Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2015 roku

Sąd Okręgowy w Płocku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Hanna Parzybut-Dan

Protokolant: sekret. sąd. Justyna Zalewska

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2015 r. w Płocku

sprawy A. P. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o ponowne przeliczenie emerytury

na skutek odwołania A. P. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 4 sierpnia 2014 r., znak (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przelicza emeryturę wnioskodawcy od dnia 1 czerwca 2014 r. na podstawie przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat podlegania ubezpieczeniu na podstawie wynagrodzeń:

- za 1972 r. w kwocie 24.299 zł,

- za 1973 r. w kwocie 32.867 zł,

- za 1977 r. w kwocie 45.385 zł;

-za 1979 r. w kwocie 61.806 zł;

- za 1980 r. w kwocie 62.966 zł;

- za 1981 r. w kwocie 88.190 zł;

- za 1982 r. w kwocie 114.333 zł;

- za 1983 r. w kwocie 136.082 zł;

- za 1984 r. w kwocie 154.068 zł;

- za 1985 r. w kwocie 202.302 zł;

- za 1986 r. w kwocie 335.947 zł;

- za 1987 r. w kwocie 328.184 zł;

- za 1988 r. w kwocie 551.858 zł;

- za 1989 r. w kwocie 2.058.375 zł;

- za 1993 r. w kwocie 34.640.900 zł;

- za 1994 r. w kwocie 60.337.700 zł;

- za 1995 r. w kwocie 9.102,17 zł;

- za 1996 r. w kwocie 9.933,22 zł;

- za 1997 r. w kwocie 13.459,31 zł;

- za 1998 r. w kwocie 15.507,16 zł

2.  zawarty w odwołaniu wniosek A. P. (1) o wyrównanie emerytury od 2007 r. przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.;

3.  wniosek A. P. (1) z dnia 21 kwietnia 2015 r. o obliczenie emerytury na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P..

SSO Hanna Parzybut-Dan

UZASADNIENIE

A. P. (1) wniósł odwołanie do Sądu Okręgowego w Płocku VI Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych od decyzji z dnia 4 sierpnia 2014 r., którą organ rentowy odmówił przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art.116 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W odwołaniu zarzucił, że organ rentowy w wyliczeniu emerytury nie ujął:

- zarobków z okresu pracy w (...) Zakładów (...) w P. za lata 1974-1976;

- wynagrodzenia za miesiąc marzec 1990 r. z okresu zatrudnienia w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu (...) w P., wnosząc o przyjęcie z tego okresu średniej krajowej;

-wynagrodzenia z Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu (...) w P. za lata 1977,1986,1988,1989, gdzie w przychodach częściowo pominięto nagrody z zysku, premie jakościowe, uznaniowe, nagrody jubileuszowe. Od powyższych kwot do grudnia 1989 r., były odprowadzane składki do ZUS, zaniżyło to ogólny wskaźnik podstawy z wybranych 20 lat do około 41,96%.

Na rozprawie w dniu 26 lutego 2015 r. odwołujący sprostował, że zarzut zaniżenia wynagrodzenia dotyczył marca 1980 r. a nie marca 1990 r. Organ rentowy niezasadnie bowiem przyjął, że nie ma dowodu na wykonywanie zatrudnienia w tym miesiącu. A. P. (1) wniósł o zmianę decyzji i przeliczenie emerytury za okres 20 lat z korzystnym wskaźnikiem przy uwzględnieniu zarzutów zawartych w odwołaniu i wyrównaniem tak ustalonej emerytury od 2007 r.

W piśmie z dnia 21 kwietnia 2015 r. A. P. (1) „ w uzupełnieniu do sprawy i odwołania” wniósł o dokonanie przeliczenia emerytury na nowych zasadach, ponieważ urodził się przed 1 stycznia 1949 r., posiada okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 41 lat oraz wiek emerytalny. Ponadto kontynuował ubezpieczenie emerytalne i rentowe( k. 31 akt ).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powołał się na następujące argumenty: Odwołujący do wniosku z dnia 20.06.2014r. nie dołączył żadnych dowodów uzasadniających prawo do zmiany wysokości świadczenia.

