Sygnatura akt II Cz 605/15
K., dnia 29 września 2015 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu, Wydział II Cywilny
w składzie:
Przewodniczący: SSO. Wojciech Vogt
po rozpoznaniu w dniu 29 września 2015 r. w Kaliszu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) (...) (...) z siedzibą w W.((...)(08)
przeciwko J. B.
o zapłatę
na skutek zażalenia powoda
od punktu 2 postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 15 lipca 2015 r. zawartego w wyroku z tejże daty w sprawie I C 2318/14
postanawia:
1. zmienić zaskarżone postanowienie i nadać mu następujące brzmienie:
„ zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania”
2. zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 150 zł tytułem zwrotu kosztów postepowania zażaleniowego.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Kaliszu nie obciążył w całości pozwanego kosztami postępowania. Wskazał, że pozwany nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania.
Zażalenie od tego rozstrzygnięcia złożył powód zarzucając naruszenie art. 102 k.c. i wskazując, że nie ma podstaw do zastosowania tego przepisu w stosunku do pozwanego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
W artykule 102 k.p.c. ustawodawca odwołuje się do pojęcia „wypadków szczególnie uzasadnionych” Takie sformułowanie wprawdzie nie jest klauzulą generalną, jednak opiera się na zwrocie niedookreślonym, który może odsyłać również do argumentów natury aksjologicznej. Regulacja ta znajduje zastosowanie w wyjątkowych sytuacjach, gdy z uwagi na okoliczności konkretnej sprawy, zastosowanie reguł ogólnych Kodeksu postepowania cywilnego dotyczących zwrotu kosztów procesu byłoby nieuzasadnione.
W niniejszej sprawie takie szczególne okoliczności nie zachodzą. Ogólne sformułowanie Sądu I instancji stwierdzające, że pozwany nie jest w stanie ponieść tych kosztów w sposób rażący narusza reguły przewidziane w tym przepisie (por. postanowienie SN z dnia 18 kwietnia 2013 r., III CZ 75/12).
Powód poniósł koszty na opłatę sądową 100 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 617 zł , czyli łącznie kwotę 717 zł i zwrot tych kosztów należy mu się od pozwanego.
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało zgodnie z art. 386 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzec jak w sentencji.