Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, 19-03-2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSO Piotr Jarmundowicz

Protokolant: Błażej Łój

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19-03-2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko D. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego D. K. na rzecz strony powodowej (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 84.016,57 zł (osiemdziesiąt cztery tysiące szesnaście złotych i pięćdziesiąt siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 27 kwietnia 2014 r. do 19 marca 2015 r.;

II.  zasądzoną w punkcie I wyroku kwotę rozkłada na 91 rat, w tym 89 rat po 933 zł każda, 90 ratę w kwocie 979,57 zł i 91 ratę stanowiąca odsetki ustawowe zasądzone w punkcie I wyroku, płatne miesięcznie do 10 dnia każdego miesiąca, poczynając od następnego miesiąca po miesiącu, w którym tenże wyrok się uprawomocni, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 4686,92 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1912/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) SA z siedzibą w W. wystąpiła z pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym z żądaniem zapłaty przez pozwanego D. K. kwoty 84 016,57 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 27 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu (k. 2).

Strona powodowa uzasadniając swoje żądanie wskazała, że pozwany nie wywiązał się z zobowiązań ciążących wobec niej. W związku z tym została wypowiedziana umowa oraz wystawiony wyciąg z ksiąg bankowych. Ponieważ pozwany nie uregulował należności w terminie wskazanym w wezwaniu do zapłaty wniesienie powództwa stało się konieczne i jest zdaniem strony powodowej w pełni uzasadnione.

W dniu 3 lipca 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym w całości uwzględnił żądanie pozwu (k. 8).

W ustawowym terminie pozwany D. K., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym (k. 9). W złożonym sprzeciwie pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

Postanowieniem z dnia 16 października 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Okręgowego we Wrocławiu w związku ze skutecznym wniesieniem przez pozwanego sprzeciwu od nakazu zapłaty (k. 14).

Pismem przygotowawczym z dnia 11 marca 2015 r. pozwany oświadczył, iż podtrzymuje stanowisko wyrażone w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Jednocześnie pozwany wskazał, że w przypadku uznania roszczenia strony powodowej za zasadne wniósł o rozłożenie zasądzonej kwoty na 90 równych rat w wysokości po 933,51 zł. każda, płatnych miesięcznie do 10 – go dnia każdego miesiąca, przelewem na rachunek bankowy strony powodowej (k. 46).

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany oświadczył, że znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji finansowej, w wyniku której nie jest w stanie jednorazowo uczynić zadość żądaniu pozwu. Pozwany wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą w branży budowlanej, która jednak nie przynosi mu zysków. Rozłożenie należności na 90 rat i tym samym odroczenie terminu płatności umożliwi efektywne wykonanie zobowiązania wobec strony powodowej, a z drugiej nie będzie zbyt dotkliwe. Pozwany wskazał, że prowadzona wobec niego egzekucja z wniosku (...) Sp. z o.o. w G. okazała się bezskuteczna, a działalność gospodarcza przyniosła stratę w 2013 r. w wysokości 117 742,50 zł. Ponadto pozwany oświadczył, iż przysługuje mu wierzytelność wobec spółki (...) SA we W. w wysokości 107 512,56 zł.

Na rozprawie w dniu 19 marca 2015 r. pełnomocnik strony powodowej oświadczył, iż wyraża zgodę na rozłożenie kwoty dochodzonej pozwem na raty (k. 66).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 listopada 2012 r. pozwany D. K. zawarł z (...) SA w W. umowę o udzielenie kredytu w wysokości 80 386,79 zł. Kredyt został udzielony w celu bezpośrednio niezwiązanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu w miesięcznych, 60 równych ratach, płatnych do 26 dnia każdego miesiąca. Kredyt został oprocentowany zmienną stopą procentową, która na dzień zawarcia umowy wynosiła 20,10 % w stosunku rocznym.

Zgodnie z postanowieniami umowy, w przypadku nie spłacenia w umówionym terminie kredytu wraz z należnymi Bankowi odsetkami, prowizjami, opłatami lub innymi należnościami, Bank zobowiązany był do wezwania Kredytobiorcy do niezwłocznego wpłacenia wymagalnych należności. Niespłacenie kredytu stanowić mogło wypowiedzenie umowy.

Dowód:

potwierdzenie udzielenia Kredytu – Kredyt G. nr (...) k. 27 – 32,

elektroniczne zestawienie operacji k. 35,

Pozwany nie spłacał należności wynikających z zaciągniętego u strony powodowej kredytu gotówkowego. Pismem z dnia 26 września 2013 r. pozwany został wezwany do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy.

Pomimo skierowanego wezwania do zapłaty pozwany nie uregulował istniejących zaległości.

Pismem z dnia 9 maja 2014 r. pozwany został poinformowany, iż została wszczęte postępowanie zmierzające do spłaty zadłużenia w kwocie 84 016,57 zł.

Dowód:

ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 26 września 2013 r. wraz ze zwrotnym potwierdzenie odbioru k. 33 – 35,

wezwanie do zapłaty z dnia 9 maja 2014 r. k. 26,

W dniu 26 kwietnia 2014 r. strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg bankowych nr (...). Zgodnie z wyciągiem stan zadłużenia na dzień 26 kwietnia 2014 r. wynosił 84 016,57 zł. Na tę kwotę składało się należność główna – 74 993,29 zł., odsetki umowne naliczone od kapitału za okres od 28 czerwca 2013 r. do 4 stycznia 2014 r. według stopy 15.59 % - 5 030,32 zł., odsetki umowne karne naliczone za okres od 4 stycznia 2014 r. do 26 kwietnia 2014 r. liczone od zadłużenia przeterminowanego wg. stopy procentowej w wysokości 15,59 % w skali roku – 3 992,96 zł.