Jednocześnie w piśmie z dnia 04.08.2014r. wyjaśniono ubezpieczonemu, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto wynagrodzenia z 20 lat najkorzystniejszych lat kalendarzowych.

Za 1974r. organ rentowy przyjął wynagrodzenia minimalne za okresy od 01.01.1974r. do 04.02.1974 - zatrudnienie w Przedsiębiorstwie (...) w kwocie 1143 zł, od 09.02.1974 r. do 31.12.1974r. - zatrudnienie w (...) w kwocie 11715 zł, łącznie wynagrodzenie wynosi (...) z i nie zostało uwzględnione w podstawie wymiaru, ponieważ wskaźnik za ten rok wyniósł 33,64%. Wpisana w legitymacji ubezpieczeniowej kwota 3.4795 zł nie dotyczy roku 1974, ale okresu od 01.09.1975r. do 31.08.1976r. i dlatego za okres pracy w (...) zostały przyjęte wynagrodzenia minimalne.

W 1986r. w miesiącu marcu nie przyjęto minimalnego wynagrodzenia za ten miesiąc, ponieważ brak jest potwierdzenia, że A. P. pracował w tym miesiącu, o czym organ rentowy poinformował wnioskodawcę w decyzji z dnia 29.04.2009r. oraz w piśmie z dnia 05.03.2010 r. Odnośnie wynagrodzenia w (...) od 12.09.1977r. do 31.12.1977r. – przyjęto wynagrodzenie w kwocie 5087zł. Odnośnie wynagrodzeń za lata 1986, 1988, 1989 poinformowano wnioskodawcę, że do roku 1986 nie uwzględniono kwoty 2000 zł - dotyczy ona roku 1985 i do niego została doliczona oraz kwot 9.800 zł, 140 zł, 1.012 zł (nagrody z zysku). Do roku 1988 nie doliczono kwot 9.294 zł i 19.200zł - dotyczą roku 1987 i do niego zostały doliczone kwoty 34500 zł - nagrody z zysku. Za 1989r. również nie przyjęto nagród z zysku. Nagrody i premie z zysku stanowiły podstawę wymiaru składek od 1990r. Ponadto we wskazanych kartach wynagrodzeń za lata 1986, 1988,1989 brak jest kwot nagród jubileuszowych.

Natomiast z kart wynagrodzeń wynika, że nagroda jubileuszowa została wypłacona w lutym 1990r. Ponieważ od 01.01.1990r. nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne od nagród jubileuszowych, nagroda ta nie mogła zostać przyjęta do podstawy wymiaru emerytury.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 6.02.2008 r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę od 13 czerwca 2007 r. ( k. 207 akt ZUS).

Decyzją z dnia 29.04.2009r. przeliczono wysokość emerytury, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyliczony z lat 1988 - 2007 wynosił 89,28 %. (k-354)

Oddział uwzględnił kwoty minimalnego wynagrodzenia w podstawie wymiaru ostatnio przyjętego do obliczenia wysokości świadczenia m.in. za okresy 01.01.1977r. do 05.02.1977r. i od 12.09.197" 31.12.1977r. zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 04.09.2008r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 192, poz. 1180), wysokość emerytury została obliczona ponownie z uwzględnieniem kwot minimalnego wynagrodzenia pracowników za te okresy, za które nie można było ustalić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalno-rentowe rentowe, a w których pracownik pozostawał w stosunku pracy. Przeliczeniu podlegała podstawa wymiaru przyjęta do obliczenia świadczenia, (k - 370).

Decyzją z dnia 12.06.2012r. O/ZUS przyznał na wniosek zainteresowanego emeryturę od 01.06.2 na podstawie art. 27 cyt. ustawy( plik E1 k.9).

