U z 13 maja 2008 r.) i jako takie powinny zostać rozpatrzone przez pozwanego pozytywnie.

Ze stanowiskiem Sądu I instancji nie można się zgodzić. Zarówno w § 20, jak i § 21 cyt. wyżej rozporządzenia wskazuje się, że strony umowy, na wniosek świadczeniodawcy, składany po upływie kwartału kalendarzowego, dokonują zmian zawartych umów, polegających na zwiększeniu kwoty zobowiązania ustalonej dla jednego lub kilku rodzajów świadczeń i jednoczesnym zmniejszeniu kwoty zobowiązania za ten kwartał, ustalonej dla pozostałych rodzajów świadczeń (§ 20) lub na wniosek świadczeniodawcy, złożony po upływie kwartału kalendarzowego, dokonają zmian zawartych umów, polegających na zwiększeniu kwoty zobowiązania ustalonej dla jednego lub kilku zakresów świadczeń przy jednoczesnym zmniejszeniu kwoty zobowiązania za ten kwartał, ustalonej dla pozostałych zakresów świadczeń (§ 21).

Wnioski o dokonanie przesunięć kwot ustalonych w umowie dla danego rodzaju świadczeń na poczet należności za wykonanie innego rodzaju świadczeń w większym zakresie, czy też na poczet innego rodzaju świadczeń z innej, łączącej strony umowy, winny być składane po upływie kwartału kalendarzowego i dotyczyć zobowiązań za dany kwartał. Wnioski dotyczące ostatniego kwartału roku kalendarzowego winny być złożone do dnia 15 grudnia 2010 roku, którego wnioski dotyczą (§ 20 ust. 2, § 21 ust. 1 in fine).

Wnioski złożone przez powódkę, z dnia 10 grudnia 2010 r. (k. 38-39 i k. 40-42 akt sprawy o sygn. akt (...)) nie dotyczyły ostatniego kwartału 2010 r, lecz całego roku 2010, co wynika zarówno z treści samych wniosków, w których nie wykreślono w odpowiednich fragmentach pierwszego, drugiego i trzeciego kwartału, jak i ze szczegółowych zestawień (k. 39 i 42), gdzie wskazuje się na kwartały III-IV 2010 r. oraz kwartały I-IV 2010 r. Nadto z pierwszego zdania uzasadnienia pozwu w sprawie o sygn. akt (...) wynikało, że powódka dochodzi należności za świadczenia wykonane w 2010 r, objęte wskazanymi wyżej wnioskami.

Nie były wiarygodne wyjaśnienia pełnomocnika procesowego powódki, złożone na rozprawie apelacyjnej, że wnioski z dnia 10 grudnia 2010 r. dotyczyły ostatniego kwartału 2010 r, skoro co innego wynikało z treści wniosków i dołączonych do nich zestawień.

Nie został zatem spełniony podstawowy warunek, wskazany w § 20 i § 21 cyt. rozporządzenia, tj. złożenie wniosku dotyczącego danego kwartału kalendarzowego, po upływie tego kwartału.

Wymaganie złożenia wniosku dotyczącego określonego kwartału uzasadnione jest umożliwieniem pozwanemu racjonalnego gospodarowania środkami publicznymi, przeznaczonymi na pokrywanie kosztów określonych rodzajów świadczeń zdrowotnych, wykonywanych w ramach umów zawartych z różnymi świadczeniodawcami, w tym umożliwieniem zapłaty za tzw. nadwykonania.

Zawarcie umowy o wykonywanie określonych rodzajów świadczeń winno być poprzedzone wnikliwym rozeznaniem zapotrzebowania na poszczególne rodzaje świadczeń, tak aby zapewnić ich wykonywanie w zakresie odpowiadającym zapotrzebowaniom. Nie ulega wątpliwości, że może dojść w okresie kwartału do mniejszego zakresu wykonań określonych świadczeń, a większego zakresu wykonań innych świadczeń, np. w stanach nagłego zachorowania, wypadku czy potrzeby natychmiastowego leczenia. Tego typu sytuacjom mają służyć możliwości modyfikacji umowy, przez strony, po złożeniu wniosku odpowiadającego wymaganiom § 20 lub § 21 cyt. rozporządzenia.

Nie można jednak podzielić poglądu Sądu I instancji, według którego pozwany jest zobowiązany do uwzględnienia wniosków, nawet obejmujących okresy dłuższe aniżeli kwartał kalendarzowy, z tego tylko względu, że żądane przesunięcia nie zmierzały do zwiększenia globalnej wartości umowy, lecz dotyczyły wykorzystania pełnej kwoty zobowiązania z tytułu realizacji umowy.

