Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2015 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Elżbieta Kunecka

Sędziowie: SSA Ireneusz Lejczak (spr.)

SSA Jacek Witkowski

Protokolant: Robert Purchalak

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2015 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z wniosku L. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o emeryturę

na skutek apelacji L. P.

od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt VIII U 628/14

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu oddalił odwołanie wnioskodawczyni L. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 20 stycznia 2014 r.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na następujących ustaleniach faktycznych:

Decyzją z dnia 25 lutego 2004 r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od dnia 1 stycznia 2004 r.

W dniu 24 kwietnia 2012 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o przeliczenie emerytury w związku z ukończeniem 60 roku życia. Decyzją z dnia 23 maja 2012 r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od miesiąca zgłoszenia wniosku.

Organ rentowy z uwagi na fakt, że wnioskodawczyni nie podlegała prze co najmniej 30 miesięcy ubezpieczeniu społecznemu po nabyciu prawa do emerytury, nie znalazł podstawy do ponownego przeliczenia emerytury z zastosowaniem nowej kwoty bazowej w części socjalnej świadczenia. Od decyzji z dnia 23 maja 2012 r. wnioskodawczyni nie złożyła odwołania.

Wnioskiem z dnia 12 grudnia 2013 r. wnioskodawczyni wniosła o przyznanie emerytury po emeryturze oraz o przeliczenie stażu, gdyż pozostawała w ubezpieczeniu przez 30 miesięcy, to jest od dnia 1 czerwca 2010 r. do dnia 30 czerwca 2010 r. od dnia 1 października 2010 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. i od dnia 20 maja 2013 r. do nadal.

Decyzją z dnia 20 stycznia 2014 r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni przyznania emerytury po emeryturze.

Przy tak poczynionych ustaleniach faktycznych Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie wnioskodawczyni jest nieuzasadnione.

Sąd Okręgowy wskazał, że wobec wnioskodawczyni nie znajduje zastosowanie art. 53 ust.3 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 j.t.) bowiem na mocy decyzji z dnia 23 maja 2012 r. nabyła prawo do emerytury w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego i wówczas nie pozostawała w ubezpieczeniu przez co najmniej 30 miesięcy. Sąd Okręgowy podkreślił, że sam fakt pozostawaniu w ubezpieczeniu przez co najmniej 30 miesięcy daje jedynie podstawę do przeliczenia świadczenia, nie zaś do przyznania prawa do emerytury po emeryturze. Wobec tego słusznie organ rentowy stwierdził, że nie ma podstaw do przeliczenia jej świadczenia w oparciu o art. 53 ustawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na zasadzie 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.

Powyższy wyrok zaskarżyła wnioskodawczyni, powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 10 września 2009 r., sygn. akt I UZP 6/09. nadto zarzuciła, że organ rentowy ustalając prawo do emerytury w decyzji z dnia 23 maja 20102 r. pozbawił jej prawa do przeliczenia emerytury zgodnie z art. 53 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wskazując na powyższe wniosła o uchylenie tej decyzji z dnia 23 maja 2012 r. gdyż została wydana z rażącym naruszeniem prawa.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni jest nieuzasadniona.

Sąd Okręgowy wydał trafne rozstrzygnięcie, które znajduje uzasadnienie w całokształcie okoliczności faktycznych sprawy oraz w treści obowiązujących przepisów prawnych.

W rozpoznawanej sprawie niesporne jest, że wnioskodawczyni pobierała od dnia 1 stycznia 2004 r. wcześniejszą emeryturę. Poza sporem jest także, że z dniem 10 kwietnia 2012 r. nabyła emeryturę w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego i do tego czasu nie pozostawała w zatrudnieniu przez co najmniej 30 miesięcy.

Natomiast kwestia sporna sprowadzała się do ustalenia, czy wnioskodawczyni przysługuje prawo do przeliczenia emerytury na podstawie w art. 53 ust. 4 ustawy.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że nie ma podstaw do uchylenia decyzji organu rentowego z dnia 23 maja 2012 r., czego domagała się wnioskodawczyni. Decyzja ta nie została przez wnioskodawczynię zaskarżona, wobec czego stała się ostateczna i na tym etapie postępowania nie ma podstaw do jej kwestionowania.

Odnosząc się do dalszych zarzutów należy zauważyć, że art. 53 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowi, że emeryturę, której podstawę wymiaru stanowi podstawa wymiaru świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy, oblicza się od tej samej kwoty bazowej, którą ostatnio przyjęto do ustalenia podstawy wymiaru, a następnie emeryturę podwyższa się w ramach waloryzacji przypadających do dnia nabycia uprawnień do emerytury. Przepisu tego nie stosuje się tylko wtedy, gdy zainteresowany po nabyciu uprawnień do świadczenia, którego podstawę wymiaru wskazał za podstawę emerytury, podlegał co najmniej przez 30 miesięcy ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym - ust. 4 art. 53 ustawy emerytalnej.

Tymczasem wnioskodawczyni po przyznaniu emerytury wcześniejszej - a więc świadczenia, którego podstawę przyjęto do obliczenia jej emerytury w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego, nie podlegała ubezpieczeniu społecznemu przez ponad 30 miesięcy. Do dnia 10 kwietnia 2012 r. wykazała jedynie niecałe 20 miesięcy zatrudnienia.

Zgodnie z jasnym brzmieniem ust. 3 i 4 art. 53 ustawy, nie ma żadnej możliwości przeliczenia tzw. części socjalnej świadczenia w przypadku, gdy emeryt nie pozostawał w ubezpieczeniu, przez co najmniej 30 miesięcy na świadczeniu wcześniejszym (rencie, emeryturze). Natomiast późniejsze podleganie ubezpieczeniom społecznym, a więc już w trakcie pobierania emerytury w powszechnym wieku emerytalnym nie ma żadnego wpływu na omawiany mechanizm także i z tego względu, że przeliczenie określone w art. 53 ust. 4 w zw. z 3 ustawy ma charakter jednorazowy i występuje tylko w sytuacji, gdy ubezpieczony pobierał wcześniej rentę lub emeryturę (wcześniejszą lub w obniżonym wieku), po czym osiąga wiek emerytalny i występuje o przeliczenie emerytury w trybie art. 53 ust. 3 i 4 ustawy emerytalnej.

Odnośnie uchwały Sądu Najwyższego, na którą powołuje się wnioskodawczyni, to nie daje ona żadnych podstaw do przeliczenia jej emerytury w oparciu o art. 53 ust. 4 ustawy. Wręcz przeciwnie potwierdza ona słuszność powyższych rozważań.

W związku z powyższym, Sąd Apelacyjny nie znajdując podstaw do uwzględnienia apelacji, na podstawie art. 385 kpc, apelację wnioskodawczyni oddalił.

R.S.