Decyzje te nie zostały zaskarżone przez wnioskodawcę.

W dniu 20 czerwca 2014 r. A. P. (1) złożył wniosek o przeliczenie emerytury. We wniosku zwrócił się o uwzględnienie korzystniejszych wynagrodzeń z (...) w P. za 1974 r., ponadto w z (...) w P. za lata 1977, 1986, 1988, które zostały zaniżone, pominięcia wynagrodzenia za marzec 1980 r. Zgłosił też zastrzeżenia do podstaw wynagrodzenia za1989 r., gdyż nie uwzględniono nagród jubileuszowych, które stanowiły podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne ( k. 436 akt ZUS).

Zaskarżoną decyzją z dnia 4 sierpnia 2014 r. organ rentowy odmówił przeliczenia emerytury , gdyż A. P. (1) nie dołączył dowodów uzasadniających prawo do zmiany wysokości świadczenia( decyzja w aktach ZUS).

Odwołujący w okresie od 9 lutego 1974 r. do 30 września 1976 r. był zatrudniony w (...) Zakładach (...) w P.. Wnioskodawca został zatrudniony ze stawką zaszeregowania wg VI grupy w kwocie 11,50 zł za godzinę. Od 1 sierpnia 1974 r. został przeszeregowany do VII grupy z wynagrodzeniem 13 zł za godz. W oparciu o iloczyn stawek godzinowych i normatywnego czasu pracy wnioskodawca uzyskiwał wynagrodzenie: za 1974 r. w kwocie 25.413 zł, za 1975 r. w kwocie 30.394 zł, za 1976 w kwocie 22.932 zł( dowód opinia biegłej z zakresu księgowości i rachunkowości E. D. k. 23-27) .

Od 12 września 1977 r. do 31 sierpnia 1990 r. odwołujący pracował w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu (...) w P.( dowód umowa o pracę z dnia 12.09.1977 r. w aktach osobowych).Zgodnie z umową o pracę ustalono wynagrodzenie w stawce miesięcznej w kwocie 2.800 zł. Wynagrodzenie za 1977 r. wyniosło łącznie 10.173 zł. Wynagrodzenie za 1978 r. wyniosło 33.600 zł.

Ponadto zakład ewidencjonował wynagrodzenia za lata 1979-1990 w postaci kart wynagrodzeń, na podstawie których organ rentowy uwzględnił przychody ze stosunku pracy przy obliczeniu emerytury. Za 1980 r. w karcie wynagrodzeń nie jest wpisane wynagrodzenie za marzec 1980 r. Zgodnie ze świadectwem pracy ubezpieczony świadczył pracę w tym miesiącu, zaś wynagrodzenie zasadnicze wyniosło 3.400 zł plus dodatek stały w kwocie 465 zł. Przy uwzględnieniu wynagrodzenia za miesiąc marzec 1980 r. , łączne wynagrodzenie ze stosunku pracy wyniosło 62.966 zł. Ponadto wynagrodzenia prawidłowo wyliczone za 1986 r. wynoszą przy uwzględnieniu premii za ubytki w wysokości 1000 zł – 335.947 zł, za 1989 r. zgodnie z kartoteką wynagrodzeń 2.058.375 zł. Za 1990 r. wynagrodzenie stanowi kwotę 3.811.298 zł. Za 1988 r. nie zostały uwzględnione przez ZUS wszystkie składniki wynagrodzenia poprzez pominięcie wynagrodzenia za sierpień 1988 r. w kwocie 31.685 zł. Podstawa wymiaru składek za 1988 r. wynosi 551.858 zł. Również uwzględnieniu podlegają w podstawie wymiaru składek premie: za grudzień 1988 r. wypłacona w styczniu 1989 r., premia za grudzień 1989 r. wypłacona w 1990 r. Prawidłowo ustalona podstawa wymiaru składek za 1989 r. wynosi 2.058,375 zł.