Gdyby uznać za prawidłowe powyższe zapatrywanie, to nie byłoby celowe ustalanie w umowach zawieranych przez pozwanego ze świadczeniodawcami świadczeń zdrowotnych konkretnych ilości tych świadczeń i poszczególnych ich rodzajów, lecz wystarczyłoby wskazanie globalnej kwoty, którą kontrahent pozwanego otrzyma na dany okres, w ramach której mógłby on według własnego uznania i stosownie do zapotrzebowania wykonywać różne świadczenia, byleby zmieścił się w limicie przyznanych mu kosztów.

Pozwany jednak zawiera umowy dotyczące realizacji określonych świadczeń zdrowotnych, biorąc również pod uwagę zapotrzebowanie na nie i ich koszty, zaś wykonawcy tych świadczeń muszą sobie zdawać sprawę z tego, że nadwykonania, czyli wykonanie określonych świadczeń w większym zakresie musi być wykazane przesłankami określonymi w art. 19 ust. 1 ustawy z 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, czyli muszą być to świadczenia ratujące zdrowie lub życie w wypadkach nagłych, zaś niewykonania będą skutkować nieuzyskaniem świadczeń i nieuwzględnieniem ich w przyszłych umowach.

Środki niewykorzystane mogły zostać przekazane innym świadczeniodawcom, biorąc pod uwagę, że rozliczenia świadczeń dokonywane były miesięcznie (zeznania świadka M. L. – k. 172) i przy braku kwartalnych wniosków o dokonanie przesunięć środków pozwany posiadał informacje o tym, że powódka określonych świadczeń nie realizuje i nie wykorzystuje przeznaczonych na ich realizację środków finansowych. Przesunięcia środków, dokonywane w oparciu o § 20 i § 21 cyt. rozporządzenia, po złożeniu przez świadczeniodawcę wniosku dotyczącego danego kwartału kalendarzowego, nie są obwarowane wykazaniem potrzeby nadwykonań, w jednym zakresie świadczeń, lecz wymagają dokonania przez strony zmian zawartych umów. W rozpoznawanej sprawie strony nie dokonały zmiany zawartych umów, zaś zasądzenie kwot objętych wnioskami powódki z dnia 10 grudnia 2010 r. nie znajduje uzasadnienia w art. 354 kc w zw. z § 4 ust.8 umowy nr (...), powołanych jako podstawa prawna zasądzonego roszczenia.

W sytuacji, gdy pozwany odmawia uwzględnienia wniosków dotyczących przesunięć środków i nie przystępuje do zmiany umów, stronie wnioskującej, w ocenie Sądu Apelacyjnego, nie służy roszczenie o zapłatę lecz o zobowiązanie pozwanego do złożenia oświadczenia woli o treści odpowiadającej wnioskowi.

Reasumując, roszczenie powódki o zapłatę kwoty 163.345,80 zł, wynikającej z nieuwzględnienia wniosków powódki o dokonanie przesunięć środków między zakresami umowy (...) oraz przesunięć pomiędzy umowami (...), nie było zasadne przede wszystkim z tego powodu, że oba wnioski odnosiły się do okresów dłuższych aniżeli ostatni kwartał 2010 r, zaś na przeszkodzie częściowemu uwzględnieniu tych roszczeń, odnoszącemu się tylko do ostatniego kwartału 2010 r., stanął fakt, iż powódka nie wykazała w jakich częściach wnioski odnosiły się do przesunięć dokonanych w tym kwartale.

Niezależnie od tego, jak wyżej podano, strony nie dokonały modyfikacji łączących ich umów, co skutkuje uznaniem, iż brak jest podstawy prawnej do uwzględnienia żądania zapłaty, a co najwyżej powódce służy roszczenie o zobowiązanie pozwanego do złożenia oświadczenia woli. Z takim żądaniem powódka jednak nie wystąpiła.

W tym stanie rzeczy należało na podstawie art. 386 § 1 kpc zmienić zaskarżony wyrok w punkcie 2 przez oddalenie powództwa i nie obciążenie powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronie pozwanej, w oparciu o art. 102 kpc, zważywszy na charakter sprawy i okoliczność, że powódka dysponuje jedynie środkami finansowymi przekazywanymi jej przez pozwanego.

O kosztach postępowania apelacyjnego rozstrzygnięto na podstawie art. 98 i 99 kpc.