Dowód:

wyciąg z ksiąg bankowych nr (...) z dnia 26 kwietnia 2014 r. k. 25,

kserokopia pełnomocnictwa nr (...) z dnia 5 lutego 2014 r. k. 36,

Pozwany D. K. prowadzi działalność gospodarczą. W 2013 r. poniósł stratę w wysokości 117 742,50 zł.

W dniu 24 stycznia 2014 r. pozwany zgłosił do Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej VIII Wydziału Gospodarczego ds. Upadłościowych i Naprawczych wierzytelność w wysokości 107 512,56 zł.

Prowadzone wobec pozwanego postępowanie egzekucyjne przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Środzie Śląskiej A. P. (Km 333/14) z wniosku (...) Sp. z o.o. w G. było bezskuteczne.

Dowód:

kserokopia informacji o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym 2013 k. 51 – 53,

kserokopia zgłoszenia wierzytelności k. 54 – 55,

kserokopia pisma Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Środzie Śląskiej A. P. w sprawie KM 333/14 z dnia 5 grudnia 2014 r. k. 59.

Sąd ustalił stan faktyczny w sprawie na podstawie zaoferowanego przez strony materiału dowodowego. Sąd w całości dał wiarę złożonym do akt dokumentom albowiem żadna ze stron nie zakwestionowała ich wiarygodności ani autentyczności.

Na ich podstawie zostały ustalone okoliczności dotyczące zawarcia umowy o kredyt gotówkowy, braku jego spłaty i wypowiedzenia umowy oraz wezwania pozwanego spłacenia zaciągniętego u strony powodowej zobowiązania.

Sąd na podstawie wyciągu z ksiąg bankowych ustalił wysokość zadłużenia ciążącego na pozwanym, wobec jego niezakwestionowania przez D. K..

Sąd ustalił także sytuację majątkową pozwanego na podstawie złożonych do akt dokumentów. Strona powodowa nie zakwestionowała bowiem twierdzeń pozwanego dotyczących jego trudnej sytuacji finansowej.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie nie było sporu między stronami co do wysokości należności ani istnienia obowiązku na pozwanym uregulowania zobowiązania wynikającego z zawartej umowy o kredyt gotówkowy.

Zważyć trzeba, że pozwany nie przedłożył żadnych dowodów, które świadczyć by mogły o braku powinności po jego stronie zapłaty kwoty dochodzonej pozwem przez stronę powodową. Z tych względów zdaniem Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Z tych względów Sąd orzekł jak w pkt. I sentencji wyroku.

Wskazać należy, iż stanowisko pozwanego sprowadzało się jedynie do rozłożenia na raty kwoty żądanej pozwem. Strona powodowa przychyliła się do stanowiska pozwanego o rozłożenie na równe raty kwoty dochodzonej pozwem, wnosząc jedynie o uwzględnienie odsetek dochodzonych wraz z należnością główną.

Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

Powyższy przepis zawiera szczególną zasadę wyrokowania, określaną jako „moratorium sędziego”. Według judykatury, rozkładając zasądzone świadczenia pieniężne na raty, sąd nie może - na podstawie art. 320 - odmówić przyznania wierzycielowi żądanych odsetek za okres do dnia wydania wyroku zasądzającego świadczenie; rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma jednak ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego - zasada prawna z dnia 22 września 1970 r., III PZP 11/70, OSNC 1971, nr 4, poz. 61).

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że zachodzą podstawy, aby uwzględnić wniosek pozwanego o rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia. Dokonując rozstrzygnięcia w tym zakresie Sąd uwzględnił aktualną trudną sytuację finansową pozwanego. Sąd miał przy tym na uwadze stanowisko strony powodowej, która nie sprzeciwiła się rozłożeniu na raty kwoty dochodzonej pozwem.

W konsekwencji Sąd tak rozłożył na raty zasądzone świadczenie, by nie pozbawić pozwanego środków bieżących, a jednocześnie uwzględnić interes strony powodowej, uwzględniając zgodne stanowiska stron. Dlatego Sąd rozłożył na 91 rat kwotę dochodzoną pozwem, mając na uwadze twierdzenia pozwanego, z których wynika, iż jest w stanie wygospodarować środki na spłatę rat w wysokości ustalonej w pkt. II wyroku.

Sąd miał nadto na uwadze, że rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty na podstawie art. 320 k.p.c. ma ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. Z uwagi na powyższe Sąd zasądzoną w punkcie I kwotę rozłożył na 91 rat, w tym 89 rat po 933 zł każda, 90 w wysokości 979,57 zł i 91 ratę stanowiącą odsetki ustawowe zasądzone w punkcie I wyroku, płatne miesięcznie, do 10 dnia każdego miesiąca, poczynając od następnego miesiąca, po miesiącu w którym wyrok się uprawomocni, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu znajduje uzasadnienie w art. 98 k.p.c. w związku z § 6 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu..

W niniejszej sprawie roszczenie strony powodowej zasługiwało na uwzględnienie w całości. Pozwoliło to Sądowi na zastosowanie normy art. 98 k.p.c. i obciążenie całością kosztów procesu poniesionych przez strony powodową.

Z tych względów Sąd zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej całość poniesionych przez nią kosztów procesu, na które składa się: opłata sądowa w wysokości 1 051 zł., wynagrodzenie pełnomocnika – 3 600 zł., opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa – 17 zł oraz 18,92 zł. z tytułu prowizji ponoszonej przy dokonywaniu wpłaty opłaty sądowej w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd działając na podstawie powołanych wyżej przepisów orzekł jak w pkt. IV sentencji wyroku.