Przy uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek wynagrodzeń z (...) oraz (...) w P. z 20 lat podlegania ubezpieczeniu za lata 1972, 1973,1977,1979- 1989, 1993-1998 wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosi 90,98% i jest wyższy od obliczonego przez ZUS w decyzji z dnia 12.06.2012 r.( wwpw wyniósł 89,28%)

( dowód; opinia biegłej z zakresu księgowości i rachunkowości E. D. k. 23-27) .

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ZUS, aktach osobowych z (...) i (...) w P. a także na podstawie opinii biegłej z zakresu księgowości i rachunkowości E. D. k. 23-27.

Spór w sprawie dotyczył wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z okresu zatrudnienia w kwestionowanych przedsiębiorstwach. Jak wynika z opinii biegłej możliwe jest ustalenie wynagrodzeń za lata, które nie zostały wykazane przez pracodawcę zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu i kartoteki płacowe , także w oparciu o hipotetyczne założenie, że wnioskodawca pracując w pełnym wymiarze czasu pracy osiągał wynagrodzenie określone stawką godzinową. Powyższe założenie nie uchybia przepisom art. 116 ust.5 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz. U z 2013 r. poz. 1440) oraz §21 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe ( Dz.U. Nr 237 poz. 1412). Zgodnie z §21 Rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Możliwość udowodnienia wysokości zarobków napotyka jednak przeszkody związane z likwidacją zakładów pracy, zatem wystawienie takich zaświadczeń po wielu latach nie jest możliwe. Na aprobatę natomiast zasługuje możliwość ustalania zarobków ubezpieczonych na podstawie innych dowodów, zważywszy, że w postępowaniu z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie obowiązują ograniczenia dowodowe tak jak przed organem rentowym. Możliwe jest zatem przeliczenie emerytury na podstawie dowodów zastępczych pod warunkiem, że wynagrodzenie tam określone niespornie przysługiwało w czasie zatrudnienia. Potwierdzeniem takich zasad ustalania wynagrodzenia jest m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 4 kwietnia 2012 r., III AUa 1091/11, LEX nr 1164104, zgodnie z którym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie dowodów zastępczych uwzględnia się tylko takie składniki wynagrodzenia, które są składnikami pewnymi przysługującymi wnioskodawcy bez żadnych warunków.

Zatem zarobki wnioskodawcy, za okresy niewykazane zaświadczeniami pracodawców, podlegały zaliczeniu do podstawy wymiary emerytury na podstawie angaży oraz dokumentów z akt osobowych, przy założeniu, że odwołujący był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy. Biegła z zakresu księgowości i rachunkowości E. D. wskazała ponadto na nieprawidłowości w wyliczeniu wynagrodzeń wnioskodawcy za lata 1988, 1989, 1990. Sąd podzielił wyliczenia dokonanego przez biegłą, gdyż są rzetelne poparte fachową wiedzą biegłej.

Sąd zważył, co następuje:

Zaskarżona decyzja została wydana na podstawie art. 114 ust. 1 i 116 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz. U z 2013 r. poz. 1440) zwanej dalej ustawą emerytalną, w myśl których prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Zgodnie z art. 111ust. 1usatwy z dnia 17 12 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn. Dz.U. z 2009 r., nr 153 poz.1227) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Przeliczenie świadczeń według zasad art. 111 ustawy emerytalnej dotyczy ponownego ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty w sytuacji, gdy: zainteresowany wskazuje do przeliczenia świadczenia okresy ubezpieczenia przypadające przed jego przyznaniem lub zgłoszeniem wniosku o ponowne ustalenie uprawnień, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego; stosuje się kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia, tj. kwotę bazową przyjętą przy ustalaniu poprzedniej podstawy wymiaru (por. wyrok SN z dnia 1 marca 1995 r., II UR 2/95, OSNAPiUS 1995, nr 15, poz. 195 oraz wyrok SA w Białymstoku z dnia 14 czerwca 2000 r., III AUa 312/00, OSA 2000, z. 2, poz. 18).

