Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 września 2015 roku

wydanego w postępowaniu uproszczonym

Powód (...) Spółka akcyjna w W. zażądał zasądzenia od pozwanej E. P. na swoją rzecz kwoty 992 złotych z ustawowymi odsetkami oraz o rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

W uzasadnieniu podał, że strony zawarły umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności pojazdu należącego do pozwanej. Wskazał, że pozwana nie zapłaciła składki w wysokości dochodzonej pozwem.

Nakazem zapłaty z dnia 16 grudnia 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazał pozwanej zapłacić na rzecz powoda kwotę 992 złotych z odsetkami oraz kosztami procesu.

Powyższemu nakazowi zapłaty pozwana sprzeciwiła się, co spowodowało, że nakaz ten utracił moc. W sprzeciwie poniosła, że wypowiedziała umowę ubezpieczenia. Podczas rozprawy dnia 7 września 2015 roku sprecyzowała, że oświadczenie to stanowiło odstąpienie od umowy.

W toku procesu obie strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 9 stycznia 2012 roku powód (...) Spółka akcyjna w W. zawarł z pozwaną E. P. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) w okresie od 14 stycznia 2012 roku do 13 stycznia 2013 roku. Strony ustaliły składkę ubezpieczeniową na kwotę 992 złotych. Pozwana nie zapłaciła składki.

Okoliczność bezsporna, a nadto:

–

polisa, k. 47-48;

–

kalkulacja składki, k. 49-50;

Pismem z dnia 10 stycznia 2012 roku pozwana poinformowała powoda o rezygnacji z ubezpieczenia.

Dowód:

-

pismo z dnia 10.01.2012 r., k. 11;

Pismem z dnia 7 maja 2012 roku pozwana poinformowała powoda o odmowie zapłaty ubezpieczenia wobec złożenia oświadczenia o rezygnacji z ubezpieczenia.

Dowód:

-

pismo z dnia 7.05.2012 r., k. 12-13;

Pismem z dnia 21 października 2013 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty składki ubezpieczeniowej w wysokości 992 złotych.

Okoliczność bezsporna, a nadto:

–

wezwanie do zapłaty, k. 36;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Podstawę żądania stanowiła dyspozycja wynikająca z art. 805 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W takiej sytuacji powód winien był wykazać, że została zawarta umowa ubezpieczenia, która obowiązywała w okresie, z którym wiążą się dochodzone składki, tj. od 14 stycznia 2012 roku do 13 stycznia 2013 roku.

W ocenie sądu powód okoliczności te wykazał. Bezsporne było to, że strony zawarły umowę obowiązkowego ubezpieczenia posiadacza pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) na okres 12 miesięcy, tj. od 14 stycznia 2012 roku do 13 stycznia 2013 roku oraz składka ubezpieczeniowa wynosiła 992 złotych. Pozwana nie kwestionowała anisamego zawarcia umowy ani też wysokości składki z tego tytułu. Nadto obie okoliczności wynikają z przedstawionych przez powoda: polisy oraz kalkulacji składki. Poza sporem było także to, że pozwana nie zapłaciła składki.

W toku procesu pozwana starała się wykazać, że doszło do zniweczenia skutków prawnych zawartej umowy ubezpieczenia. Na tę okoliczność przedstawiła pismo z dnia 10 stycznia 2012 roku, w którym oświadczyła, że rezygnuje z ubezpieczenia. Zgodnie z treścią art. 395 k.c. można zastrzec, że jednej lub obu stronom przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy. Prawo to wykonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. W razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za niezawartą. Wprawdzie z treści art. 395 § 2 k.c. wynika, że w razie złożenia oświadczenia o odstąpieniu umowa uważana jest za niezawartą, a zatem strony stają się zwolnione z obowiązku spełnienia świadczeń na swoją rzecz, jednak w ocenie sądu pozwana nie wykazała, by strony uregulowały prawo odstąpienia. Co prawda powołała się na ogólne warunki ubezpieczenia, jednak nie przedstawiła żadnego dowodu na tę okoliczność, zaś powód zaprzeczył temu faktowi. Z art. 33 pkt 3) ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124, poz. 1152 ze zm.) umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ulega rozwiązaniu m.in. z dniem odstąpienia od umowy, jednak uprawnienie to zostało zastrzeżone jedynie dla umów zawartych przed rejestracją pojazdu i na wypadek jego niezarejestrowania, a zatem do innych stanów faktycznych niż w przedmiotowej sprawie. Pozwana nie wykazała także, by w trakcie okresu ubezpieczeniowego doszło do któregokolwiek z pozostałych zdarzeń wyszczególnionych w art. 33 przywołanej ustawy. W ocenie sądu nie sposób dopatrywać się uprawnień do skutecznego odstąpienia od umowy z tytułu ochrony konsumentów. Art. 2 ustawy z dnia 2 marca 2000 roku o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz.U. nr 22, poz. 271 ze zm.) dopuszcza złożenie takiego oświadczenia, lecz wyłącznie w odniesieniu do umów zawartych poza lokalem przedsiębiorstwa. Pozwana nie powoływała się na zawarcie umowy w takim trybie i z żadnego dowodu fakt taki nie wynikał. Podczas rozprawy pozwana powołała się także na uprawnienia wynikające z art. 8 ustawy z dnia 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta (Dz.U. poz. 827). Niemniej jednak należy zauważyć, że ustawa ta weszła w życie 25 grudnia 2014 roku, a zatem niemal 3 lata po zawarciu przedmiotowej umowy i złożeniu oświadczenia o rezygnacji. Zgodnie z treścią art. 51 tej ustawy do umów zawartych przed dniem wejścia w życie tej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. W takim stanie rzeczy nie sposób nowej ustawy stosować do umowy ubezpieczenia z 9 stycznia 2012 roku.

Oceniając charakter prawny oświadczenia z 10 stycznia 2012 roku sąd uznał, że nie sposób odnosić go do instytucji wypowiedzenia, o którym mowa w art. 365 ¹ k.c. Instytucja ta dotyczy bowiem zobowiązań bezterminowych o charakterze ciągłym, podczas gdy umowa ubezpieczenia została zawarta na ściśle oznaczony okres.

Z powyższych okoliczności wynika, że umowa z dnia 9 stycznia 2012 roku została zawarta skutecznie. Nie została natomiast skutecznie rozwiązana przed zakończeniem okresu ubezpieczenia. W takim stanie rzeczy na pozwanej spoczywał obowiązek spełnienia świadczenia z tytułu składki, o którym mowa w art. 805 § 1 k.c.

Stan faktyczny w sprawie był zasadniczo bezsporny, przy czym strony pozostawały w sporze jedynie co do prawnej jego oceny. Nadto do ustalenia stanu faktycznego zostały wykorzystane dowody z dokumentów, o których mowa w uzasadnieniu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 992 złotych tytułem pełnej składki z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o czym orzekł jak w pkt I sentencji. O roszczeniu za opóźnienie orzeczono odpowiednio do treści art. 481 § 1 k.c. Z polisy wynika, że termin zapłaty składki przypadał na 23 stycznia 2012 roku. W takiej sytuacji z dniem 24 stycznia 2012 roku pozwana popadła w opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

O kosztach procesu orzeczono odpowiednio do treści art. 98 § 1 i 2 k.p.c. Na poniesione przez powoda koszty procesu składały się: opłata sądowa w wysokości 30 złotych, koszty notarialne związane z poświadczeniem pełnomocnictwa w wysokości 14,76 złotych oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych. W takim stanie rzeczy orzeczono jak w pkt II sentencji.