Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 października 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2015r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Syndyka masy upadłości Przedsiębiorstwa Produkcyjno Handlowego (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w N.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w S.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 29 czerwca 2015r., sygn. akt VI GC 200/15.

postanawia :

oddalić zażalenie.

SSA Dariusz Mazurek SSA Anna Gawełko SSA Jan Sokulski

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek powoda o zabezpieczenie roszczenia poprzez ujawnienie w księgach wieczystych prowadzonych przez Sąd Rejonowy w Lesku nr (...) i (...) zakazu zbywania i obciążania nieruchomości położonych w S., a opisanych w niniejszych księgach.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, iż powód nie uprawdopodobnił istnienia roszczenia ze skargi paulińskiej, albowiem nie przedłożył żadnych dowodów na okoliczność wszczęcia egzekucji jak i posiadania nakazu zapłaty przeciwko dłużniczce M. B.. Jedynie wskazał, jako dowód akta sprawy Sądu Okręgowego w Nowym Sączu jak i akta komornicze. Sąd Okręgowy zauważył, iż istotą postępowania zabezpieczającego jest jego szybkość, a tym samym powód mógł swobodnie uzyskać odpis wydanego orzeczenia na potrzeby niniejszego procesu.

Z tych też względów Sąd Okręgowy oddalił wniosek powoda na mocy art. 730 k.p.c., art. 730 ¹ k.p.c. oraz art. 738 k.p.c.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł powód zarzucając obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 730 ¹ § 1 w zw. z art. 739 k.p.c. poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przez przyjęcie, że powód nie uprawdopodobnił roszczenia.

Wskazując na powyższe domagał się zmiany zaskarżonego postanowienia i uwzględnienia wniosku o zabezpieczenie w całości oraz zasądzenie od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kosztów zastępstwa postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

W uzasadnieniu powód wskazał, że z przebiegu postępowania egzekucyjnego wynika, że przedmiotowe nieruchomości, których zakazu zbywania i obciążania powód się domaga były jedynymi wartościowymi składnikami majątku M. B.. Wobec zawarcia przez dłużniczkę umowy darowizny ze swoją córką, a następnie zawarcia następnej umowy przez córkę - P. B., w chwili obecnej powód nie może uzyskać zaspokojenia wierzytelności zasądzonej na jego rzecz.

Powód w pozwie zawarł liczne środki dowodowe, które w jego ocenie uprawdopodabniają zasadność roszczenia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje :

Zażalenie powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Zważyć należy, iż na gruncie przepisów zawartych w art. 730 k.p.c. i następnych celem udzielenia zabezpieczenia jest zwiększenie skuteczności postępowania cywilnego poprzez zapewnienie, że pomimo upływu czasu koniecznego dla rozstrzygnięcia sprawy możliwym będzie osiągnięcie zamierzonych przez stronę celów tego postępowania. Z uwagi na niepieniężny charakter roszczenia o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną, zabezpieczenie wniosku powinno nastąpić według zasady określonej w art. 755 k.p.c.

Należy zauważyć, że na etapie postępowania zabezpieczającego wnioskodawca nie musi wykazać i udowodnić przysługującego mu roszczenia, czy też uprawdopodobnić jego istnienie w stopniu graniczącym
z pewnością, wystarczające bowiem jest by uprawdopodobnił, że prima facie istnieje szansa na jego istnienie.

Sąd przy rozpoznaniu wniosku o udzielenie zabezpieczenia bierze za podstawę orzeczenia materiał zebrany w sprawie (art. 738 k.p.c.), co oznacza, że podstawą rozstrzygania o wniosku o udzielenie zabezpieczenia nie jest wyłącznie wymagana przez treść art. 730 ¹ § 1 k.p.c ocena samego wniosku pod kątem uprawdopodobnienia roszczenia oraz interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Zależnie od etapu postępowania, na którym składany jest wniosek o dokonanie zabezpieczenia, sąd powinien poddać ocenie cały zgromadzony w sprawie materiał, o ile może on mieć znaczenie dla sposobu rozpoznania wniosku.

Sąd Okręgowy dokonując oceny wniosku powoda w oparciu o zabrany w sprawie materiał, który de facto sprowadzał się do twierdzeń zawartych w pozwie oraz przedłożonych wydruków z ksiąg wieczystych, prawidłowo uznał, że powód nie uprawdopodobnił roszczenia przysługującego mu wobec pozwanego stosownie do treści art. 730 ¹ § 1 k.p.c.

W sytuacji, gdy powód konstruuje swoje roszczenie wobec pozwanego
na podstawie art. 527 k.p.c., winien uprawdopodobnić, iż posiada wierzytelność wobec dłużnika, że dłużnik dokonując określonej czynność działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela, a w jej wyniku dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności, a nadto to, iż osoba trzecia (pozwany) o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć, lub też, że zaistniały przesłanki określone w art. 527 § 3 i 4 k.c.

Powód oprócz wskazania sygnatur akt sprawy toczącej się przed Sądem Okręgowym w Nowym Sączu (I Nc 29/04 ) i akt postępowania egzekucyjnego (KM 679/08) oraz wydruku z Centralnej Bazy Ksiąg Wieczystych nie przedłożył żadnych, chociażby kserokopii dokumentów uprawdopodabniających posiadaną wierzytelność wobec dłużniczki M. B. oraz że stała się ona niewypłacalna albo stała się niewypłacalna w wyższym stopniu niż była przed dokonaniem umowy darowizny.

Z tych też względów, rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego nie wymagało zmiany.

W związku z powyższym Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie powoda na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

SSA Dariusz Mazurek SSA Anna Gawełko SSA Jan Sokulski