Wnioskodawca w dniu 20 czerwca 2014 r. wystąpił o przeliczenie emerytury, podnosząc że zostały zaniżone jego zarobki

Organ rentowy odmawiając przeliczenia emerytury powołał się na przepisy § 21 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe( Dz.U. Nr 237 poz. 1412). środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Nie można zgodzić się z organem rentowym, że tylko dokumenty płacowe mogą być podstawą ustalenia dochodów ubezpieczonego. W postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być jednak dowodzone wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami. Nie mają więc zastosowania w postępowaniu sądowym, opartym na zasadzie swobodnej oceny dowodów.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, na podstawie art. 111 ust.1 pkt.3 ustawy emerytalnej możliwe było przeliczenie wnioskodawcy świadczenia na podstawie wynagrodzeń najkorzystniejszych lat podlegania ubezpieczeniu przy założeniu zarobków osiąganych na minimalnym poziomie pracownika zatrudnionego z określoną w aktach osobowych stawką zaszeregowania. W. wyniósł za te lata 90,98% i jest wyższy od obliczonego przez ZUS.

Z uwagi na powyższe , na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przeliczył emeryturę począwszy od dnia 1 czerwca 2014 r. na podstawie przeciętnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat podlegania ubezpieczeniu: za 1972 r. w kwocie 24.299 zł, za 1973 r. w kwocie 32.867 zł, za 1977 r. w kwocie 45.385 zł; za 1979 r. w kwocie 61.806 zł, za 1980 r. w kwocie 62.966 zł, za 1981 r. w kwocie 88.190 zł, za 1982 r. w kwocie 114.333 zł, za 1983 r. w kwocie 136.082 zł; za 1984 r. w kwocie 154.068 zł, za 1985 r. w kwocie 202.302 zł; za 1986 r. w kwocie 335.947 zł; za 1987 r. w kwocie 328.184 zł, za 1988 r. w kwocie 551.858 zł; za 1989 r. w kwocie 2.058.375 zł, za 1993 r. w kwocie 34.640.900 zł; za 1994 r. w kwocie 60.337.700 zł; za 1995 r. w kwocie 9.102,17 zł; za 1996 r. w kwocie 9.933,22 zł; za 1997 r. w kwocie 13.459,31 zł, za 1998 r. w kwocie 15.507,16 zł.

Natomiast zawarty w odwołaniu wniosek A. P. (1) o wyrównanie emerytury od 2007 r. Sąd postanowił przekazać do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P. na zasadzie art.477 ¹⁰ §2 k.p.c. Należy wskazać, że tak sformułowane żądanie nie było przedmiotem rozważenia przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. Sąd pracy i ubezpieczeń społecznych rozpoznaje, co do zasady, jedynie odwołania wniesione od uprzednich decyzji organu rentowego. Zgodnie z art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c., w przypadku gdy ubezpieczony zgłosił nowe żądanie, dotychczas nie rozpoznane przez organ rentowy, Sąd przyjmuje to żądanie do protokołu i przekazuje do rozpoznania organowi rentowemu. Stąd też przedmiotowy wniosek został przekazany Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P..

Na tej samej podstawie Sąd przekazał wniosek A. P. (1) z dnia 21 kwietnia 2015 r. o obliczenie emerytury na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.. Zgłoszone roszczenie nie pozostaje bowiem w związku z wnioskiem o przeliczenie emerytury ani też z treścią odwołania. Zgodnie z art. 55usatwy emerytalnej ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r., może być obliczona emerytura na podstawie art. 26, jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53. Zatem Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest władny rozpoznać warunki do obliczenia emerytury na tej podstawie. Od wydanej decyzji będzie przysługiwało odwołanie dopiero po jej wydaniu.